Φόρκυς
Third declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Φόρκυς
Φόρκυος
Structure:
Φορκυ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- αὖτισ δ’ αὖ Θαύμαντα μέγαν καὶ ἀγήνορα Φόρκυν Γαίῃ μισγόμενοσ καὶ Κητὼ καλλιπάρῃον Εὐρυβίην τ’ ἀδάμαντοσ ἐνὶ φρεσὶ θυμὸν ἔχουσαν. (Hesiod, Theogony, Book Th. 27:3)
- Φόρκυϊ δ’ αὖ Κητὼ Γραίασ τέκε καλλιπαρῄουσ ἐκ γενετῆσ πολιάσ, τὰσ δὴ Γραίασ καλέουσιν ἀθάνατοί τε θεοὶ χαμαὶ ἐρχόμενοί τ’ ἄνθρωποι, Πεμφρηδώ τ’ ἐύπεπλον Ἐνυώ τε κροκόπεπλον, Γοργούσ θ’, αἳ ναίουσι πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο ἐσχατιῇ πρὸσ Νυκτόσ, ἵν’ Ἑσπερίδεσ λιγύφωνοι, Σθεννώ τ’ Εὐρυάλη τε Μέδουσά τε λυγρὰ παθοῦσα. (Hesiod, Theogony, Book Th. 29:1)
- ἐκ Ζελίασ Πάνδαροσ Λυκάονοσ, ἐξ Ἀδραστείασ Ἄδραστοσ καὶ Ἄμφιοσ Μέροποσ, ἐκ δ’ Ἀρίσβησ Ἄσιοσ Ὑρτάκου, ἐκ Λαρίσσησ Ἱππόθοοσ Πελασγοῦ, ἐκ Μυσίασ Χρόμιοσ καὶ Ἔννομοσ Ἀρσινόου, Ἀλιζώνων Ὀδίοσ καὶ Ἐπίστροφοσ Μηκιστέωσ, Φρυγῶν Φόρκυσ καὶ Ἀσκάνιοσ Ἀρετάονοσ, Μαιόνων Μέσθλησ καὶ Ἄντιφοσ Ταλαιμένουσ, Καρῶν Νάστησ καὶ Ἀμφίμαχοσ Νομίονοσ, Λυκίων Σαρπηδὼν Διὸσ καὶ Γλαῦκοσ Ἱππολόχου. (Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 3 52:1)
- "Δαῖμον, ὅτισ λίμνησ ἐπὶ πείρασι τῆσδ’ ἐφαάνθησ, εἴτε σέγε Τρίτων’, ἅλιον τέρασ, εἴτε σε Φόρκυν, ἢ Νηρῆα θύγατρεσ ἐπικλείουσ’ ἁλοσύδναι, ἵλαθι, καὶ νόστοιο τέλοσ θυμηδὲσ ὄπαζε. (Apollodorus, Argonautica, book 4 26:1)
- Γῆσ τε καὶ Οὐρανοῦ παῖδεσ Ὠκεανόσ τε καὶ Τηθὺσ ἐγενέσθην, τούτων δὲ Φόρκυσ Κρόνοσ τε καὶ Ῥέα καὶ ὅσοι μετὰ τούτων, ἐκ δὲ Κρόνου καὶ Ῥέασ Ζεὺσ Ἥρα τε καὶ πάντεσ ὅσουσ ἴσμεν ἀδελφοὺσ λεγομένουσ αὐτῶν, ἔτι τε τούτων ἄλλουσ ἐκγόνουσ· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 144:2)
- Φόρκυσ αὖ Φρύγασ ἦγε καὶ Ἀσκάνιοσ θεοειδὴσ τῆλ’ ἐξ Ἀσκανίησ· (Homer, Iliad, Book 2 99:1)
- καὶ δὴ καὶ οὕτω δεκτέον τὸ παρὰ τῷ ποιητῇ ὅταν φῇ Φόρκυσ δ’ αὖ Φρύγασ ἦγε καὶ Ἀσκάνιοσ θεοειδήσ, τῆλ’ ἐξ Ἀσκανίησ, τῆσ Φρυγιακῆσ, ὡσ οὔσησ ἐγγυτέρω ἄλλησ Ἀσκανίασ Μυσιακῆσ τῆσ πρὸσ τῇ νῦν Νικαίᾳ, ἧσ μέμνηται ὅταν φῇ Πάλμυν τ’ Ἀσκάνιόν τε Μόρυν θ’, υἷ’ Ἱπποτίωνοσ, Μυσῶν ἀγχεμάχων ἡγήτορα, οἵ ῥ’ ἐξ Ἀσκανίησ ἐριβώλακοσ ἦλθον ἀμοιβοί. (Strabo, Geography, Book 12, chapter 4 5:4)
- ἐπιλέγει δὲ τούτοισ ὁ Ἀπολλόδωροσ, ὅτι τῆσ Ἀσκανίασ ταύτησ μνημονεύει καὶ Ὅμηροσ ἧσ ὁ Ξάνθοσ Φόρκυσ δὲ Φρύγασ ἦγε καὶ Ἀσκάνιοσ θεοειδὴσ τῆλ’ ἐξ Ἀσκανίησ. (Strabo, Geography, Book 14, chapter 5 58:3)
