Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κακόω

ο-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κακόω κακώσω

Structure: κακό (Stem) + ω (Ending)

Etym.: kako/s

Sense

  1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
  2. to spoil, ruin

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάκω κάκοις κάκοι
Dual κάκουτον κάκουτον
Plural κάκουμεν κάκουτε κάκουσιν*
SubjunctiveSingular κάκω κάκοις κάκοι
Dual κάκωτον κάκωτον
Plural κάκωμεν κάκωτε κάκωσιν*
OptativeSingular κάκοιμι κάκοις κάκοι
Dual κάκοιτον κακοίτην
Plural κάκοιμεν κάκοιτε κάκοιεν
ImperativeSingular κᾶκου κακοῦτω
Dual κάκουτον κακοῦτων
Plural κάκουτε κακοῦντων, κακοῦτωσαν
Infinitive κάκουν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακων κακουντος κακουσα κακουσης κακουν κακουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάκουμαι κάκοι κάκουται
Dual κάκουσθον κάκουσθον
Plural κακοῦμεθα κάκουσθε κάκουνται
SubjunctiveSingular κάκωμαι κάκοι κάκωται
Dual κάκωσθον κάκωσθον
Plural κακώμεθα κάκωσθε κάκωνται
OptativeSingular κακοίμην κάκοιο κάκοιτο
Dual κάκοισθον κακοίσθην
Plural κακοίμεθα κάκοισθε κάκοιντο
ImperativeSingular κάκου κακοῦσθω
Dual κάκουσθον κακοῦσθων
Plural κάκουσθε κακοῦσθων, κακοῦσθωσαν
Infinitive κάκουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακουμενος κακουμενου κακουμενη κακουμενης κακουμενον κακουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακώσω κακώσεις κακώσει
Dual κακώσετον κακώσετον
Plural κακώσομεν κακώσετε κακώσουσιν*
OptativeSingular κακώσοιμι κακώσοις κακώσοι
Dual κακώσοιτον κακωσοίτην
Plural κακώσοιμεν κακώσοιτε κακώσοιεν
Infinitive κακώσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακωσων κακωσοντος κακωσουσα κακωσουσης κακωσον κακωσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακώσομαι κακώσει, κακώσῃ κακώσεται
Dual κακώσεσθον κακώσεσθον
Plural κακωσόμεθα κακώσεσθε κακώσονται
OptativeSingular κακωσοίμην κακώσοιο κακώσοιτο
Dual κακώσοισθον κακωσοίσθην
Plural κακωσοίμεθα κακώσοισθε κακώσοιντο
Infinitive κακώσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακωσομενος κακωσομενου κακωσομενη κακωσομενης κακωσομενον κακωσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκᾶκουν ἐκᾶκους ἐκᾶκουν*
Dual ἐκάκουτον ἐκακοῦτην
Plural ἐκάκουμεν ἐκάκουτε ἐκᾶκουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοῦμην ἐκάκου ἐκάκουτο
Dual ἐκάκουσθον ἐκακοῦσθην
Plural ἐκακοῦμεθα ἐκάκουσθε ἐκάκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ κακοῦσθαι πεφυκότασ, ἂν ὧν ὀρέγονται μὴ τυγχάνωσιν. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 2 4:1)
  • τὰ κοινὰ τοὺσ φιλοτίμουσ καὶ φιλοδόξουσ, ὡσ μᾶλλον ὑπ’ ἀπραγμοσύνησ ταράττεσθαι καὶ κακοῦσθαι πεφυκότασ, ἂν ὧν ὀρέγονται μὴ τυγχάνωσιν. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 2 10:1)
  • ἤρξατο μὲν οὖν τοῖσι πλείστοισι τούτων ἐξαίφνησ ἐκ τούτων κακοῦσθαι‧ φρικώδεεσ πυκνά. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, EPIDHMIWN A, 242)
  • Αἰγινῆται δὲ κακοῦσθαι δοκοῦντεσ καὶ βίαια πάσχειν ἐποτνιῶντο κρύφα πρὸσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ, φανερῶσ ἐγκαλεῖν τοῖσ Ἀθηναίοισ οὐ θαρροῦντεσ. (Plutarch, , chapter 29 4:2)
  • ὅστισ τοῦτο μὲν ἐν ᾧ ἐδόκει ὁ δῆμοσ κακοῦσθαι, ἐγὼ ἀντὶ τούτου κακὰ εἶχον, τοῦτο δὲ ἐπειδὴ ἐφαίνετο <εὖ> ὑπ’ ἐμοῦ πεπονθώσ, πάλιν αὖ καὶ διὰ τοῦτ’ ἐγὼ ἀπωλλύμην. (Andocides, Speeches, 26:2)

Synonyms

  1. to treat ill

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION