헬라어 문장 검색 - Σεπτύ050́012́

(70인역 성경, 다니엘서 12:)

ΚΑΙ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀναστήσεται Μιχαὴλ ὁ ἄρχων ὁ μέγασ, ὁ ἑστηκὼσ ἐπὶ τοὺσ υἱοὺσ τοῦ λαοῦ σου. καὶ ἔσται καιρὸσ θλίψεωσ, θλῖψισ οἵα οὐ γέγονεν ἀφ’ οὗ γεγένηται ἔθνοσ ἐν τῇ γῇ ἕωσ τοῦ καιροῦ ἐκείνου. καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ σωθήσεται ὁ λαόσ σου, πᾶσ ὁ γεγραμμένοσ ἐν τῇ βίβλῳ. καὶ πολλοὶ τῶν καθευδόντων ἐν γῆσ χώματι ἐξεγερθήσονται, οὗτοι εἰσ ζωὴν αἰώνιον καὶ οὗτοι εἰσ ὀνειδισμὸν καὶ εἰσ αἰσχύνην αἰώνιον. καὶ οἱ συνιέντεσ ἐκλάμψουσιν ὡσ ἡ λαμπρότησ τοῦ στερεώματοσ καὶ ἀπὸ τῶν δικαίων τῶν πολλῶν ὡσ οἱ ἀστέρεσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ καὶ ἔτι. καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺσ λόγουσ καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕωσ καιροῦ συντελείασ, ἕωσ διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσισ. ‐ Καὶ εἶδον ἐγὼ Δανιὴλ καὶ ἰδοὺ δύο ἕτεροι εἱστήκεισαν, εἷσ ἐντεῦθεν τοῦ χείλουσ τοῦ ποταμοῦ καὶ εἷσ ἐντεῦθεν τοῦ χείλουσ τοῦ ποταμοῦ. καὶ εἶπε τῷ ἀνδρὶ τῷ ἐνδεδυμένῳ τὰ βαδδίν, ὃσ ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατοσ τοῦ ποταμοῦ. ἕωσ πότε τὸ πέρασ ὧν εἴρηκασ τῶν θαυμασίων̣ καὶ ἤκουσα τοῦ ἀνδρὸσ τοῦ ἐνδεδυμένου τὰ βαδδίν, ὃσ ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατοσ τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὕψωσε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰσ τὸν αἰῶνα, ὅτι εἰσ καιρὸν καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. ἐν τῷ συντελεσθῆναι διασκορπισμὸν γνώσονται πάντα ταῦτα. καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα. Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων̣ καὶ εἶπε. δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕωσ καιροῦ πέρασ. ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι. καὶ οὐ συνήσουσι πάντεσ ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονεσ συνήσουσι. καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεωσ τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ τοῦ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεωσ ἡμέραι χίλιαι διακόσιαι ἐνενήκοντα. μακάριοσ ὁ ὑπομένων καὶ φθάσασ εἰσ ἡμέρασ χιλίασ τριακοσίασ τριάκοντα πέντε. καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου. ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰσ ἀναπλήρωσιν συντελείασ, καὶ ἀναστήσῃ εἰσ τὸν κλῆρόν σου, εἰσ συντέλειαν ἡμερῶν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν————— ̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΒΗΛ ΚΑΙ ΔΡΑΚΩΝ · ΚΑΙ ὁ βασιλεὺσ Ἀστυάγησ προσετέθη πρὸσ τοὺσ πατέρασ αὐτοῦ, καὶ παρέλαβε Κῦροσ ὁ Πέρσησ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. καὶ ἦν Δανιὴλ συμβιωτὴσ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἔνδοξοσ ὑπὲρ πάντασ τοὺσ φίλουσ αὐτοῦ. καὶ ἦν εἴδωλον τοῖσ Βαβυλωνίοισ, ᾧ ὄνομα Βήλ, καὶ ἐδαπανῶντο εἰσ αὐτὸν ἑκάστησ ἡμέρασ σεμιδάλεωσ ἀρτάβαι δώδεκα καὶ πρόβατα τεσσαράκοντα καὶ οἴνου μετρηταὶ ἕξ. καὶ ὁ βασιλεὺσ ἐσέβετο αὐτὸν καὶ ἐπορεύετο καθ’ ἑκάστην ἡμέραν προσκυνεῖν αὐτῷ. Δανιὴλ δὲ προσεκύνει τῷ Θεῷ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύσ. διατί οὐ προσκυνεῖσ τῷ Βήλ̣ ὁ δὲ εἶπεν. ὅτι οὐ σέβομαι εἴδωλα χειροποίητα, ἀλλὰ τὸν ζῶντα Θεὸν τὸν κτίσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ ἔχοντα πάσησ σαρκὸσ κυριείαν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύσ. οὐ δοκεῖ σοι Βὴλ εἶναι ζῶν θεόσ̣ ἢ οὐχ ὁρᾷσ ὅσα ἐσθίει καὶ πίνει καθ’ ἑκάστην ἡμέραν̣ καὶ εἶπε Δανιὴλ γελάσασ. μὴ πλανῶ, βασιλεῦ. οὗτοσ γὰρ ἔσωθεν μέν ἐστι πηλὸσ ἔξωθεν δὲ χαλκὸσ καὶ οὐ βέβρωκεν οὐδὲ πέπωκε πώποτε. θυμωθεὶσ δὲ ὁ βασιλεὺσ ἐκάλεσε τοὺσ ἱερεῖσ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. ἐὰν μὴ εἴπητέ μοι τίσ ὁ κατέσθων τὴν δαπάνην ταύτην, ἀποθανεῖσθε. ἐὰν δὲ δείξητε ὅτι Βὴλ κατεσθίει αὐτά, Δανιὴλ ἀποθανεῖται, ὅτι ἐβλασφήμησεν εἰσ τὸν Βήλ. καὶ εἶπε Δανιὴλ τῷ βασιλεῖ. γινέσθω κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἦσαν ἱερεῖσ τοῦ Βὴλ ἑβδομήκοντα ἐκτὸσ γυναικῶν καὶ τέκνων. καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺσ μετὰ Δανιὴλ εἰσ τὸν οἶκον τοῦ Βήλ. καὶ εἶπαν οἱ ἱερεῖσ τοῦ Βήλ. ἰδοὺ ἡμεῖσ ἀποτρέχομεν ἔξω, σὺ δέ, βασιλεῦ, παράθεσ τὰ βρώματα καὶ τὸν οἶνον κεράσασ θὲσ καὶ ἀπόκλεισον τὴν θύραν καὶ σφράγισον τῷ δακτυλίῳ σου. καὶ ἐλθὼν πρωί̈, ἐὰν μὴ εὕρῃσ πάντα βεβρωμένα ὑπὸ τοῦ Βήλ, ἀποθανούμεθα ἢ Δανιὴλ ὁ ψευδόμενοσ καθ’ ἡμῶν. αὐτοὶ δὲ κατεφρόνουν, ὅτι πεποιήκεισαν ὑπὸ τὴν τράπεζαν κεκρυμμένην εἴσοδον καὶ δι’ αὐτῆσ εἰσεπορεύοντο διόλου καὶ ἀνήλουν αὐτά. καὶ ἐγένετο ὡσ ἐξήλθοσαν ἐκεῖνοι, καὶ ὁ βασιλεὺσ παρέθηκε τὰ βρώματα τῷ Βήλ. καὶ ἐπέταξε Δανιὴλ τοῖσ παιδαρίοισ αὐτοῦ καὶ ἤνεγκαν τέφραν καὶ κατέστρωσαν ὅλον τὸν ναὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέωσ μόνου. καὶ ἐξελθόντεσ ἔκλεισαν τὴν θύραν καὶ ἐσφραγίσαντο ἐν τῷ δακτυλίῳ τοῦ βασιλέωσ, καὶ ἀπῆλθον. οἱ δὲ ἱερεῖσ ἦλθον τὴν νύκτα κατὰ τὸ ἔθοσ αὐτῶν καὶ αἱ γυναῖκεσ αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν καὶ κατέφαγον πάντα καὶ ἐξέπιον. καὶ ὤρθρισεν ὁ βασιλεὺσ τὸ πρωί̈ καὶ Δανιὴλ μετ’ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. σῷοι αἱ σφραγῖδεσ, Δανιήλ̣ ὁ δὲ εἶπε. σῷοι, βασιλεῦ. καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνοῖξαι τὰσ θύρασ, ἐπιβλέψασ ἐπὶ τὴν τράπεζαν ὁ βασιλεὺσ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ. μέγασ εἶ, Βήλ, καὶ οὐκ ἔστι παρὰ σοὶ δόλοσ οὐδὲ εἷσ. καὶ ἐγέλασε Δανιὴλ καὶ ἐκράτησε τὸν βασιλέα τοῦ μὴ εἰσελθεῖν αὐτὸν ἔσω καὶ εἶπεν. ἰδὲ δὴ τὸ ἔδαφοσ καὶ γνῶθι τίνοσ τὰ ἴχνη ταῦτα. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. ὁρῶ τὰ ἴχνη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ παιδίων. καὶ ὀργισθεὶσ ὁ βασιλεὺσ τότε συνέλαβε τοὺσ ἱερεῖσ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, καὶ ἔδειξαν αὐτῷ τὰσ κρυπτὰσ θύρασ, δι’ ὧν εἰσεπορεύοντο καὶ ἐδαπάνων τὰ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ. καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺσ ὁ βασιλεὺσ καὶ ἔδωκε τὸν Βὴλ ἔκδοτον τῷ Δανιήλ, καὶ κατέστρεψεν αὐτὸν καὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ. Καὶ ἦν δράκων μέγασ, καὶ ἐσέβοντο αὐτὸν οἱ Βαβυλώνιοι. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺσ τῷ Δανιήλ. μὴ καὶ τοῦτον ἐρεῖσ ὅτι χαλκοῦσ ἐστιν̣ ἰδοὺ ζῇ καὶ ἐσθίει καὶ πίνει. οὐ δύνασαι εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἔστιν οὗτοσ θεὸσ ζῶν, καὶ προσκύνησον αὐτῷ. καὶ εἶπε Δανιήλ. Κυρίῳ τῷ Θεῷ μου προσκυνήσω, ὅτι οὗτόσ ἐστι Θεὸσ ζῶν. σὺ δέ, βασιλεῦ, δόσ μοι ἐξουσίαν, καὶ ἀποκτενῶ τὸν δράκοντα ἄνευ μαχαίρασ καὶ ράβδου. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύσ. δίδωμί σοι. καὶ ἔλαβεν ὁ Δανιὴλ πίσσαν καὶ στέαρ καὶ τρίχασ καὶ ἥψησεν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἐποίησε μάζασ καὶ ἔδωκεν εἰσ τὸ στόμα τοῦ δράκοντοσ, καὶ φαγὼν διερράγη ὁ δράκων. καὶ εἶπεν. ἴδετε τά σεβάσματα ὑμῶν. καὶ ἐγένετο ὡσ ἤκουσαν οἱ Βαβυλώνιοι, ἠγανάκτησαν λίαν καὶ συνεστράφησαν ἐπὶ τὸν βασιλέα καὶ εἶπαν. Ἰουδαῖοσ γέγονεν ὁ βασιλεύσ. τὸν Βὴλ κατέσπασε καὶ τὸν δράκοντα ἀπέκτεινε καὶ τοὺσ ἱερεῖσ κατέσφαξε. καὶ εἶπαν ἐλθόντεσ πρὸσ τὸν βασιλέα. παράδοσ ἡμῖν τὸν Δανιήλ. εἰ δὲ μή, ἀποκτενοῦμέν σε καὶ τὸν οἶκόν σου. καὶ εἶδεν ὁ βασιλεὺσ ὅτι ἐπείγουσιν αὐτὸν σφόδρα, καὶ ἀναγκασθεὶσ ὁ βασιλεὺσ παρέδωκεν αὐτοῖσ τὸν Δανιήλ. οἱ δὲ ἔβαλον αὐτὸν εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων, καὶ ἦν ἐκεῖ ἡμέρασ ἕξ. ἦσαν δὲ ἐν τῷ λάκκῳ ἑπτὰ λέοντεσ, καὶ ἐδίδοτο αὐτοῖσ τὴν ἡμέραν δύο σώματα καὶ δύο πρόβατα. τότε δὲ οὐκ ἐδόθη αὐτοῖσ, ἵνα καταφάγωσι τὸν Δανιήλ. καὶ ἦν Ἀμβακοὺμ ὁ προφήτησ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, καὶ αὐτὸσ ἥψησεν ἕψεμα καὶ ἐνέθρυψεν ἄρτουσ εἰσ σκάφην καὶ ἐπορεύετο εἰσ τὸ πεδίον ἀπενέγκαι τοῖσ θερισταῖσ. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελοσ Κυρίου τῷ Ἀμβακούμ. ἀπένεγκε τὸ ἄριστον, ὃ ἔχεισ, εἰσ Βαβυλῶνα τῷ Δανιὴλ εἰσ τὸν λάκκον τῶν λεόντων. καὶ εἶπεν Ἀμβακούμ. Κύριε, Βαβυλῶνα οὐχ ἑώρακα καὶ τὸν λάκκον οὐ γινώσκω. καὶ ἐπελάβετο ὁ ἄγγελοσ Κυρίου τῆσ κορυφῆσ αὐτοῦ καὶ βαστάσασ τῆσ κόμησ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ ἔθηκεν αὐτὸν εἰσ Βαβυλῶνα ἐπάνω τοῦ λάκκου ἐν τῷ ροίζῳ τοῦ πνεύματοσ αὐτοῦ. καὶ ἐβόησεν Ἀμβακοὺμ λέγων. Δανιὴλ Δανιήλ, λαβὲ τὸ ἄριστον, ὃ ἀπέστειλέ σοι ὁ Θεόσ. καὶ εἶπε Δανιήλ. ἐμνήσθησ γάρ μου, ὁ Θεόσ, καὶ οὐκ ἐγκατέλιπεσ τοὺσ ἀγαπῶντάσ σε. καὶ ἀναστὰσ Δανιὴλ ἔφαγεν. ὁ δὲ ἄγγελοσ τοῦ Θεοῦ ἀποκατέστησε τὸν Ἀμβακοὺμ παραχρῆμα εἰσ τὸν τόπον αὐτοῦ. ὁ δέ βασιλεὺσ ἦλθε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ πενθῆσαι τὸν Δανιήλ. καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸν λάκκον καὶ ἐνέβλεψε, καὶ ἰδοὺ Δανιὴλ καθήμενοσ. καὶ ἀναβοήσασ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε. μέγασ εἶ, Κύριε ὁ Θεὸσ τοῦ Δανιήλ, καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ πλὴν σοῦ. καὶ ἀνέσπασεν αὐτόν, τοὺσ δὲ αἰτίουσ τῆσ ἀπωλείασ αὐτοῦ ἐνέβαλεν εἰσ τὸν λάκκον, καὶ κατεβρώθησαν παραχρῆμα ἐνώπιον αὐτοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Prophetia Danielis 12:

(70인역 성경, 다니엘서 12:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION