Sense

1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
2. to spoil, ruin

Examples

• οἱ δὲ Ἀβοριγῖνεσ καὶ τῶν Ἀρκάδων οἱ τὸ Παλλάντιον κατοικοῦντεσ, ὡσ τοῦ τε Κάκου τὸν θάνατον ἔγνωσαν καὶ τὸν Ἡρακλέα εἶδον, τῷ μὲν ἀπεχθόμενοι διὰ τὰσ ἁρπαγάσ, τοῦ δὲ τὴν ὄψιν ἐκπαγλούμενοι θεῖόν τι χρῆμα ἐνόμισαν ὁρᾶν καὶ τοῦ λῃστοῦ μέγα εὐτύχημα τὴν ἀποβολὴν ἐποιοῦντο. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 40 1:1)
• μηδὲ γέροντα κάκου κεκακωμένον· (Homer, Odyssey, Book 4 86:8)
• υἱὸσ ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον. μὴ γνώσομαι ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ̣ εἰ γεύσεται ὁ δοῦλόσ σου ἔτι ὃ φάγομαι ἢ πίομαι̣ ἢ ἀκούσομαι ἔτι φωνὴν ἆδόντων καὶ ἆδουσῶν̣ καὶ ἱνατί ἔσται ἔτι ὁ δοῦλόσ σου εἰσ φορτίον ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα̣ (Septuagint, Liber II Samuelis 19:35)
• καὶ δώσεισ τῷ δούλῳ σου καρδίαν ἀκούειν καὶ διακρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοῦ συνιεῖν ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ. ὅτι τίσ δυνηθήσεται κρίνειν τὸν λαόν σου τὸν βαρὺν τοῦτον̣ (Septuagint, Liber I Regum 3:9)
• ὁ μόνοσ χορηγόσ, ὁ μόνοσ δίκαιοσ καὶ παντοκράτωρ καὶ αἰώνιοσ, ὁ διασώζων τὸν Ἰσραὴλ ἐκ παντὸσ κακοῦ, ὁ ποιήσασ τοὺσ πατέρασ ἐκλεκτοὺσ καὶ ἁγιάσασ αὐτούσ, (Septuagint, Liber Maccabees II 1:25)
• εἶπε γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ. οὐ μὴ σαλευθῶ, ἀπὸ γενεᾶσ εἰσ γενεὰν ἄνευ κακοῦ. (Septuagint, Liber Psalmorum 9:27)
• παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον. (Septuagint, Liber Psalmorum 33:14)

Similar forms

• κακῶς (1856)
• κακῶν (1495)
• κακὸν (1200)
• κακόν (710)
• κακοῦ (457)
• κακοῖς (378)
• κακῷ (232)
• κακὸς (222)
• κακοὶ (102)
• κακοὺς (96)
• κακός (77)
• κακοί (49)
• κακοῖσι (37)
• κακώσεως (31)
• κακούς (30)
• κακοῦν (26)
• κακῶσαι (23)
• κακώσας (12)
• κακώσει (11)
• κακοῖν (10)
• κάκωσις (9)
• κακόν‧ (9)
• κακότης (8)
• κακώτερον (8)
• κακόν· (8)
• κάκωσιν (8)
• κακοήθη (7)
• κακόνοι (7)
• κάκοδμα (7)
• κακωθεὶς (5)
• κακωθεῖσα (5)
• κακώδεες (4)
• κακώδεα (4)
• κακὼ (4)
• κακώσῃ (4)
• κακώσετε (3)
• κακοῖο (3)
• κακώσεώς (3)
• κακωθέντα (3)
• κακοῦ· (3)
• κακότητ (3)
• κακωθῆναι (3)
• κακώσαντα (3)
• κακώτερος (3)
• κακοῖσί (2)
• κακῶσαί (2)
• κακώσιες (2)
• Κάκος (2)
• Κάκου (2)
• κακότατ (2)
• κακώσιας (2)
• κακωτέρῳ (2)
• κακώσῃς (2)
• κακώσεις (2)
• κακοῖ (2)
• κακῶδες (2)
• κακωθείη (2)
• κακ[ῶσ] (2)
• κακώσωσιν (1)
• [κακὸν] (1)
• κακωθῇ· (1)
• Κάκον (1)
• <κακῶ (1)
• κακωδέων (1)
• κακωθείς (1)
• κακὼς (1)
• κακώσειαν (1)
• κακώσητε (1)
• κακώσωμεν (1)
• κακοί‧ (1)
• κακώδει (1)
• κακωθεῖεν (1)
• κάκωσίν (1)
• κακώσωσι (1)
• κακὸν̓ (1)
• κακώδεας (1)
• κακωδίῃ (1)
• κακώσαι (1)
• κακώσεσιν (1)
• κακόσ· (1)
• κακῷ· (1)
• κακωδέων· (1)
• <κακῶσ> (1)
• κακῶται (1)
• κακοῦσί (1)
• κακώδεϊ (1)
• κακῶν· (1)
• κάκοσμα (1)
• κακώδης (1)
• κακῶσι (1)
• κακώσων (1)
• Κᾶκον (1)
• κακοῦ‐ (1)
• κακώσατε (1)
• κακώσιος (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.