Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαβουκολέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαβουκολέω διαβουκολήσω

Structure: δια (Prefix) + βουκολέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to cheat with false hopes

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαβουκολῶ διαβουκολεῖς διαβουκολεῖ
Dual διαβουκολεῖτον διαβουκολεῖτον
Plural διαβουκολοῦμεν διαβουκολεῖτε διαβουκολοῦσιν*
SubjunctiveSingular διαβουκολῶ διαβουκολῇς διαβουκολῇ
Dual διαβουκολῆτον διαβουκολῆτον
Plural διαβουκολῶμεν διαβουκολῆτε διαβουκολῶσιν*
OptativeSingular διαβουκολοῖμι διαβουκολοῖς διαβουκολοῖ
Dual διαβουκολοῖτον διαβουκολοίτην
Plural διαβουκολοῖμεν διαβουκολοῖτε διαβουκολοῖεν
ImperativeSingular διαβουκόλει διαβουκολείτω
Dual διαβουκολεῖτον διαβουκολείτων
Plural διαβουκολεῖτε διαβουκολούντων, διαβουκολείτωσαν
Infinitive διαβουκολεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαβουκολων διαβουκολουντος διαβουκολουσα διαβουκολουσης διαβουκολουν διαβουκολουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαβουκολοῦμαι διαβουκολεῖ, διαβουκολῇ διαβουκολεῖται
Dual διαβουκολεῖσθον διαβουκολεῖσθον
Plural διαβουκολούμεθα διαβουκολεῖσθε διαβουκολοῦνται
SubjunctiveSingular διαβουκολῶμαι διαβουκολῇ διαβουκολῆται
Dual διαβουκολῆσθον διαβουκολῆσθον
Plural διαβουκολώμεθα διαβουκολῆσθε διαβουκολῶνται
OptativeSingular διαβουκολοίμην διαβουκολοῖο διαβουκολοῖτο
Dual διαβουκολοῖσθον διαβουκολοίσθην
Plural διαβουκολοίμεθα διαβουκολοῖσθε διαβουκολοῖντο
ImperativeSingular διαβουκολοῦ διαβουκολείσθω
Dual διαβουκολεῖσθον διαβουκολείσθων
Plural διαβουκολεῖσθε διαβουκολείσθων, διαβουκολείσθωσαν
Infinitive διαβουκολεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαβουκολουμενος διαβουκολουμενου διαβουκολουμενη διαβουκολουμενης διαβουκολουμενον διαβουκολουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαβουκολήσω διαβουκολήσεις διαβουκολήσει
Dual διαβουκολήσετον διαβουκολήσετον
Plural διαβουκολήσομεν διαβουκολήσετε διαβουκολήσουσιν*
OptativeSingular διαβουκολήσοιμι διαβουκολήσοις διαβουκολήσοι
Dual διαβουκολήσοιτον διαβουκολησοίτην
Plural διαβουκολήσοιμεν διαβουκολήσοιτε διαβουκολήσοιεν
Infinitive διαβουκολήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαβουκολησων διαβουκολησοντος διαβουκολησουσα διαβουκολησουσης διαβουκολησον διαβουκολησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαβουκολήσομαι διαβουκολήσει, διαβουκολήσῃ διαβουκολήσεται
Dual διαβουκολήσεσθον διαβουκολήσεσθον
Plural διαβουκολησόμεθα διαβουκολήσεσθε διαβουκολήσονται
OptativeSingular διαβουκολησοίμην διαβουκολήσοιο διαβουκολήσοιτο
Dual διαβουκολήσοισθον διαβουκολησοίσθην
Plural διαβουκολησοίμεθα διαβουκολήσοισθε διαβουκολήσοιντο
Infinitive διαβουκολήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαβουκολησομενος διαβουκολησομενου διαβουκολησομενη διαβουκολησομενης διαβουκολησομενον διαβουκολησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεβουκόλουν διεβουκόλεις διεβουκόλειν*
Dual διεβουκολεῖτον διεβουκολείτην
Plural διεβουκολοῦμεν διεβουκολεῖτε διεβουκόλουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεβουκολούμην διεβουκολοῦ διεβουκολεῖτο
Dual διεβουκολεῖσθον διεβουκολείσθην
Plural διεβουκολούμεθα διεβουκολεῖσθε διεβουκολοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πολλὰ κἀκεῖνοσ εὖ μάλα διαβουκολεῖ αὐτοὺσ καὶ ἐλπίζει, καὶ ὅλωσ ἀεὶ θανόντι ἐοικὼσ ἔρρωται πολὺ μᾶλλον τῶν νέων. (Lucian, Dialogi mortuorum, 4:2)

Synonyms

  1. to cheat with false hopes

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION