Septuagint, Lamentationes

(70인역 성경, 애가)

ΚΑΙ ἐγένετο μετὰ τὸ αἰχμαλωσθῆναι τὸν Ἰσραήλ, καὶ Ἱερουσαλὴμ ἐρημωθῆναι, ἐκάθισεν Ἱερεμίασ κλαίων, καὶ ἐθρήνησε τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ εἶπε. Πῶσ ἐκάθισε μόνη ἡ πόλισ ἡ πεπληθυμμένη λαῶν̣ ἐγενήθη ὡσ χήρα πεπληθυμμένη ἐν ἔθνεσιν, ἄρχουσα ἐν χώραισ ἐγενήθη εἰσ φόρον. Κλαίουσα ἔκλαυσεν ἐν νυκτί, καὶ τὰ δάκρυα αὐτῆσ ἐπὶ τῶν σιαγόνων αὐτῆσ, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ παρακαλῶν αὐτὴν ἀπὸ πάντων τῶν ἀγαπώντων αὐτήν. πάντεσ οἱ φιλοῦντεσ αὐτὴν ἠθέτησαν ἐν αὐτῇ, ἐγένοντο αὐτῇ εἰσ ἐχθρούσ. Μετῳκίσθη Ἰουδαία ἀπὸ ταπεινώσεωσ αὐτῆσ καὶ ἀπὸ πλήθουσ δουλείασ αὐτῆσ. ἐκάθισεν ἐν ἔθνεσιν, οὐχ εὗρεν ἀνάπαυσιν. πάντεσ οἱ καταδιώκοντεσ αὐτὴν κατέλαβον αὐτὴν ἀναμέσον τῶν θλιβόντων. Ὁδοὶ Σιὼν πενθοῦσι παρὰ τὸ μὴ εἶναι ἐρχομένουσ ἐν ἑορτῇ. πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆσ ἠφανισμέναι, οἱ ἱερεῖσ αὐτῆσ ἀναστενάζουσιν, αἱ παρθένοι αὐτῆσ ἀγόμεναι, καὶ αὐτὴ πικραινομένη ἐν ἑαυτῇ. Ἐγένοντο οἱ θλίβοντεσ αὐτὴν εἰσ κεφαλήν, καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆσ εὐθηνοῦσαν, ὅτι Κύριοσ ἐταπείνωσεν αὐτὴν ἐπὶ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀσεβειῶν αὐτῆσ. τὰ νήπια αὐτῆσ ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ κατὰ πρόσωπον θλίβοντοσ. Καὶ ἐξῄρθη ἐκ θυγατρὸσ Σιὼν πᾶσα ἡ εὐπρέπεια αὐτῆσ. ἐγένοντο οἱ ἄρχοντεσ αὐτῆσ ὡσ κριοὶ οὐχ εὑρίσκοντεσ νομὴν καὶ ἐπορεύοντο ἐν οὐκ ἰσχύϊ κατὰ πρόσωπον διώκοντοσ. Ἐμνήσθη Ἱερουσαλὴμ ἡμερῶν ταπεινώσεωσ αὐτῆσ καὶ ἀπωσμῶν αὐτῆσ. πάντα τὰ ἐπιθυμήματα αὐτῆσ, ὅσα ἦν ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐν τῷ πεσεῖν τὸν λαὸν αὐτῆσ εἰσ χεῖρασ θλίβοντοσ καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν αὐτῇ, ἰδόντεσ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆσ ἐγέλασαν ἐπὶ μετοικεσίᾳ αὐτῆσ. Ἁμαρτίαν ἥμαρτεν Ἰερουσαλήμ, διὰ τοῦτο εἰσ σάλον ἐγένετο. πάντεσ οἱ δοξάζοντεσ αὐτὴν ἐταπείνωσαν αὐτήν, εἶδον γὰρ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆσ, καί γε αὐτὴ στενάζουσα καὶ ἀπεστράφη ὀπίσω. Ἀκαθαρσία αὐτῆσ πρὸσ ποδῶν αὐτῆσ, οὐκ ἐμνήσθη ἔσχατα αὐτῆσ. καὶ κατεβίβασεν ὑπέρογκα, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν αὐτήν. ἰδέ, Κύριε, τὴν ταπείνωσίν μου, ὅτι ἐμεγαλύνθη ὁ ἐχθρόσ. Χεῖρα αὐτοῦ ἐξεπέτασε θλίβων ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιθυμήματα αὐτῆσ. εἶδε γὰρ ἔθνη εἰσελθόντα εἰσ τὸ ἁγίασμα αὐτῆσ, ἃ ἐνετείλω μὴ εἰσελθεῖν αὐτὰ εἰσ ἐκκλησίαν σου. Πᾶσ ὁ λαὸσ αὐτῆσ καταστενάζοντεσ, ζητοῦντεσ ἄρτον, ἔδωκαν τὰ ἐπιθυμήματα αὐτῆσ ἐν βρώσει τοῦ ἐπιτστρέψαι ψυχήν. ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον, ὅτι ἐγενήθη ἠτιμωμένη. Οἱ πρὸσ ὑμᾶσ πάντεσ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐπιστρέψατε καὶ ἴδετε εἰ ἔστιν ἄλγοσ κατὰ τὸ ἄλγοσ μου, ὃ ἐγενήθη. φθεγξάμενοσ ἐν ἐμοὶ ἐταπείνωσέ με Κύριοσ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ θυμοῦ αὐτοῦ. Ἐξ ὕψουσ αὐτοῦ ἀπέστειλε πῦρ, ἐν τοῖσ ὀστέοισ μου κατήγαγεν αὐτό. διεπέτασε δίκτυον τοῖσ ποσί μου, ἀπέστρεψέ με εἰσ τὰ ὀπίσω, ἔδωκέ με ἠφανισμένην, ὅλην τὴν ἡμέραν ὠδυνωμένην. Ἐγρηγορήθη ἐπὶ τὰ ἀσεβήματά μου. ἐν χερσί μου συνεπλάκησαν, ἀνέβησαν ἐπὶ τὸν τράχηλόν μου. ἠσθένησεν ἡ ἰσχύσ μου, ὅτι ἔδωκε Κύριοσ ἐν χερσί μου ὀδύνασ, οὐ δυνήσομαι στῆναι. Ἐξῆρε πάντασ τοὺσ ἰσχυρούσ μου ὁ Κύριοσ ἐκ μέσου μου, ἐκάλεσεν ἐπ’ ἐμὲ καιρὸν τοῦ συντρίψαι ἐκλεκτούσ μου. ληνὸν ἐπάτησε Κύριοσ παρθένῳ θυγατρὶ Ἰούδα, ἐπὶ τούτοισ ἐγὼ κλαίω. Ὁ ὀφθαλμόσ μου κατήγαγεν ὕδωρ, ὅτι ἐμακρύνθη ἀπ’ ἐμοῦ ὁ παρακαλῶν με, ὁ ἐπιστρέφων ψυχήν μου. ἐγένοντο οἱ υἱοί μου ἠφανισμένοι, ὅτι ἐκραταιώθη ὁ ἐχθρόσ. Διεπέτασε Σιὼν χεῖρασ αὐτῆσ, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν αὐτήν. ἐνετείλατο Κύριοσ τῷ Ἰακώβ, κύκλῳ αὐτοῦ οἱ θλίβοντεσ αὐτόν, ἐγενήθη Ἱερουσαλὴμ εἰσ ἀποκαθημένην ἀναμέσον αὐτῶν. Δίκαιόσ ἐστι Κύριοσ, ὅτι τὸ στόμα αὐτοῦ παρεπίκραναν. ἀκούσατε δή, πάντεσ οἱ λαοί, καὶ ἴδετε τὸ ἄλγοσ μου. παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ. Ἐκάλεσα τοὺσ ἐραστάσ μου, αὐτοὶ δὲ παρελογίσαντό με. οἱ ἱερεῖσ μου καὶ οἱ πρεσβύτεροί μου ἐν τῇ πόλει ἐξέλιπον, ὅτι ἐζήτησαν βρῶσιν αὐτοῖσ, ἵνα ἐπιστρέψωσι ψυχὰσ αὐτῶν, καὶ οὐχ εὗρον. Ἰδέ, Κύριε, ὅτι θλίβομαι. ἡ κοιλία μου ἐταράχθη, καὶ ἡ καρδία μου ἐστράφη ἐν ἐμοί, ὅτι παραπικραίνουσα παρεπικράνθην. ἔξωθεν ἠτέκνωσέ με μάχαιρα ὥσπερ θάνατοσ ἐν οἴκῳ. Ἀκούσατε δή, ὅτι στενάζω ἐγώ, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν με. πάντεσ οἱ ἐχθροί μου ἤκουσαν τὰ κακά μου καὶ ἐχάρησαν, ὅτι σὺ ἐποίησασ. ἐπήγαγεσ ἡμέραν, ἐκάλεσασ καιρόν, ἐγένοντο ὅμοιοι ἐμοί. Εἰσέλθοι πᾶσα ἡ κακία αὐτῶν κατὰ πρόσωπόν σου, καὶ ἐπιφύλλισον αὐτοῖσ, ὃν τρόπον ἐποίησαν ἐπιφυλλίδα περὶ πάντων τῶν ἁμαρτημάτων μου, ὅτι πολλοὶ οἱ στεναγμοί μου, καὶ καρδία μου λυπεῖται. ΠΩΣ ἐγνόφωσεν ἐν ὀργῇ αὐτοῦ Κύριοσ τὴν θυγατέρα Σιών̣ κατέρριψεν ἐξ οὐρανοῦ εἰσ γῆν δόξασμα Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἐμνήσθη ὑποποδίου ποδῶν αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ αὐτοῦ.

