- πολλὴν χάριν ἦν εἰδέναι τῷ καθ’ ἡμᾶσ χρόνῳ δίκαιον, ὦ κράτιστε Ἀμμαῖε, καὶ ἄλλων μέν τινων ἐπιτηδευμάτων ἕνεκα νῦν κάλλιον ἀσκουμένων ἢ πρότερον, οὐχ ἥκιστα δὲ τῆσ περὶ τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ ἐπιμελείασ οὐ μικρὰν ἐπίδοσιν πεποιημένησ ἐπὶ τὰ κρείττω. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 11)
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 11)
- καὶ οὐ καθ’ ἓν ἴσωσ τοῦτο μόνον ἐπαινεῖν τὸν παρόντα χρόνον καὶ τοὺσ συμφιλοσοφοῦντασ ἀνθρώπουσ ἄξιον, ὅτι τὰ κρείττω τιμιώτερα ποιεῖν τῶν χειρόνων ἤρξαντο καίτοι μέροσ γε τοῦ παντὸσ ἥμισυ ἀρχὴ λέγεταί τε καὶ ἔστιν, ἀλλ’ ὅτι καὶ ταχεῖαν τὴν μεταβολὴν καὶ μεγάλην τὴν ἐπίδοσιν αὐτῶν παρεσκεύασε γενέσθαι. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 23)
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 23)
- τὸ γὰρ προπονῆσαι πολλὰ καὶ προκαμεῖν οὐκ ἀνάλωσιν τῆσ ἰσχύοσ, ἀλλ’ ἐπίδοσιν ἐργάζεται, καὶ ἀναρριπιζομένη πλείων γίγνεται. (Lucian, Anacharsis, (no name) 26:7)
(루키아노스, Anacharsis, (no name) 26:7)
- ἐπιθυμῶν δὲ δόξησ καὶ τοῦ πρωτεῦσαι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ, καθάπερ αὐτὸσ εἴρηκεν, ἐπὶ τὸ γράφειν ἃ διανοηθείη κατέφυγεν, οὐ περὶ μικρῶν τὴν προαίρεσιν ποιούμενοσ οὐδὲ περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων οὐδὲ ὑπὲρ ὧν ἄλλοι τινὲσ τῶν τότε σοφιστῶν, περὶ δὲ τῶν Ἑλληνικῶν καὶ βασιλικῶν καὶ πολιτικῶν πραγμάτων, ἐξ ὧν ὑπελάμβανε τάσ τε πόλεισ ἄμεινον οἰκήσεσθαι καὶ τοὺσ ἰδιώτασ ἐπίδοσιν ἕξειν πρὸσ ἀρετὴν. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 1 1:1)
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 1 1:1)
- "οὕτωσ ἔμιξε τὴν λέξιν, ὥστε πάσῃ καὶ φύσει καὶ διαθέσει καὶ ἡλικίᾳ σύμμετρον εἶναι, καὶ ταῦτα νέοσ μὲν ἔτι τοῦ πράγματοσ ἁψάμενοσ, ἐν ἀκμῇ δὲ τοῦ ποιεῖν καὶ διδάσκειν τελευτήσασ, ὅτε μάλιστα καὶ πλείστην ἐπίδοσιν, ὡσ Ἀριστοτέλησ φησί, λαμβάνει τὰ περὶ τὴν λέξιν τοῖσ γράφουσιν. (Plutarch, Comparationis Aristophanis et Menandri compendium, section 25)
(플루타르코스, Comparationis Aristophanis et Menandri compendium, section 25)
- ἡ δ’ αὔξησισ ἐπίδοσίσ ἐστι καὶ διάστασισ κατὰ μῆκοσ καὶ πλάτοσ καὶ βάθοσ τῶν στερεῶν τοῦ ζῳού μορίων, ὧνπερ καὶ ἡ διάπλασισ ἦν, ἡ δὲ θρέψισ πρόσθεσισ τοῖσ αὐτοῖσ ἄνευ διαστάσεωσ. (Galen, On the Natural Faculties., , section 56)
(갈레노스, On the Natural Faculties., , section 56)
- τάμνειν δὲ πάντα ἀσινέα· ἐπὶ δὲ τῇ σταφυλῇ ἔτι ἐρυθριώσῃ, αἱμορραγίη καὶ πόνοι καὶ φλεγμον ῆσ ἐπίδοσισ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 99)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 99)
- οἶνοσ γὰρ φλεγμαίνουσι μὲν πόνων ἐπίδοσισ, ἀφλεγμάντοισι δὲ φύσιοσ αὔξησισ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 134)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 134)
- ταῦτ’ οὖν μᾶλλον ἐναντία λέγομεν, πρὸσ ἃ ἡ ἐπίδοσισ μᾶλλον γίνεται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 104:1)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 104:1)
- ἐὰν δ’ ἐπιτείνωσι τῷ ἐλάττονεσ ὄντεσ μείζονασ οὐσίασ ἔχειν, ἡ τρίτη ἐπίδοσισ γίνεται τῆσ ὀλιγαρχίασ, τὸ δι’ αὑτῶν μὲν τὰσ ἀρχὰσ ἔχειν, κατὰ νόμον δὲ τὸν κελεύοντα τῶν τελευτώντων διαδέχεσθαι τοὺσ υἱεῖσ. (Aristotle, Politics, Book 4 108:1)
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 108:1)