Sense

1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, to suffer ill, be in ill plight, be distressed, befouled
2. to spoil, ruin

Examples

• ἀπογνοὺσ οὖν ὁ Ἀλκιβιάδησ τὰ τῶν Σπαρτιατῶν ὡσ ἄπιστα, καὶ φοβούμενοσ τὸν Ἆγιν, ἐκάκου καὶ διέβαλλε πρὸσ τὸν Τισαφέρνην, οὐκ ἐῶν βοηθεῖν αὐτοῖσ προθύμωσ οὐδὲ καταλύειν τοὺσ Ἀθηναίουσ, ἀλλὰ γλίσχρωσ χορηγοῦντα θλίβειν καὶ ἀποκναίειν ἀτρέμα καὶ ποιεῖν ἀμφοτέρουσ βασιλεῖ χειροήθεισ καὶ καταπόνουσ ὑπ’ ἀλλήλων. (Plutarch, , chapter 25 1:1)
• τοῦτό τε δὴ τὸ ἔργον ὀττευσάμενοσ ὁ ὕπατοσ, καὶ τῶν μάντεων κωλυόντων ἔτι πολιορκεῖν τὸ χωρίον, ἀποτραπεὶσ τὴν γῆν αὐτῶν ἐκάκου, καὶ ὅσῃ ἐπέτυχε λείᾳ τοῖσ στρατιώταισ ἅπασαν ὠφελεῖσθαι ἐφείσ, ἀπῆγεν ἐπ’ οἴκου τὴν δύναμιν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 55 3:3)
• τῇ δ’ ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν τελευτήσαντοσ τοῦ παιδὸσ οὐκ ἐτόλμων τῷ βασιλεῖ τοῦτο μηνύειν οἱ θεράποντεσ λογιζόμενοι, μὴ γνοὺσ ἔτι μᾶλλον ἀπόσχηται καὶ τροφῆσ καὶ τῆσ ἄλλησ ἐπιμελείασ ὡσ ἂν ἐπὶ ποθεινοῦ τέκνου τετελευτηκότοσ, ὅτε καὶ νοσοῦντοσ οὕτωσ ὑπὸ τῆσ λύπησ ἑαυτὸν ἐκάκου. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 189:1)
• Ιὤαβοσ δὲ τῇ πολιορκίᾳ τοὺσ Ἀμμανίτασ ἰσχυρῶσ ἐκάκου τῶν τε ὑδάτων αὐτοὺσ ἀποτεμνόμενοσ καὶ τῆσ τῶν ἄλλων εὐπορίασ, ὡσ πάνυ ταλαιπωρεῖν ἐνδείᾳ ποτοῦ καὶ τροφῆσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 194:1)
• μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν τὴν Ιοὔδου πᾶν ὅσον ἦν ἔτι τῶν ἀσεβῶν καὶ παραβεβηκότων τὴν πάτριον πολιτείαν ἐπεφύη τοῖσ Ιοὐδαίοισ καὶ πανταχόθεν αὐτοὺσ ἀκμάζον ἐκάκου. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 13 4:1)

Similar forms

• κακῶς (1856)
• κακῶν (1495)
• κακὸν (1200)
• κακόν (710)
• κακοῦ (457)
• κακοῖς (378)
• κακῷ (232)
• κακὸς (222)
• κακοὶ (102)
• κακοὺς (96)
• κακός (77)
• κακοί (49)
• κακοῖσι (37)
• κακώσεως (31)
• κακούς (30)
• κακοῦν (26)
• κακῶσαι (23)
• κακώσας (12)
• κακώσει (11)
• κακοῖν (10)
• κακόν‧ (9)
• κάκωσις (9)
• κάκωσιν (8)
• κακότης (8)
• κακώτερον (8)
• κακόν· (8)
• κακόνοι (7)
• κάκοδμα (7)
• κακοήθη (7)
• κακωθεῖσα (5)
• κακωθεὶς (5)
• κακώδεα (4)
• κακώσῃ (4)
• κακὼ (4)
• κακώδεες (4)
• κακότητ (3)
• κακωθῆναι (3)
• κακώσαντα (3)
• κακώτερος (3)
• κακώσετε (3)
• κακοῖο (3)
• κακώσεώς (3)
• κακωθέντα (3)
• κακοῦ· (3)
• κακώσεις (2)
• κακοῖ (2)
• κακῶδες (2)
• κακωθείη (2)
• κακ[ῶσ] (2)
• κακώσιες (2)
• κακοῖσί (2)
• κακῶσαί (2)
• Κάκος (2)
• Κάκου (2)
• κακώσιας (2)
• κακότατ (2)
• κακώσῃς (2)
• κακωτέρῳ (2)
• κακῶται (1)
• κακοῦσί (1)
• κακώδεϊ (1)
• κακῶν· (1)
• κακῶσι (1)
• κακώσων (1)
• κάκοσμα (1)
• κακώδης (1)
• κακώσιος (1)
• Κᾶκον (1)
• κακοῦ‐ (1)
• κακώσατε (1)
• κακώσωσιν (1)
• [κακὸν] (1)
• κακωθῇ· (1)
• κακώσητε (1)
• κακώσωμεν (1)
• Κάκον (1)
• <κακῶ (1)
• κακωδέων (1)
• κακωθείς (1)
• κακὼς (1)
• κακώσειαν (1)
• κάκωσίν (1)
• κακοί‧ (1)
• κακώδει (1)
• κακωθεῖεν (1)
• κακώσωσι (1)
• κακὸν̓ (1)
• κακώδεας (1)
• κακωδίῃ (1)
• κακώσαι (1)
• κακώσεσιν (1)
• κακόσ· (1)
• κακῷ· (1)
• κακωδέων· (1)
• <κακῶσ> (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.