Sense

1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
2. to spoil, ruin

Examples

• Πυθμενόθεν μὲν οὖν οὐκ ἴσασιν οὔθ’ οἱ τῇσι κριθώδεσι πτισάνῃσι χρεόμενοι, ὅτι αὐτέῃσι κακοῦνται, ὁκόταν Ῥοφέειν ἄρξωνται, ἢν προκενεαγγήσωσι δύο ἢ τρεῖσ ἡμέρασ ἢ πλείουσ, οὔτ’ αὖ οἱ τῷ χυλῷ χρεόμενοι γιγνώσκουσιν ὅτι αὐτέῃσι βλάπτονται Ῥοφέοντεσ, ὅταν μὴ ὀρθῶσ ἄρξωνται τοῦ Ῥοφήματοσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.6)
• Ἐν δὲ τούτοισιν οὐχ ἥκιστα τὰ ἄρθρα τοῦτο πέπονθε καὶ τὰ νεῦρα, ἢν μή τισ αὐτοῖσι χρέηται‧ κακοῦνται μὲν οὖν διὰ ταύτασ τὰσ προφάσιασ μᾶλλόν τι ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ τοῦ ὀλισθήματοσ, ἢ ἐν τοῖσιν ἄλλοισιν‧ ὅλον γὰρ τὸ σκέλοσ ἀναυξὲσ γίνεται, καὶ τῇ ἀπὸ τῶν ὀστέων φύσει, καὶ τῇ ἀπὸ τῶν σαρκῶν‧ οἱ οὖν τοιοῦτοι ὁκόταν ἀνδρωθῶσι, μετέωρον καὶ ξυγκεκαμμένον τὸ σκέλοσ ἴσχουσιν, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὀχέονται, καὶ τῷ ξύλῳ ἀντιστηριζόμενοι, οἱ μὲν, ἑνὶ, οἱ δὲ, δυσίν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 58.13)
• Οἷσι δὲ ἐκ γενεῆσ, ἢ αὐξομένοισιν, ἢ ὑπὸ νούσου ἐνόσησε καὶ ἔξαρθρα ἐγένετο ἑ̓ν αἷσ, εἰρήσεταἰ, οὗτοι μάλιστα κακοῦνται διὰ τὴν τῶν νεύρων καὶ ἄρθρων ἀργίην‧ καὶ τὸ γόνυ διὰ τὰ εἰρημένα ξυγκακοῦνται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., MOXLIKOS., 23.10)
• Τούτῳ οὖν τῷ φλεβίῳ ἀνάγκη ἀσθενέστερον εἶναι καὶ ἐνδεέστερον τοῦτο τοῦ σώματοσ τὸ βλαβέν‧ ἐσ δὲ τὸν πλείονα χρόνον ὠφελέει ὡσ ἐπὶ τὸ πουλύ‧ οὐ γὰρ ἔτι ἐπίληπτον γίνεται, ἢν ἅπαξ ἐπισημανθῇ, διὰ τόδε ὑπὸ τῆσ ἀνάγκησ ταύτησ αἱ φλέβεσ αἱ λοιπαὶ κακοῦνται καὶ μέροσ τι συνισχναίνονται, ὡσ τὸν μὲν ἠέρα δέχεσθαι, τὸν δὲ τοῦ φλέγματοσ κατάῤῬοον μηκέτι ὁμοίωσ ἐπικαταῤῬέειν‧ ἀσθενέστερα μέντοι τὰ μέλεα εἰκὸσ εἶναι, τῶν φλεβῶν κακωθεισέων. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 8.3)

Similar forms

• κακῶς (1856)
• κακῶν (1495)
• κακὸν (1200)
• κακόν (710)
• κακοῦ (457)
• κακοῖς (378)
• κακῷ (232)
• κακὸς (222)
• κακοὶ (102)
• κακοὺς (96)
• κακός (77)
• κακοί (49)
• κακοῖσι (37)
• κακώσεως (31)
• κακούς (30)
• κακοῦν (26)
• κακῶσαι (23)
• κακώσας (12)
• κακώσει (11)
• κακοῖν (10)
• κάκωσις (9)
• κακόν‧ (9)
• κακώτερον (8)
• κακόν· (8)
• κάκωσιν (8)
• κακότης (8)
• κακοήθη (7)
• κακόνοι (7)
• κάκοδμα (7)
• κακωθεὶς (5)
• κακωθεῖσα (5)
• κακώδεα (4)
• κακὼ (4)
• κακώσῃ (4)
• κακώδεες (4)
• κακώσεώς (3)
• κακωθέντα (3)
• κακοῦ· (3)
• κακότητ (3)
• κακωθῆναι (3)
• κακώσαντα (3)
• κακώτερος (3)
• κακώσετε (3)
• κακοῖο (3)
• κακότατ (2)
• κακώσιας (2)
• κακώσῃς (2)
• κακωτέρῳ (2)
• κακώσεις (2)
• κακοῖ (2)
• κακῶδες (2)
• κακωθείη (2)
• κακ[ῶσ] (2)
• κακοῖσί (2)
• κακῶσαί (2)
• κακώσιες (2)
• Κάκος (2)
• Κάκου (2)
• κακοί‧ (1)
• κακώδει (1)
• κακωθεῖεν (1)
• κάκωσίν (1)
• κακὸν̓ (1)
• κακώδεας (1)
• κακωδίῃ (1)
• κακώσαι (1)
• κακώσεσιν (1)
• κακώσωσι (1)
• κακόσ· (1)
• κακῷ· (1)
• κακωδέων· (1)
• <κακῶσ> (1)
• κακοῦσί (1)
• κακώδεϊ (1)
• κακῶν· (1)
• κακῶται (1)
• κάκοσμα (1)
• κακώδης (1)
• κακῶσι (1)
• κακώσων (1)
• Κᾶκον (1)
• κακοῦ‐ (1)
• κακώσατε (1)
• κακώσιος (1)
• [κακὸν] (1)
• κακωθῇ· (1)
• κακώσωσιν (1)
• Κάκον (1)
• <κακῶ (1)
• κακωδέων (1)
• κακωθείς (1)
• κακὼς (1)
• κακώσειαν (1)
• κακώσητε (1)
• κακώσωμεν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.