ἀνήμερος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀνήμερος
ἀνήμερᾱ
ἀνήμερον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
νημερ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- not tame, wild, savage
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὅλωσ δέ, τίνα οἰέσθε οὕτωσ ἄγριον ἢ ἀνήμερον ἄνθρωπον εἶναι ὡσ ἥδεσθαι μαστιγοῦντα καὶ οἰμωγῶν ἀκούοντα καὶ σφαττομένουσ ὁρῶντα, εἰ μὴ ἔχοι τινὰ μεγάλην τοῦ κολάζειν αἰτίαν; (Lucian, Phalaris, book 1 8:6)
- Ζεύξιδοσ ἐκεῖνο μάλιστα ἐπῄνεσα, ὅτι ἐν μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ ὑποθέσει ποικίλωσ τὸ περιττὸν ἐπεδείξατο τῆσ τέχνησ, τὸν μὲν ἄνδρα ποιήσασ πάντη φοβερὸν καὶ κομιδῇ ἄγριον, σοβαρὸν τῇ χαίτῃ, λάσιον τὰ πολλὰ οὐ κατὰ τὸν ἵππον αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ καθ̓ ἕτερον τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἐξάρασ αὐτῷ τοὺσ ὤμουσ ἐπὶ πλεῖστον, τὸ βλέμμα, καίτοι γελῶντοσ, θηριῶδεσ ὅλον καὶ ὄρειόν τι καὶ ἀνήμερον. (Lucian, Zeuxis 10:1)
- νῦν δ’ ὥσπερ εἰσ τὰσ ἐφημερίδασ φιλοσοφοῦντεσ δαπάνην ἀφαιροῦσι τῶν δείπνων ἐν τοῖσ ἀχρήστοισ καὶ περιττοῖσ, τὸ δ’ ἀνήμερον τῆσ πολυτελείασ καὶ φονικὸν οὐ παραιτοῦνται. (Plutarch, De esu carnium II, section 6 3:1)
- οἱ δὲ μεταξὺ Πυρρήνησ ὄρουσ καὶ τῶν Ἄλπεων ἱδρυθέντεσ ἐγγὺσ Σενώνων καὶ Κελτορίων κατοικεῖν χρόνον πολύν ὀψὲ δ’ οἴνου γευσάμενοι τότε πρῶτον ἐξ Ἰταλίασ διακομισθέντοσ οὕτωσ ἄρα θαυμάσαι τὸ πόμα καὶ πρὸσ τὴν καινότητα τῆσ ἡδονῆσ ἔκφρονεσ γενέσθαι πάντεσ, ὥστε ἀράμενοι τὰ ὅπλα καὶ γενεὰσ ἀναλαβόντεσ ἐπὶ τὰσ Ἄλπεισ φέρεσθαι καὶ ζητεῖν ἐκείνην τὴν γῆν, ἣ τοιοῦτον καρπὸν ἀναδίδωσι, τὴν δ’ ἄλλην ἄκαρπον ἡγεῖσθαι καὶ ἀνήμερον. (Plutarch, Camillus, chapter 15 2:1)
- ἐν μὲν οὖν τῇ στρατηγίᾳ μετρίωσ ἐπαινούμενον ἑαυτὸν παρέσχε, μετὰ δὲ τὴν στρατηγίαν κλήρῳ λαβὼν τὴν ἐκτὸσ Ἰβηρίαν λέγεται καθᾶραι λῃστηρίων τὴν ἐπαρχίαν ἀνήμερον οὖσαν ἔτι τοῖσ ἐθισμοῖσ καὶ θηριώδη, καὶ τὸ λῃστεύειν οὔπω τότε τῶν Ἰβήρων οὐχὶ κάλλιστον ἡγουμένων, ἐν δὲ τῇ πολιτείᾳ γενόμενοσ οὐκ εἶχεν οὔτε πλοῦτον οὔτε λόγον, οἷσ ἦγον οἱ τότε μάλιστα τιμώμενοι τὸν δῆμον. (Plutarch, Caius Marius, chapter 6 1:1)
- "εἰ τότε μὴ θῆλυ θηρίον ἐπῆλθε φλεγμαῖνον ὑπὸ πλήθουσ καὶ φορᾶσ γάλακτοσ καὶ τραφησομένου δεόμενον μᾶλλον ἢ θρέψοντοσ, ἀλλ’ ἀνήμερόν τι τελέωσ καὶ λιμῶττον, οὐκ ἂν ἔτι νῦν τὰ καλὰ ταῦτα βασίλεια καὶ ναοὶ καὶ θέατρα καὶ περίπατοι καὶ ἀγοραὶ καὶ ἀρχεῖα βοτηρικαὶ καλύβαι καὶ σταθμοὶ νομέων ἦσαν Ἀλβανὸν ἢ Τυρρηνὸν ἢ Λατῖνον ἄνδρα δεσπότην προσκυνούντων; (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 8 5:7)