Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

Νεαπολίτης

First declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: Νεαπολίτης Νεαπολίτου

Structure: Νεαπολιτ (Stem) + ης (Ending)

Sense

  1. an inhabitant of Neapolis (or Naples or Nablus); a Neapolitan

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative Νεαπολίτης Νεαπολίτᾱ Νεαπολίται
Genitive Νεαπολίτου Νεαπολίταιν Νεαπολιτῶν
Dative Νεαπολίτῃ Νεαπολίταιν Νεαπολίταις
Accusative Νεαπολίτην Νεαπολίτᾱ Νεαπολίτᾱς
Vocative Νεαπολίτα Νεαπολίτᾱ Νεαπολίται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀπωσαμένοισ τε τὸ Ῥωμαϊκὸν στράτευμα Κύμην τ’ ἀνασώσειν, ἣν δευτέρᾳ γενεᾷ πρότερον ἐξελάσαντεσ τοὺσ Κυμαίουσ Καμπανοὶ κατέσχον, καὶ συγκατάξειν ἐπὶ τὰ σφέτερα τοὺσ περιόντασ ἔτι Κυμαίων, οὓσ οἱ Νεαπολῖται τῆσ πατρίδοσ ἐκπεσόντασ ὑπεδέξαντο καὶ πάντων ἐποιήσαντο κοινωνοὺσ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν, χώραν τε προσθήσειν τοῖσ Νεαπολίταισ, ἐξ ἧσ οἱ Καμπανοὶ κατεῖχον πάνυ πολλήν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 6 7:1)
  • πρῶτον μὲν ἀπάγειν ὑμᾶσ ἀξιοῦμεν τὴν ἀποσταλεῖσαν Νεαπολίταισ συμμαχίαν, ἔπειτα μηδεμίαν ἐκπέμπειν στρατιὰν κατὰ τῶν ἀποίκων τῶν ἡμετέρων μηδὲ τοὺσ ὑπηκόουσ ἐπὶ πάσασ τὰσ πλεονεξίασ παρακαλεῖν· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 7 11:2)
  • εἶτ’ αὖθισ αὖ φιλίασ ἡμῖν γενομένησ, Νεαπολίταισ ἐπολεμεῖτε τοῖσ ἡμετέροισ γείτοσιν. (Appian, The Foreign Wars, chapter 7:5)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION