Sense

1. to shine after or thereupon, had fully come
2. to shine upon

Examples

• τέλος δὲ συνερείσαντες ἐξωθοῦσι τοὺς πολεμίους καὶ καθυπέρτεροι τῆς ἄκρας ἦσαν καὶ τὸ φρούριον εἶχον, ἡμέρας ἤδη διαυγούσης, ὅ τε ἥλιος εὐθὺς ἐπέλαμπε τῷ ἔργῳ, καὶ παρῆν ἐκ Σικυῶνος ἡ λοιπὴ δύναμις τῷ Ἀράτῳ, δεχομένων κατὰ πύλας τῶν Κορινθίων προθύμως καὶ τοὺς βασιλικοὺς συλλαμβανόντων. (Plutarch, Aratus, chapter 22 6:1)
• ὡς δ ἐπιλάμπει ἡ χάρις, ὥστε φίλος καὶ γράφε καὶ μέθυε. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 45 3:1)
• "οὐκ ἀεὶ δὲ διατρίβουσιν ἐπ αὐτῆς οἱ δαίμονες, ἀλλὰ χρηστηρίων δεῦρο κατίασιν ἐπιμελησόμενοι, καὶ ταῖς ἀνωτάτω συμπάρεισι καὶ συνοργιάζουσι τῶν τελετῶν κολασταί τε γίνονται καὶ φύλακες ἀδικημάτων καὶ σωτῆρες ἔν τε πολέμοις καὶ κατὰ θάλατταν ἐπιλάμπουσιν. (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 301)
• "ἀποκρίνεται δ ἔρωτι τῆς περὶ τὸν ἥλιον εἰκόνος, δι ἧς ἐπιλάμπει τὸ ἐφετὸν καὶ καλὸν καὶ θεῖον καὶ μακάριον, οὗ πᾶσα φύσις, ἄλλη δ ἄλλως, ὀρέγεται. (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 309)
• πρῶτον μὲν γὰρ τὰ ὕδατα οὐ λαμπρά‧ αἴτιον δέ, ὅτι ὁ ἠὴρ τὸ ἑωθινὸν κατέχει ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, ὅστις τῷ ὕδατι ἐγκαταμιγνύμενος τὸ λαμπρὸν ἀφανίζει‧ ὁ γὰρ ἥλιος πρὶν ἄνω ἀρθῆναι οὐκ ἐπιλάμπει. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , vi.3)

Similar forms

• ἐπιλαμβάνει (24)
• ἐπιλάμπει (4)
• ἐπιλαμβάνοι (2)
• ἐπιλάμπῃ (2)
• ἐπιλαμβάνῃ (2)
• ἐπιλάμψαι (2)
• ἐπιλαμβάνει‧ (1)
• ἐπίλαμπτος (1)
• ἐπίλαμψον (1)
• ἐπιλαμψάσης (1)
• ἐπιλαμβάνων (1)
• ἐπιλάμψῃ (1)
• ἐπιλάμβανε (1)
• ἐπιλάμπεται (1)
• ἐπιλαμβάνου (1)
• ἐπιλάμψει? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.