Κατεπόντισε Κύριοσ οὐ φεισάμενοσ πάντα τὰ ὡραῖα Ἰακώβ, καθεῖλεν ἐν θυμῷ αὐτοῦ τὰ ὀχυρώματα τῆσ θυγατρὸσ Ἰούδα, ἐκόλλησεν εἰσ τὴν γῆν, ἐβεβήλωσε βασιλέα αὐτῆσ καὶ ἄρχοντασ αὐτῆσ. Συνέκλασεν ἐν ὀργῇ θυμοῦ αὐτοῦ πᾶν κέρασ Ἰσραήλ, ἀπέστρεψεν ὀπίσω δεξιὰν αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἀνῆψεν ἐν Ἰακὼβ ὡσ πῦρ φλόγα, καὶ κατέφαγε πάντα τὰ κύκλῳ. Ἐνέτεινε τόξον αὐτοῦ ὡσ ἐχθρόσ, ἐστερέωσε δεξιὰν αὐτοῦ ὡσ ὑπεναντίοσ καὶ ἀπέκτεινε πάντα τὰ ἐπιθυμήματα τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐν σκηνῇ θυγατρὸσ Σιών, ἐξέχεεν ὡσ πῦρ τὸν θυμὸν αὐτοῦ. Ἐγενήθη Κύριοσ ὡσ ἐχθρόσ, κατεπόντισεν Ἰσραήλ, κατεπόντισε πάσασ τὰσ βάρεισ αὐτῆσ, διέφθειρε τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ καὶ ἐπλήθυνε τῇ θυγατρὶ Ἰούδα ταπεινουμένην καὶ τεταπεινωμένην. Καὶ διεπέτασεν ὡσ ἄμπελον τὸ σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτὴν αὐτοῦ. ἐπελάθετο Κύριοσ ἃ ἐποίησεν ἐν Σιὼν ἑορτῆσ καὶ σαββάτου καὶ παρώξυνεν ἐμβριμήματι ὀργῆσ αὐτοῦ βασιλέα καὶ ἱερέα καὶ ἄρχοντα. Ἀπώσατο Κύριοσ θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρὶ ἐχθροῦ τεῖχοσ βάρεων αὐτῆσ. φωνὴν ἔδωκαν ἐν οἴκῳ Κυρίου ὡσ ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆσ. Καὶ ἐπέστρεψε Κύριοσ τοῦ διαφθεῖραι τεῖχοσ θυγατρὸσ Σιών. ἐξέτεινε μέτρον, οὐκ ἀπέστρεψε χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ καταπατήματοσ, καὶ ἐπένθησε τὸ προτείχισμα, καὶ τεῖχοσ ὁμοθυμαδὸν ἠσθένησεν. Ἐνεπάγησαν εἰσ γῆν πύλαι αὐτῆσ, ἀπώλεσε καὶ συνέτριψε μοχλοὺσ αὐτῆσ. βασιλέα αὐτῆσ καὶ ἄρχοντα αὐτῆσ ἐν τοῖσ ἔθνεσιν. οὐκ ἔστι νόμοσ, καί γε προφῆται αὐτῆσ οὐκ εἶδον ὅρασιν παρὰ Κυρίου. Ἐκάθισαν εἰσ τὴν γῆν, ἐσιώπησαν πρεσβύτεροι θυγατρὸσ Σιών, ἀνεβίβασαν χοῦν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν, περιεζώσαντο σάκκουσ, κατήγαγον εἰσ γῆν ἀρχηγοὺσ παρθένουσ ἐν Ἱερουσαλήμ. Ἐξέλιπον ἐν δάκρυσιν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐξεχύθη εἰσ τὴν γῆν ἡ δόξα μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου ἐν τῷ ἐκλείπειν νήπιον καὶ θηλάζοντα ἐν πλατείαισ πόλεωσ. Ταῖσ μητράσιν αὐτῶν εἶπαν. ποῦ σῖτοσ καὶ οἶνοσ̣ ἐν τῷ ἐκλύεσθαι αὐτοὺσ ὡσ τραυματίασ ἐν πλατείαισ πόλεωσ, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι αὐτοὺσ ὡσ τραυματίασ ἐν πλατείαισ πόλεωσ, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι ψυχὰσ αὐτῶν εἰσ κόλπον μητέρων αὐτῶν. Τί μαρτυρήσω σοι ἢ τί ὁμοιώσω σοι, θύγατερ Ἱερουσαλήμ̣ τίσ σώσει σε καὶ παρακαλέσει σε, παρθένοσ θύγατερ Σιών̣ ὅτι ἐμεγαλύνθη ποτήριον συντριβῆσ σου. τίσ ἰάσεταί σε̣ Προφῆταί σου εἴδοσάν σοι μάταια καὶ ἀφροσύνην καὶ οὐκ ἀπεκάλυψαν ἐπὶ τὴν ἀδικίαν σου τοῦ ἐπιστρέψαι αἰχμαλωσίαν σου, καὶ εἴδοσάν σοι λήμματα μάταια καὶ ἐξώσματα. Ἐκρότησαν ἐπὶ σὲ χεῖρασ πάντεσ οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐσύρισαν καὶ ἐκίνησαν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν ἐπὶ τὴν θυγατέρα Ἱερουσαλήμ. αὕτη ἡ πόλισ, ἐροῦσι, στέφανοσ εὐφροσύνησ πάσησ τῆσ γῆσ. Διήνοιξαν ἐπὶ σὲ στόμα αὐτῶν πάντεσ οἱ ἐχθροί σου, ἐσύρισαν καὶ ἔβρυξαν ὁδόντασ, καὶ εἶπαν. κατεπίομεν αὐτήν, πλὴν αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν προσεδοκῶμεν, εὕρομεν αὐτήν, εἴδομεν. Ἐποίησε Κύριοσ ἃ ἐνεθυμήθη, συνετέλεσε ρήματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, καθεῖλε καί οὐκ ἐφείσατο, καὶ ηὔφρανεν ἐπὶ σὲ ἐχθρόν, ὕψωσε κέρασ θλίβοντόσ σε. Ἐβόησε καρδία αὐτῶν πρὸσ Κύριον. τείχη Σιών, καταγάγετε ὡσ χειμάρρουσ δάκρυα ἡμέρασ καὶ νυκτόσ. μὴ δῷσ ἔκνηψιν σεαυτῇ, μὴ σιωπήσαιτο, θύγατερ, ὁ ὀφθαλμόσ σου. Ἀνάστα, ἀγαλλίασαι ἐν νυκτὶ εἰσ ἀρχὰσ φυλακῆσ σου, ἔκχεον ὡσ ὕδωρ καρδίαν σου ἀπέναντι προσώπου Κυρίου, ἆρον πρὸσ αὐτὸν χεῖράσ σου περὶ ψυχῆσ νηπίων σου τῶν ἐκλυομένων λιμῷ ἐπ’ ἀρχῆσ πασῶν ἐξόδων. Ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον τίνι ἐπφφύλλισασ οὕτωσ. εἰ φάγονται γυναῖκεσ καρπὸν κοιλίασ αὐτῶν̣ ἐπιφυλλίδα ἐποίησε μάγειροσ. φονευθήσονται νήπια θηλάζοντα μαστούσ̣ ἀποκτενεῖσ ἐν ἁγιάσματι Κυρίου ἱερέα καὶ προφήτην̣ Ἐκοιμήθησαν εἰσ τὴν ἔξοδον παιδάριον καὶ πρεσβύτησ. παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ. ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἀπέκτεινασ, ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ σου ἐμαγείρευσασ, οὐκ ἐφείσω. Ἐκάλεσεν ἡμέραν ἑορτῆσ παροικίασ μου κυκλόθεν, καὶ οὐκ ἐγένοντο ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ Κυρίου ἀνασῳζόμενοσ καὶ καταλελειμμένοσ, ὡσ ἐπεκράτησα καὶ ἐπλήθυνα ἐχθρούσ μου πάντασ. ΕΓΩ ἀνὴρ ὁ βλέπων πτωχείαν ἐν ράβδῳ θυμοῦ αὐτοῦ ἐπ’ ἐμέ.

παρέλαβέ με καὶ ἀπήγαγέ με εἰσ σκότοσ καὶ οὐ φῶσ, πλὴν ἐν ἐμοὶ ἐπέστρεψε χεῖρα αὐτοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν. Ἐπαλαίωσε σάρκα μου καὶ δέρμα μου, ὀστέα μου συνέτριψεν. ἀῳκοδόμησε κατ’ ἐμοῦ καὶ ἐκύκλωσε κεφαλήν μου καὶ ἐμόχθησεν, ἐν σκοτεινοῖσ ἐκάθισέ με ὡσ νεκροὺσ αἰῶνοσ. Ἀνῳκοδόμησε κατ’ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἐξελεύσομαι, ἐβάρυνε χαλκόν μου. καί γε κεκράξομαι καὶ βοήσω, ἀπέφραξε προσευχήν μου. καί γε κεκράξομαι καὶ βοήσω, ἀπέφραξε προσευχήν μου. ἀνῳκοδόμησεν ὁδούσ μου, ἐνέφραξε τρίβουσ μου, ἐτάραξεν. Ἄρκοσ ἐνεδρεύουσα αὐτόσ μοι, λέων ἐν κρυφαίοισ. κατεδίωξεν ἀφεστηκότα καὶ κατέπαυσέ με, ἔθετό με ἠφανισμένην. ἐνέτεινε τόξον αὐτοῦ καὶ ἐστήλωσέ με ὡσ σκοπὸν εἰσ βέλοσ. Εἰσήγαγεν ἐν τοῖσ νεφροῖσ μου ἰοὺσ φαρέτρασ αὐτοῦ. ἐγενήθην γέλωσ παντὶ λαῷ μου, ψαλμὸσ αὐτῶν ὅλην τὴν ἡμέραν. ἐχόρτασέ με πικρίασ, ἐμέθυσέ με χολῆσ. Καὶ ἐξέβαλε ψήφῳ ὀδόντασ μου, ἐψώμισέ με σποδόν. καὶ ἀπώσατο ἐξ εἰρήνησ ψυχήν μου, ἐπελαθόμην ἀγαθά, καὶ εἶπα. ἀπώλετο νῖκόσ μου καὶ ἡ ἐλπίσ μου ἀπὸ Κυρίου. Ἐμνήσθην ἀπὸ πτωχείασ μου καὶ ἐκδιωγμοῦ μου πικρίασ καὶ χολῆσ μου. μνησθήσεται καὶ καταδολεσχήσει ἐπ’ ἐμὲ ἡ ψυχή μου. ταύτην τάξω εἰσ τὴν καρδίαν μου, διὰ τοῦτο ὑπομενῶ. Τὰ ἐλέη Κυρίου, ὅτι οὐκ ἐξέλιπέμε, ὅτι οὐσυνετελέσθησαν οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ. μῆνασ εἰσ τὰσ πρωί̈ασ ἐλέησον, Κύριε, ὅτι οὐ συνετελέσθημεν, ὅτι οὐ συνετελέσθησαν οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ. καινὰ εἰσ τὰσ πρωί̈ασ, πολλὴ ἡ πίστισ σου. μερίσ μου Κύριοσ, εἶπεν ἡ ψυχή μου. διὰ τοῦτο ὑπομενῶ αὐτῷ. Ἀγαθὸσ Κύριοσ τοῖσ ὑπομένουσιν αὐτόν, ψυχὴ ἣ ζητήσει αὐτὸν ἀγαθὸν καὶ ὑπομεννεῖ καὶ ἡσυχάσει εἰσ τὸ σωτήριον Κυρίου. ἀγαθὸν ἀνδρί, ὅταν ἄρῃ ζυγὸν ἐν νεότητι αὐτοῦ. Καθήσεται κατὰ μόνασ καὶ σιωπήσεται, ὅτι ᾖρεν ἐφ’ ἑαυτῷ. δώσει τῷ παίοντι αὐτὸν σιαγόνα, χορτασθήσεται ὀνειδισμῶν. Ὅτι οὐκ εἰσ τὸν αἰῶνα ἀπώσεται Κύριοσ. ὅτι ὁ ταπεινώσασ οἰκτειρήσει κατὰ τὸ πλῆθοσ τοῦ ἐλέουσ αὐτοῦ. ὅτι οὐκ ἀπεκρίθη ἀπὸ καρδίασ αὐτοῦ καὶ ἐταπείνωσεν υἱοὺσ ἀνδρόσ. Τοῦ ταπεινῶσαι ὑπὸ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ πάντασ δεσμίουσ γῆσ, τοῦ ἐκκλῖναι κρίσιν ἀνδρὸσ κατέναντι προσώπου Ὑψίστου, καταδικάσαι ἄνθρωπον ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν Κύριοσ οὐκ εἶπε. Τίσ οὕτωσ εἶπε, καὶ ἐγενήθη̣ Κύριοσ οὐκ ἐνετείλατο. ἐκ στόματοσ Ὑψίστου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν̣ τί γογγύσει ἄνθρωποσ ζῶν, ἀνὴρ περὶ τῆσ ἁμαρτίασ αὐτοῦ̣ Ἐξηρευνήθη ἡ ὁδὸσ ἡμῶν καὶ ἠτάσθη, κὶ ἐπιστρέψομεν ἕωσ Κυρίου. ἀναλάβωμεν καρδίασ ἡμῶν ἐπὶ χειρῶν πρὸσ ὑψηλὸν ἐν οὐρανῷ. ἡμαρτήσαμεν, ἠσεβήσαμεν, καὶ οὐχ ἱλάσθησ. Ἐπεσκέπασασ ἐν θυμῷ καὶ ἀπεδίωξασ ἡμᾶσ. ἀπέκτεινασ, οὐκ ἐφείσω. Ἐπεσκέπασασ νεφέλην σεαυτῷ ἕνεκεν προσευχῆσ, καμμύσαι με καὶ ἀπωσθῆναι ἔθηκασ ἡμᾶσ ἐν μέσῳ τῶν λαῶν. Διήνοιξαν ἐφ’ ἡμᾶσ τὸ στόμα αὐτῶν πάντεσ οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν. φόβοσ καὶ θυμὸσ ἐγενήθη ἡμῖν, ἔπαρσισ καὶ συντριβή. ἀφέσεισ ὑδάτων κατάξει ὁ ὀφθαλμόσ μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου. Ὁ ὀφθαλμόσ μου κατεπόθη, καὶ οὐ σιγήσομαι τοῦ μὴ εἶναι ἔκνηψιν, ἕωσ οὗ διακύψῃ καὶ ἴδῃ Κύριοσ ἐξ οὐρανοῦ. ὁ ὀφθαλμόσ μου ἐπιφυλλιεῖ ἐπὶ τὴν ψυχήν μου παρὰ πάσασ θυγατέρασ πόλεωσ. Θηρεύοντεσ ἐθήρευσάν με ὡσ στρουθίον πάντεσ οἱ ἐχθροί μου δωρεάν, ἐθανάτωσαν ἐν λάκκῳ ζωήν μου καὶ ἐπέθηκαν λίθον ἐπ’ ἐμοί. ὑπερεχύθη ὕδωρ ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου. εἶπα. ἀπῶσμαι. Ἐπεκαλεσάμην τὸ ὄνομά σου, Κύριε, ἐκ λάκκου κατωτάτου. φωνήν μου ἤκουσασ. μὴ κρύψῃσ τὰ ὦτά σου εἰσ τὴν δέησίν μου. εἰσ τὴν βοήθειάν μου ἤγγισασ ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐπεκαλεσάμην σε. εἶπάσ μοι. μὴ φοβοῦ. Ἐδίκασασ, Κύριε, τὰσ δίκασ τῆσ ψυχῆσ μου, ἐλυτρώσω τὴν ζωήν μου. εἶδεσ, Κύριε, τὰσ ταραχάσ μου, ἔκρινασ τὴν κρίσιν μου. εἶδεσ πᾶσαν τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν εἰσ πάντασ διαλογισμοὺσ αὐτῶν ἐν ἐμοί. Ἤκουσασ τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, πάντασ τοὺσ διαλογισμοὺσ αὐτῶν κατ’ ἐμοῦ, χείλη ἐπανισταμένων μοι καὶ μελέτασ αὐτῶν κατ’ ἐμοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν, καθέδραν αὐτῶν καὶ ἀνάστασιν αὐτῶν. ἐπίβλεψον ἐπὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν. Ἀποδώσεισ αὐτοῖσ ἀνταπόδομα, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν. ἀποδώσεισ αὐτοῖσ ὑπερασπισμὸν καρδίασ, μόχθον σου αὐτοῖασ, καταδιώξεισ ἐν ὀργῇ καὶ ἐξαναλώσεισ αὐτοὺσ ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ, Κύριε. ΠΩΣ ἀμαυρωθήσεται χρυσίον, ἀλλοιωθήσεται τὸ ἀργύριον τὸ ἀγαθόν̣ ἐξεχύθησαν λίθοι ἅγιοι ἀπ’ ἀρχῆσ πασῶν ἐξόδων.

Υἱοὶ Σιὼν οἱ τίμιοι, οἱ ἐπῃρμένοι ἐν χρυσίῳ, πῶσ ἐλογίσθησαν εἰσ ἀγγεῖα ὀστράκινα, ἔργα χειρῶν κεραμέωσ̣ Καί γε δράκοντεσ ἐξέδυσαν μαστούσ, ἐθήλασαν σκύμνοι αὐτῶν. θυγατέρεσ λαοῦ μου εἰσ ἀνίατον ὡσ στρουθίον ἐν ἐρήμῳ. Ἐκολλήθη ἡ γλῶσσα θηλάζοντεσ πρὸσ τὸν φάρυγγα αὐτοῦ ἐν δίψει. νήπια ᾔτηησαν ἄρτον, ὁ διακλῶν οὐκ ἔστιν αὐτοῖσ. Οἱ ἔσθοντεσ τὰσ τρυφὰσ ἠφανίσθησαν ἐν ταῖσ ἐξόδοισ, οἱ τιθηνούμενοι ἐπὶ κόκκων περιεβάλλοντο κοπρίασ. Καὶ ἐμεγαλύνθη ἀνομία θυγατρὸσ λαοῦ μου ὑπὲρ ἀνομίασ Σοδόμων τῆσ κατεστραμμένησ ὥσπερ σπουδῇ, καὶ οὐκ ἐπόνεσαν ἐν αὐτῇ χεῖρασ. Ἐκαθαριώθησαν Ναζιραῖοι αὐτῆσ ὑπὲρ χιόνα, ἔλαμψαν ὑπὲρ γάλα, ἐπυρώθησαν ὑπὲρ λίθουσ σαπφείρου τὸ ἀπόσπασμα αὐτῶν. Ἐσκότασεν ὑπὲρ ἀσβόλην τὸ εἶδοσ αὐτῶν, οὐκ ἐπεγνώσθησαν ἐν ταῖσ ἐξόδοισ. ἐπάγη δέρμα αὐτῶν ἐπὶ τὰ ὀστέα αὐτῶν, ἐξηράνθησαν, ἐγενήθησαν ὥσπερ ξύλον. Καλοὶ ἦσαν οἱ τραυματίαι ρομφαίασ ἢ οἱ τραυματίαι λιμοῦ. ἐπορεύθησαν ἐκκεκεντημένοι ἀπὸ γεννημάτων ἀγρῶν. Χεῖρεσ γυναικῶν οἰκτριρμόνων ἥψησαν τὰ παιδία αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰσ βρῶσιν αὐταῖσ ἐν τῷ συννντρίμματι τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου. Συνετέλεσε Κύριοσ θυμὸν αὐτοῦ, ἐξέχεε θυμὸν ὀργῆσ αὐτοῦ καὶ ἀνῆψε πῦρ ἐν Σιών, καὶ κατέφαγε τὰ θεμέλια αὐτῆσ. Οὐκ ἐπίστευσαν βασιλεῖσ γῆσ, πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ τὴν οἰκουμένην, ὅτι εἰσελεύσεται ἐχθρὸσ καὶ ἐκθλίβων διὰ τῶν πυλῶν Ἱερουσαλήμ. Ἐξ ἁμαρτιῶν προφητῶν αὐτῆσ, ἀδικιῶν ἱερέων αὐτῆσ τῶν ἐκχεόντων αἷμα δίκαιον ἐν μέσῳ αὐτῆσ. Ἐσαλεύθησαν ἐγρήγοροι αὐτῆσ ἐν ταῖσ ἐξόδοισ, ἐμολύνθησαν ἐν αἵματι. ἐν τῷ μὴ δύνασθαι αὐτοὺσ ἥψαντο ἐνδυμάτων αὐτῶν. Ἀπόστητε ἐκαθάρτων ‐καλέσατε αὐτούσ‐ ἀπόστητε, ἀπόστητε, μὴ ἅπτεσθε, ὅτι ἀνήφθησαν καί γε ἐσαλεύθησαν. εἴπατε ἐν τοῖσ ἔθνεσιν. οὐ μὴ προσθῶσι τοῦ παροικεῖν. Πρόσωπον Κυρίου μερὶσ αὐτῶν, οὐ προσθήσει ἐπιβλέπψαι αὐτοῖσ. πρόσωπον ἱερέων οὐκ ἔλαβον, πρεσβύτασ οὐκ ἠλέησαν. Ἔτι ὄντων ἡμῶν ἐξέλιπον οἱ ὀοφθαλμοὶ ἡμῶν εἰσ τὴν βοήθειαν ἡμῶν μάταια. ἀποσκοπευόντων ἡμῶν ἀπεσκοπεύσαμεν εἰσ ἔθνοσ οὐ σῷζον. Ἐθηρεύσαμεν μικροὺσ ἡμῶν τοῦ μὴυ προεύεσθαι ἐν ταῖσ πλατείαισ ἡμῶν. ἤγγικεν ὁ καιρὸσ ἡμῶν, ἐκπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ἡμῶν, πάρεστιν ὁ καιρὸσ ἡμῶν. Κοῦφοι ἐγένοντο οἱ διώκοντεσ ἡμᾶσ ὑπὲρ ἀετοὺσ οὐρανοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων ἐξέπτησαν, ἐν ἐρήμῳ ἐνύδρευσαν ἡμᾶσ. Πνεῦμα προσώπου ἡμῶν χριστὸσ Κυρίου συνελήφθη ἐν ταῖσ διαφθοραῖσ αὐτῶν, οὗ εἴπαμεν. ἐν τῇ σκιᾷ αὐτοῦ ζησόμεθα ἐν τοῖσ ἔθνεσι. Χαῖρε καὶ εὐφραίνου, θύγατερ Ἰδουμαίασ ἡ κατοικοῦσα ἐπὶ γῆσ. καί γε ἐπὶ σὲ διελε‘ύσεται τὸ ποτήριον Κυρίου καὶ μεθυσθήσῃ καὶ ἀποχεεῖσ. Ἐξέλιπεν ἡ ἀνομία σου, θύγατερ Σιών, οὐ προσθήσει τοῦ ἀποικίσαι σε. ἐπεσκέψατο ἀνομίασ σου, θύγατερ Ἐδώμ. ἀπεκάλυψεν ἐπὶ τὰ ἀσεβήματά σου. ΜΝΗΣΘΗΤΙ, Κύριε, ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν. ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.

κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοισ, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοισ. ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν, οὐχ ὑπάρχει πατήρ. μητέρεσ ἡμῶν ὡσ αἱ χῆραι. ὕδωρ ἡμῶν ἐν ἀργυρίῳ ἐπίομεν, ξύλα ἡμῶν ἐν ἀλλάγματι ἦλθεν ἐπὶ τὸν τράχηλον ἡμῶν. ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαύθημεν. Αἴγυπτοσ ἔδωκε χεῖρα, Ἀσσοὺρ εἰσ πλησμονὴν αὐτῶν. οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ ὑπάραχουσιν. ἡμεῖσ τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν. δοῦλοι ἐκυρίευσαν ἡμῶν, λυτρούμενοσ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆσ χειρὸσ αὐτῶν. ἐν ταῖασ ψυχαῖσ ἡμῶν, εἰσοίσομεν ἄρτον ἡμῶν, ἀπὸ προσώπου ρομφαίασ τῆσ ἐρήμου. τὸ δέρμα ἡμῶν ὡσ κλίβανοσ ἐπελιώθη, συνεσπάσθησαν ἀπὸ προσώπου καταιγίδων λιμοῦ. γυναῖκασ ἐν Σιὼν ἐταπείνωσαν, παρθένουσ ἐν πόλεσιν Ἰούδα. ἄρχοντεσ ἐν χερσὶν αὐτῶν, ἐκρεμάσθησαν, πρεσβύτεροι οὐκ ἐδοξάσθησαν. ἐκλεκτοὶ κλαυθμὸν ἀνέλαβον, καὶ νεανίσκοι ἐν ξύλῳ ἠσθένησαν. καὶ πρεσβύται ἀπὸ πύλησ κατέπαυσαν, ἐκλεκτοὶ ἐκ ψαλμῶν αὐτῶν κατέπαυσαν. κατέλυσε χαρὰ καρδίασ ἡμῶν, ἐστράφη εἰσ πένθοσ ὁ χορὸσ ἡμῶν, ἔπεσεν ὁ στέφανοσ ἡμῶν τῆσ κεφαλῆσ. οὐαὶ δὴ ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν. περὶ τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρὰ ἡ καρδία ἡμῶν, περὶ τούτου ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν. ἐπ’ ὄροσ Σιών, ὅτι ἠφανίσθη, ἀλώπεκεσ διῆλθον ἐν αὐτῇ. σὺ δέ, Κύριε, εἰσ τὸν αἰῶνα κατοικήσεισ, ὁ θρόνοσ σου εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. ἱνατί εἰσ νῖκοσ ἐπιλήσῃ ἡμῶν, καταλείψεισ ἡμᾶσ εἰσ μακρότητα ἡμερῶν̣ ἐπίστρεψον ἡμᾶσ, Κύριε, πρόσ σε, καὶ ἐπιστραφησόμεθα. καὶ ἀνακαίνισον ἡμέρασ ἡμῶν καθὼσ ἔμπροσθεν. ὅτι ἀπωθούμενοσ ἀπώσω ἡμᾶσ, ὠργίσθησ ἐφ’ ἡμᾶσ ἕωσ σφόδρα.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION