Hellas Alive Dictionary - διασπαω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

διασπάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διασπάω διασπάσω διέσπασα διέσπασμαι

Structure: δια (Prefix) + σπά (Stem) + ω (Ending)

Sense

to tear asunder, part forcibly, to tear down, torn asunder
to separate, scattered, in disorder, to be distributed in quarters
to distract, throw into disorder

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διάσπω	διάσπᾳς	διάσπᾳ
	Dual		διάσπᾱτον	διάσπᾱτον
	Plural	διάσπωμεν	διάσπᾱτε	διάσπωσιν*
Subjunctive	Singular	διάσπω	διάσπῃς	διάσπῃ
	Dual		διάσπητον	διάσπητον
	Plural	διάσπωμεν	διάσπητε	διάσπωσιν*
Optative	Singular	διάσπῳμι	διάσπῳς	διάσπῳ
	Dual		διάσπῳτον	διασπῷτην
	Plural	διάσπῳμεν	διάσπῳτε	διάσπῳεν
Imperative	Singular		διάσπᾱ	διασπᾶτω
	Dual		διάσπᾱτον	διασπᾶτων
	Plural		διάσπᾱτε	διασπῶντων, διασπᾶτωσαν
Infinitive		διάσπᾱν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διασπων διασπωντος	διασπωσα διασπωσης	διασπων διασπωντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διάσπωμαι	διάσπᾳ	διάσπᾱται
	Dual		διάσπᾱσθον	διάσπᾱσθον
	Plural	διασπῶμεθα	διάσπᾱσθε	διάσπωνται
Subjunctive	Singular	διάσπωμαι	διάσπῃ	διάσπηται
	Dual		διάσπησθον	διάσπησθον
	Plural	διασπώμεθα	διάσπησθε	διάσπωνται
Optative	Singular	διασπῷμην	διάσπῳο	διάσπῳτο
	Dual		διάσπῳσθον	διασπῷσθην
	Plural	διασπῷμεθα	διάσπῳσθε	διάσπῳντο
Imperative	Singular		διάσπω	διασπᾶσθω
	Dual		διάσπᾱσθον	διασπᾶσθων
	Plural		διάσπᾱσθε	διασπᾶσθων, διασπᾶσθωσαν
Infinitive		διάσπᾱσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διασπωμενος διασπωμενου	διασπωμενη διασπωμενης	διασπωμενον διασπωμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διασπάσω	διασπάσεις	διασπάσει
	Dual		διασπάσετον	διασπάσετον
	Plural	διασπάσομεν	διασπάσετε	διασπάσουσιν*
Optative	Singular	διασπάσοιμι	διασπάσοις	διασπάσοι
	Dual		διασπάσοιτον	διασπασοίτην
	Plural	διασπάσοιμεν	διασπάσοιτε	διασπάσοιεν
Infinitive		διασπάσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διασπασων διασπασοντος	διασπασουσα διασπασουσης	διασπασον διασπασοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διασπάσομαι	διασπάσει, διασπάσῃ	διασπάσεται
	Dual		διασπάσεσθον	διασπάσεσθον
	Plural	διασπασόμεθα	διασπάσεσθε	διασπάσονται
Optative	Singular	διασπασοίμην	διασπάσοιο	διασπάσοιτο
	Dual		διασπάσοισθον	διασπασοίσθην
	Plural	διασπασοίμεθα	διασπάσοισθε	διασπάσοιντο
Infinitive		διασπάσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διασπασομενος διασπασομενου	διασπασομενη διασπασομενης	διασπασομενον διασπασομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διε͂σπων	διε͂σπᾱς	διε͂σπᾱν*
	Dual		διέσπᾱτον	διεσπᾶτην
	Plural	διέσπωμεν	διέσπᾱτε	διε͂σπων
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διεσπῶμην	διέσπω	διέσπᾱτο
	Dual		διέσπᾱσθον	διεσπᾶσθην
	Plural	διεσπῶμεθα	διέσπᾱσθε	διέσπωντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διέσπασα	διέσπασας	διέσπασεν*
	Dual		διεσπάσατον	διεσπασάτην
	Plural	διεσπάσαμεν	διεσπάσατε	διέσπασαν
Subjunctive	Singular	διασπάσω	διασπάσῃς	διασπάσῃ
	Dual		διασπάσητον	διασπάσητον
	Plural	διασπάσωμεν	διασπάσητε	διασπάσωσιν*
Optative	Singular	διασπάσαιμι	διασπάσαις	διασπάσαι
	Dual		διασπάσαιτον	διασπασαίτην
	Plural	διασπάσαιμεν	διασπάσαιτε	διασπάσαιεν
Imperative	Singular		διασπάσον	διασπασάτω
	Dual		διασπάσατον	διασπασάτων
	Plural		διασπάσατε	διασπασάντων
Infinitive		διασπάσαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διασπασᾱς διασπασαντος	διασπασᾱσα διασπασᾱσης	διασπασαν διασπασαντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διεσπασάμην	διεσπάσω	διεσπάσατο
	Dual		διεσπάσασθον	διεσπασάσθην
	Plural	διεσπασάμεθα	διεσπάσασθε	διεσπάσαντο
Subjunctive	Singular	διασπάσωμαι	διασπάσῃ	διασπάσηται
	Dual		διασπάσησθον	διασπάσησθον
	Plural	διασπασώμεθα	διασπάσησθε	διασπάσωνται
Optative	Singular	διασπασαίμην	διασπάσαιο	διασπάσαιτο
	Dual		διασπάσαισθον	διασπασαίσθην
	Plural	διασπασαίμεθα	διασπάσαισθε	διασπάσαιντο
Imperative	Singular		διασπάσαι	διασπασάσθω
	Dual		διασπάσασθον	διασπασάσθων
	Plural		διασπάσασθε	διασπασάσθων
Infinitive		διασπάσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διασπασαμενος διασπασαμενου	διασπασαμενη διασπασαμενης	διασπασαμενον διασπασαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

χρόνῳ δ’ ἐμαυτὸν ἀναλαβὼν ἅπαντα διηγούμην σαφῶσ ἄνωθεν ἀρξάμενοσ, ὡσ ἐπιθυμήσαιμι τὰ μετέωρα ἐκμαθεῖν, ὡσ ἔλθοιμι παρὰ τοὺσ φιλοσόφουσ, ὡσ τἀναντία λεγόντων ἀκούσαιμι, ὡσ ἀπαγορεύσαιμι διασπώμενοσ ὑπὸ τῶν λόγων, εἶτα ἑξῆσ τὴν ἐπίνοιαν καὶ τὰ πτερὰ καὶ τὰ ἄλλα πάντα μέχρι πρὸσ τὸν οὐρανόν ἐπὶ πᾶσι δὲ προσέθηκα τὰ ὑπὸ τῆσ Σελήνησ ἐπεσταλμένα. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 23:3)
Τί μὴ λέγω, ὃσ τοσαῦτα πράγματα ἔχω μόνοσ κάμνων καὶ πρὸσ τοσαύτασ ὑπηρεσίασ διασπώμενοσ; (Lucian, Dialogi deorum, 1:3)
ὅταν γὰρ ἡ φωνὴ πολλὴ καὶ μεγάλη φέρηται, διασπώμενοσ ὑπ’ αὐτῆσ οὐκ ἀντερείδει τοῖσ πετομένοισ, ἀλλ’ ὀλίσθημα ποιεῖ καθάπερ κενεμβατοῦσιν, εἰ μὴ νὴ Δία πληγῇ τινι μᾶλλον ὡσ ὑπὸ βέλουσ διελαυνόμενα πίπτει καὶ ἀποθνῄσκει, δύναται δὲ καὶ περιδίνησισ εἶναι τοῦ ἀέροσ, οἱο͂ν ἑλιγμὸν ἐν πελάγει καὶ παλιρρύμην τοῦ σάλου διὰ μέγεθοσ λαμβάνοντοσ. (Plutarch, Titus Flamininus, chapter 10 6:4)
ὑπὸ δὲ χειμώνων ἐσ τὰ Κεραύνια ὁρ́η περιαχθεὶσ τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺσ ἐσ Βρεντέσιον ἐπὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν περιέπεμπεν, αὐτὸσ δ’ ᾔει νυκτὸσ ἐπὶ πόλιν Ὤρικον διὰ τραχείασ ἀτραποῦ καὶ στενῆσ, ἐσ μέρη πολλὰ διασπώμενοσ ὑπὸ τῆσ δυσχωρίασ, ὡσ εὐεπιχείρητοσ ἄν, εἴ τισ ᾔσθετο, γενέσθαι. (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 8 6:6)

Synonyms

to distract
- διακινέω (to throw into disorder, confound)

Derived

ἀνασπάω (to draw up, pull up, he drew his)
ἀποσπάω (to tear or drag away from, to tear, from)
ἐκσπάω (to draw out, having drawn, their)
ἐξανασπάω (to tear away from, to tear up from)
ἐπισπάω (to draw or drag after, by, having dragged)
κατασπάω (to draw or pull down, to haul, down to the sea)
μετασπάω (to draw over from one side to another)
παρασπάω (to draw forcibly aside, wrest aside, to detach)
περισπάω (I draw off from around, strip off, I strip myself of)
σπάω (to draw, to be drawn, having their)
συνανασπάω (to draw up together)
συνεπισπάω (to draw on together, to draw on along with one)
συσπάω (to draw together, draw up, contract)
ὑποσπάω (to draw away from under, to withdraw secretly, withdrew)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

διασπάω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Examples

Synonyms

to distract

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

διασπάω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Examples

Synonyms

to distract

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어