Ancient Greek-English Dictionary Language

Ἄλφα

Irregular declension Noun; 고유 Transliteration:

Principal Part: Ἄλφα

Sense

  1. alpha; the name for the letter Α, α in the Ancient Greek language.

Examples

  • τὸ δέ γε Ταῦ τοῦτο, οὐ γὰρ ἔχω χείρονι αὐτὸ ὀνομάσαι ῥήματι ἢ ᾧ καλεῖται, ὃ μὰ τοὺσ θεούσ, εἰ μὴ ἐξ ὑμῶν δύο συνῆλθον ἀγαθοὶ καὶ καθήκοντεσ ὁραθῆναι, τό τε Ἄλφα καὶ τὸ Ὗ, οὐκ ἂν ἠκούσθη μόνον, τοῦτο τοίνυν ἐτόλμησεν ἀδικεῖν με πλείω τῶν πώποτε βιασαμένων, ὀνομάτων μὲν καὶ ῥημάτων ἀπελάσαν πατρῴων, ἐκδιῶξαν δὲ ὁμοῦ συνδέσμων ἅμα καὶ προθέσεων, ὡσ μηκέτι φέρειν τὴν ἔκτοπον πλεονεξίαν. (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 6:1)
  • ἐγγράφεται δὲ ἐσ δύο μὲν ἄλφα ἐν ἑκατέρῳ, ἐσ δύο δὲ τὸ βῆτα, καὶ ἐσ ἄλλουσ δύο τὸ γάμμα καὶ ἑξῆσ κατὰ τὰ αὐτά, ἢν πλείουσ οἱ ἀθληταὶ ὦσι, δύο ἀεὶ κλῆροι τὸ αὐτὸ γράμμα ἔχοντεσ. (Lucian, 84:4)
  • ἁπάντων δὲ ἤδη ἐχόντων ὁ ἀλυτάρχησ, οἶμαι, ἢ τῶν Ἑλλανοδικῶν αὐτῶν εἷσ ‐ οὐκέτι γὰρ τοῦτο μέμνημαι ‐ περιιὼν ἐπισκοπεῖ τοὺσ κλήρουσ ἐν κύκλῳ ἑστώτων καὶ οὕτω τὸν μὲν τὸ ἄλφα ἔχοντα τῷ τὸ ἕτερον ἄλφα ἀνεσπακότι παλαίειν ἢ παγκρατιάζειν συνάπτει, τὸν δὲ τὸ βῆτα τῷ τὸ βῆτα ὁμοίωσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ ὁμογράμμουσ κατὰ ταὐτά· (Lucian, 85:2)
  • τὰ γὰρ εἰσ ασ λήγοντα ἐκτεταμένον ὑπὲρ δύο συλλαβὰσ ὅτε ἔχει τὸ ἄλφα παραλῆγον, βαρύτονά ἐστιν, οἱο͂ν ἀκάμασ, Σακάδασ, ἀδάμασ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 39 3:5)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION