Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διασπάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διασπάω διασπάσω διέσπασα διέσπασμαι

Structure: δια (Prefix) + σπά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to tear asunder, part forcibly, to tear down, torn asunder
  2. to separate, scattered, in disorder, to be distributed in quarters
  3. to distract, throw into disorder

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διάσπω διάσπᾳς διάσπᾳ
Dual διάσπᾱτον διάσπᾱτον
Plural διάσπωμεν διάσπᾱτε διάσπωσιν*
SubjunctiveSingular διάσπω διάσπῃς διάσπῃ
Dual διάσπητον διάσπητον
Plural διάσπωμεν διάσπητε διάσπωσιν*
OptativeSingular διάσπῳμι διάσπῳς διάσπῳ
Dual διάσπῳτον διασπῷτην
Plural διάσπῳμεν διάσπῳτε διάσπῳεν
ImperativeSingular διάσπᾱ διασπᾶτω
Dual διάσπᾱτον διασπᾶτων
Plural διάσπᾱτε διασπῶντων, διασπᾶτωσαν
Infinitive διάσπᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
διασπων διασπωντος διασπωσα διασπωσης διασπων διασπωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διάσπωμαι διάσπᾳ διάσπᾱται
Dual διάσπᾱσθον διάσπᾱσθον
Plural διασπῶμεθα διάσπᾱσθε διάσπωνται
SubjunctiveSingular διάσπωμαι διάσπῃ διάσπηται
Dual διάσπησθον διάσπησθον
Plural διασπώμεθα διάσπησθε διάσπωνται
OptativeSingular διασπῷμην διάσπῳο διάσπῳτο
Dual διάσπῳσθον διασπῷσθην
Plural διασπῷμεθα διάσπῳσθε διάσπῳντο
ImperativeSingular διάσπω διασπᾶσθω
Dual διάσπᾱσθον διασπᾶσθων
Plural διάσπᾱσθε διασπᾶσθων, διασπᾶσθωσαν
Infinitive διάσπᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διασπωμενος διασπωμενου διασπωμενη διασπωμενης διασπωμενον διασπωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διασπάσω διασπάσεις διασπάσει
Dual διασπάσετον διασπάσετον
Plural διασπάσομεν διασπάσετε διασπάσουσιν*
OptativeSingular διασπάσοιμι διασπάσοις διασπάσοι
Dual διασπάσοιτον διασπασοίτην
Plural διασπάσοιμεν διασπάσοιτε διασπάσοιεν
Infinitive διασπάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διασπασων διασπασοντος διασπασουσα διασπασουσης διασπασον διασπασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διασπάσομαι διασπάσει, διασπάσῃ διασπάσεται
Dual διασπάσεσθον διασπάσεσθον
Plural διασπασόμεθα διασπάσεσθε διασπάσονται
OptativeSingular διασπασοίμην διασπάσοιο διασπάσοιτο
Dual διασπάσοισθον διασπασοίσθην
Plural διασπασοίμεθα διασπάσοισθε διασπάσοιντο
Infinitive διασπάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διασπασομενος διασπασομενου διασπασομενη διασπασομενης διασπασομενον διασπασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διε͂σπων διε͂σπᾱς διε͂σπᾱν*
Dual διέσπᾱτον διεσπᾶτην
Plural διέσπωμεν διέσπᾱτε διε͂σπων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεσπῶμην διέσπω διέσπᾱτο
Dual διέσπᾱσθον διεσπᾶσθην
Plural διεσπῶμεθα διέσπᾱσθε διέσπωντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέσπασα διέσπασας διέσπασεν*
Dual διεσπάσατον διεσπασάτην
Plural διεσπάσαμεν διεσπάσατε διέσπασαν
SubjunctiveSingular διασπάσω διασπάσῃς διασπάσῃ
Dual διασπάσητον διασπάσητον
Plural διασπάσωμεν διασπάσητε διασπάσωσιν*
OptativeSingular διασπάσαιμι διασπάσαις διασπάσαι
Dual διασπάσαιτον διασπασαίτην
Plural διασπάσαιμεν διασπάσαιτε διασπάσαιεν
ImperativeSingular διασπάσον διασπασάτω
Dual διασπάσατον διασπασάτων
Plural διασπάσατε διασπασάντων
Infinitive διασπάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διασπασᾱς διασπασαντος διασπασᾱσα διασπασᾱσης διασπασαν διασπασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεσπασάμην διεσπάσω διεσπάσατο
Dual διεσπάσασθον διεσπασάσθην
Plural διεσπασάμεθα διεσπάσασθε διεσπάσαντο
SubjunctiveSingular διασπάσωμαι διασπάσῃ διασπάσηται
Dual διασπάσησθον διασπάσησθον
Plural διασπασώμεθα διασπάσησθε διασπάσωνται
OptativeSingular διασπασαίμην διασπάσαιο διασπάσαιτο
Dual διασπάσαισθον διασπασαίσθην
Plural διασπασαίμεθα διασπάσαισθε διασπάσαιντο
ImperativeSingular διασπάσαι διασπασάσθω
Dual διασπάσασθον διασπασάσθων
Plural διασπάσασθε διασπασάσθων
Infinitive διασπάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διασπασαμενος διασπασαμενου διασπασαμενη διασπασαμενης διασπασαμενον διασπασαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὸ δ’ ἕτερον κέρασ, ὡσ μὴ κυκλωθείη, τῶν ἡγεμόνων ἀντιπαρεξαγόντων, πλήθει δὲ λειπομένων, διεσπᾶτο μέσον καὶ γιγνόμενον ἀσθενὲσ οὐκ ἀντεῖχε τοῖσ ἐναντίοισ, ἀλλ’ ἔφυγε πρῶτον, οἱ δὲ τοῦτο διακόψαντεσ εὐθὺσ ἐκυκλοῦντο τὸν Βροῦτον, αὑτὸν μὲν ὅσα καὶ στρατηγικῆσ καὶ στρατιωτικῆσ ἀρετῆσ ἔργα καὶ χειρὶ καὶ γνώμῃ παρὰ τὰ δεινὰ πρὸσ τὸ νικᾶν ἀποδεικνύμενον, ᾧ δὲ πλέον ἔσχε τῇ προτέρᾳ μάχῃ, τούτῳ βλαπτόμενον. (Plutarch, Brutus, chapter 49 3:3)
  • τῇ δ’ ἑξῆσ αἵ τε προσβολαὶ πάλιν ἐγίνοντο, καὶ ὁ χάραξ διεσπᾶτο κατὰ πολλὰ μέρη· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 64 3:1)
  • ὡσ δ’ ὁ συνήθησ τοῦ πορθμοῦ κλύδων ἐπεγίγνετο καὶ διεσπᾶτο ἡ θάλασσα ἐφ’ ἑκάτερα ὑπὸ τοῦ ῥοῦ, οἱ μὲν ἧσσον ἐμόχθουν ὑπὸ ἔθουσ τοῦ κλύδωνοσ, οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Σαλουιδιηνόν, οὔτε ἑστῶτεσ βεβαίωσ ὑπὸ ἀηθείασ οὔτε τὰσ κώπασ ἔτι ἀναφέρειν δυνάμενοι οὔτε τὰ πηδάλια ἔχοντεσ εὐπειθῆ, συνεταράσσοντο, ὥστε κλίνοντοσ ἐσ δείλην ἑσπέραν ἤδη τοῦ θεοῦ πρότεροσ ὁ Σαλουιδιηνὸσ ἀνεκάλει. (Appian, The Civil Wars, book 4, chapter 11 3:8)
  • ἐνταῦθα ἑκατέρα τῶν πιτύων τὸν δεθέντα ἐφ’ αὑτὴν εἷλκε, καὶ τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε εἴκοντοσ ἀλλ’ ἀμφοτέρωθεν ἐπ’ ἴσησ βιαζομένου διεσπᾶτο ὁ δεδεμένοσ. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 1 9:3)

Synonyms

  1. to distract

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION