Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποκωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀποκωλύω

Structure: ἀπο (Prefix) + κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hinder or prevent from, to prevent from, forbid to
  2. to keep off, hinder, to stop the way, there, hindrance

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκωλύω ἀποκωλύεις ἀποκωλύει
Dual ἀποκωλύετον ἀποκωλύετον
Plural ἀποκωλύομεν ἀποκωλύετε ἀποκωλύουσιν*
SubjunctiveSingular ἀποκωλύω ἀποκωλύῃς ἀποκωλύῃ
Dual ἀποκωλύητον ἀποκωλύητον
Plural ἀποκωλύωμεν ἀποκωλύητε ἀποκωλύωσιν*
OptativeSingular ἀποκωλύοιμι ἀποκωλύοις ἀποκωλύοι
Dual ἀποκωλύοιτον ἀποκωλυοίτην
Plural ἀποκωλύοιμεν ἀποκωλύοιτε ἀποκωλύοιεν
ImperativeSingular ἀποκώλυε ἀποκωλυέτω
Dual ἀποκωλύετον ἀποκωλυέτων
Plural ἀποκωλύετε ἀποκωλυόντων, ἀποκωλυέτωσαν
Infinitive ἀποκωλύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκωλυων ἀποκωλυοντος ἀποκωλυουσα ἀποκωλυουσης ἀποκωλυον ἀποκωλυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκωλύομαι ἀποκωλύει, ἀποκωλύῃ ἀποκωλύεται
Dual ἀποκωλύεσθον ἀποκωλύεσθον
Plural ἀποκωλυόμεθα ἀποκωλύεσθε ἀποκωλύονται
SubjunctiveSingular ἀποκωλύωμαι ἀποκωλύῃ ἀποκωλύηται
Dual ἀποκωλύησθον ἀποκωλύησθον
Plural ἀποκωλυώμεθα ἀποκωλύησθε ἀποκωλύωνται
OptativeSingular ἀποκωλυοίμην ἀποκωλύοιο ἀποκωλύοιτο
Dual ἀποκωλύοισθον ἀποκωλυοίσθην
Plural ἀποκωλυοίμεθα ἀποκωλύοισθε ἀποκωλύοιντο
ImperativeSingular ἀποκωλύου ἀποκωλυέσθω
Dual ἀποκωλύεσθον ἀποκωλυέσθων
Plural ἀποκωλύεσθε ἀποκωλυέσθων, ἀποκωλυέσθωσαν
Infinitive ἀποκωλύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκωλυομενος ἀποκωλυομενου ἀποκωλυομενη ἀποκωλυομενης ἀποκωλυομενον ἀποκωλυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκωλύσω ἀποκωλύσεις ἀποκωλύσει
Dual ἀποκωλύσετον ἀποκωλύσετον
Plural ἀποκωλύσομεν ἀποκωλύσετε ἀποκωλύσουσιν*
OptativeSingular ἀποκωλύσοιμι ἀποκωλύσοις ἀποκωλύσοι
Dual ἀποκωλύσοιτον ἀποκωλυσοίτην
Plural ἀποκωλύσοιμεν ἀποκωλύσοιτε ἀποκωλύσοιεν
Infinitive ἀποκωλύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκωλυσων ἀποκωλυσοντος ἀποκωλυσουσα ἀποκωλυσουσης ἀποκωλυσον ἀποκωλυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκωλύσομαι ἀποκωλύσει, ἀποκωλύσῃ ἀποκωλύσεται
Dual ἀποκωλύσεσθον ἀποκωλύσεσθον
Plural ἀποκωλυσόμεθα ἀποκωλύσεσθε ἀποκωλύσονται
OptativeSingular ἀποκωλυσοίμην ἀποκωλύσοιο ἀποκωλύσοιτο
Dual ἀποκωλύσοισθον ἀποκωλυσοίσθην
Plural ἀποκωλυσοίμεθα ἀποκωλύσοισθε ἀποκωλύσοιντο
Infinitive ἀποκωλύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκωλυσομενος ἀποκωλυσομενου ἀποκωλυσομενη ἀποκωλυσομενης ἀποκωλυσομενον ἀποκωλυσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πολλοὶ ἐν Ἀρκαδίῃ βαλανηφάγοι ἄνδρεσ ἐάσιν, οἳ σ1’ ἀποκωλύσουσιν ἐγὼ δέ τοι οὔτι μεγαίρω. (Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 14, chapter 764)
  • πολλοὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ βαλανηφάγοι ἄνδρεσ ἐάσιν, οἵ σ’ ἀποκωλύσουσιν· (Diodorus Siculus, Library, fragmenta libri ix, chapter 35 10:4)
  • πολλοὶ ἐν Ἀρκαδίῃ βαλανηφάγοι ἄνδρεσ ἐάσιν, οἵ σ’ ἀποκωλύσουσιν. (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 66 3:5)
  • πολλοὶ ἐν Ἀρκαδίῃ βαλανηφάγοι ἄνδρεσ ἐάσιν,οἵ σ’ ἀποκωλύσουσιν· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 1 10:3)

Synonyms

  1. to hinder or prevent from

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION