Ἰλλυριός
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Ἰλλυριός
Ἰλλυριοῦ
Structure:
Ἰλλυρι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οἱ δὲ βάρβαροι θεοὶ πεινῶντεσ ὥσπερ Ἰλλυριοὶ κεκριγότεσ ἐπιστρατεύσειν φάσ’ ἄνωθεν τῷ Διί, εἰ μὴ παρέξει τἀμπόρι’ ἀνεῳγμένα, ἵν’ εἰσάγοιτο σπλάγχνα κατατετμημένα. (Aristophanes, Birds, Lyric-Scene, antistrophe 1 1:33)
- ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ τῶν Φιλιππικῶν Ἰλλυριοί,’ φησί, ’ δειπνοῦσι καθήμενοι καὶ πίνουσιν, ἄγουσι δὲ καὶ τὰσ γυναῖκασ εἰσ τὰσ συνουσίασ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 60 2:2)
- πρὸσ Ἀμύνταν ἀποβλέπουσα καὶ τοὺσ Αἐρόπου παῖδασ ἀνερρήγνυντο δ’ Ἰλλυριοί, καὶ τὰ Σκυθῶν ἐπῃωρεῖτο τοῖσ προσοίκοισ νεωτερίζουσι· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 3 2:1)
- ἀνερρήγνυντο δ’ Ἰλλυριοί, καὶ τὰ Σκυθῶν ἐπῃωρεῖτο τοῖσ προσοίκοισ νεωτερίζουσι τὸ δὲ Περσικὸν χρυσίον διὰ τῶν ἑκασταχοῦ δημαγωγῶν ῥέον ἐκίνει τὴν Πελοπόννησον κενοὶ δ’ οἱ Φιλίππου θησαυροὶ χρημάτων, καὶ προσῆν ἔτι δάνειον, ὡσ Ὀνησίκριτοσ ἱστορεῖ, διακοσίων ταλάντων. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 3 1:3)
- Ἰλλυριοὶ μὲν δὴ τὰσ πολιορκίασ λύσαντεσ ἀνεχώρουν, καί τινεσ αὐτῶν ἐσ Ῥωμαίουσ, οἱ Ἀτιντανοὶ λεγόμενοι, μετετίθεντο. (Appian, The Foreign Wars, chapter 2 1:9)
