Theocritus, Idylls, Ἡρακλῆσ Λεοντοφόνος

(테오크리토스, Idylls, Ἡρακλῆσ Λεοντοφόνος)

Τὸν δ’ ὁ γέρων προσέειπε φυτῶν ἐπίουροσ ἀροτρεὺσ παυσάμενοσ ἔργοιο, τό οἱ μετὰ χερσὶν ἔκειτο· "̓́Εκ τοι ξεῖνε πρόφρων μυθήσομαι ὅσσ’ ἐρεείνεισ, Ἑρμέω ἁζόμενοσ δεινὴν ὄπιν εἰνοδίοιο· τὸν γάρ φασι μέγιστον ἐπουρανίων κεχολῶσθαι, εἴ κεν ὁδοῦ ζαχρεῖον ἀνήνηταί τισ ὁδίτην. ποῖμναι μὲν βασιλῆοσ εὔτριχεσ Αὐγείαο οὐ πᾶσαι βόσκονται ἰάν βόσιν οὐδ’ ἕνα χῶρον· ἀλλ’ αἱ μέν ῥα νάοντοσ ἐπ’ ὄχθαισ ἀμφ’ Ἐλισοῦντοσ, αἱ δ’ ἱερὸν θείοιο παρὰ ῥόον Ἀλφειοῖο, αἱ δ’ ἐπὶ Βουπρασίου πολυβότρυοσ, αἱ δὲ καὶ ὧδε. χωρὶσ δὴ σηκοί σφι τετυγμένοι εἰσὶν ἑκάσταισ. αὐτὰρ βουκολίοισι περιπλήθουσί περ ἔμπησ πάντεσσιν νομοὶ ὧδε τεθηλότεσ αἰὲν ἐάσι, Μηνίου ἀμμέγα τῖφοσ, ἐπεὶ πολυειδέα ποίην λειμῶνεσ θαλέθουσιν ὑπόδροσοι εἰαμεναί τε εἰσ ἅλισ, ἥ ῥα βόεσσι μένοσ κεραῇσιν ἀέξει. αὖλισ δέ σφισιν ἥδε τεῆσ ἐπὶ δεξιὰ χειρὸσ φαίνεται εὖ μάλα πᾶσα πέρην ποταμοῖο ῥέοντοσ, κείνῃ, ὅθι πλατάνιστοι ἐπηεταναὶ πεφύασι χλωρή τ’ ἀγριέλαιοσ, Ἀπόλλωνοσ νομίοιο ἱερὸν ἁγνόν, ξεῖνε, τελειοτάτοιο θεοῖο. εὐθὺσ δὲ σταθμοὶ περιμήκεεσ ἀγροιώταισ δέδμηνθ’, οἳ βασιλῆι πολὺν καὶ ἀθέσφατον ὄλβον ῥυόμεθ’ ἐνδυκέωσ, τριπόλοισ σπόρον ἐν νειοῖσιν ἔσθ’ ὅτε βάλλοντεσ καὶ τετραπόλοισιν ὁμοίωσ. οὔρουσ μὴν ἴσασι φυτοσκάφοι οἱ πολύεργοι, ἐσ ληνοὺσ δ’ ἱκνεῦνται, ἐπὴν θέροσ ὡρ́ιον ἔλθῃ. πᾶν γὰρ δὴ πεδίον τόδ’ ἐπίφρονοσ Αὐγείαο, πυροφόροι τε γύαι καὶ ἀλωαὶ δενδρήεσσαι, μέχρισ ἐπ’ ἐσχατιὰσ πολυπίδακοσ ἀκρωρείησ, ἃσ ἡμεῖσ ἔργοισιν ἐποιχόμεθα πρόπαν ἦμαρ, ἣ δίκη οἰκήων, οἷσιν βίοσ ἔπλετ’ ἐπ’ ἀγροῦ. ἀλλὰ σύ πέρ μοι ἔνισπε, τό τοι καὶ κέρδιον αὐτῷ ἔσσεται, οὗτινοσ ὧδε κεχρημένοσ εἰλήλουθασ, ἠὲ σύγ’ Αὐγείην ἢ καὶ δμώων τινὰ κείνου δίζεαι, οἵ οἱ ἐάσιν. ἐγὼ δέ κέ τοι σάφα εἰδὼσ ἀτρεκέωσ εἴποιμ’, ἐπεὶ οὐ σέγε φημὶ κακῶν ἒξ ἔμμεναι οὐδὲ κακοῖσιν ἐοικότα φύμεναι αὐτόν, οἱο͂́ν τοι μέγα εἶδοσ ἐπιπρέπει. ἦ ῥά νυ παῖδεσ ἀθανάτων τοιοίδε μετὰ θνητοῖσιν ἐάσι. " Τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη Διὸσ ἄλκιμοσ υἱόσ. "Ναὶ γέρον Αὐγείην ἐθέλοιμί κεν ἀρχὸν Ἐπειῶν εἰσιδέειν· τοῦ γάρ με καὶ ἤγαγεν ἐνθάδε χρειώ. εἰ δ’ ὁ μὲν ἂρ κατὰ ἄστυ μένει παρὰ οἷσι πολίταισ δήμου κηδόμενοσ, διὰ δὲ κρίνουσι θέμιστασ, δμώων δή τινα πρέσβυ σύ μοι φράσον ἡγεμονεύσασ, ὅστισ ἐπ’ ἀγρῶν τῶνδε γεραίτεροσ αἰσυμνήτησ, ᾧ κε τὸ μὲν εἴποιμι, τὸ δ’ ἐκ φαμένοιο πυθοίμην. ἄλλου δ’ ἄλλον ἔθηκε θεὸσ ἐπιδευέα φωτῶν. " Τὸν δ’ ὁ γέρων ἐξαῦτισ ἀμείβετο δῖοσ ἀροτρεύσ· "̓Αθανάτων ὦ ξεῖνε φραδῇ τινοσ ἐνθάδ’ ἱκάνεισ, ὥσ τοι πᾶν ὃ θέλεισ αἶψα χρέοσ ἐκτετέλεσται. ὧδε γὰρ Αὐγείησ, υἱὸσ φίλοσ Ἠελίοιο, σφωιτέρῳ σὺν παιδί, βίῃ Φυλῆοσ ἀγαυοῦ, χθιζόσ γ’ εἰλήλουθεν ἀπ’ ἄστεοσ, ἤμασι πολλοῖσ κτῆσιν ἐποψόμενοσ, ἥ οἱ νήριθμοσ ἐπ’ ἀγρῶν· ὥσ που καὶ βασιλεῦσιν ἐείδεται ἐν φρεσὶν ᾗσιν αὐτοῖσ κηδομένοισι σαώτεροσ ἔμμεναι οἶκοσ. ἀλλ’ ἰόμεν μάλα πρόσ μιν· ἐγὼ δέ τοι ἡγεμονεύσω αὖλιν ἐφ’ ἡμετέρην, ἵνα κεν τέτμοιμεν ἄνακτα. " ̔̀Ωσ εἰπὼν ἡγεῖτο, νόῳ δ’ ἔτι πόλλ’ ἐμενοίνα, δέρμά τε θηρὸσ ὁρῶν χειροπληθῆ τε κορύνην, ὁππόθεν ὁ ξεῖνοσ· μέμονεν δέ μιν αἰὲν ἔρεσθαι· ἂψ δ’ ὄκνῳ ποτὶ χεῖλοσ ἐλάμβανε μῦθον ἰόντα, μή τί οἱ οὐ κατὰ καιρὸν ἔποσ προτιμυθήσαιτο, σπερχομένου· χαλεπὸν δ’ ἑτέρου νόον ἴδμεναι ἀνδρόσ. τοὺσ δὲ κύνεσ προσιόντασ ἀπόπροθεν αἶψ’ ἐνόησαν, ἀμφότερον ὀσμῇ τε χροὸσ δούπῳ τε ποδοῖιν. θεσπέσιον δ’ ὑλάοντεσ ἐπέδραμον ἄλλοθεν ἄλλοσ Ἀμφιτρυωνιάδῃ Ἡρακλέι· τὸν δὲ γέροντα ἀχρεῖον κλάζοντε περίσσαινον ἑτέρωθεν. τοὺσ μὲν ὅγε λάεσσιν ἀπὸ χθόνοσ ὅσσον ἀείρων φευγέμεν ἂψ ὀπίσω δειδίσσετο, τρηχὺ δὲ φωνῇ ἠπείλει μάλα πᾶσιν, ἐρητύσασκε δ’ ὑλαγμοῦ, χαίρων ἐν φρεσὶν ᾗσιν, ὁθούνεκεν αὖλιν ἔρυντο αὐτοῦ γ’ οὐ παρεόντοσ· ἔποσ δ’ ὅγε τοῖον ἐείπεν· "̓̀Ω πόποι, οἱο͂ν τοῦτο θεοὶ ποίησαν ἄνακτεσ θηρίον ἀνθρώποισι μετέμμεναι, ὡσ ἐπιμηθέσ. εἴ οἱ καὶ φρένεσ ὧδε νοήμονεσ ἔνδοθεν ἦσαν, ᾔδει δ’, ᾧ τε χρὴ χαλεπαινέμεν ᾧ τε καὶ οὐκί, οὐκ ἄν οἱ θηρῶν τισ ἐδήρισεν περὶ τιμῆσ· νῦν δὲ λίην ζάκοτόν τε καὶ ἀρρηνὲσ γένετ’ αὔτωσ. ͂̓Η ῥα, καὶ ἐσσυμένωσ ποτὶ ταὐλίον ἷξον ἰόντεσ. Ἠέλιοσ μὲν ἔπειτα ποτὶ ζόφον ἔτραπεν ἵππουσ δείελον ἦμαρ ἄγων· τὰ δ’ ἐπήλυθε πίονα μῆλα ἐκ βοτάνησ ἀνιόντα μετ’ αὐλία τε σηκούσ τε. αὐτὰρ ἔπειτα βόεσ μάλα μυρίαι ἄλλαι ἐπ’ ἄλλαισ ἐρχόμεναι φαίνονθ’ ὡσεὶ νέφη ὑδατόεντα, ἅσσά τ’ ἐν οὐρανῷ εἶσιν ἐλαυνόμενα προτέρωσε ἠὲ νότοιο βίῃ ἠὲ Θρῃκὸσ βορέαο· τῶν μέν τ’ οὔτισ ἀριθμὸσ ἐν ἠέρι γίνετ’ ἰόντων, οὐδ’ ἄνυσισ· τόσα γάρ τε μετὰ προτέροισι κυλίνδει ἲσ ἀνέμου, τὰ δέ τ’ ἄλλα κορύσσεται αὖτισ ἐπ’ ἄλλοισ· τόσσ’ αἰεὶ μετόπισθε βοῶν ἐπὶ βουκόλι’ ᾔει. πᾶν δ’ ἄρ’ ἐνεπλήσθη πεδίον, πᾶσαι δὲ κέλευθοι ληίδοσ ἐρχομένησ στείνοντο δὲ πίονεσ ἀγροί, μυκηθμῷ· σηκοὶ δὲ βοῶν ῥεῖα πλήσθησαν εἰλιπόδων, ὀιέσ δὲ κατ’ αὐλὰσ ηὐλίζοντο. ἔνθα μὲν οὔτισ ἕκηλοσ ἀπειρεσίων περ ἐόντων εἱστήκει παρὰ βουσὶν ἀνὴρ κεχρημένοσ ἔργου· ἀλλ’ ὁ μὲν ἀμφὶ πόδεσσιν ἐυτμήτοισιν ἱμᾶσι κωλοπέδασ ἀράρισκε περισταδὸν ἐγγὺσ ἀμέλγειν· ἄλλοσ δ’ αὖ φίλα τέκνα φίλαισ ὑπὸ μητράσιν ἱεί πινέμεναι λιαροῖο μεμαότα πάγχυ γάλακτοσ, ἄλλοσ ἀμόλγιον εἶχ’, ἄλλοσ τρέφε πίονα τυρόν, ἄλλοσ ἐσῆγεν ἔσω ταύρουσ δίχα θηλειάων. Αὐγείησ δ’ ἐπὶ πάντασ ἰὼν θηεῖτο βοαύλουσ ἥντινά οἱ κτεάνων κομιδὴν ἐτίθεντο νομῆεσ, σὺν δ’ υἱόσ τε βίη τε βαρύφρονοσ Ἡρακλῆοσ ὡμάρτευν βασιλῆι διερχομένῳ μέγαν ὄλβον. ἔνθα καὶ ἄρρηκτόν περ ἔχων ἐν στήθεσι θυμὸν Ἀμφιτρυωνιάδησ καὶ ἀρηρότα νωλεμὲσ αἰεὶ ἐκπάγλωσ θαύμαζε θεῶν τόγε μυρίον ἕδνον εἰσορόων. οὐ γάρ κεν ἔφασκέ τισ οὐδὲ ἐώλπει ἀνδρὸσ ληίδ’ ἑνὸσ τόσσην ἔμεν οὐδὲ δέκ’ ἄλλων, οἵτε πολύρρηνεσ πάντων ἔσαν ἐκ βασιλήων. Ἠέλιοσ δ’ ᾧ παιδὶ τόγ’ ἔξοχον ὤπασε δῶρον, ἀφνειὸν μήλοισ περὶ πάντων ἔμμεναι ἀνδρῶν, καί ῥά οἱ αὐτὸσ ὄφελλε διαμπερέωσ βοτὰ πάντα ἐσ τέλοσ· οὐ μὲν γάρ τισ ἐπήλυθε νοῦσοσ ἐκείνου βουκολίοισ, αἵτ’ ἔργα καταφθείρουσι νομήων, αἰεὶ δὲ πλέονεσ κερααὶ βόεσ, αἰὲν ἀμείνουσ ἐξ ἔτεοσ γίνοντο μάλ’ εἰσ ἔτοσ· ἦ γὰρ ἅπασαι ζωοτόκοι τ’ ἦσαν περιώσια θηλυτόκοι τε. ταῖσ δὲ τριηκόσιοι ταῦροι συνάμ’ ἐστιχόωντο κνήμαργοί θ’ ἕλικέσ τε, διηκόσιοί γε μὲν ἄλλοι φοίνικεσ· πάντεσ δ’ ἐπιβήτορεσ οἵγ’ ἔσαν ἤδη. ἄλλοι δ’ αὖ μετὰ τοῖσι δυώδεκα βουκολέοντο ἱεροὶ Ἠελίοιο· χρόην δ’ ἔσαν ἠύτε κύκνοι ἀργησταί, πᾶσιν δὲ μετέπρεπον εἰλιπόδεσσιν οἳ καὶ ἀτιμαγέλαι βόσκοντ’ ἐριθηλέα ποίην ἐν νομῷ· ὧδ’ ἔκπαγλον ἐπὶ σφίσι γαυριόωντο. καί ῥ’ ὁπότ’ ἐκ λασίοιο θοοὶ προγενοίατο θῆρεσ ἐσ πεδίον δρυμοῖο βοῶν ἕνεκ’ ἀγροτεράων, πρῶτοι τοίγε μάχηνδε κατὰ χροὸσ ᾔεσαν ὀσμήν, δεινὸν δ’ ἐβρυχῶντο φόνον λεύσσοντε προσώπῳ. τῶν μέν τε προφέρεσκε βίηφί τε καὶ σφένεϊ ᾧ ἠδ’ ὑπεροπλίῃ Φαέθων μέγασ, ὅν ῥα βοτῆρεσ ἀστέρι πάντεσ ἐίσκον, ὁθούνεκα πολλὸν ἐν ἄλλοισ βουσὶν ἰὼν λάμπεσκεν, ἀρίζηλοσ δ’ ἐτέτυκτο. ὃσ δή τοι σκύλοσ αὐο͂ν ἰδὼν χαροποῖο λέοντοσ αὐτῷ ἔπειτ’ ἐπόρουσεν ἐυσκόπῳ Ἡρακλῆι χρίμψασθαι ποτὶ πλευρὰ κάρη στιβαρόν τε μέτωπον. τοῦ μὲν ἄναξ προσιόντοσ ἐδράξατο χειρὶ παχείῃ σκαιοῦ ἄφαρ κέραοσ, κατὰ δ’ αὐχένα νέρθ’ ἐπὶ γαίησ κλάσσε βαρύν περ ἐόντα, πάλιν δέ μιν ὦσεν ὀπίσσω ὤμῳ ἐπιβρίσασ· ὁ δέ οἱ περὶ νεῦρα τανυσθεὶσ μυὼν ἐξ ὑπάτοιο βραχίονοσ ὀρθὸσ ἀνέστη. θαύμαζεν δ’ αὐτόσ τε ἄναξ υἱόσ τε δαΐφρων Φυλεὺσ οἵ τ’ ἐπὶ βουσὶ κορωνίσι βουκόλοι ἄνδρεσ, Ἀμφιτρυωνιάδαο βίην ὑπέροπλον ἰδόντεσ. Τὼ δ’ εἰσ ἄστυ λιπόντε καταυτόθι πίονασ ἀγροὺσ ἐστιχέτην, Φυλεύσ τε βίη θ’ Ἡρακληείη. λαοφόρου δ’ ἐπέβησαν ὅθι πρώτιστα κελεύθου, λεπτὴν καρπαλίμοισι τρίβον ποσὶν ἐξανύσαντεσ, ἥ ῥα δι’ ἀμπελεῶνοσ ἀπὸ σταθμῶν τετάνυστο οὔτι λίην ἀρίσημοσ ἐν ὕλῃ χλωρὰ θέουσα, τῇ μιν ἄρα προσέειπε Διὸσ γόνον ὑψίστοιο Αὐγείω φίλοσ υἱὸσ ἕθεν μετόπισθεν ἰόντα, ἦκα παρακλίνασ κεφαλὴν κατὰ δεξιὸν ὦμον· "Ξεῖνε, πάλαι τινὰ πάγχυ σέθεν πέρι μῦθον ἀκούσασ ὡσεί περ σφετέρῃσιν ἐνὶ φρεσὶ βάλλομαι ἄρτι. ἤλυθε γὰρ στείχων τισ ἀπ’ Ἄργεοσ ὡσ μέσοσ ἀκμῆσ ἐνθάδ’ Ἀχαιὸσ ἀνὴρ Ἑλίκησ ἐξ ἀγχιάλοιο· ὃσ δή τοι μυθεῖτο καὶ ἐν πλεόνεσσιν Ἐπειῶν, οὕνεκεν Ἀργείων τισ ἕθεν παρεόντοσ ὄλεσσε θηρίον, αἰνολέοντα, κακὸν τέρασ ἀγροιώταισ, κοίλην αὖλιν ἔχοντα Διὸσ Νεμέοιο παρ’ ἄλσοσ, οὐκ οἶδ’ ἀτρεκέωσ ἢ Ἄργεοσ ἐξ ἱεροῖο αὐτόθεν ἢ Τίρυνθα νέμων πόλιν ἠὲ Μυκήνην. ὣσ κεῖνοσ ἀγόρευε· γένοσ δέ μιν εἶναι ἔφασκεν, εἰ ἐτεόν περ ἐγὼ μιμνήσκομαι, ἐκ Περσῆοσ. ἔλπομαι οὐχ ἕτερον τόδε τλήμεναι Αἰγιαλήων ἠὲ σέ· δέρμα δὲ θηρὸσ ἀριφραδέωσ ἀγορεύει χειρῶν καρτερὸν ἔργον, ὅ τοι περὶ πλευρὰ καλύπτει. εἴπ’ ἄγε νῦν μοι πρῶτον, ἵνα γνώω κατὰ θυμόν, ἡρ́ωσ, εἴτ’ ἐτύμωσ μαντεύομαι εἴτε καὶ οὐκί, εἰ σύγ’ ἐκεῖνοσ, ὃν ἧμιν ἀκουόντεσσιν ἐείπεν οὑξ Ἑλίκηθεν Ἀχαιόσ, ἐγὼ δέ σε φράζομαι ὀρθῶσ. εἰπὲ δ’ ὅπωσ ὀλοὸν τόδε θηρίον αὐτὸσ ἔπεφνεσ, ὅππωσ τ’ εὐύδρον Νεμέησ εἰσήλυθε χῶρον· οὐ μὲν γάρ κε τοσόνδε κατ’ Ἀπίδα κνώδαλον εὑρ́οισ ἱμείρων ἰδέειν, ἐπεὶ οὐ μάλα τηλίκα βόσκει, ἀλλ’ ἄρκτουσ τε σύασ τε λύκων τ’ ὀλοφώιον ἔρνοσ. τῷ καὶ θαυμάζεσκον ἀκούοντεσ τότε μῦθον· οἱ δέ νυ καὶ ψεύδεσθαι ὁδοιπόρον ἀνέρ’ ἔφαντο γλώσσησ μαψιδίοιο χαριζόμενον παρεοῦσιν. " ̔̀Ωσ εἰπὼν μέσσησ ἐξηρώησε κελεύθου Φυλεύσ, ὄφρα κιοῦσιν ἅμα σφίσιν ἄρκιοσ εἰή, καί ῥά τε ῥηίτερον φαμένου κλύοι Ἡρακλῆοσ, ὅσ μιν ὁμαρτήσασ τοίῳ προσελέξατο μύθῳ· "͂̓Ω Αὐγηιάδη, τὸ μὲν ὅττί με πρῶτον ἀνήρευ, αὐτὸσ καὶ μάλα ῥεῖα κατὰ στάθμην ἐνόησασ. ἀμφὶ δέ σοι τὰ ἕκαστα λέγοιμί κε τοῦδε πελώρου ὅππωσ ἐκράανθεν, ἐπεὶ λελίησαι ἀκούειν, νόσφίν γ’ ἢ ὅθεν ἦλθε· τὸ γὰρ πολέων περ ἐόντων Ἀργείων οὐδείσ κεν ἔχοι σάφα μυθήσασθαι· οἰο͂ν δ’ ἀθανάτων τίν’ ἐίσκομεν ἀνδράσι πῆμα ἱρῶν μηνίσαντα Φορωνείδῃσιν ἐφεῖναι. πάντασ γὰρ πισῆασ ἐπικλύζων ποταμὸσ ὣσ λῖσ ἄμοτον κεράιζε, μάλιστα δὲ Βεμβιναίουσ, οἵ ἑθεν ἀγχόμοροι ναῖον πασχόντεσ ἄτλητα. τὸν μὲν ἐμοὶ πρώτιστα τελεῖν ἐπέταξεν ἀέθλον Εὐρυσθεύσ, κτεῖναι δέ μ’ ἐφίετο θηρίον αἰνόν. αὐτὰρ ἐγὼ κέρασ ὑγρὸν ἑλὼν κοίλην τε φαρέτρην ἰῶν ἐμπλείην νεόμην, ἑτέρηφι δὲ βάκτρον εὐπαγὲσ αὐτόφλοιον ἐπηρεφέοσ κοτίνοιο ἔμμητρον, τὸ μὲν αὐτὸσ ὑπὸ ζαθέῳ Ἑλικῶνι εὑρὼν σὺν πυκινῇσιν ὁλοσχερὲσ ἔσπασα ῥίζαισ. αὐτὰρ ἐπεὶ τὸν χῶρον, ὅθι λῖσ ἠε͂ν, ἵκανον, δὴ τότε τόξον ἑλὼν στρεπτὴν ἐπέλασσα κορώνῃ νευρειήν, περὶ δ’ ἰὸν ἐχέστονον εἶθαρ ἔβησα. πάντῃ δ’ ὄσσε φέρων ὀλοὸν τέρασ ἐσκοπίαζον, εἴ μιν ἐσαθρήσαιμι, πάροσ γ’ ἐμὲ κεῖνον ἰδέσθαι. ἤματοσ ἦν τὸ μεσηγύ, καὶ οὐδέ πῃ ἴχνια τοῖο φρασθῆναι δυνάμην οὐδ’ ὠρυγμοῖο πυθέσθαι. οὐδὲ μὲν ἀνθρώπων τισ ἐήν ἐπὶ βουσὶ καὶ ἔργοισ φαινόμενοσ σπορίμοιο δι’ αὔλακοσ, ὅντιν’ ἐροίμην· ἀλλὰ κατὰ σταθμοὺσ χλωρὸν δέοσ εἶχεν ἕκαστον. οὐ μὴν πρὶν πόδασ ἔσχον ὄροσ τανύφυλλον ἐρευνῶν, πρὶν ἰδέειν ἀλκῆσ τε παραυτίκα πειρηθῆναι. ἤτοι ὁ μὲν σήραγγα προδείελοσ ἔστιχεν εἰσ ἥν, βεβρωκὼσ κρειῶν τε καὶ αἵματοσ, ἀμφὶ δὲ χαίτασ αὐχμηρὰσ πεπάλακτο φόνῳ χαροπόν τε πρόσωπον στήθεά τε, γλώσσῃ δὲ περιλιχμᾶτο γένειον. αὐτὰρ ἐγὼ θάμνοισιν ἄφαρ σκιεροῖσιν ἐκρύφθην ἐν ῥίῳ ὑλήεντι δεδεγμένοσ ὁππόθ’ ἵκοιτο, καὶ βάλον ἆσσον ἰόντοσ ἀριστερὸν ἐσ κενεῶνα τηϋσίωσ· οὐ γάρ τι βέλοσ διὰ σαρκὸσ ὄλισθεν ὀκριόεν, χλωρῇ δὲ παλίσσυτον ἔμπεσε ποίῃ. αὐτὰρ ὁ κρᾶτα δαφοινὸν ἀπὸ χθονὸσ ὦκ’ ἐπάειρε θαμβήσασ, πάντῃ δὲ διέδρακεν ὀφθαλμοῖσι σκεπτόμενοσ, λαμυροὺσ δὲ χανὼν ὑπ’ ὀδόντασ ἔφηνε. τῷ δ’ ἐγὼ ἄλλον ὀιστὸν ἀπὸ νευρῆσ προϊάλλον ἀσχαλόων, ὅ μοι ὁ πρὶν ἐτώσιοσ ἔκφυγε χειρόσ· μεσσηγὺσ δ’ ἔβαλον στηθέων, ὅθι πνεύμονοσ ἕδρη. ἀλλ’ οὐδ’ ὣσ ὑπὸ βύρσαν ἔδυ πολυώδυνοσ ἰόσ, ἀλλ’ ἔπεσε προπάροιθε ποδῶν ἀνεμώλιοσ αὔτωσ. τὸ τρίτον αὖ μέλλεσκον ἀσώμενοσ ἐν φρεσὶν αἰνῶσ αὐερύειν· ὁ δέ μ’ εἶδε περιγληνώμενοσ ὄσσοισ θὴρ ἄμοτοσ, μακρὴν δὲ περ’ ἰγνύῃσιν ἕλιξε κέρκον, ἄφαρ δὲ μάχησ ἐμνήσατο· πᾶσ δέ οἱ αὐχὴν θυμοῦ ἐνεπλήσθη, πυρσαὶ δ’ ἔφριξαν ἔθειραι σκυζομένῳ, κυρτὴ δὲ ῥάχισ γένετ’ ἠύτε τόξον, πάντοθεν εἰληθέντοσ ὑπὸ λαγόνασ τε καὶ ἰξύν. ὡσ δ’ ὅτ’ ἂν ἁρματοπηγὸσ ἀνὴρ πολέων ἴδρισ ἔργων ὄρπηκασ κάμπτῃσιν ἐρινεοῦ εὐκεάτοιο, θάλψασ ἐν πυρὶ πρῶτον, ἐπαξονίῳ κύκλα δίφρῳ· τοῦ μὲν ὑπὲκ χειρῶν ἔφυγεν τανύφλοιοσ ἐρινεὸσ καμπτόμενοσ, τηλοῦ δὲ μιῇ πήδησε σὺν ὁρμῇ· ὣσ ἐπ’ ἐμοὶ λῖσ αἰνὸσ ἀπόπροθεν ἀθρόοσ ἆλτο μαιμώων χροὸσ ἆσαι· ἐγὼ δ’ ἑτέρηφι βέλεμνα χειρὶ προεσχεθόμην καὶ ἀπ’ ὤμων δίπλακα λώπην, τῇ δ’ ἑτέρῃ ῥόπαλον κόρσησ ὕπερ αὐο͂ν ἀείρασ ἤλασα κὰκ κεφαλῆσ, διὰ δ’ ἄνδιχα τρηχὺν ἐάξα αὐτοῦ ἐπὶ λασίοιο καρήατοσ ἀγριέλαιον θηρὸσ ἀμαιμακέτοιο· πέσεν δ’ ὅγε πρὶν ἔμ’ ἱκέσθαι ὑψόθεν ἐν γαίῃ, καὶ ἐπὶ τρομεροῖσ ποσὶν ἔστη νευστάζων κεφαλῇ· περὶ γὰρ σκότοσ ὄσσέ οἱ ἄμφω ἦλθε, βίῃ σεισθέντοσ ἐν ὀστέῳ ἐγκεφάλοιο. τὸν μὲν ἐγὼν ὀδύνῃσι παραφρονέοντα βαρείαισ νωσάμενοσ, πρὶν αὖτισ ὑπότροπον ἀμπνυνθῆναι, αὐχένοσ ἀρρήκτοιο παρ’ ἰνίον ἤλασα προφθάσ, ῥίψασ τόξον ἔραζε πολύρραπτόν τε φαρέτρην· ἦγχον δ’ ἐγκρατέωσ στιβαρὰσ σὺν χεῖρασ ἐρείσασ ἐξόπιθεν, μὴ σάρκασ ὑποδρύψῃ ὀνύχεσσι, πρὸσ δ’ οὖδασ πτέρνῃσι πόδασ στερεῶσ ἐπίεζον οὐραίουσ ἐπιβάσ, μηροῖσί τε πλεύρ’ ἐφύλασσον, μέχρί οἱ ἐξετάνυσσα βραχίονασ ὀρθὸν ἀείρασ ἄπνευστον, ψυχὴν δὲ πελώριοσ ἔλλαχεν Αἵδησ. καὶ τότε δὴ βούλευον, ὅπωσ λασιαύχενα βύρσαν θηρὸσ τεθνειῶτοσ ἀπὸ μελέων ἐρυσαίμην, ἀργαλέον μάλα μόχθον, ἐπεὶ οὐκ ἔσκε σιδήρῳ τμητὴ οὐδὲ λίθοισ πειρωμένῳ, οὐδὲ μὲν ἄλλῃ ἔνθά μοι ἀθανάτων τισ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε νοῆσαι αὐτοῖσ δέρμα λέοντοσ ἀνασχίζειν ὀνύχεσσι. τοῖσι θοῶσ ἀπέδειρα, καὶ ἀμφεθέμην μελέεσσιν ἑρ́κοσ ἐνυαλίου ταμεσίχροοσ ἰωχμοῖο. οὗτόσ τοι Νεμέου γένετ’ ὦ φίλε θηρὸσ ὄλεθροσ, πολλὰ πάροσ μήλοισ τε καὶ ἀνδράσι κήδεα θέντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION