Γέτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Γέτης
Γέτου
Structure:
Γετ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- one of the Getae
- in Late Antiquity usage, a poetic word for Visigoth
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οὐ γὰρ μόνον τὰ κεφάλαια ταῦτα τῆσ διοικήσεωσ, ὑετοὺσ καὶ χαλάζασ καὶ πνεύματα καὶ ἀστραπὰσ αὐτὸσ οἰκονομησάμενοσ καὶ διατάξασ πέπαυμαι τῶν ἐπί μέρουσ φροντίδων ἀπηλλαγμένοσ, ἀλλά με δεῖ καὶ ταῦτα μὲν ποιεῖν ἀποβλέπειν δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἁπανταχόσε καὶ πάντα ἐπισκοπεῖν ὥσπερ τὸν ἐν τῇ Νεμέᾳ βουκόλον, τοὺσ κλέπτοντασ, τοὺσ ἐπιορκοῦντασ, τοὺσ θύοντασ, εἴ τισ ἔσπεισε, πόθεν ἡ κνῖσα καὶ ὁ καπνὸσ ἀνέρχεται, τίσ νοσῶν ἢ πλέων ἐκάλεσεν, καὶ τὸ πάντων ἐπιπονώτατον, ὑφ’ ἕνα καιρὸν ἒν τε Ὀλυμπίᾳ τῇ ἑκατόμβῃ παρεῖναι καὶ ἐν Βαβυλῶνι τοὺσ πολεμοῦντασ ἐπισκοπεῖν καὶ ἐν Γέταισ χαλαζᾶν καὶ ἐν Αἰθίοψιν εὐωχεῖσθαι. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 2:5)
- ἀλλὰ τὰσ ἐλάφουσ, ἔνθα τὰ πεδία εὐήλατα, ἐν μὲν Μυσοῖσ καὶ ἐν Γέταισ καὶ ἐν Σκυθίᾳ καὶ ἀνὰ τὴν Ἰλλυρίδα, ἀφ̓ ἵππων τῶν Σκυθικῶν καὶ Ἰλλυρικῶν διώκουσιν· (Arrian, Cynegeticus, chapter 23 2:1)
- Γετικοὺσ δὲ τοῖσ Γέταισ, Ῥαιτικοὺσ δὲ ὅσοι ἐκ Ῥαιτῶν. (Arrian, chapter 44 3:1)
- τῶν δὲ νεωτέρων ὅσοι τοῖσ τούτων ὀνόμασιν ἑαυτοὺσ ἐσέμνυναν Ἐρασιστρατείουσ τε καὶ Ἀσκληπιαδείουσ ἐπονομάσαντεσ, ὁμοίωσ τοῖσ ὑπὸ τοῦ βελτίστου Μενάνδρου κατὰ τὰσ κωμῳδίασ εἰσαγομένοισ οἰκέταισ, Δάοισ τέ τισι καὶ Γέταισ, οὐδὲν ἡγουμένοισ σφίσι πεπρᾶχθαι γενναῖον, εἰ μὴ τρὶσ ἐξαπατήσειαν τὸν δεσπότην, οὕτω καὶ αὐτοὶ κατὰ πολλὴν σχολὴν ἀναίσχυντα σοφίσματα συνέθεσαν, οἱ μέν, ἵνα μηδ’ ὅλωσ ἐξελεγχθείη ποτ’ Ἀσκληπιάδησ ψευδόμενοσ, οἱ δ’, ἵνα κακῶσ εἴπωσιν, ἃ καλῶσ ἐσιώπησεν Ἐρασίστρατοσ. (Galen, On the Natural Faculties., , section 171)
- Ταῦτα δὲ τοῖσ φίλοισ εἰπὼν ἕτερα τοῖσ Γέταισ ἐπλάττετο, καὶ τὸ ἥμισυ τῆσ στρατιᾶσ ᾔτει, τὸ χρυσίον τὸ γιγνόμενον ὑπισχνούμενοσ δώσειν. (Appian, The Foreign Wars, chapter 20:1)