Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαλυτέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: διαλυτέος διαλυτέον

Structure: διαλυτε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: dialu/w의 분사형

Sense

  1. one must dissolve

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative διαλυτέος διαλύτεον
Genitive διαλυτέου διαλυτέου
Dative διαλυτέῳ διαλυτέῳ
Accusative διαλυτέον διαλύτεον
Vocative διαλυτέε διαλύτεον
DualN/A/V διαλυτέω διαλυτέω
G/D διαλυτέοιν διαλυτέοιν
PluralNominative διαλυτέοι διαλύτεα
Genitive διαλυτέων διαλυτέων
Dative διαλυτέοις διαλυτέοις
Accusative διαλυτέους διαλύτεα
Vocative διαλυτέοι διαλύτεα
Positive Comparative Superlative
Adjective διαλυτέος διαλυτέου διαλυτεότερος διαλυτεοτέρου διαλυτεότατος διαλυτεοτάτου
Adverb διαλυτέως διαλυτεότερον διαλυτεότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ἢ ταῦτά σοι διαλυτέον ἢ ἴδιόν τι λεκτέον περὶ τῆσ κοινῆσ ἀπορίασ. (Plutarch, De defectu oraculorum, section 33 1:1)
  • ὡσ δὴ διαμαρτόντα ἐν τῇ ἀρχῇ καὶ εὖ παθόντα ὑφ’ οὗ οὐκ ἔδει ‐ οὐ γὰρ ὑπὸ φίλου, οὐδὲ δι’ αὐτὸ τοῦτο δρῶντοσ ‐ καθάπερ οὖν ἐπὶ ῥητοῖσ εὐεργετηθέντα διαλυτέον· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 146:2)
  • ἆρ’ οὖν εὐθὺσ διαλυτέον; (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 35:4)

Synonyms

  1. one must dissolve

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION