Ancient Greek-English Dictionary Language

Μαντινεύς

Third declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: Μαντινεύς Μαντινέως

Structure: Μαντινευ (Stem) + ς (Ending)

Sense

  1. an inhabitant of Mantinea or Mantineia

Declension

Third declension

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • σάλιοι δὲ ἐκλήθησαν, οὐχ, ὡσ ἔνιοι μυθολογοῦσι, Σαμόθρᾳκοσ ἀνδρὸσ ἢ Μαντινέωσ, ὄνομα Σαλίου, πρώτου τὴν ἐνόπλιον ἐκδιδάξαντοσ ὄρχησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ τῆσ ὀρχήσεωσ αὐτῆσ, ἁλτικῆσ οὔσησ, ἣν ὑπορχοῦνται διαπορευόμενοι τὴν πόλιν, ὅταν τὰσ ἱερὰσ πέλτασ ἀναλάβωσιν ἐν τῷ Μαρτίῳ μηνί, φοινικοῦσ μὲν ἐνδεδυμένοι χιτωνίσκουσ, μίτραισ δὲ χαλκαῖσ ἐπεζωσμένοι πλατείαισ καὶ κράνη χαλκᾶ φοροῦντεσ, ἐγχειριδίοισ δὲ μικροῖσ τὰ ὅπλα κρούοντεσ. (Plutarch, Numa, chapter 13 4:1)
  • τούτου δὲ καὶ Ἀγλαί̈ασ τῆσ Μαντινέωσ δίδυμοι παῖδεσ ἐγένοντο Ἀκρίσιοσ καὶ Προῖτοσ. (Apollodorus, Library and Epitome, book 2, chapter 2 1:2)
  • Ἐπαμινώνδαν δὲ ἀποθανεῖν Μαντινεῖσ μὲν ὑπὸ Μαχαιρίωνοσ Μαντινέωσ φασὶν ἀνδρόσ· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 11 7:2)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION