뜻

1. 마부, 이륜전차를 모는 병사

1. a charioteer

예문

• τοιοῦτον ἡμῖν ἡνίοχον τὸν καλὸν ἐκεῖνον καὶ διφρηλάτην ἐκπέπομφας. (Lucian, Dialogi deorum, 2:1)

  (루키아노스, Dialogi deorum, 2:1)

• σὺ δ, ὦ τὸν αἰπὺν οὐρανὸν διφρηλατῶν Ἥλιε, πατρῴαν τὴν ἐμὴν ὅταν χθόνα ἴδῃς, ἐπισχὼν χρυσόνωτον ἡνίαν ἄγγειλον ἄτας τὰς ἐμὰς μόρον τ ἐμὸν γέροντι πατρὶ τῇ τε δυστήνῳ τροφῷ. (Sophocles, Ajax, episode 3:11)

  (소포클레스, Ajax, episode 3:11)

• τόν, Εὐρυσθῆος ἐπεὶ κεφαλὰν ἔπραθε φασγάνου ἀκμᾷ, κρύψαν ἔνερθ ὑπὸ γᾶν διφρηλάτα Ἀμφιτρύωνος σάματι, πατροπάτωρ ἔνθα οἱ Σπαρτῶν ξένος κεῖτο, λευκίπποισι Καδμείων μετοικήσαις ἀγυιαῖς. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 9 24:1)

  (핀다르, Odes, pythian odes, pythian 9 24:1)

• κεῖνοι γὰρ ἡρώων διφρηλάται Λακεδαίμονι καὶ Θήβαις ἐτέκνωθεν κράτιστοι: (Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 1 5:2)

  (핀다르, Odes, isthmian odes, isthmian 1 5:2)

• στρατὸς δ ὅπως ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα δίφρων, ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν, οἷ ἔργα δράσας οἱᾶ λαγχάνει κακά, φορούμενος πρὸς οὖδας, ἄλλοτ οὐρανῷ σκέλη προφαίνων, ἔς τέ νιν διφρηλάται, μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν δρόμον, ἔλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα γνῶναι φίλων ἰδόντ ἂν ἄθλιον δέμας. (Sophocles, episode 7:9)

  (소포클레스, episode 7:9)

유사 형태

• διφρηλάται (2)
• διφρηλατῶν (2)
• διφρηλάτου (1)
• διφρηλάτην (1)
• διφρηλάτα (1)
• διφρηλάτας? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.