Sense

1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
2. to spoil, ruin

Examples

• παῤ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ ἐκκλησίασ καὶ συναγωγῆσ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 5:14)
• συνάντημα ἓν τῷ δικαίῳ καὶ τῷ ἀσεβεῖ, τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ κακῷ καὶ τῷ καθαρῷ καὶ τῷ ἀκαθάρτῳ καὶ τῷ θυσιάζοντι καὶ τῷ μὴ θυσιάζοντι. ὡσ ὁ ἀγαθόσ, ὡσ ὁ ἁμαρτάνων. ὡσ ὁ ὀμνύων, καθὼσ ὁ τὸν ὅρκον φοβούμενοσ. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 9:2)
• ὅτι καί γε οὐκ ἔγνω ὁ ἄνθρωποσ τὸν καιρὸν αὐτοῦ. ὡσ οἱ ἰχθύεσ οἱ θηρευόμενοι ἐν ἀμφιβλήστρῳ κακῷ καὶ ὡσ ὄρνεα τὰ θηρευόμενα ἐν παγίδι, ὡσ αὐτὰ παγιδεύονται οἱ υἱοὶ τοῦ ἀνθρώπου εἰσ καιρὸν πονηρόν, ὅταν ἐπιπέσῃ ἐπ̓ αὐτοὺσ ἄφνω. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 9:12)
• ἐκείνω μὲν οὖν τὼ μειρακίω, ἀτασθάλω γὰρ ἤστην, δίκασ ἐτισάτην νὼ δὲ ‐ οὐ γὰρ ἐπὶ κακῷ τῶν θεῶν ταῦτα βουλεύομεν ‐ τί οὐχὶ οἰκοδομοῦμεν καὶ αὐτοὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐπικυλινδοῦντεσ ἐπάλληλα τὰ ὄρη, ὡσ ἔχοιμεν ἀφ’ ὑψηλοτέρου ἀκριβεστέραν τὴν σκοπήν; (Lucian, Contemplantes, (no name) 3:11)
• ὡσ γάρ μιν ἡ συμφορὴ κατέλαβεν, ἀμηχανέων τῷ κακῷ αἰσχρῷ δοκέοντι κατ’ ἡσυχίην ἐνόσεεν, ἔκειτο δὲ ἀλγέων οὐδέν, καὶ οἱ ἥ τε χροιὴ πάμπαν ἐτρέπετο καὶ τὸ σῶμα δι’ ἡμέρησ ἐμαραίνετο. (Lucian, De Syria dea, (no name) 17:5)

Similar forms

• κακῶς (1856)
• κακῶν (1495)
• κακὸν (1200)
• κακόν (710)
• κακοῦ (457)
• κακοῖς (378)
• κακῷ (232)
• κακὸς (222)
• κακοὶ (102)
• κακοὺς (96)
• κακός (77)
• κακοί (49)
• κακοῖσι (37)
• κακώσεως (31)
• κακούς (30)
• κακοῦν (26)
• κακῶσαι (23)
• κακώσας (12)
• κακώσει (11)
• κακοῖν (10)
• κάκωσις (9)
• κακόν‧ (9)
• κακώτερον (8)
• κακόν· (8)
• κάκωσιν (8)
• κακότης (8)
• κακοήθη (7)
• κακόνοι (7)
• κάκοδμα (7)
• κακωθεὶς (5)
• κακωθεῖσα (5)
• κακώδεα (4)
• κακὼ (4)
• κακώσῃ (4)
• κακώδεες (4)
• κακώσεώς (3)
• κακωθέντα (3)
• κακοῦ· (3)
• κακότητ (3)
• κακωθῆναι (3)
• κακώσαντα (3)
• κακώτερος (3)
• κακώσετε (3)
• κακοῖο (3)
• κακότατ (2)
• κακώσιας (2)
• κακώσῃς (2)
• κακωτέρῳ (2)
• κακώσεις (2)
• κακοῖ (2)
• κακῶδες (2)
• κακωθείη (2)
• κακ[ῶσ] (2)
• κακοῖσί (2)
• κακῶσαί (2)
• κακώσιες (2)
• Κάκος (2)
• Κάκου (2)
• κακοί‧ (1)
• κακώδει (1)
• κακωθεῖεν (1)
• κάκωσίν (1)
• κακὸν̓ (1)
• κακώδεας (1)
• κακωδίῃ (1)
• κακώσαι (1)
• κακώσεσιν (1)
• κακώσωσι (1)
• κακόσ· (1)
• κακῷ· (1)
• κακωδέων· (1)
• <κακῶσ> (1)
• κακοῦσί (1)
• κακώδεϊ (1)
• κακῶν· (1)
• κακῶται (1)
• κάκοσμα (1)
• κακώδης (1)
• κακῶσι (1)
• κακώσων (1)
• Κᾶκον (1)
• κακοῦ‐ (1)
• κακώσατε (1)
• κακώσιος (1)
• [κακὸν] (1)
• κακωθῇ· (1)
• κακώσωσιν (1)
• Κάκον (1)
• <κακῶ (1)
• κακωδέων (1)
• κακωθείς (1)
• κακὼς (1)
• κακώσειαν (1)
• κακώσητε (1)
• κακώσωμεν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.