Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιμελητής

Third declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἐπιμελητής ἐπιμελητές

Structure: ἐπιμελητη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: e)pimele/omai

Sense

  1. one who has charge of, a governor, manager, curator, superintendent

Examples

  • Ἑρμίᾳ ἐμπορίου ἐπιμελητῇ περὶ τῶν κατηγορηθέντων ἀπολογία· (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 11 5:4)
  • τοῦ γὰρ Ἀσκανίου παραλαβόντοσ τὴν βασιλείαν περιδεὴσ ἡ Λαῦνα γενομένη μή τι δεινὸν ὑπ’ αὐτοῦ πάθῃ κατὰ τὸ τῆσ μητρυιᾶσ ὄνομα, ἐγκύμων οὖσα δίδωσιν ἑαυτὴν Τυρρηνῷ τινι συοφορβίων ἐπιμελητῇ βασιλικῶν, ὃν ᾔδει Λατίνῳ γενόμενον ἐν τοῖσ μάλιστα προσήγορον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 70 2:1)
  • τούτου δὴ διάγνωσισ ἐπιτετράφθω τῷ τῆσ παιδεύσεωσ ὅλησ ἐπιμελητῇ τῶν νέων· (Plato, Laws, book 11 153:1)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION