Sense

1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
2. to spoil, ruin

Examples

• κακουμένησ δὲ ὑπὸ τῆσ Ῥωμαϊκῆσ στρατιᾶσ τῆσ [πέριξ] χώρασ ἀναλαβὼν ἐγὼ τοὺσ περὶ ἐμὲ στρατιώτασ ἧκον εἰσ Γαρεισ κώμην. (Flavius Josephus, 466:1)
• ἀπορουμένῳ δ’ αὐτῷ, καὶ μήτε τῆσ πατρίδοσ ἀμελεῖν ὑπομένοντι κακουμένησ μήτε ὅπωσ ἄπεισιν ἀτελὲσ λιπὼν τοσοῦτον ἔργον, τὸν Μιθριδατικὸν πόλεμον, ἐπινοοῦντι, παραγίνεται Δηλιακὸσ ἔμποροσ Ἀρχέλαοσ, ἐλπίδασ τινὰσ καὶ λόγουσ κρύφα παρὰ τοῦ βασιλικοῦ κομίζων Ἀρχελάου, καὶ τὸ πρᾶγμα Σύλλασ οὕτωσ ἠγάπησεν ὥστε αὐτὸσ εἰσ λόγουσ σπεῦσαι τῷ Ἀρχελάῳ συνελθεῖν· (Plutarch, Sulla, chapter 22 2:1)
• εἰλήφεσαν δ’ ἀφορμὴν τῷ ἐγχειρήματι πρέπουσαν ἐπιδρομάσ τε καὶ λεηλασίασ κακουμένησ τῆσ χώρασ ὑπὸ τῶν πολεμίων θαμινά, τά τ’ ἄλλα, ὅσα ἐκ τοῦ πράγματοσ χρηστὰ ἦν, ἐπιλογιζομένοισ, ὑπερορίου στρατιᾶσ ἐκπεμφθείσησ ὡσ εὐπορωτέρᾳ μὲν ἕξουσι τῇ ἀγορᾷ χρῆσθαι οἱ ὑπολειφθέντεσ ἐλάττουσ γενόμενοι, ἐν ἀφθονωτέροισ δὲ διάξουσι τοῖσ ἐπιτηδείοισ οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντεσ ἐκ τῶν πολεμίων ἐπισιτιζόμενοι, λωφήσει δ’ ἡ στάσισ, ὅσον ἂν ἡ στρατεία κατέχῃ χρόνον· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 19 1:2)
• Τοὺσ γὰρ Ιοὐδαίουσ ἐπ’ Ἀντιόχου τοῦ μεγάλου βασιλεύοντοσ τῆσ Ἀσίασ ἔτυχεν αὐτούσ τε πολλὰ ταλαιπωρῆσαι τῆσ γῆσ αὐτῶν κακουμένησ καὶ τοὺσ τὴν κοίλην Συρίαν νεμομένουσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 12 151:1)

Similar forms

• κακῶς (1856)
• κακῶν (1495)
• κακὸν (1200)
• κακόν (710)
• κακοῦ (457)
• κακοῖς (378)
• κακῷ (232)
• κακὸς (222)
• κακοὶ (102)
• κακοὺς (96)
• κακός (77)
• κακοί (49)
• κακοῖσι (37)
• κακώσεως (31)
• κακούς (30)
• κακοῦν (26)
• κακῶσαι (23)
• κακώσας (12)
• κακώσει (11)
• κακοῖν (10)
• κακόν‧ (9)
• κάκωσις (9)
• κακότης (8)
• κακώτερον (8)
• κακόν· (8)
• κάκωσιν (8)
• κάκοδμα (7)
• κακοήθη (7)
• κακόνοι (7)
• κακωθεῖσα (5)
• κακωθεὶς (5)
• κακώδεα (4)
• κακὼ (4)
• κακώσῃ (4)
• κακώδεες (4)
• κακώτερος (3)
• κακώσετε (3)
• κακοῖο (3)
• κακώσεώς (3)
• κακωθέντα (3)
• κακοῦ· (3)
• κακότητ (3)
• κακωθῆναι (3)
• κακώσαντα (3)
• κακώσεις (2)
• κακοῖ (2)
• κακῶδες (2)
• κακωθείη (2)
• κακ[ῶσ] (2)
• κακοῖσί (2)
• κακῶσαί (2)
• κακώσιες (2)
• Κάκος (2)
• Κάκου (2)
• κακότατ (2)
• κακώσιας (2)
• κακώσῃς (2)
• κακωτέρῳ (2)
• κάκοσμα (1)
• κακώδης (1)
• κακῶσι (1)
• κακώσων (1)
• Κᾶκον (1)
• κακοῦ‐ (1)
• κακώσατε (1)
• κακώσιος (1)
• [κακὸν] (1)
• κακωθῇ· (1)
• κακώσωσιν (1)
• Κάκον (1)
• <κακῶ (1)
• κακωδέων (1)
• κακωθείς (1)
• κακὼς (1)
• κακώσειαν (1)
• κακώσητε (1)
• κακώσωμεν (1)
• κακοί‧ (1)
• κακώδει (1)
• κακωθεῖεν (1)
• κάκωσίν (1)
• κακὸν̓ (1)
• κακώδεας (1)
• κακωδίῃ (1)
• κακώσαι (1)
• κακώσεσιν (1)
• κακώσωσι (1)
• κακόσ· (1)
• κακῷ· (1)
• κακωδέων· (1)
• <κακῶσ> (1)
• κακοῦσί (1)
• κακώδεϊ (1)
• κακῶν· (1)
• κακῶται (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.