Theocritus, Idylls, Βουκολιασταὶ Δάφνισ καὶ Μενάλκας

(테오크리토스, Idylls, Βουκολιασταὶ Δάφνισ καὶ Μενάλκας)

Δάφνιδι τῷ χαρίεντι συνήντετο βουκολέοντι μᾶλα νέμων, ὡσ φαντί, κατ’ ὤρεα μακρὰ Μενάλκασ. ἄμφω τώγ’ ἤστην πυρροτρίχω, ἄμφω ἀνάβω, ἄμφω συρίσδεν δεδαημένω, ἄμφω ἀείδεν. πρᾶτοσ δ’ ὦν ποτὶ Δάφνιν ἰδὼν ἀγόρευε Μενάλκασ· "μυκητᾶν ἐπίουρε βοῶν Δάφνι, λῇσ μοι ἀεῖσαι; φαμί τυ νικασεῖν, ὅσσον θέλω αὐτὸσ ἀείδων. " τὸν δ’ ἄρα χὡ Δάφνισ τοιῷδ’ ἀπαμείβετο μύθῳ· "ποιμὴν εἰροπόκων ὀίων συριγκτὰ Μενάλκα, οὔποτε νικασεῖσ μ’, οὐδ’ εἴ τι πάθοισ τύγ’ ἀείδων. " χρῄσδεισ ὧν ἐσιδεῖν; χρῄσδεισ καταθεῖναι ἀέθλον; χρῄσδω τοῦτ’ ἐσιδεῖν, χρῄσδω καταθεῖναι ἀέθλον. καὶ τίνα θησεύμεσθ’, ὅτισ ἁμῖν ἄρκιοσ εἰή; μόσχον ἐγὼ θησῶ· τὺ δὲ θὲσ ἰσομάτορα ἀμνόν. οὐ θησῶ ποκα ἀμνόν, ἐπεὶ χαλεπὸσ ὁ πατήρ μευ χἁ μάτηρ, τὰ δὲ μᾶλα ποθέσπερα πάντ’ ἀριθμεῦντι. ἀλλὰ τί μὰν θησεῖσ; τί δὲ τὸ πλέον ἑξεῖ ὁ νικῶν; σύριγγ’ ἃν ἐπόησα καλὰν ἐγὼ ἐννεάφωνον, λευκὸν κηρὸν ἔχοισαν, ἴσον κάτω, ἶσον ἄνωθεν, ταύταν κατθείην, τὰ δὲ τῶ πατρὸσ οὐ καταθησῶ. ἦ μάν τοι κἠγὼ σύριγγ’ ἔχω ἐννεάφωνον. λευκὸν κηρὸν ἔχοισαν, ἴσον κάτω, ἶσον ἄνωθεν. πρώαν νιν συνέπαξ’· ἔτι καὶ τὸν δάκτυλον ἀλγέω τοῦτον, ἐπεὶ κάλαμόσ με διασχισθεὶσ διέτμαξεν. ἀλλὰ τίσ ἄμμε κρινεῖ; τίσ ἐπάκοοσ ἔσσεται ἁμέων; τῆνον πῶσ ἐνταῦθα τὸν αἰπόλον ἢν καλέσωμεσ; ᾧ ποτὶ ταῖσ ἐρίφοισ ὁ κύων ὁ φάλαροσ ὑλακτεῖ. Χοἱ μὲν παῖδεσ ἀύσαν, ὁ δ’ αἰπόλοσ ἦνθ’ ἐπακοῦσαι. χοἱ μὲν παῖδεσ ἀείδον, ὁ δ’ αἰπόλοσ ἤθελε κρίνειν. πρᾶτοσ δ’ ὦν ἀείδε λαχὼν ἰυκτὰ Μενάλκασ, εἶτα δ’ ἀμοιβαίαν ὑπελάμβανε Δάφνισ ἀοιδάν. [βουκολικάν· οὕτω δὲ Μενάλκασ ἄρξατο πρᾶτοσ. ] Ἄγκεα καὶ ποταμοί, θεῖον γένοσ, αἴ τι Μενάλκασ πήποχ’ ὁ συριγκτὰσ προσφιλὲσ ᾆσε μέλοσ, βόσκοιτ’ ἐκ ψυχᾶσ τὰσ ἀμνάδασ· ἢν δέ ποκ’ ἔνθῃ Δάφνισ ἔχων δαμάλασ, μηδὲν ἔλασσον ἔχοι. κρᾶναι καὶ βοτάναι, γλυκερὸν φυτόν, αἴπερ ὁμοῖον μουσίσδει Δάφνισ ταῖσιν ἀηδονίσι, τοῦτο τὸ βουκόλιον πιαίνετε· κἤν τι Μενάλκασ τεῖδ’ ἀγάγῃ, χαίρων ἄφθονα πάντα νέμοι. ἔνθ’ ὀίσ, ἔνθ’ αἶγεσ διδυματόκοι, ἔνθα μέλισσαι σμήνεα πληροῦσιν, καὶ δρύεσ ὑψίτεραι, ἔνθ’ ὁ καλὸσ Μίλων βαίνει ποσίν· αἰ δ’ ἂν ἀφέρπῃ, χὡ ποιμὴν ξηρὸσ τηνόθι χαἱ βοτάναι. παντᾷ ἐάρ, παντᾷ δὲ νομοί, παντᾷ δὲ γάλακτοσ οὔθατα πλήθουσιν, καὶ τὰ νέα τρέφεται, ἐνθ’ ἁ καλὰ παῖσ ἐπινίσσεται· αἰ δ’ ἂν ἀφέρπῃ, χὡ τὰσ βῶσ βόσκὡν χαἱ βόεσ αὐότεραι. ὦ τράγε, τᾶν λευκᾶν αἰγῶν ἄνερ, ὧ βάθοσ ὕλασ μυρίον, ὦ σιμαὶ δεῦτ’ ἐφ’ ὕδωρ ἔριφοι· ἐν τήνῳ γὰρ τῆνοσ· ἴθ’ ὦ κόλε καὶ λέγε· Μίλων, ὁ Πρωτεὺσ φώκασ καὶ θεὸσ ὢν ἔνεμε. μή μοι γᾶν Πέλοποσ, μή μοι χρύσεια τάλαντα εἰή ἔχειν, μηδὲ πρόσθε θέειν ἀνέμων· ἀλλ’ ὑπὸ τᾷ πέτρᾳ τᾷδ’ ᾄσομαι, ἀγκὰσ ἔχων τυ, σύννομα μᾶλ’ ἐσορῶν, τὰν Σικελὰν ἐσ ἅλα. δένδρεσι μὲν χειμὼν φοβερὸν κακόν, ὕδασι δ’ αὐχμόσ, ὄρνισιν δ’ ὕσπλαγξ, ἀγροτέροισ δὲ λίνα, ἀνδρὶ δὲ παρθενικᾶσ ἁπαλᾶσ πόθοσ. ὦ πάτερ ὦ Ζεῦ, οὐ μόνοσ ἠράσθην· καὶ τὺ γυναικοφίλασ. Ταῦτα μὲν ὦν δι’ ἀμοιβαίων οἱ παῖδεσ ἀείσαν· τὰν πυμάταν δ’ ᾠδὰν οὑτῶσ ἐξᾶρχε Μενάλκασ. Φεἰδευ τᾶν ἐρίφων, φείδευ λύκε τᾶν τοκάδων μευ, μηδ’ ἀδίκει μ’, ὅτι μικκὸσ ἐὼν πολλαῖσιν ὁμαρτέω. ὦ Λάμπουρε κύον, οὕτω βαθὺσ ὕπνοσ ἔχει τυ; οὐ χρὴ κοιμᾶσθαι βαθέωσ σὺν παιδὶ νέμοντα. ταὶ δ’ ὀιέσ, μηδ’ ὔμμεσ ὀκνεῖθ’ ἁπαλᾶσ κορέσασθαι ποίασ· οὔτι καμεῖσθ’, ὅκκ’ αὖ πάλιν ἅδε φύηται. σίττα νέμεσθε νέμεσθε, τὰ δ’ οὔθατα πλήσατε πᾶσαι, ὡσ τὸ μὲν ὡρ́νεσ ἔχωντι, τὸ δ’ ἐσ ταλάρωσ ἀποθῶμαι. Δεύτεροσ αὖ Δάφνισ λιγυρῶσ ἀνεβάλλετ’ ἀείδειν· Κἠμὲ γὰρ ἐκ τὤντρω σύνοφρυσ κόρα ἐχθὲσ ἰδοῖσα τὰσ δαμάλασ παρελᾶντα καλὸν καλὸν ἦμεν ἔφασκεν· οὐ μὰν οὐδὲ λόγον ἐκρίθην ἄπο, τὤμπικρον αὐτᾷ, ἀλλὰ κάτω βλέψασ τὰν ἁμετέραν ὁδὸν εἱρ͂πον. ἁδεῖ’ ἁ φωνὰ τᾶσ πόρτιοσ, ἁδὺ τὸ πνεῦμα· [ἁδὺ δὲ χὡ μόσχοσ γαρύεται, ἁδὺ δὲ χἁ βῶσ· ] ἁδὺ δὲ τῶ θέρεοσ παρ’ ὕδωρ ῥέον αἰθριοκοιτεῖν. τᾷ δρυῒ ταὶ βάλανοι κόσμοσ, τᾷ μαλίδι μᾶλα, τᾷ βοῒ δ’ ἁ μόσχοσ, τῷ βουκόλῳ αἱ βόεσ αὐταί. ̔̀Ωσ οἱ παῖδεσ ἀείσαν, ὁ δ’ αἰπόλοσ ὧδ’ ἀγόρευεν· ἁδύ τι τὸ στόμα τευ καὶ ἐφίμεροσ ὦ Δάφνι φωνά. κρέσσον μελπομένω τευ ἀκουέμεν ἢ μέλι λείχειν. λάζεο τὰσ σύριγγασ· ἐνίκασασ γὰρ ἀείδων. αἰ δέ τι λῇσ με καὶ αὐτὸν ἅμ’ αἰπολέοντα διδάξαι, τήναν τὰν μιτύλαν δωσῶ τὰ δίδακτρά τοι αἶγα, ἅτισ ὑπὲρ κεφαλᾶσ αἰεὶ τὸν ἀμολγέα πληροῖ. Ὡσ μὲν ὁ παῖσ ἐχάρη καὶ ἀνάλατο καὶ πλατάγησε νικάσασ, οὑτῶσ ἐπὶ ματέρι νεβρὸσ ἅλοιτο. ὡσ δὲ κατεσμύχθη καὶ ἀνετράπετο φρένα λύπᾳ ὥτεροσ, οὕτω καὶ νύμφα γαμεθεῖσ’ ἀκάχοιτο. κἠκ τούτω πρᾶτοσ παρὰ ποιμέσι Δάφνισ ἔγεντο, καὶ Νύμφαν ἄκρηβοσ ἐὼν ἔτι Ναΐδα γᾶμεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION