Νεαπολίτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Νεαπολίτης
Νεαπολίτου
Structure:
Νεαπολιτ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- an inhabitant of Neapolis (or Naples or Nablus); a Neapolitan
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀπωσαμένοισ τε τὸ Ῥωμαϊκὸν στράτευμα Κύμην τ’ ἀνασώσειν, ἣν δευτέρᾳ γενεᾷ πρότερον ἐξελάσαντεσ τοὺσ Κυμαίουσ Καμπανοὶ κατέσχον, καὶ συγκατάξειν ἐπὶ τὰ σφέτερα τοὺσ περιόντασ ἔτι Κυμαίων, οὓσ οἱ Νεαπολῖται τῆσ πατρίδοσ ἐκπεσόντασ ὑπεδέξαντο καὶ πάντων ἐποιήσαντο κοινωνοὺσ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν, χώραν τε προσθήσειν τοῖσ Νεαπολίταισ, ἐξ ἧσ οἱ Καμπανοὶ κατεῖχον πάνυ πολλήν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 6 7:1)
- ἐπελθόντεσ δὲ Νεαπολῖται κατέσχον. (Strabo, Geography, book 5, chapter 4 18:4)
- Νεαπολῖται δὲ καὶ ταύτην κατέσχον, πολέμῳ δὲ ἀποβαλόντεσ τὰσ Πιθηκούσσασ ἀπέλαβον πάλιν, δόντοσ αὐτοῖσ Καίσαροσ τοῦ Σεβαστοῦ, τὰσ δὲ Καπρέασ ἴδιον ποιησαμένου κτῆμα καὶ κατοικοδομήσαντοσ. (Strabo, Geography, book 5, chapter 4 18:13)
- τὴν μὲν γὰρ παραλίαν αὐτῶν Σενοεσανοὶ καὶ Κυμαῖοι καὶ Δικαιαρχῖται νέμονται, πρὸσ δὲ τούτοισ Νεαπολῖται, τελευταῖον δὲ τὸ τῶν Νουκερίνων ἔθνοσ. (Polybius, Histories, book 3, chapter 91 4:1)
