Sense

1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
2. to spoil, ruin

Examples

• εἶπε δὲ Κύριοσ πρὸσ Μωυσῆν. ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τῆσ κραυγῆσ αὐτῶν ἀκήκοα ἀπὸ τῶν ἐργοδιωκτῶν. οἶδα γὰρ τὴν ὀδύνην αὐτῶν, (Septuagint, Liber Exodus 3:7)
• εἰ δ’ οὕτω σὺ ποιεῖσ μοι, ἀπόκτεινόν με ἀναιρέσει, εἰ εὕρηκα ἔλεοσ παρὰ σοί, ἵνα μὴ ἴδω τὴν κάκωσίν μου. (Septuagint, Liber Numeri 11:15)
• πῶσ γὰρ δυνήσομαι ἰδεῖν τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶσ δυνήσομαι σωθῆναι ἐν τῇ ἀπωλείᾳ τῆσ πατρίδοσ μου̣ (Septuagint, Liber Esther 8:6)
• ὁ δὲ πενθῶν κάθηται παντὶ τῷ προστυχόντι παρέχων ὥσπερ ῥεῦμα κινεῖν καὶ διαγριαίνειν τὸ πάθοσ, ἐκ μικροῦ τοῦ γαργαλίζοντοσ καὶ κινοῦντοσ εἰσ πολλὴν καὶ δυσχερῆ κάκωσιν ἀναξαινόμενον. (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 7 4:1)
• ὁ δὲ Ῥωμύλοσ οὔτε ἀνδρὶ κατὰ γυναικὸσ ἐγκλήματα δοὺσ φθαρείσησ ἢ τὸν οἶκον ἀδίκωσ ἀπολιπούσησ οὔτε γαμετῇ κατ’ ἀνδρὸσ αἰτιωμένῃ κάκωσιν ἢ ἄδικον ἀπόλειψιν οὔτε περὶ προικὸσ ἀποδόσεωσ ἢ κομιδῆσ νόμουσ θεὶσ οὔτε ἄλλο τῶν παραπλησίων τούτοισ διορίσασ οὐδ’ ὁτιοῦν, ἕνα δὲ νόμον ὑπὲρ ἁπάντων εὖ ἔχοντα, ὡσ αὐτὰ τὰ ἔργα ἐδήλωσε, καταστησάμενοσ εἰσ σωφροσύνην καὶ πολλὴν εὐκοσμίαν ἤγαγε τὰσ γυναῖκασ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 25 1:1)

Similar forms

• κακῶς (1856)
• κακῶν (1495)
• κακὸν (1200)
• κακόν (710)
• κακοῦ (457)
• κακοῖς (378)
• κακῷ (232)
• κακὸς (222)
• κακοὶ (102)
• κακοὺς (96)
• κακός (77)
• κακοί (49)
• κακοῖσι (37)
• κακώσεως (31)
• κακούς (30)
• κακοῦν (26)
• κακῶσαι (23)
• κακώσας (12)
• κακώσει (11)
• κακοῖν (10)
• κάκωσις (9)
• κακόν‧ (9)
• κακώτερον (8)
• κακόν· (8)
• κάκωσιν (8)
• κακότης (8)
• κακοήθη (7)
• κακόνοι (7)
• κάκοδμα (7)
• κακωθεὶς (5)
• κακωθεῖσα (5)
• κακώδεα (4)
• κακὼ (4)
• κακώσῃ (4)
• κακώδεες (4)
• κακώσεώς (3)
• κακωθέντα (3)
• κακοῦ· (3)
• κακότητ (3)
• κακωθῆναι (3)
• κακώσαντα (3)
• κακώτερος (3)
• κακώσετε (3)
• κακοῖο (3)
• κακότατ (2)
• κακώσιας (2)
• κακώσῃς (2)
• κακωτέρῳ (2)
• κακώσεις (2)
• κακοῖ (2)
• κακῶδες (2)
• κακωθείη (2)
• κακ[ῶσ] (2)
• κακοῖσί (2)
• κακῶσαί (2)
• κακώσιες (2)
• Κάκος (2)
• Κάκου (2)
• κακοί‧ (1)
• κακώδει (1)
• κακωθεῖεν (1)
• κάκωσίν (1)
• κακὸν̓ (1)
• κακώδεας (1)
• κακωδίῃ (1)
• κακώσαι (1)
• κακώσεσιν (1)
• κακώσωσι (1)
• κακόσ· (1)
• κακῷ· (1)
• κακωδέων· (1)
• <κακῶσ> (1)
• κακοῦσί (1)
• κακώδεϊ (1)
• κακῶν· (1)
• κακῶται (1)
• κάκοσμα (1)
• κακώδης (1)
• κακῶσι (1)
• κακώσων (1)
• Κᾶκον (1)
• κακοῦ‐ (1)
• κακώσατε (1)
• κακώσιος (1)
• [κακὸν] (1)
• κακωθῇ· (1)
• κακώσωσιν (1)
• Κάκον (1)
• <κακῶ (1)
• κακωδέων (1)
• κακωθείς (1)
• κακὼς (1)
• κακώσειαν (1)
• κακώσητε (1)
• κακώσωμεν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.