Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος? 93:

ἥλικα γὰρ δὴ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος τέρπειν τὸν ἥλικα - ἡ γὰρ οἶμαι χρόνου ἰσότης ἐπ ἴσας ἡδονὰς ἄγουσα δι ὁμοιότητα φιλίαν παρέχεται - ἀλλ ὅμως κόρον γε καὶ ἡ τούτων συνουσία ἔχει. καὶ μὴν τό γε ἀναγκαῖον αὖ βαρὺ παντὶ περὶ πᾶν λέγεται: ὃ δὴ πρὸς τῇ ἀνομοιότητι μάλιστα ἐραστὴς πρὸς παιδικὰ ἔχει. νεωτέρῳ γὰρ πρεσβύτερος συνὼν οὔθ ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἑκὼν ἀπολείπεται, ἀλλ ὑπ ἀνάγκης τε καὶ οἴστρου ἐλαύνεται, ὃς ἐκείνῳ μὲν ἡδονὰς ἀεὶ διδοὺς ἄγει, ὁρῶντι, ἀκούοντι, ἁπτομένῳ, καὶ πᾶσαν αἴσθησιν αἰσθανομένῳ τοῦ ἐρωμένου, ὥστε μεθ ἡδονῆς ἀραρότως αὐτῷ ὑπηρετεῖν: