Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

βουκολέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βουκολέω

Structure: βουκολέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: bouko/los

Sense

  1. to tend cattle, to range the fields, graze
  2. to tend, serve, worship, being constantly engaged
  3. to delude, beguile, I feed myself, cheat myself

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βουκολῶ βουκολεῖς βουκολεῖ
Dual βουκολεῖτον βουκολεῖτον
Plural βουκολοῦμεν βουκολεῖτε βουκολοῦσιν*
SubjunctiveSingular βουκολῶ βουκολῇς βουκολῇ
Dual βουκολῆτον βουκολῆτον
Plural βουκολῶμεν βουκολῆτε βουκολῶσιν*
OptativeSingular βουκολοῖμι βουκολοῖς βουκολοῖ
Dual βουκολοῖτον βουκολοίτην
Plural βουκολοῖμεν βουκολοῖτε βουκολοῖεν
ImperativeSingular βουκόλει βουκολείτω
Dual βουκολεῖτον βουκολείτων
Plural βουκολεῖτε βουκολούντων, βουκολείτωσαν
Infinitive βουκολεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
βουκολων βουκολουντος βουκολουσα βουκολουσης βουκολουν βουκολουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βουκολοῦμαι βουκολεῖ, βουκολῇ βουκολεῖται
Dual βουκολεῖσθον βουκολεῖσθον
Plural βουκολούμεθα βουκολεῖσθε βουκολοῦνται
SubjunctiveSingular βουκολῶμαι βουκολῇ βουκολῆται
Dual βουκολῆσθον βουκολῆσθον
Plural βουκολώμεθα βουκολῆσθε βουκολῶνται
OptativeSingular βουκολοίμην βουκολοῖο βουκολοῖτο
Dual βουκολοῖσθον βουκολοίσθην
Plural βουκολοίμεθα βουκολοῖσθε βουκολοῖντο
ImperativeSingular βουκολοῦ βουκολείσθω
Dual βουκολεῖσθον βουκολείσθων
Plural βουκολεῖσθε βουκολείσθων, βουκολείσθωσαν
Infinitive βουκολεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βουκολουμενος βουκολουμενου βουκολουμενη βουκολουμενης βουκολουμενον βουκολουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐβουκόλουν ἐβουκόλεις ἐβουκόλειν*
Dual ἐβουκολεῖτον ἐβουκολείτην
Plural ἐβουκολοῦμεν ἐβουκολεῖτε ἐβουκόλουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐβουκολούμην ἐβουκολοῦ ἐβουκολεῖτο
Dual ἐβουκολεῖσθον ἐβουκολείσθην
Plural ἐβουκολούμεθα ἐβουκολεῖσθε ἐβουκολοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Καταπτάμενοσ ἐσ τὴν Νεμεαν ‐ ἐκεῖ δέ που ὁ Ἄργοσ βουκολεῖ ‐ ἐκεῖνον ἀπόκτεινον, τὴν δὲ Ιὢ διὰ τοῦ πελάγουσ ἐσ τὴν Αἴγυπτον ἀγαγὼν Ἶσιν ποίησον· (Lucian, Dialogi deorum, 12)
  • νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρ’ ἐπιτήδειόσ γ’ ἂν ἦν τὴν τοῦ πανόπτου διφθέραν ἐνημμένοσ εἴπερ τισ ἄλλοσ βουκολεῖν τὸ δήμιον. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Prologue 2:26)
  • τὸν αὐτὸν ἄρ’ ἐμοὶ βουκολεῖσ Σαβάζιον. (Aristophanes, Wasps, Prologue 1:9)
  • ποιμὴν καθέστηκ̓, αἰπολῶ καὶ βουκολῶ; (Dio, Chrysostom, Orationes, 2:6)
  • οὐ γὰρ ἱκανοί ἐστε οὔτε βουκολεῖν οὔτε ποιμαίνειν· (Dio, Chrysostom, Orationes, 53:2)

Synonyms

  1. to tend cattle

  2. to delude

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION