뜻

1. a rattle, castanet
2. a rattling fellow, a rattle

예문

• εὖτ’ ἂν δὲ τῇ Ἥρῃ κατάρχωνται, ἀείδουσίν τε καὶ αὐλέουσιν καὶ κρόταλα ἐπικροτέουσιν. (Lucian, De Syria dea, (no name) 44:3)

  (루키아노스, De Syria dea, (no name) 44:3)

• κρόταλα δὲ βρόμια διαπρύσιον ἱέντα κέλαδον ἀνεβόα, θηρῶν ὅτε ζυγίουσ ζευξάσᾳ θεᾷ σατίνασ τὰν ἁρπασθεῖσαν κυκλίων χορῶν ἔξω παρθενίων μετὰ κούραν, ἀελλόποδεσ, ἃ μὲν τόξοισ Ἄρτεμισ, ἃ δ’ ἔγχει Γοργῶπισ πάνοπλοσ, <συνείποντο. (Euripides, Helen, choral, strophe 12)

  (에우리피데스, Helen, choral, strophe 12)

• τοῖσ μέντοι Σελευκεῦσιν ἐδόκει σοφὸσ ἀνὴρ Αἴσωποσ εἶναι, τὸν Σουρήναν ὁρῶσι τὴν τῶν Μιλησιακῶν ἀκολαστημάτων πήραν ἐξηρτημένον πρόσθεν, ὄπισθεν δὲ Παρθικὴν Σύβαριν ἐφελκόμενον ἐν τοσαύταισ παλλακίδων ἁμάξαισ, τρόπον τινὰ ταῖσ λεγομέναισ ἐχίδναισ καὶ σκυτάλαισ ἀντιμόρφωσ τὰ μὲν ἐμφανῆ καὶ πρόσθια μέρη φοβερὰ καὶ θηρικώδη δόρασι καὶ τόξοισ καὶ ἵπποισ προβαλλομένην, κατ’ οὐρὰν δὲ τῆσ φάλαγγοσ εἰσ χορείασ καὶ κρόταλα καὶ ψαλμοὺσ καὶ παννυχίδασ ἀκολάστουσ μετὰ γυναικῶν τελευτῶσαν. (Plutarch, chapter 32 4:1)

  (플루타르코스, chapter 32 4:1)

• ἀμηχανοῦντοσ οὖν Ἡρακλέουσ πῶσ ἐκ τῆσ ὕλησ τὰσ ὄρνιθασ ἐκβάλῃ, χάλκεα κρόταλα δίδωσιν αὐτῷ Ἀθηνᾶ παρὰ Ἡφαίστου λαβοῦσα. (Apollodorus, Library and Epitome, book 2, chapter 5 6:4)

  (아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 6:4)

• αἳ μὲν τινὲσ τῶν γυναικῶν κρόταλα ἔχουσαι κροταλίζουσι, οἳ δὲ αὐλέουσι κατὰ πάντα τὸν πλόον, αἱ δὲ λοιπαὶ γυναῖκεσ καὶ ἄνδρεσ ἀείδουσι καὶ τὰσ χεῖρασ κροτέουσι. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 60 2:3)

  (헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 60 2:3)

유사 형태

• κροτάλων (8)
• κρόταλα (5)
• κρόταλον (5)
• κροταλίζον (1)
• κροτάλιζον (1)
• κρόταλ (1)
• κροτάλῳ (1)
• κροτάλοις (1)
• κροταλίσαι (1)
• Κρόταλος (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.