Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνομοιόω

ο-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀνομοιόω

Structure: ἀν (Prefix) + ὁμοιό (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from a)no/moios

Sense

  1. to make unlike or dissimilar, to be or become so

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀνομοίω ἀνομοίοις ἀνομοίοι
Dual ἀνομοίουτον ἀνομοίουτον
Plural ἀνομοίουμεν ἀνομοίουτε ἀνομοίουσιν*
SubjunctiveSingular ἀνομοίω ἀνομοίοις ἀνομοίοι
Dual ἀνομοίωτον ἀνομοίωτον
Plural ἀνομοίωμεν ἀνομοίωτε ἀνομοίωσιν*
OptativeSingular ἀνομοίοιμι ἀνομοίοις ἀνομοίοι
Dual ἀνομοίοιτον ἀνομοιοίτην
Plural ἀνομοίοιμεν ἀνομοίοιτε ἀνομοίοιεν
ImperativeSingular ἀνομοῖου ἀνομοιοῦτω
Dual ἀνομοίουτον ἀνομοιοῦτων
Plural ἀνομοίουτε ἀνομοιοῦντων, ἀνομοιοῦτωσαν
Infinitive ἀνομοίουν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀνομοιων ἀνομοιουντος ἀνομοιουσα ἀνομοιουσης ἀνομοιουν ἀνομοιουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀνομοίουμαι ἀνομοίοι ἀνομοίουται
Dual ἀνομοίουσθον ἀνομοίουσθον
Plural ἀνομοιοῦμεθα ἀνομοίουσθε ἀνομοίουνται
SubjunctiveSingular ἀνομοίωμαι ἀνομοίοι ἀνομοίωται
Dual ἀνομοίωσθον ἀνομοίωσθον
Plural ἀνομοιώμεθα ἀνομοίωσθε ἀνομοίωνται
OptativeSingular ἀνομοιοίμην ἀνομοίοιο ἀνομοίοιτο
Dual ἀνομοίοισθον ἀνομοιοίσθην
Plural ἀνομοιοίμεθα ἀνομοίοισθε ἀνομοίοιντο
ImperativeSingular ἀνομοίου ἀνομοιοῦσθω
Dual ἀνομοίουσθον ἀνομοιοῦσθων
Plural ἀνομοίουσθε ἀνομοιοῦσθων, ἀνομοιοῦσθωσαν
Infinitive ἀνομοίουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀνομοιουμενος ἀνομοιουμενου ἀνομοιουμενη ἀνομοιουμενης ἀνομοιουμενον ἀνομοιουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION