Septuagint, Liber Iob

(70인역 성경, 욥기)

ΑΝΘΡΩΠΟΣ τισ ἦν ἐν χώρᾳ τῇ Αὐσίτιδι, ᾧ ὄνομα Ἰώβ, καὶ ἦν ὁ ἄνθρωποσ ἐκεῖνοσ ἀληθινόσ, ἄμεμπτοσ, δίκαιοσ, θεοσεβήσ, ἀπεχόμενοσ ἀπὸ παντὸσ πονηροῦ πράγματοσ. ἐγένοντο δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρεσ τρεῖσ. καὶ ἦν τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα ἑπτακισχίλια, κάμηλοι τρισχίλιαι, ζεύγη βοῶν πεντακόσια, θήλειαι ὄνοι νομάδεσ πεντακόσιαι, καὶ ὑπηρεσία πολλὴ σφόδρα καὶ ἔργα μεγάλα ἦν αὐτῷ ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἦν ὁ ἄνθρωποσ ἐκεῖνοσ εὐγενὴσ τῶν ἀφ̓ ἡλίου ἀνατολῶν. συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐποιοῦσαν πότον καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν, συμπαραλαμβάνοντεσ ἅμα καὶ τὰσ τρεῖσ ἀδελφὰσ αὐτῶν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ̓ αὐτῶν. καὶ ὡσ ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ πότου, ἀπέστελλεν Ἰὼβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺσ ἀνιστάμενοσ τὸ πρωί̈ καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίασ κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίασ περὶ τῶν ψυχῶν αὐτῶν. ἔλεγε γὰρ Ἰώβ. μή ποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸσ Θεόν. οὕτωσ οὖν ἐποίει Ἰὼβ πάσασ τὰσ ἡμέρασ. ‐ Καὶ ἐγένετο ὡσ ἡ ἡμέρα αὕτη, καὶ ἰδοὺ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παραστῆναι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ διάβολοσ ἦλθε μετ̓ αὐτῶν. καὶ εἶπεν ὁ Κύριοσ τῷ διαβόλῳ. πόθεν παραγέγονασ̣ καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ διάβολοσ τῷ Κυρίῳ εἶπε. περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσασ τὴν ὑπ̓ οὐρανὸν πάρειμι. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριοσ. προσέσχεσ τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδόσ μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ̓ αὐτὸν ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἄνθρωποσ ἄμεμπτοσ, ἀληθινόσ, θεοσεβήσ, ἀπεχόμενοσ ἀπὸ παντὸσ πονηροῦ πράγματοσ̣ ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολοσ καὶ εἶπεν ἐναντίον τοῦ Κυρίου. μὴ δωρεὰν Ἰὼβ σέβεται τὸν Κύριον̣ οὐ σὺ περιέφραξασ τὰ ἔξω αὐτοῦ καὶ τὰ ἔσω τῆσ οἰκίασ αὐτοῦ καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτοῦ κύκλῳ̣ τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησασ καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησασ ἐπὶ τῆσ γῆσ. ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου καὶ ἅψαι πάντων, ὧν ἔχει. ἦ μὴν εἰσ πρόσωπόν σε εὐλογήσει. τότε εἶπεν ὁ Κύριοσ τῷ διαβόλῳ. ἰδοὺ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου, ἀλλ̓ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ. καὶ ἐξῆλθεν ὁ διάβολοσ ἀπὸ προσώπου Κυρίου. ‐ Καὶ ἦν ὡσ ἡ ἡμέρα αὕτη, οἱ υἱοὶ Ἰὼβ καὶ αἱ θυγατέρεσ αὐτοῦ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτέρου. καὶ ἰδοὺ ἄγγελοσ ἦλθε πρὸσ Ἰὼβ καὶ εἶπεν αὐτῷ. τὰ ζεύγη τῶν βοῶν ἠροτρία, καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτῶν, καὶ ἐλθόντεσ οἱ αἰχμαλωτεύοντεσ ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰσ καὶ τοὺσ παῖδασ ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραισ. σωθεὶσ δὲ ἐγὼ μόνοσ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι. ἔτι τούτου λαλοῦντοσ, ἦλθεν ἕτεροσ ἄγγελοσ καὶ εἶπε πρὸσ Ἰώβ. πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσε τὰ πρόβατα καὶ τοὺσ ποιμένασ κατέφαγεν ὁμοίωσ. σωθεὶσ δὲ ἐγὼ μόνοσ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι. ἔτι τούτου λαλοῦντοσ ἦλθεν ἕτεροσ ἄγγελοσ καὶ εἶπε πρὸσ Ἰώβ. οἱ ἱππεῖσ ἐποίησαν ἡμῖν κεφαλὰσ τρεῖσ καὶ ἐκύκλωσαν τὰσ καμήλουσ καὶ ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰσ καὶ τοὺσ παῖδασ ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραισ. ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνοσ καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι. ἔτι τούτου λαλοῦντοσ ἄλλοσ ἄγγελοσ ἔρχεται λέγων τῷ Ἰώβ. τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τῷ ἀδελφῷ αὐτῶν τῷ πρεσβυτέρῳ, ἐξαίφνησ πνεῦμα μέγα ἐπῆλθεν ἐκ τῆσ ἐρήμου καὶ ἥψατο τῶν τεσσάρων γωνιῶν τῆσ οἰκίασ, καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδία σου, καὶ ἐτελεύτησαν. ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνοσ καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι. ‐ Οὕτωσ ἀναστὰσ Ἰὼβ ἔρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κώμην τῆσ κεφαλῆσ καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησε τῷ Κυρίῳ καὶ εἶπεν. αὐτὸσ γυμνὸσ ἐξῆλθον ἐκ κοιλίασ μητρόσ μου, γυμνὸσ καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ. ὁ Κύριοσ ἔδωκεν, ὁ Κύριοσ ἀφείλατο. ὡσ τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο. εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. ‐ Ἐν τούτοισ πᾶσι τοῖσ συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ἰὼβ ἐναντίον τοῦ Κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ Θεῷ. ΕΓΕΝΕΤΟ δὲ ὡσ ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ παραστῆναι ἔναντι Κυρίου, καὶ ὁ διάβολοσ ἦλθεν ἐν μέσῳ αὐτῶν παραστῆναι ἐναντίον τοῦ Κυρίου.

καὶ εἶπεν ὁ Κύριοσ τῷ διαβόλῳ. πόθεν σὺ ἔρχῃ̣ τότε εἶπεν ὁ διάβολοσ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. διαπορευθεὶσ τὴν ὑπ̓ οὐρανὸν καὶ ἐμπεριπατήσασ τὴν σύμπασαν πάρειμι. εἶπε δὲ ὁ Κύριοσ πρὸσ τὸν διάβολον. προσέσχεσ οὖν τῷ θέραποντί μου Ἰώβ, ὅτι οὐκ ἔστι κατ̓ αὐτὸν τῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἄνθρωποσ ὅμοιοσ αὐτῷ, ἄκακοσ, ἀληθινόσ, ἄμεμπτοσ, θεοσεβήσ, ἀπεχόμενοσ ἀπὸ παντὸσ κακοῦ̣ ἔτι δὲ ἔχετε ἀκακίασ. σὺ δὲ εἶπασ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ διακενῆσ ἀπολέσαι. ὑπολαβὼν δὲ ὁ διάβολοσ εἶπε τῷ Κυρίῳ. δέρμα ὑπὲρ δέρματοσ. καὶ πάντα, ὅσα ὑπάρχει ἀνθρώπῳ, ὑπὲρ τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ ἐκτίσει. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἀποστείλασ τὴν χεῖρά σου ἅψαι τῶν ὀστῶν αὐτοῦ καὶ σαρκῶν αὐτοῦ. ἦ μὴν εἰσ πρόσωπόν σε εὐλογήσει. εἶπε δὲ ὁ Κύριοσ τῷ διαβόλῳ. ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν, μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφύλαξον. ‐ Ἐξῆλθε δὲ ὁ διάβολοσ ἀπὸ προσώπου Κυρίου καὶ ἔπαισε τὸν Ἰὼβ ἕλκει πονηρῷ ἀπὸ ποδῶν ἕωσ κεφαλῆσ. καὶ ἔλαβεν ὄστρακον, ἵνα τὸν ἰχῶρα ξύῃ, καὶ ἐκάθητο ἐπὶ τῆσ κοπρίασ ἔξω τῆσ πόλεωσ. ‐ Χρόνου δὲ πολλοῦ προβεβηκότοσ εἶπεν αὐτῷ ἡ γυνὴ αὐτοῦ. μέχρι τίνοσ καρτερήσεισ λέγων. α ἰδοὺ ἀναμένω χρόνον ἔτι μικρὸν προσδεχόμενοσ τὴν ἐλπίδα τῆσ σωτηρίασ μου̣ β ἰδοὺ γὰρ ἠφάνισταί σου τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τῆσ γῆσ, υἱοὶ καὶ θυγατέρεσ, ἐμῆσ κοιλίασ ὠδῖνεσ καὶ πόνοι, οὓσ εἰσ τὸ κενὸν ἐκοπίασα μετὰ μόχθων. γ σύ τε αὐτὸσ ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων κάθησαι διανυκτερεύων αἴθριοσ, δ κἀγὼ πλανῆτισ καὶ λάτρισ, τόπον ἐκ τόπου περιερχομένη καὶ οἰκίαν ἐξ οἰκίασ, προσδεχομένη τὸν ἥλιον πότε δύσεται, ἵνα ἀναπαύσωμαι τῶν μόχθων μου καὶ τῶν ὀδυνῶν, αἵ με νῦν συνέχουσιν. ἀλλὰ εἰπόν τι ρῆμα πρὸσ Κύριον καὶ τελεύτα. ὁ δὲ ἐμβλέψασ εἶπεν αὐτῇ. ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησασ οὕτωσ̣ εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸσ Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν̣ ἐν πᾶσι τούτοισ τοῖσ συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ἰὼβ τοῖσ χείλεσιν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. ἀκούσαντεσ δὲ οἱ τρεῖσ φίλοι αὐτοῦ τὰ κακὰ πάντα τὰ ἐπελθόντα αὐτῷ, παρεγένοντο ἕκαστοσ ἐκ τῆσ ἰδίασ χώρασ πρὸσ αὐτόν. Ἐλιφὰζ ὁ Θαιμανῶν βασιλεύσ, Βαλδὰδ ὁ Σαυχαίων τύραννοσ, Σωφὰρ ὁ Μιναίων βασιλεύσ, καὶ παρεγένοντο πρὸσ αὐτὸν ὁμοθυμαδόν, τοῦ παρακαλέσαι καὶ ἐπισκέψασθαι αὐτόν. ἰδότεσ δὲ αὐτὸν πόρρωθεν οὐκ ἐπέγνωσαν. καὶ βοήσαντεσ φωνῇ μεγάλῃ ἔκλαυσαν ρήξαντεσ ἕκαστοσ τὴν ἑαυτοῦ στολήν. καὶ καταπασάμενοι γῆν παρεκάθισαν αὐτῷ ἑπτὰ ἡμέρασ καὶ ἑπτὰ νύκτασ, καὶ οὐδεὶσ αὐτῶν ἐλάλησεν. ἑώρων γὰρ τὴν πληγὴν δεινὴν οὖσαν καὶ μεγάλην σφόδρα. ΜΕΤΑ τοῦτο ἤνοιξεν Ἰὼβ τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ κατηράσατο τὴν ἡμέραν αὐτοῦ

λέγων. ἀπόλοιτο ἡ ἡμέρα, ἐν ᾗ ἐγεννήθην, καὶ ἡ νὺξ ἐκείνη ᾗ εἶπαν. ἰδοὺ ἄρσεν. ἡ νὺξ ἐκείνη εἴη σκότοσ, καὶ μὴ ἀναζητήσαι αὐτὴν ὁ Κύριοσ ἄνωθεν, μηδὲ ἔλθοι εἰσ αὐτὴν φέγγοσ. ἐκλάβοι δὲ αὐτὴν σκότοσ καὶ σκιὰ θανάτου, ἐπέλθοι ἐπ̓ αὐτὴν γνόφοσ. καταραθείη ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νὺξ ἐκείνη, ἀπενέγκαιτο αὐτὴν σκότοσ. μὴ εἴη εἰσ ἡμέρασ ἐνιαυτοῦ, μηδὲ ἀριθμηθείη εἰσ ἡμέρασ μηνῶν. ἀλλὰ ἡ νὺξ ἐκείνη εἴη ὀδύνη, καὶ μὴ ἔλθοι ἐπ̓ αὐτὴν εὐφροσύνη μηδὲ χαρμονή. ἀλλὰ καταράσαιτο αὐτὴν ὁ καταρώμενοσ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὁ μέλλων τὸ μέγα κῆτοσ χειρώσασθαι. σκοτωθείη τὰ ἄστρα τῆσ νυκτὸσ ἐκείνησ, ὑπομείναι καὶ εἰσ φωτισμὸν μὴ ἔλθοι καὶ μὴ ἴδοι ἑωσφόρον ἀνατέλλοντα, ὅτι οὐ συνέκλεισε πύλασ γαστρὸσ μητρόσ μου. ἀπήλλαξε γὰρ ἂν πόνον ἀπὸ ὀφθαλμῶν μου. διατί γὰρ ἐν κοιλίᾳ οὐκ ἐτελεύτησα, ἐκ γαστρὸσ δὲ ἐξῆλθον καὶ οὐκ εὐθὺσ ἀπωλόμην̣ ἱνατί δὲ συνήντησάν μοι γόνατα̣ ἱνατί δὲ μαστοὺσ ἐθήλασα̣ νῦν ἂν κοιμηθεὶσ ἡσύχασα, ὑπνώσασ δὲ ἀνεπαυσάμην μετὰ βασιλέων βουλευτῶν γῆσ, οἳ ἐγαυριῶντο ἐπὶ ξίφεσιν, ἢ μετὰ ἀρχόντων, ὧν πολὺσ ὁ χρυσόσ, οἳ ἔπλησαν τοὺσ οἴκουσ αὐτῶν ἀργυρίου, ἢ ὥσπερ ἔκτρωμα ἐκπορευόμενον ἐκ μήτρασ μητρόσ, ἢ ὥσπερ νήπιοι, οἳ οὐκ εἶδον φῶσ. ἐκεῖ ἀσεβεῖσ ἐξέκαυσαν θυμὸν ὀργῆσ, ἐκεῖ ἀνεπαύσαντο κατάκοποι τῷ σώματι. ὁμοθυμαδὸν δὲ οἱ αἰώνιοι οὐκ ἤκουσαν φωνὴν φορολόγου. μικρὸσ καὶ μέγασ ἐκεῖ ἐστι, καὶ θεράπων δεδοικὼσ τὸν κύριον αὐτοῦ. ἱνατί γὰρ δέδοται τοῖσ ἐν πικρίᾳ φῶσ, ζωὴ δὲ ταῖσ ἐν ὀδύναισ ψυχαῖσ̣ οἳ ἱμείρονται τοῦ θανάτου καὶ οὐ τυγχάνουσιν ἀνορύσσοντεσ ὥσπερ θησαυρούσ, περιχαρεῖσ δὲ ἐγένοντο ἐὰν κατατύχωσι. θάνατοσ ἀνδρὶ ἀνάπαυμα, συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸσ κατ̓ αὐτοῦ. πρὸ γὰρ τῶν σίτων μου στεναγμόσ μοι ἥκει, δακρύω δὲ ἐγὼ συνεχόμενοσ φόβῳ. φόβοσ γάρ, ὅν ἐφρόντισα, ἦλθέ μοι, καὶ ὃν ἐδεδοίκειν, συνήντησέ μοι, οὔτε εἰρήνευσα οὔτε ἡσύχασα οὔτε ἀνεπαυσάμην, ἦλθε δέ μοι ὀργή. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἐλιφὰζ ὁ Θαιμανίτησ λέγει.

μὴ πολλάκισ σοι λελάληται ἐν κόπῳ̣ ἰσχὺν δὲ ρημάτων σου τίσ ὑποίσει̣ εἰ γὰρ σὺ ἐνουθέτησασ πολλοὺσ καὶ χεῖρασ ἀσθενοῦσ παρεκάλεσασ, ἀσθενοῦντάσ τε ἐξανέστησασ ρήμασι, γόνασί τε ἀδυνατοῦσι θάρσοσ περιέθηκασ, νῦν δὲ ἥκει ἐπὶ σὲ πόνοσ καὶ ἥψατό σου, σὺ ἐσπούδασασ. πότερον οὐχ ὁ φόβοσ σού ἐστιν ἐν ἀφροσύνῃ καὶ ἡ ἐλπίσ σου καὶ ἡ κακία τῆσ ὁδοῦ σου̣ μνήσθητι οὖν, τίσ καθαρὸσ ὢν ἀπώλετο ἢ πότε ἀληθινοὶ ὁλόρριζοι ἀπώλοντο̣ καθ̓ ὃν τρόπον εἶδον τοὺσ ἀροτριῶντασ τὰ ἄτοπα, οἱ δὲ σπείροντεσ αὐτὰ ὀδύνασ θεριοῦσιν ἑαυτοῖσ. ἀπὸ προστάγματοσ Κυρίου ἀπολοῦνται, ἀπὸ δὲ πνεύματοσ ὀργῆσ αὐτοῦ ἀφανισθήσονται. σθένοσ λέοντοσ, φωνὴ δὲ λεαίνησ, γαυρίαμα δὲ δρακόντων ἐσβέσθη. μυρμηκολέων ὤλετο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν βοράν, σκύμνοι δὲ λεόντων ἔλιπον ἀλλήλουσ. εἰ δέ τι ρῆμα ἀληθινὸν ἐγεγόνει ἐν λόγοισ σου, οὐθὲν ἄν σοι τούτων κακὸν ἀπήντησε. πότερον οὐ δέξεταί μου τὸ οὖσ ἐξαίσια παῤ αὐτοῦ̣ φόβοι δὲ καὶ ἠχὼ νυκτερινή, ἐπιπίπτων φόβοσ ἐπ̓ ἀνθρώπουσ, φρίκη δέ μοι συνήντησε καὶ τρόμοσ καὶ μεγάλωσ μου τὰ ὀστᾶ διέσεισε, καὶ πνεῦμα ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπῆλθεν, ἔφριξαν δέ μου τρίχεσ καὶ σάρκεσ. ἀνέστην, καὶ οὐκ ἐπέγνων. εἶδον, καὶ οὐκ ἦν μορφὴ πρὸ ὀφθαλμῶν μου, ἀλλ̓ ἢ αὔραν καὶ φωνὴν ἤκουον. τί γάρ̣ μὴ καθαρὸσ ἔσται βροτὸσ ἐναντίον τοῦ Κυρίου ἢ ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ἄμεμπτοσ ἀνήρ̣ εἰ κατὰ παίδων αὐτοῦ οὐ πιστεύει, κατὰ δὲ ἀγγέλων αὐτοῦ σκολιόν τι ἐπενόησε, τοὺσ δὲ κατοικοῦντασ οἰκίασ πηλίνασ, ἐξ ὧν καὶ αὐτοὶ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ ἐσμεν, ἔπαισεν αὐτοὺσ σητὸσ τρόπον. καὶ ἀπὸ πρωί̈θεν μέχρισ ἑσπέρασ οὐκέτι εἰσί, παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι αὐτοὺσ ἑαυτοῖσ βοηθῆσαι ἀπώλοντο. ἐνεφύσησε γὰρ αὐτοῖσ καὶ ἐξηράνθησαν, ἀπώλοντο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺσ σοφίαν. ΕΠΙΚΑΛΕΣΑΙ δέ, εἴ τίσ σοι ὑπακούσεται, ἢ εἴ τινα ἀγγέλων ἁγίων ὄψῃ.

καὶ γὰρ ἄφρονα ἀναιρεῖ ὀργή, πεπλανημένον δὲ θανατοῖ ζῆλοσ, ἐγὼ δὲ ἑώρακα ἄφρονασ ρίζαν βάλλοντασ, ἀλλ̓ εὐθέωσ ἐβρώθη αὐτῶν ἡ δίαιτα. πόρρω γένοιντο οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἀπὸ σωτηρίασ, κολαβρισθείησαν δὲ ἐπὶ θύραισ ἡσσόνων, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐξαιρούμενοσ. ἃ γὰρ ἐκεῖνοι συνήγαγον, δίκαιοι ἔδονται, αὐτοὶ δὲ ἐκ κακῶν οὐκ ἐξαίρετοι ἔσονται. ἐκσιφωνισθείη αὐτῶν ἡ ἰσχύσ. οὐ γὰρ μὴ ἐξέλθῃ ἐκ τῆσ γῆσ κόποσ, οὐδὲ ἐξ ὀρέων ἀναβλαστήσει πόνοσ. ἀλλὰ ἄνθρωποσ γεννᾶται κόπῳ, νεοσσοὶ δὲ γυπὸσ τὰ ὑψηλὰ πέτονται. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἐγὼ δεηθήσομαι Κυρίου, Κύριον δὲ τῶν πάντων δεσπότην ἐπικαλέσομαι, τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ. τὸν διδόντα ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν, ἀποστέλλοντα ὕδωρ ἐπὶ τὴν ὑπ̓ οὐρανόν. τὸν ποιοῦντα ταπεινοὺσ εἰσ ὕψοσ, καὶ ἀπολωλότασ ἐξεγείροντα. διαλλάσσοντα βουλὰσ πανούργων, καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν αἱ χεῖρεσ αὐτῶν ἀληθέσ. ὁ καταλαμβάνων σοφοὺσ ἐν τῇ φρονήσει, βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν. ἡμέρασ συναντήσεται αὐτοῖσ σκότοσ, τὸ δὲ μεσημβρινὸν ψηλαφήσαισαν ἴσα νυκτί. ἀπόλοιντο δὲ ἐν πολέμῳ, ἀδύνατοσ δὲ ἐξέλθοι ἐκ χειρὸσ δυνάστου. εἴη δὲ ἀδυνάτῳ ἐλπίσ, ἀδίκου δὲ στόμα ἐμφραχθείη. μακάριοσ δὲ ἄνθρωποσ, ὃν ἤλεγξεν ὁ Κύριοσ, νουθέτημα δὲ Παντοκράτοροσ μὴ ἀπαναίνου. αὐτὸσ γὰρ ἀλγεῖν ποιεῖ καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν. ἔπαισε, καὶ αἱ χεῖρεσ αὐτοῦ ἰάσαντο. ἑξάκισ ἐξ ἀναγκῶν σε ἐξελεῖται, ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ οὐ μὴ ἅψηταί σου κακόν. ἐν λιμῷ ρύσεταί σε ἐκ θανάτου, ἐν πολέμῳ δὲ ἐκ χειρὸσ σιδήρου λύσει σε. ἀπὸ μάστιγοσ γλώσσησ σε κρύψει, καὶ οὐ μὴ φοβηθῇσ ἀπὸ κακῶν ἐρχομένων. ἀδίκων καὶ ἀνόμων καταγελάσῃ, ἀπὸ δὲ θηρίων ἀγρίων οὐ μὴ φοβηθῇσ. θῆρεσ γὰρ ἄγριοι εἰρηνεύσουσί σοι. εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκοσ, ἡ δὲ δίαιτα τῆσ σκηνῆσ σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ. γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου, τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ. ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτοσ ὥριμοσ κατὰ καιρὸν θεριζόμενοσ ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνοσ καθ̓ ὥραν συγκομισθεῖσα. ἰδοὺ ταῦτα οὕτωσ ἐξιχνιάσαμεν, ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν. σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῶ εἴ τι ἔπραξασ. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

εἰ γάρ τισ ἱστῶν στήσαι μου τὴν ὀργήν, τὰσ δὲ ὀδύνασ μου ἄραι ἐν ζυγῷ ὁμοθυμαδόν, καὶ δὴ ἄμμου παραλίασ βαρυτέρα ἔσται. ἀλλ̓ ὡσ ἔοικε τὰ ρήματά μού ἐστι φαῦλα. βέλη γὰρ Κυρίου ἐν τῷ σώματί μού ἐστιν, ὧν ὁ θυμὸσ αὐτῶν ἐκπίνει μου τὸ αἷμα. ὅταν ἄρξωμαι λαλεῖν, κεντοῦσί με. τί γάρ̣ μὴ διακενῆσ κεκράξεται ὄνοσ ἄγριοσ, ἀλλ̓ ἢ τὰ σῖτα ζητῶν̣ εἰ δὲ καὶ ρήξει φωνὴν βοῦσ ἐπὶ φάτνησ ἔχων τὰ βρώματα̣ εἰ βρωθήσεται ἄρτοσ ἄνευ ἁλόσ̣ εἰ δὲ καὶ ἔστι γεῦμα ἐν ρήμασι κενοῖσ̣ οὐ δύναται γὰρ παύσασθαί μου ἡ ὀργή. βρόμον γὰρ ὁρῶ τὰ σῖτά μου ὥσπερ ὀσμὴν λέοντοσ. εἰ γὰρ δώῃ καὶ ἔλθοι μου ἡ αἴτησισ, καὶ τὴν ἐλπίδα μου δώῃ ὁ Κύριοσ. ἀρξάμενοσ ὁ Κύριοσ τρωσάτω με, εἰσ τέλοσ δὲ μή με ἀνελέτω. εἴη δέ μου πόλισ τάφοσ, ἐφ̓ ἧσ ἐπὶ τειχέων ἡλλόμην ἐπ̓ αὐτῆσ, οὐ φείσομαι. οὐ γὰρ ἐψευσάμην ρήματα ἅγια Θεοῦ μου. τίσ γάρ μου ἡ ἰσχύσ, ὅτι ὑπομένω̣ ἢ τίσ μου ὁ χρόνοσ, ὅτι ἀνέχεταί μου ἡ ψυχή̣ μὴ ἰσχὺσ λίθων ἡ ἰσχύσ μου̣ ἢ αἱ σάρκεσ μού εἰσι χάλκεαι̣ ἢ οὐκ ἐπ̓ αὐτῷ ἐπεποίθειν̣ βοήθεια δὲ ἀπ̓ ἐμοῦ ἄπεστιν. ἀπείπατό με ἔλεοσ, ἐπισκοπὴ δὲ Κυρίου ὑπερεῖδέ με. οὐ προσεῖδόν με οἱ ἐγγύτατοί μου. ὥσπερ χειμάρρουσ ἐκλείπων ἢ ὥσπερ κῦμα παρῆλθόν με. οἵτινέσ με διευλαβοῦντο, νῦν ἐπιπεπτώκασί μοι ὥσπερ χιὼν ἢ κρύσταλλοσ πεπηγώσ. καθὼσ τακεῖσα θέρμησ γενομένησ οὐκ ἐπεγνώσθη ὅπερ ἦν, οὕτω κἀγὼ καταλείφθην ὑπὸ πάντων. ἀπωλόμην δὲ καὶ ἔξοικοσ ἐγενόμην. ἴδετε ὁδοὺσ Θαιμανῶν, ἀτραποὺσ Σαβῶν, οἱ διορῶντεσ. καὶ αἰσχύνην ὀφειλήσουσιν οἱ ἐπὶ πόλεσι καὶ χρήμασι πεποιθότεσ. ἀτὰρ δὲ καὶ ὑμεῖσ ἐπέβητέ μοι ἀνελεημόνωσ, ὥστε ἰδόντεσ τὸ ἐμὸν τραῦμα φοβήθητε. τί γάρ̣ μή τι ἡμᾶσ ᾔτησα ἢ τῆσ παῤ ὑμῶν ἰσχύοσ ἐπιδέομαι, ὥστε σῶσαί με ἐξ ἐχθρῶν ἢ ἐκ χειρὸσ δυναστῶν ρύσασθαί με̣ διδάξατέ με, ἐγὼ δὲ κωφεύσω. εἴ τι πεπλάνημαι, φράσατέ μοι. ἀλλ̓ ὡσ ἔοικε, φαῦλα ἀληθινοῦ ρήματα, οὐ γὰρ παῤ ὑμῶν ἰσχὺν αἰτοῦμαι. οὐδὲ ἔλεγχοσ ὑμῶν ρήμασί με παύσει, οὐδὲ γὰρ ὑμῶν φθέγμα ρήματοσ ἀνέξομαι. πλὴν ὅτι ἐπ̓ ὀρφανῷ ἐπιπίπτετε, ἐνάλλεσθε δὲ ἐπὶ φίλῳ ὑμῶν. νυνὶ δὲ εἰσβλέψασ εἰσ πρόσωπα ὑμῶν οὐ ψεύσομαι. καθίσατε δὴ καὶ μὴ εἴη ἄδικον, καὶ πάλιν τῷ δικαίῳ συνέρχεσθε. οὐ γάρ ἐστιν ἐν γλώσσῃ μου ἄδικον. ἢ ὁ λάρυγξ μου οὐχὶ σύνεσιν μελετᾷ̣ ΠΟΤΕΡΟΝ οὐχὶ πειρατήριόν ἐστιν ὁ βίοσ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆσ γῆσ καὶ ὥσπερ μισθίου αὐθημερινοῦ ἡ ζωὴ αὐτοῦ̣

ἢ ὥσπερ θεράπων δεδοικὼσ τὸν Κύριον αὐτοῦ καὶ τετευχὼσ σκιᾶσ̣ ἢ ὥσπερ μισθωτὸσ ἀναμένων τὸν μισθὸν αὐτοῦ̣ οὕτωσ κἀγὼ ὑπέμεινα μῆνασ κενούσ, νύκτεσ δὲ ὀδυνῶν δεδομέναι μοί εἰσιν. ἐὰν κοιμηθῶ, λέγω. πότε ἡμέρα̣ ὡσ δ̓ ἂν ἀναστῶ, πάλιν. πότε ἑσπέρα̣ πλήρησ δὲ γίνομαι ὀδυνῶν ἀπὸ ἑσπέρασ ἕωσ πρωί̈. φύρεται δέ μου τὸ σῶμα ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων, τήκω δὲ βώλακασ γῆσ ἀπὸ ἰχῶροσ ξύων. ὁ δὲ βίοσ μού ἐστιν ἐλαφρότεροσ λαλιᾶσ, ἀπόλωλε δὲ ἐν κενῇ ἐλπίδι. μνήσθητι οὖν ὅτι πνεῦμά μου ἡ ζωὴ καὶ οὐκέτι ἐπανελεύσεται ὀφθαλμόσ μου ἰδεῖν ἀγαθόν. οὐ περιβλέψεταί με ὀφθαλμὸσ ὁρῶντόσ με. οἱ ὀφθαλμοί σου ἐν ἐμοί, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ὥσπερ νέφοσ ἀποκαθαρθὲν ἀπ̓ οὐρανοῦ. ἐὰν γὰρ ἄνθρωποσ καταβῇ εἰσ ᾄδην, οὐκέτι μὴ ἀναβῇ, οὐδ̓ οὐ μὴ ἐπιστρέψῃ ἔτι εἰσ τὸν ἴδιον οἶκον, οὐδ’ οὐ μὴ ἐπιγνῷ αὐτὸν ἔτι ὁ τόποσ αὐτοῦ. ἀτὰρ οὖν οὐδὲ ἐγὼ φείσομαι τῷ στόματί μου, λαλήσω ἐν ἀνάγκῃ ὤν, ἀνοίξω πικρίαν ψυχῆσ μου συνεχόμενοσ. πότερον θάλασσά εἰμι ἢ δράκων, ὅτι κατέταξασ ἐπ̓ ἐμὲ φυλακήν̣ εἶπα ὅτι παρακαλέσει με ἡ κλίνη μου, ἀνοίσω δὲ πρὸσ ἐμαυτὸν ἰδίᾳ λόγον τῇ κοίτῃ μου. ἐκφοβεῖσ με ἐνυπνίοισ καὶ ὁράμασί με καταπλήσσεισ. ἀπαλλάξεισ ἀπὸ πνεύματόσ μου τὴν ψυχήν μου, ἀπὸ δὲ θανάτου τὰ ὀστᾶ μου. οὐ γὰρ εἰσ τὸν αἰῶνα ζήσομαι, ἵνα μακροθυμήσω. ἀπόστα ἀπ̓ ἐμοῦ, κενὸσ γάρ μου ὁ βίοσ. τί γάρ ἐστιν ἄνθρωποσ ὅτι ἐμεγάλυνασ αὐτὸν ἢ ὅτι προσέχεισ τὸν νοῦν εἰσ αὐτὸν ἢ ἐπισκοπὴν αὐτοῦ ποιήσῃ ἕωσ τὸ πρωί̈ καὶ εἰσ ἀνάπαυσιν αὐτὸν κρινεῖσ̣ ἕωσ τίνοσ οὐκ ἐᾷσ με οὐδὲ προί̈ῃ με, ἕωσ ἂν καταπίω τὸν πτύελόν μου ἐν ὀδύνῃ̣ εἰ ἐγὼ ἥμαρτον, τί δυνήσομαι πρᾶξαι, ὁ ἐπιστάμενοσ τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων̣ διατί ἔθου με κατεντευκτήν σου, εἰμὶ δὲ ἐπὶ σοὶ φορτίον̣ καὶ διατί οὐκ ἐποιήσω τῆσ ἀνομίασ μου λήθην καὶ καθαρισμὸν τῆσ ἁμαρτίασ μου̣ νυνὶ δὲ εἰσ γῆν ἀπελεύσομαι, ὀρθρίζων δὲ οὐκέτι εἰμί. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτησ λέγει.

μέχρι τίνοσ λαλήσεισ ταῦτα, πνεῦμα πολυρρῆμον τοῦ στόματόσ σου̣ μὴ ὁ Κύριοσ ἀδικήσει κρίνων ἢ ὁ τὰ πάντα ποιήσασ ταράξει τὸ δίκαιον̣ εἰ οἱ υἱοί σου ἥμαρτον ἐναντίον αὐτοῦ, ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀνομίασ αὐτῶν. σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸσ Κύριον παντοκράτορα δεόμενοσ. εἰ καθαρὸσ εἶ καὶ ἀληθινόσ, δεήσεωσ ἐπακούσεταί σου, ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνησ. ἔσται οὖν τὰ μὲν πρῶτά σου ὀλίγα, τὰ δὲ ἔσχατά σου ἀμύθητα. ἐπερώτησον γὰρ γενεὰν πρώτην, ἐξιχνίασον δὲ κατὰ γένοσ πατέρων. χθιζοὶ γάρ ἐσμεν καὶ οὐκ οἴδαμεν, σκιὰ γάρ ἐστιν ἡμῶν ἐπὶ τῆσ γῆσ ὁ βίοσ. ἦ οὐχ οὗτοί σε διδάξουσι καὶ ἀναγγελοῦσι καὶ ἐκ καρδίασ ἐξάξουσι ρήματα̣ μὴ θάλλει πάπυροσ ἄνευ ὕδατοσ ἢ ὑψωθήσεται βούτομον ἄνευ πότου̣ ἔτι ὂν ἐπὶ ρίζησ καὶ οὐ μὴ θερισθῇ, πρὸ τοῦ πιεῖν πᾶσα βοτάνη οὐχὶ ξηραίνεται̣ οὕτωσ τοίνυν ἔσται τὰ ἔσχατα πάντων τῶν ἐπιλανθανομένων τοῦ Κυρίου. ἐλπὶσ γὰρ ἀσεβοῦσ ἀπολεῖται. ἀοίκητοσ γὰρ αὐτοῦ ἔσται ὁ οἶκοσ, ἀράχνη δὲ αὐτοῦ ἀποβήσεται ἡ σκηνή. ἐὰν ὑπερείσῃ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, οὐ μὴ στῇ. ἐπιλαβομένου δὲ αὐτοῦ, οὐ μὴ ὑπομείνῃ. ὑγρὸσ γάρ ἐστιν ὑπὸ ἡλίου, καὶ ἐκ σαπρίασ αὐτοῦ ὁ ράδαμνοσ αὐτοῦ ἐξελεύσεται. ἐπὶ συναγωγὴν λίθων κοιμᾶται, ἐν δὲ μέσῳ χαλίκων ζήσεται. ἐὰν καταπίῃ, ὁ τόποσ ψεύσεται αὐτόν. οὐχ ἑώρακασ τοιαῦτα, ὅτι καταστροφὴ ἀσεβοῦσ τοιαύτη, ἐκ δὲ γῆσ ἄλλον ἀναβλαστήσει. ὁ γὰρ Κύριοσ οὐ μὴ ἀποποιήσεται τὸν ἄκακον, πᾶν δὲ δῶρον ἀσεβοῦσ οὐ δέξεται. ἀληθινῶν δὲ στόμα ἐμπλήσει γέλωτοσ, τὰ δὲ χείλη αὐτῶν ἐξομολογήσεωσ. οἱ δὲ ἐχθροὶ αὐτῶν ἐνδύσονται αἰσχύνην, δίαιτα δὲ ἀσεβοῦσ οὐκ ἔσται. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

ἐπ̓ ἀληθείασ οἶδα, ὅτι οὕτωσ ἐστί. πῶσ γὰρ ἔσται δίκαιοσ βροτὸσ παρὰ Κυρίῳ̣ ἐὰν γὰρ βούληται κριθῆναι αὐτῷ, οὐ μὴ ὑπακούσῃ αὐτῷ, ἵνα μὴ ἀντείπῃ πρὸσ ἕνα λόγον αὐτοῦ ἐκ χιλίων. σοφὸσ γάρ ἐστι διανοίᾳ, κραταιόσ τε καὶ μέγασ. τίσ σκληρὸσ γενόμενοσ ἐναντίον αὐτοῦ ὑπέμεινεν̣ ὁ παλαιῶν ὄρη καὶ οὐκ οἴδασιν, ὁ καταστρέφων αὐτὰ ὀργῇ. ὁ σείων τὴν ὑπ̓ οὐρανὸν ἐκ θεμελίων, οἱ δὲ στῦλοι αὐτῆσ σαλεύονται. ὁ λέγων τῷ ἡλίῳ καὶ οὐκ ἀνατέλλει, κατὰ δὲ ἄστρων κατασφραγίζει. ὁ τανύσασ τὸν οὐρανὸν μόνοσ, καὶ περιπατῶν ὡσ ἐπ̓ ἐδάφουσ ἐπὶ θαλάσσησ. ὁ ποιῶν Πλειάδα καὶ Ἕσπερον καὶ Ἀρκτοῦρον, καὶ ταμιεῖα νότου. ὁ ποιῶν μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ. ἐὰν ὑπερβῇ με, οὐ μὴ ἴδω. ἐὰν παρέλθῃ με, οὐδ̓ ὧσ ἔγνων. ἐὰν ἀπαλλάξῃ, τίσ ἀποστρέψει ἢ τίσ ἐρεῖ αὐτῷ. τί ἐποίησασ̣ αὐτὸσ γὰρ ἀπέστραπται ὀργήν, ὑπ̓ αὐτοῦ ἐκάμφθησαν κήτη τὰ ὑπ̓ οὐρανόν. ἐὰν δέ μου ὑπακούσηται, ἦ διακρινεῖ τὰ ρήματά μου. ἐάν τε γὰρ ὦ δίκαιοσ, οὐκ εἰσακούσεταί μου, τοῦ κρίματοσ αὐτοῦ δεηθήομαι. ἐάν τε καλέσω καὶ μὴ ὑπακούσῃ, οὐ πιστεύω ὅτι εἰσακήκοέ μου τῆσ φωνῆσ. μὴ γνόφῳ με ἐκτρίψῃ̣ πολλὰ δέ μου τὰ συντρίμματα πεποίηκε διακενῆσ. οὐκ ἐᾷ γάρ με ἀναπνεῦσαι, ἐνέπλησε δέ με πικρίασ. ὅτι μὲν γὰρ ἰσχύι κρατεῖ. τίσ οὖν κρίματι αὐτοῦ ἀντιστήσεται̣ ἐὰν γὰρ ὦ δίκαιοσ, τὸ στόμα μου ἀσεβήσει. ἐάν τε ὦ ἄμεμπτοσ, σκολιὸσ ἀποβήσομαι. εἴτε γὰρ ἠσέβησα, οὐκ οἶδα τῇ ψυχῇ, πλὴν ὅτι ἀφαιρεῖταί μου ἡ ζωή. διὸ εἶπον. μέγα καὶ δυνάστην ἀπολλύει ὀργή, ὅτι φαῦλοι ἐν θανάτῳ ἐξαισίῳ, ἀλλὰ δίκαιοι καταγελῶνται. παραδέδονται γὰρ εἰσ χεῖρασ ἀσεβοῦσ. πρόσωπα κριτῶν αὐτῆσ συγκαλύπτει. εἰ δὲ μὴ αὐτόσ ἐστι, τίσ ἐστιν̣ ὁ δὲ βίοσ μού ἐστιν ἐλαφρότεροσ δρομέωσ. ἀπέδρασαν καὶ οὐκ εἴδοσαν. ἢ καί ἐστι ναυσὶν ἴχνοσ ὁδοῦ ἢ ἀετοῦ πετομένου ζητοῦντοσ βοράν̣ ἐάν τε γὰρ εἴπω, ἐπιλήσομαι λαλῶν, συγκύψασ τῷ προσώπῳ στενάξω. σείομαι πᾶσι τοῖσ μέλεσιν, οἶδα γάρ ὅτι οὐκ ἀθῶόν με ἐάσεισ. ἐπειδὴ δέ εἰμι ἀσεβήσ, διατί οὐκ ἀπέθανον̣ ἐὰν γὰρ ἀπολούσωμαι χιόνι καὶ ἀποκαθάρωμαι χερσὶ καθαραῖσ, ἱκανῶσ ἐν ρύπῳ με ἔβαψασ, ἐβδελύξατο δέ με ἡ στολή. οὐ γὰρ εἶ ἄνθρωποσ κατ̓ ἐμέ, ᾧ ἀντικρινοῦμαι, ἵνα ἔλθωμεν ὁμοθυμαδὸν εἰσ κρίσιν. εἴθε ἦν ὁ μεσίτησ ἡμῶν καὶ ἐλέγχων καὶ διακούων ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων. ἀπαλλαξάτω ἀπ̓ ἐμοῦ τὴν ράβδον, ὁ δὲ φόβοσ αὐτοῦ μή με στροβείτω, καὶ οὐ μὴ φοβηθῷ, ἀλλὰ λαλήσω. οὐ γὰρ οὕτω συνεπίσταμαι. ΚΑΜΝΩΝ τῇ ψυχῇ μου, στένων ἐπαφήσω ἐπ̓ αὐτὸν τὰ ρήματά μου. λαλήσω πικρίᾳ ψυχῆσ μου συνεχόμενος

καὶ ἐρῶ πρὸσ Κύριον. μή με ἀσεβεῖν δίδασκε. καὶ διατί με οὕτωσ ἔκρινασ̣ ἦ καλόν σοι, ἐὰν ἀδικήσω, ὅτι ἀπείπω ἔργα χειρῶν σου, βουλῇ δὲ ἀσεβῶν προσέσχεσ̣ ἦ ὥσπερ βροτὸσ ὁρᾷ καθορᾷσ ἢ καθὼσ ὁρᾷ ἄνθρωποσ βλέψῃ̣ ἦ ὁ βίοσ σου ἀνθρώπινόσ ἐστιν ἢ τὰ ἔτη σου ἀνδρόσ̣ ὅτι ἀνεζήτησασ τὴν ἀνομίαν μου καὶ τὰσ ἁμαρτίασ μου ἐξιχνίασασ̣ οἶδασ γὰρ ὅτι οὐκ ἠσέβησα. ἀλλὰ τίσ ἐστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν σου ἐξαιρούμενοσ̣ αἱ χεῖρέσ σου ἔπλασάν με καὶ ἐποίησάν με, μετὰ ταῦτα μεταβαλών με ἔπαισασ. μνήσθητι ὅτι πηλόν με ἔπλασασ, εἰσ δὲ γῆν με πάλιν ἀποστρέφεισ. ἦ οὐχ ὥσπερ γάλα με ἤμελξασ, ἐτύρωσασ δέ με ἴσα τυρῷ̣ δέρμα δὲ καὶ κρέασ με ἐνέδυσασ, ὀστέοισ δὲ καὶ νεύροισ με ἐνεῖρασ. ζωὴν δὲ καὶ ἔλεοσ ἔθου παῤ ἐμοί, ἡ δὲ ἐπισκοπή σου ἐφύλαξέ μου τὸ πνεῦμα. ταῦτα ἔχων ἐν σεαυτῷ οἶδα ὅτι πάντα δύνασαι, ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐθέν. ἐάν τε γὰρ ἁμάρτω, φυλάσσεισ με, ἀπὸ δὲ ἀνομίασ οὐκ ἀθῷόν με πεποίηκασ. ἐάν τε γὰρ ἀσεβήσω, οἴμοι. ἐὰν δὲ ὦ δίκαιοσ, οὐ δύναμαι ἀνακύψαι, πλήρησ γὰρ ἀτιμίασ εἰμί. ἀγρεύομαι γὰρ ὥσπερ λέων εἰσ σφαγήν, πάλιν γὰρ μεταβαλὼν δεινῶσ με ὀλέκεις ἐπανακαινίζων ἐπ̓ ἐμὲ τὴν ἔτασίν μου. ὀργῇ δὲ μεγάλῃ μοι ἐχρήσω, ἐπήγαγεσ δὲ ἐπ̓ ἐμὲ πειρατήρια. ἱνατί οὖν ἐκ κοιλίασ με ἐξήγαγεσ, καὶ οὐκ ἀπέθανον, ὀφθαλμὸσ δέ με οὐκ εἶδε, καὶ ὥσπερ οὐκ ὢν ἐγενόμην̣ διατί γὰρ ἐκ γαστρὸσ εἰσ μνῆμα οὐκ ἀπηλλάγην̣ ἦ οὐκ ὀλίγοσ ἐστὶν ὁ χρόνοσ τοῦ βίου μου̣ ἔασόν με ἀναπαύσασθαι μικρὸν πρὸ τοῦ με πορευθῆναι ὅθεν οὐκ ἀναστρέψω, εἰσ γῆν σκοτεινὴν καὶ γνοφεράν, εἰσ γῆν σκότουσ αἰωνίου, οὗ οὐκ ἔστι φέγγοσ, οὐδὲ ὁρᾶν ζωὴν βροτῶν. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Σωφὰρ ὁ Μιναῖοσ λέγει.

ὁ τὰ πολλὰ λέγων, καὶ ἀντακούσεται. ἢ καὶ ὁ εὔλαλοσ οἴεται εἶναι δίκαιοσ̣ εὐλογημένοσ γεννητὸσ γυναικὸσ ὀλιγόβιοσ. μὴ πολὺσ ἐν ρήμασι γίνου, οὐ γάρ ἐστιν ὁ ἀντικρινόμενόσ σοι. μὴ γὰρ λέγε ὅτι καθαρόσ εἰμι τοῖσ ἔργοισ καὶ ἄμεμπτοσ ἐναντίον αὐτοῦ. ἀλλὰ πῶσ ἂν ὁ Κύριοσ λαλήσαι πρόσ σε, καὶ ἀνοίξει χείλη αὐτοῦ μετὰ σοῦ̣ εἶτα ἀναγγελεῖ σοι δύναμιν σοφίασ, ὅτι διπλοῦσ ἔσται τῶν κατά σέ. καὶ τότε γνώσῃ ὅτι ἄξιά σοι ἀπέβη ἀπὸ Κυρίου ὧν ἡμάρτηκασ. ἦ ἴχνοσ Κυρίου εὑρήσεισ ἢ εἰσ τὰ ἔσχατα ἀφίκου, ἃ ἐποίησεν ὁ Παντοκράτωρ̣ ὑψηλὸσ ὁ οὐρανόσ, καὶ τί ποιήσεισ̣ βαθύτερα δὲ τῶν ἐν ᾃδου τί οἶδασ̣ ἢ μακρότερα μέτρου γῆσ ἢ εὔρουσ θαλάσσησ̣ ἐὰν δὲ καταστρέψῃ τὰ πάντα, τίσ ἐρεῖ αὐτῷ. τί ἐποίησασ̣ αὐτὸσ γὰρ οἶδεν ἔργα ἀνόμων, ἰδὼν δὲ ἄτοπα οὐ παρόψεται. ἄνθρωποσ δὲ ἄλλωσ νήχεται λόγοισ, βροτὸσ δὲ γεννητὸσ γυναικὸσ ἴσα ὄνῳ ἐρημίτῃ. εἰ γὰρ σὺ καθαρὰν ἔθου τὴν καρδίαν σου, ὑπτιάζεισ δὲ χεῖρασ πρὸσ αὐτόν, εἰ ἄνομόν τί ἐστιν ἐν χερσί σου, πόρρω ποίησον αὐτὸ ἀπὸ σοῦ, ἀδικία δὲ ἐν διαίτῃ σου μὴ αὐλισθήτω. οὕτωσ γὰρ ἀναλάμψει σου τὸ πρόσωπον ὥσπερ ὕδωρ καθαρόν, ἐκδύσῃ δὲ ρύπον, καὶ οὐ μὴ φοβηθῇσ. καὶ τὸν κόπον ἐπιλήσῃ ὥσπερ κῦμα παρελθὸν καὶ οὐ πτοηθήσῃ. ἡ δὲ εὐχή σου ὥσπερ ἑωσφόροσ, ἐκ δὲ μεσημβρίασ ἀνατελεῖ σοι ζωή. πεποιθώσ τε ἔσῃ ὅτι ἔστι σοι ἐλπίσ, ἐκ δὲ μερίμνησ καὶ φροντίδοσ ἀναφανεῖταί σοι εἰρήνη. ἡσυχάσεισ γάρ, καὶ οὐ ἔσται ὁ πολεμῶν σε. μεταβαλόμενοι δὲ πολλοί σου δεηθήσονται. σωτηρία δὲ αὐτοὺσ ἀπολείψει. ἡ γὰρ ἐλπὶσ αὐτῶν ἀπώλεια, ὀφθαλμοὶ δὲ ἀσεβῶν τακήσονται. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

εἶτα ὑμεῖσ ἐστε ἄνθρωποι. ἦ μεθ̓ ὑμῶν τελευτήσει σοφία. κἀμοὶ μὲν καρδία καθ̓ ὑμᾶσ ἐστι. δίκαιοσ γὰρ ἀνὴρ καὶ ἄμεμπτοσ ἐγεννήθη εἰσ χλεύασμα. εἰσ χρόνον γὰρ τακτὸν ἡτοίμαστο πεσεῖν ὑπὸ ἄλλων, οἴκουσ τε αὐτοῦ ἐκπορθεῖσθαι ὑπὸ ἀνόμων. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μηδεὶσ πεποιθέτω πονηρὸσ ὢν ἀθῷοσ ἔσεσθαι, ὅσοι παροργίζουσι τὸν Κύριον, ὡσ οὐχὶ καὶ ἔτασισ αὐτῶν ἔσται. ἀλλὰ δὴ ἐρώτησον τετράποδα ἐάν σοι εἴπωσι, πετεινὰ δὲ οὐρανοῦ ἐάν σοι ἀπαγγείλωσιν. ἐκδιήγησαι γῇ, ἐάν σοι φράσῃ, καὶ ἐξηγήσονταί σοι οἱ ἰχθύεσ τῆσ θαλάσσησ. τίσ οὖν οὐκ ἔγνω ἐν πᾶσι τούτοισ ὅτι χεὶρ Κυρίου ἐποίησε ταῦτα̣ εἰ μὴ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ψυχὴ πάντων ζώντων καὶ πνεῦμα παντὸσ ἀνθρώπου̣ οὖσ μὲν γὰρ ρήματα διακρίνει, λάρυγξ δὲ σῖτα γεύεται. ἐν πολλῷ χρόνῳ σοφία, ἐν δὲ πολλῷ βίῳ ἐπιστήμη. παῤ αὐτῷ σοφία καὶ δύναμισ, αὐτῷ βουλὴ καὶ σύνεσισ. ἐὰν καταβάλῃ, τίσ οἰκοδομήσει̣ ἐὰν κλείσῃ κατ̓ ἀνθρώπων, τίσ ἀνοίξει̣ ἐὰν κωλύσῃ τὸ ὕδωρ, ξηρανεῖ τὴν γῆν. ἐὰν δὲ ἐπαφῇ, ἀπώλεσεν αὐτὴν καταστρέψασ. παῤ αὐτῷ κράτοσ καὶ ἰσχύσ, αὐτῷ ἐπιστήμη καὶ σύνεσισ. διάγων βουλευτὰσ αἰχμαλώτουσ, κριτὰσ δὲ γῆσ ἐξέστησε. καθιζάνων βασιλεῖσ ἐπὶ θρόνουσ καὶ περιέδησε ζώνῃ ὀσφύασ αὐτῶν. ἐξαποστέλλων ἱερεῖσ αἰχμαλώτουσ, δυνάστασ δὲ γῆσ κατέστρεψε. διαλλάσσων χείλη πιστῶν, σύνεσιν δὲ πρεσβυτέρων ἔγνω. ἐκχέων ἀτιμίαν ἐπ̓ ἄρχοντασ, ταπεινοὺσ δὲ ἰάσατο. ἀνακαλύπτων βαθέα ἐκ σκότουσ, ἐξήγαγε δὲ εἰσ φῶσ σκιὰν θανάτου. πλανῶν ἔθνη καὶ ἀπολλύων αὐτά, καταστρωνύων ἔθνη καὶ καθοδηγῶν αὐτά. διαλλάσσων καρδίασ ἀρχόντων γῆσ, ἐπλάνησε δὲ αὐτοὺσ ἐν ὁδῷ, ᾗ οὐκ ᾔδεισαν. ψηλαφήσαισαν σκότοσ καὶ μὴ φῶσ, πλανηθείησαν δὲ ὥσπερ ὁ μεθύων. ΙΔΟΥ ταῦτα ἑώρακέ μου ὁ ὀφθαλμὸσ καὶ ἀκήκοέ μου τὸ οὖσ.

καὶ οἶδα ὅσα καὶ ὑμεῖσ ἐπίστασθε, καὶ οὐκ ἀσυνετώτερόσ εἰμι ὑμῶν. οὐ μὴν δὲ ἀλλ̓ ἐγὼ πρὸσ Κύριον λαλήσω, ἐλέγξω δὲ ἐναντίον αὐτοῦ ἐὰν βούληται. ὑμεῖσ δέ ἐστε ἰατροὶ ἄδικοι καὶ ἰαταὶ κακῶν πάντεσ. εἴη δὲ ὑμῖν κωφεῦσαι, καὶ ἀποβήσεται ὑμῖν εἰσ σοφίαν. ἀκούσατε ἔλεγχον τοῦ στόματόσ μου, κρίσιν δὲ χειλέων μου προσέχετε. πότερον οὐκ ἔναντι Κυρίου λαλεῖτε, ἔναντι δὲ αὐτοῦ φθέγγεσθε δόλον̣ ἦ ὑποστελεῖσθε̣ ὑμεῖσ δὲ αὐτοὶ κριταὶ γίνεσθε. καλόν γε, ἐὰν ἐξιχνιάσῃ ὑμᾶσ. εἰ γὰρ τὰ πάντα ποιοῦντεσ προστεθήσεσθε αὐτῷ, οὐθὲν ἧττον ἐλέγξει ὑμᾶσ. εἰ δὲ καὶ κρυφῇ πρόσωπα θαυμάσεσθε, πότερον οὐχὶ δεινὰ αὐτοῦ στροβήσει ὑμᾶσ, φόβοσ δὲ παῤ αὐτοῦ ἐπιπεσεῖται ὑμῖν̣ ἀποβήσεται δὲ ὑμῶν τὸ γαυρίαμα ἴσα σποδῷ, τὸ δὲ σῶμα πήλινον. κωφεύσατε, ἵνα λαλήσω καὶ ἀναπαύσωμαι θυμοῦ ἀναλαβὼν τὰσ σάρκασ μου τοῖσ ὀδοῦσι, ψυχὴν δέ μου θήσω ἐν χειρί. ἐάν με χειρώσηται ὁ δυνάστησ, ἐπεὶ καὶ ἦρκται, ἦ μὴν λαλήσω καὶ ἐλέγξω ἐναντίον αὐτοῦ. καὶ τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰσ σωτηρίαν, οὐ γὰρ ἐναντίον αὐτοῦ δόλοσ εἰσελεύσεται. ἀκούσατε ἀκούσατε τὰ ρήματά μου, ἀναγγελῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων. ἰδοὺ ἐγὼ ἐγγύσ εἰμι τοῦ κρίματόσ μου, οἶδα ἐγὼ ὅτι δίκαιοσ ἀναφανοῦμαι. τίσ γάρ ἐστιν ὁ κριθησόμενόσ μοι, ὅτι νῦν κωφεύσω καὶ ἐκλείψω̣ δυοῖν δέ μοι χρήσῃ. τότε ἀπὸ τοῦ προσώπου σου οὐ κρυβήσομαι. τὴν χεῖρα ἀπ̓ ἐμοῦ ἀπέχου, καὶ ὁ φόβοσ σου μή με καταπλησσέτω. εἶτα καλέσεισ, ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι. ἢ λαλήσεισ, ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν. πόσαι εἰσὶν αἱ ἁμαρτίαι μου καὶ ἀνομίαι μου̣ δίδαξόν με τίνεσ εἰσί. διατί ἀπ̓ ἐμοῦ κρύπτῃ, ἥγησαι δέ με ὑπεναντίον σοι̣ ἦ ὡσ φύλλον κινούμενον ὑπὸ ἀνέμου εὐλαβηθήσῃ ἢ ὡσ χόρτῳ φερομένῳ ὑπὸ πνεύματοσ ἀντίκεισαί μοι̣ ὅτι κατέγραψασ κατ̓ ἐμοῦ κακά, περιέθηκασ δέ μοι νεότητοσ ἁμαρτίασ, ἔθου δέ μου τὸν πόδα ἐν κωλύματι, ἐφύλαξασ δέ μου πάντα τὰ ἔργα, εἰσ δὲ ρίζασ τῶν ποδῶν μου ἀφίκου. ὃ παλαιοῦται ἴσα ἀσκῷ ἢ ὥσπερ ἱμάτιον σητόβρωτον. ΒΡΟΤΟΣ γὰρ γεννητὸσ γυναικὸσ ὀλιγόβιοσ καὶ πλήρησ ὀργῆς

ἢ ὥσπερ ἄνθοσ ἀνθῆσαν ἐξέπεσεν, ἀπέδρα δὲ ὥσπερ σκιὰ καὶ οὐ μὴ στῇ. οὐχὶ καὶ τούτου λόγον ἐποιήσω καὶ τοῦτον ἐποίησασ εἰσελθεῖν ἐν κρίματι ἐνώπιόν σου̣ τίσ γὰρ καθαρὸσ ἔσται ἀπὸ ρύπου̣ ἀλλ̓ οὐθείσ, ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίοσ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἀριθμητοὶ δὲ μῆνεσ αὐτοῦ παῤ αὐτοῦ. εἰσ χρόνον ἔθου, καὶ οὐ μὴ ὑπερβῇ. ἀπόστα ἀπ̓ αὐτοῦ, ἵνα ἡσυχάσῃ καὶ εὐδοκήσῃ τὸν βίον ὥσπερ ὁ μισθωτόσ. ἔστι γὰρ δένδρῳ ἐλπίσ. ἐὰν γὰρ ἐκκοπῇ, ἔτι ἐπανθήσει, καὶ ὁ ράδαμνοσ αὐτοῦ οὐ μὴ ἐκλίπῃ. ἐὰν γὰρ γηράσῃ ἐν γῇ ἡ ρίζα αὐτοῦ, ἐν δὲ πέτρᾳ τελευτήσῃ τὸ στέλεχοσ αὐτοῦ, ἀπὸ ὀσμῆσ ὕδατοσ ἀνθήσει, ποιήσει δὲ θερισμὸν ὥσπερ νεόφυτον. ἀνὴρ δὲ τελευτήσασ ᾤχετο, πεσὼν δὲ βροτὸσ οὐκέτι ἐστί. χρόνῳ γὰρ σπανίζεται θάλασσα, ποταμὸσ δὲ ἐρημωθεὶσ ἐξηράνθη. ἄνθρωποσ δὲ κοιμηθεὶσ οὐ μὴ ἀναστῇ, ἕωσ ἂν ὁ οὐρανὸσ οὐ μὴ συρραφῇ. καὶ οὐκ ἐξυπνισθήσονται ἐξ ὕπνου αὐτῶν. εἰ γὰρ ὄφελον ἐν ᾅδῃ με ἐφύλαξασ, ἔκρυψασ δέ με ἕωσ ἂν παύσηταί σου ἡ ὀργὴ καὶ τάξῃ μοι χρόνον, ἐν ᾧ μνείαν μου ποιήσῃ. ἐὰν γὰρ ἀποθάνῃ ἄνθρωποσ, ζήσεται συντελέσασ ἡμέρασ τοῦ βίου αὐτοῦ. ὑπομενῶ ἕωσ ἂν πάλιν γένωμαι. εἶτα καλέσεισ, ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι, τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ ἀποποιοῦ. ἠρίθμησασ δέ μου τὰ ἐπιτηδεύματα, καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ σε οὐδὲν τῶν ἁμαρτιῶν μου. ἐσφράγισασ δέ μου τὰσ ἀνομίασ ἐν βαλλαντίῳ, ἐπεσημήνω δέ, εἴ τι ἄκρων παρέβην. καὶ πλὴν ὄροσ πῖπτον διαπεσεῖται, καὶ πέτρα παλαιωθήσεται ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆσ. λίθουσ ἐλέαναν ὕδατα, καὶ κατέκλυσεν ὕδατα ὕπτια τοῦ χώματοσ τῆσ γῆσ. καὶ ὑπομονὴν ἀνθρώπου ἀπώλεσασ. ὦσασ αὐτὸν εἰσ τέλοσ, καὶ ᾤχετο. ἐπέστησασ αὐτῷ τὸ πρόσωπον, καὶ ἐξαπέστειλασ. πολλῶν δὲ γενομένων τῶν υἱῶν αὐτοῦ, οὐκ οἶδεν, ἐὰν δὲ ὀλίγοι γένωνται, οὐκ ἐπίσταται. ἀλλ̓ ἢ αἱ σάρκεσ αὐτοῦ ἤλγησαν, ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπένθησεν. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἐλιφὰζ ὁ Θαιμανίτησ λέγει.

πότερον σοφὸσ ἀπόκρισιν δώσει συνέσεωσ πνεῦμα καὶ ἐνέπλησε πόνον γαστρὸς ἐλέγχων ἐν ρήμασιν, οἷσ οὐ δεῖ, καὶ ἐν λόγοισ, οἷσ οὐδὲν ὄφελοσ̣ οὐ καὶ σὺ ἀπεποιήσω φόβον, συνετελέσω δὲ ρήματα τοιαῦτα ἔναντι τοῦ Κυρίου̣ ἔνοχοσ εἶ ρήμασι στόματόσ σου, οὐδὲ διέκρινασ ρήματα δυναστῶν. ἐλέγξαι σε τὸ σὸν στόμα καὶ μὴ ἐγώ, τὰ δὲ χείλη σου καταμαρτυρήσουσί σου. τί γάρ̣ μὴ πρῶτοσ ἀνθρώπων ἐγεννήθησ̣ ἢ πρὸ θινῶν ἐπάγησ̣ ἦ σύνταγμα Κυρίου ἀκήκοασ, ἢ συμβούλῳ σοι ἐχρήσατο ὁ Θεόσ, εἰσ δὲ σὲ ἀφίκετο σοφία̣ τί γὰρ οἶδασ, ὃ οὐκ οἴδαμεν̣ ἢ τί συνίεισ σύ, ὃ οὐ καὶ ἡμεῖσ̣ καί γε πρεσβύτησ καί γε παλαιὸσ ἐν ἡμῖν, βαρύτεροσ τοῦ πατρόσ σου ἡμέραισ. ὀλίγα ὧν ἡμάρτηκασ μεμαστίγωσαι, μεγάλωσ ὑπερβαλλόντωσ λελάληκασ. τί ἐτόλμησεν ἡ καρδία σου, ἢ τί ὑπένεγκαν οἱ ὀφθαλμοί σου̣ ὅτι θυμὸν ἔρρηξασ ἔναντι Κυρίου, ἐξήγαγεσ δὲ ἐκ στόματοσ ρήματα τοιαῦτα. τίσ γὰρ ὢν βροτόσ, ὅτι ἔσται ἄμεμπτοσ, ἢ ὡσ ἐσόμενοσ δίκαιοσ γεννητὸσ γυναικόσ̣ εἰ κατὰ ἁγίων οὐ πιστεύει, οὐρανὸσ δὲ οὐ καθαρὸσ ἐναντίον αὐτοῦ̣ ἔα δὲ ἐβδελυγμένοσ καὶ ἀκάθαρτοσ ἀνήρ, πίνων ἀδικίασ ἴσα ποτῷ. ἀναγγελῶ δέ σοι, ἄκουέ μου. ἃ δὴ ἐώρακα, ἀναγγελῶ σοι, ἃ σοφοὶ ἐροῦσι καὶ οὐκ ἔκρυψαν πατέρεσ αὐτῶν. αὐτοῖσ μόνοισ ἐδόθη ἡ γῆ, καὶ οὐκ ἐπῆλθεν ἀλλογενὴσ ἐπ̓ αὐτούσ. πᾶσ ὁ βίοσ ἀσεβοῦσ ἐν φροντίδι, ἔτη δὲ ἀριθμητὰ δεδομένα δυνάστῃ, ὁ δὲ φόβοσ αὐτοῦ ἐν ὠσὶν αὐτοῦ. ὅταν δοκῇ ἤδη εἰρηνεύειν, ἥξει αὐτοῦ ἡ καταστροφή. μὴ πιστευέτω ἀποστραφῆναι ἀπὸ σκότουσ. ἐντέταλται γὰρ ἤδη εἰσ χεῖρασ σιδήρου, κατατέτακται δὲ εἰσ σῖτα γυψίν. οἶδε δὲ ἐν ἑαυτῷ ὅτι μένει εἰσ πτῶμα. ἡμέρα δὲ σκοτεινὴ αὐτὸν στροβήσει, ἀνάγκη δὲ καὶ θλῖψισ αὐτὸν καθέξει ὥσπερ στρατηγὸσ πρωτοστάτησ πίπτων. ὅτι ἦρκε χεῖρασ ἐναντίον τοῦ Κυρίου, ἔναντι δὲ Κυρίου παντοκράτοροσ ἐτραχηλίασεν, ἔδραμε δὲ ἐναντίον αὐτοῦ ὕβρει ἐν πάχει νώτου ἀσπίδοσ αὐτοῦ, ὅτι ἐκάλυψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν στέατι αὐτοῦ καὶ ἐποίησε περιστόμιον ἐπὶ τῶν μηρίων. αὐλισθείη δὲ πόλεισ ἐρήμουσ, εἰσέλθοι δὲ εἰσ οἴκουσ ἀοικήτουσ. ἃ δὲ ἐκεῖνοι ἡτοίμασαν, ἄλλοι ἀποίσονται. οὔτε μὴ πλουτισθῇ, οὔτε μὴ μείνῃ αὐτοῦ τὰ ὑπάρχοντα, οὐ μὴ βάλῃ ἐπὶ τὴν γῆν σκιὰν οὐδὲ μὴ ἐκφύγῃ τὸ σκότοσ. τὸν βλαστὸν αὐτοῦ μαράναι ἄνεμοσ, ἐκπέσοι δὲ αὐτοῦ τὸ ἄνθοσ. μὴ πιστευέτω ὅτι ὑπομενεῖ, κενὰ γὰρ ἀποβήσεται αὐτῷ. ἡ τομὴ αὐτοῦ πρὸ ὥρασ φθαρήσεται, καὶ ὁ ράδαμνοσ αὐτοῦ οὐ μὴ πυκάσῃ. τρυγηθείη δὲ ὡσ ὄμβραξ πρὸσ ὥρασ, ἐκπέσοι δὲ ὡσ ἄνθοσ ἐλαίασ. μαρτύριον γὰρ ἀσεβοῦσ θάνατοσ, πῦρ δὲ καύσει οἴκουσ δωροδεκτῶν. ἐν γαστρὶ δὲ λήψεται ὀδύνασ, ἀποβήσεται δὲ ἑαυτῷ κενά, ἡ δὲ κοιλία αὐτοῦ ὑποίσει δόλον. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

ἀκήκοα τοιαῦτα πολλά, παρακλήτορεσ κακῶν πάντεσ. τί γάρ̣ μὴ τάξισ ἐστὶ ρήμασι πνεύματοσ̣ ἢ τί παρενοχλήσει σοι, ὅτι ἀποκρίνῃ̣ κἀγὼ καθ̓ ὑμᾶσ λαλήσω, εἰ ὑπέκειτό γε ἡ ψυχὴ ὑμῶν ἀντὶ τῆσ ἐμῆσ. εἶτ̓ ἐναλοῦμαι ὑμῖν ρήμασι, κινήσω δὲ καθ̓ ὑμῶν κεφαλήν. εἴη δὲ ἰσχὺσ ἐν τῷ στόματί μου, κίνησιν δὲ χειλέων οὐ φείσομαι. ἐὰν γὰρ λαλήσω, οὐκ ἀλγήσω τὸ τραῦμα. ἐὰν δὲ καὶ σιωπήσω, τί ἔλαττον τρωθήσομαι̣ νῦν δὲ κατάκοπόν με πεποίηκε, μωρόν, σεσηπότα, καὶ ἐπελάβου μου, εἰσ μαρτύριον ἐγενήθη. καὶ ἀνέστη ἐν ἐμοὶ τὸ ψεῦδόσ μου, κατὰ πρόσωπόν μου ἀνταπεκρίθη. ὀργῇ χρησάμενοσ κατέβαλέ με, ἔβρυξεν ἐπ̓ ἐμὲ τοὺσ ὀδόντασ, βέλη πειρατῶν αὐτοῦ ἐπ̓ ἐμοὶ ἔπεσεν. ἀκίσιν ὀφθαλμῶν ἐνήλατο, ὀξεῖ ἔπαισέ με εἰσ τὰ γόνατα, ὁμοθυμαδὸν δὲ κατέδραμον ἐπ̓ ἐμοί. παρέδωκε γάρ με ὁ Κύριοσ εἰσ χεῖρασ ἀδίκων, ἐπὶ δὲ ἀσεβέσιν ἔρριψέ με. εἰρηνεύοντα διεσκέδασέ με, λαβών με τῆσ κόμησ διέτιλε, κατέστησέ με ὥσπερ σκοπόν. ἐκύκλωσάν με λόγχαισ βάλλοντεσ εἰσ νεφρούσ μου, οὐ φειδόμενοι ἐξέχεαν εἰσ τὴν γῆν τὴν χολήν μου. κατέβαλόν με πτῶμα ἐπὶ πτώματι, ἔδραμον πρόσ με δυνάμενοι. σάκκον ἔρραψαν ἐπὶ βύρσησ μου, τὸ δὲ σθένοσ μου ἐν γῇ ἐσβέσθη. ἡ γαστήρ μου συγκέκαυται ἀπὸ κλαυθμοῦ, ἐπὶ δὲ βλεφάροισ μου σκιά. ἄδικον δὲ οὐδὲν ἦν ἐν χερσί μου, εὐχὴ δέ μου καθαρά. γῆ, μὴ ἐπικαλύψῃ ἐφ̓ αἵματι τῆσ σαρκόσ μου, μηδὲ εἴη τόποσ τῇ κραυγῇ μου. καὶ νῦν ἰδοὺ ἐν οὐρανοῖσ ὁ μάρτυσ μου, ὁ δὲ συνίστωρ μου ἐν ὑψίστοισ. ἀφίκοιτό μου ἡ δέησισ πρὸσ Κύριον, ἔναντι δὲ αὐτοῦ στάζοι μου ὁ ὀφθαλμόσ. εἴη δὲ ἔλεγχοσ ἀνδρὶ ἔναντι Κυρίου καὶ υἱῷ ἀνθρώπου τῷ πλησίον αὐτοῦ. ἔτη δὲ ἀριθμητὰ ἥκασιν, ὁδῷ δέ, ᾖ οὐκ ἐπαναστραφήσομαι, πορεύσομαι. ΟΛΕΚΟΜΑΙ πνεύματι φερόμενοσ, δέομαι δὲ ταφῆσ καὶ οὐ τυγχάνω.

λίσσομαι κάμνων, καὶ τί ποιήσασ̣ ἔκλεψαν δέ μου τὰ ὑπάρχοντα ἀλλότριοι. τίσ ἐστιν οὗτοσ̣ τῇ χειρί μου συνδεθήτω. ὅτι καρδίαν αὐτῶν ἔκρυψασ ἀπὸ φρονήσεωσ, διὰ τοῦτο οὐ μὴ ὑψώσῃσ αὐτούσ. τῇ μερίδι ἀναγγελεῖ κακίασ, ὀφθαλμοὶ δὲ ἐφ̓ υἱοῖσ ἐτάκησαν. ἔθου δέ με θρύλημα ἐν ἔθνεσι, γέλωσ δὲ αὐτοῖσ ἀπέβην. πεπώρωνται γὰρ ἀπὸ ὀργῆσ οἱ ὀφθαλμοί μου, πεπολιόρκημαι μεγάλωσ ὑπὸ πάντων. θαῦμα ἔσχεν ἀληθινοὺσ ἐπὶ τούτῳ, δίκαιοσ δὲ ἐπὶ παρανόμῳ ἐπανασταίη. σχοίη δὲ πιστὸσ τὴν ἑαυτοῦ ὁδόν, καθαρὸσ δὲ χεῖρασ ἀναλάβοι θάρσοσ. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ πάντεσ ἐρείδετε, καὶ δεῦτε δή, οὐ γὰρ εὑρίσκω ἐν ὑμῖν ἀληθέσ. αἱ ἡμέραι μου παρῆλθον ἐν βρόμῳ, ἐράγη δὲ τὰ ἄρθρα τῆσ καρδίασ μου. νύκτα εἰσ ἡμέραν ἔθηκα, φῶσ ἐγγὺσ ἀπὸ προσώπου σκότουσ. ἐὰν γὰρ ὑπομείνω, ᾅδησ μου ὁ οἶκοσ, ἐν δὲ γνόφῳ ἔστρωταί μου ἡ στρωμνή. θάνατον ἐπεκαλεσάμην πατέρα μου εἶναι, μητέρα δέ μου καὶ ἀδελφὴν σαπρίαν. ποῦ οὖν μου ἔτι ἐστὶν ἡ ἐλπίσ̣ ἦ τὰ ἀγαθά μου ὄψομαι̣ ἦ μετ̓ ἐμοῦ εἰσ ᾅδην καταβήσομαι, ἢ ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ χώματοσ καταβησόμεθα̣ ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτησ λέγει.

μέχρι τίνοσ οὐ παύσῃ̣ ἐπίσχεσ, ἵνα καὶ αὐτοὶ λαλήσωμεν. διατὶ δὲ ὥσπερ τετράποδα σεσιωπήκαμεν ἐναντίον σου̣ κέχρηταί σοι ὀργή. τί γάρ̣ ἐὰν σὺ ἀποθάνῃσ, ἀοίκητοσ ἡ ὑπ̓ οὐρανόν̣ ἢ καταστραφήσεται ὄρη ἐκ θεμελίων̣ καὶ φῶσ ἀσεβῶν σβεσθήσεται, καὶ οὐκ ἀποβήσεται αὐτῶν ἡ φλόξ. τὸ φῶσ αὐτοῦ σκότοσ ἐν διαίτῃ, ὁ δὲ λύχνοσ ἐπ̓ αὐτῷ σβεσθήσεται. θηρεύσαισαν ἐλάχιστοι τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, σφάλαι δὲ αὐτοῦ ἡ βουλή. ἐμβέβληται δὲ ὁ ποὺσ αὐτοῦ ἐν παγίδι, ἐν δικτύῳ ἑλιχθείη. ἔλθοισαν δὲ ἐπ̓ αὐτὸν παγίδεσ, κατισχύσει ἐπ̓ αὐτὸν διψῶντασ. κέκρυπται ἐν τῇ γῇ σχοινίον αὐτοῦ καὶ ἡ σύλληψισ αὐτοῦ ἐπὶ τρίβων. κύκλῳ ὀλέσαισαν αὐτὸν ὀδύναι, πολλοὶ δὲ περὶ πόδα αὐτοῦ ἔλθοισαν ἐν λιμῷ στενῷ. πτῶμα δὲ αὐτῷ ἡτοίμασται ἐξαίσιον. βρωθείησαν αὐτοῦ κλῶνεσ ποδῶν, κατέδεται δὲ αὐτοῦ τὰ ὡραῖα θάνατοσ. ἐκραγείη δὲ ἐκ διαίτησ αὐτοῦ ἴασισ, σχοίη δὲ αὐτὸν ἀνάγκη αἰτίᾳ βασιλικῇ. κατασκηνώσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ ἐν νυκτὶ αὐτοῦ, κατασπαρήσονται τὰ εὐπρεπῆ αὐτοῦ θείῳ. ὑποκάτωθεν αἱ ρίζαι αὐτοῦ ξηρανθήσονται, καὶ ἐπάνωθεν ἐπιπεσεῖται θερισμὸσ αὐτοῦ. τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ ἀπόλοιτο ἐκ γῆσ, καὶ ὑπάρξει ὄνομα αὐτῷ ἐπὶ πρόσωπον ἐξωτέρω. ἀπώσειεν αὐτὸν ἐκ φωτὸσ εἰσ σκότοσ. οὐκ ἔσται ἐπίγνωστοσ ἐν λαῷ αὐτοῦ, οὐδὲ σεσωσμένοσ ἐν τῇ ὑπ̓ οὐρανὸν ὁ οἶκοσ αὐτοῦ, ἀλλ̓ ἐν τοῖσ αὐτοῦ ζήσονται ἕτεροι. ἐπ̓ αὐτῷ ἐστέναξαν ἔσχατοι, πρώτουσ δὲ ἔσχε θαῦμα. οὗτοί εἰσιν οἱ οἶκοι ἀδίκων, οὗτοσ δὲ ὁ τόποσ τῶν μὴ εἰδότων τὸν Κύριον. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

ἕωσ τίνοσ ἔγκοπον ποιήσετε ψυχήν μου καὶ καθαιρεῖτέ με λόγοισ̣ γνῶτε μόνον ὅτι ὁ Κύριοσ ἐποίησέ με οὕτωσ. καταλαλεῖτέ μου, οὐκ αἰσχυνόμενοί με ἐπίκεισθέ μοι. ναὶ δὴ ἐπ̓ ἀληθείασ ἐγὼ ἐπλανήθην, παῤ ἐμοὶ δὲ αὐλίζεται πλάνοσ λαλῆσαι ρήματα, ἃ οὐκ ἔδει, τὰ δὲ ρήματά μου πλανᾶται καὶ οὐκ ἐπὶ καιροῦ. ἔα δὲ ὅτι ἐπ̓ ἐμοὶ μεγαλύνεσθε, ἐνάλλεσθε δέ μοι ὀνείδει. γνῶτε οὖν ὅτι Κύριόσ ἐστιν ὁ ταράξασ, ὀχύρωμα δὲ αὐτοῦ ἐπ̓ ἐμὲ ὕψωσεν. ἰδοὺ γελῶ ὀνείδει καὶ οὐ λαλήσω. κεκράξομαι, καὶ οὐδαμοῦ κρίμα. κύκλῳ περιῳκοδόμημαι, καὶ οὐ μὴ διαβῶ, ἐπὶ πρόσωπόν μου σκότοσ ἔθετο. τὴν δὲ δόξαν ἀπ̓ ἐμοῦ ἐξέδυσεν, ἀφεῖλε δὲ στέφανον ἀπὸ κεφαλῆσ μου. διέσπασέ με κύκλῳ καὶ ᾠχόμην. ἐξέκοψε δὲ ὥσπερ δένδρον τὴν ἐλπίδα μου. δεινῶσ δέ μοι ὀργῇ ἐχρήσατο, ἡγήσατο δέ με ὥσπερ ἐχθρόν. ὁμοθυμαδὸν δὲ ἦλθον τὰ πειρατήρια αὐτοῦ ἐπ̓ ἐμοί, ταῖσ ὁδοῖσ μου ἐκύκλωσαν ἐγκάθετοι. ἀπ̓ ἐμοῦ ἀδελφοί μου ἀπέστησαν, ἔγνωσαν ἀλλοτρίουσ ἢ ἐμέ. φίλοι δέ μου ἀνελεήμονεσ γεγόνασιν. οὐ προσεποιήσαντό με οἱ ἐγγύτατοί μου, καὶ οἱ εἰδότεσ μου τὸ ὄνομα ἐπελάθοντό μου. γείτονεσ οἰκίασ θεράπαιναί τέ μου, ἀλλογενὴσ ἤμην ἐναντίον αὐτῶν. θεράποντά μου ἐκάλεσα, καὶ οὐχ ὑπήκουσε. στόμα δέ μου ἐδέετο. καὶ ἱκέτευον τὴν γυναῖκά μου, προσεκαλούμην δὲ κολακεύων υἱοὺσ παλλακίδων μου. οἱ δὲ εἰσ τὸν αἰῶνά με ἀπεποιήσαντο. ὅταν ἀναστῶ, κατ̓ ἐμοῦ λαλοῦσιν. ἐβδελύξαντό με οἱ ἰδόντεσ με. οὓσ δὴ ἠγαπήκειν, ἐπανέστησάν μοι. ἐν δέρματί μου ἐσάπησαν αἱ σάρκεσ μου, τὰ δὲ ὀστᾶ μου ἐν ὀδοῦσιν ἔχεται. ἐλεήσατέ με, ἐλεήσατέ με, ὦ φίλοι, χεὶρ γὰρ Κυρίου ἡ ἁψαμένη μού ἐστι. διατί με διώκετε ὥσπερ καὶ ὁ Κύριοσ̣ ἀπὸ δὲ σαρκῶν μου οὐκ ἐμπίπλασθε̣ τίσ γὰρ ἂν δοίη γραφῆναι τὰ ρήματά μου, τεθῆναι δὲ αὐτὰ ἐν βιβλίῳ εἰσ τὸν αἰῶνα̣ ἐν γραφείῳ σιδηρῷ καὶ μολίβῳ ἢ ἐν πέτραισ ἐγγλυφῆναι̣ οἶδα γὰρ ὅτι ἀένναόσ ἐστιν ὁ ἐκλύειν με μέλλων ἐπὶ γῆσ, ἀναστήσει δὲ τὸ δέρμα μου τὸ ἀναντλοῦν ταῦτα. παρὰ γὰρ Κυρίου ταῦτά μοι συνετελέσθη, ἃ ἐγὼ ἐμαυτῷ συνεπίσταμαι, ἃ ὁ ὀφθαλμόσ μου ἑώρακε καὶ οὐκ ἄλλοσ, πάντα δέ μοι συντετέλεσθαι ἐν κόλπῳ. εἰ δὲ καὶ ἐρεῖτε. τί ἐροῦμεν ἔναντι αὐτοῦ̣ καὶ ρίζαν λόγου εὑρήσομεν ἐν αὐτῷ. εὐλαβήθητε δὴ καὶ ὑμεῖσ ἀπὸ ἐπικαλύμματοσ, θυμὸσ γὰρ ἐπ̓ ἀνόμουσ ἐπελεύσεται, καὶ τότε γνώσονται ποῦ ἐστιν αὐτῶν ἡ ὕλη. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Σωφὰρ ὁ Μιναῖοσ λέγει.

οὐχ οὕτωσ ὑπελάμβανον ἀντερεῖν σε ταῦτα, καὶ οὐχὶ συνίετε μᾶλλον ἢ καὶ ἐγώ. παιδείαν ἐντροπῆσ μου ἀκούσομαι, καὶ πνεῦμα ἐκ τῆσ συνέσεωσ ἀποκρίνεταί μοι. μὴ ταῦτα ἔγνωσ ἀπὸ τοῦ ἔτι, ἀφ̓ οὗ ἐτέθη ἄνθρωποσ ἐπὶ τῆσ γῆσ̣ εὐφροσύνη γὰρ ἀσεβῶν πτῶμα ἐξαίσιον, χαρμονὴ δὲ παρανόμων ἀπώλεια, ἐὰν ἀναβῇ εἰσ οὐρανὸν αὐτοῦ τὰ δῶρα, ἡ δὲ θυσία αὐτοῦ νεφῶν ἅψηται. ὅταν γὰρ δοκῇ ἤδη κατεστηρίχθαι, τότε εἰσ τέλοσ ἀπολεῖται. οἱ δὲ εἰδότεσ αὐτὸν ἐροῦσι. ποῦ ἐστιν̣ ὥσπερ ἐνύπνιον ἐκπετασθὲν οὐ μὴ εὑρεθῇ, ἔπτη δὲ ὥσπερ φάσμα νυκτερινόν. ὀφθαλμὸσ παρέβλεψε καὶ οὐ προσθήσει, καὶ οὐκέτι προσνοήσει αὐτὸν ὁ τόποσ αὐτοῦ. τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ ὀλέσαισαν ἥττονεσ, αἱ δὲ χεῖρεσ αὐτοῦ πυρσεύσαισαν ὀδύνασ. ὀστᾶ αὐτοῦ ἐνεπλήσθησαν νεότητοσ αὐτοῦ, καὶ μετ̓ αὐτοῦ ἐπὶ χώματοσ κοιμηθήσεται. ἐὰν γλυκανθῇ ἐν στόματι αὐτοῦ κακία, κρύψει αὐτὴν ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ. οὐ φείσεται αὐτῆσ καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει αὐτὴν καὶ συνάξει αὐτὴν ἐν μέσῳ τοῦ λάρυγγοσ αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ δυνηθῇ βοηθῆσαι ἑαυτῷ. χολὴ ἀσπίδοσ ἐν γαστρὶ αὐτοῦ. πλοῦτοσ ἀδίκωσ συναγόμενοσ ἐξεμεθήσεται, ἐξ οἰκίασ αὐτοῦ ἐξελκύσει αὐτὸν ἄγγελοσ, θυμὸν δὲ δρακόντων θηλάσειεν, ἀνέλοι δὲ αὐτὸν γλῶσσα ὄφεωσ. μὴ ἴδοι ἄμελξιν νομάδων, μηδὲ νομὰσ μέλιτοσ καὶ βουτύρου. εἰσ κενὰ καὶ μάταια ἐκοπίασε, πλοῦτον ἐξ οὗ οὐ γεύσεται, ὥσπερ στρίφνοσ ἀμάσητοσ, ἀκατάποτοσ. πολλῶν γὰρ δυνατῶν οἴκουσ ἔθλασε, δίαιταν δὲ ἥρπασε, καὶ οὐκ ἔστησεν. οὐκ ἔστιν αὐτοῦ σωτηρία τοῖσ ὑπάρχουσιν, ἐν ἐπιθυμίᾳ αὐτοῦ οὐ σωθήσεται. οὐκ ἔστιν ὑπόλειμμα τοῖσ βρώμασιν αὐτοῦ, διὰ τοῦτο οὐκ ἀνθήσει αὐτοῦ τὰ ἀγαθά. ὅταν δὲ δοκῇ ἤδη πεπληρῶσθαι, θλιβήσεται, πᾶσα δὲ ἀνάγκη ἐπ̓ αὐτὸν ἐπελεύσεται. εἴ πωσ πληρῶσαι γαστέρα αὐτοῦ, ἐπαποστεῖλαι ἐπ̓ αὐτὸν θυμὸν ὀργῆσ, νίψαι ἐπ̓ αὐτὸν ὀδύνασ. καὶ οὐ μὴ σωθῇ ἐκ χειρὸσ σιδήρου, τρώσαι αὐτὸν τόξον χάλκειον. διεξέλθοι δὲ διὰ σώματοσ αὐτοῦ βέλοσ, ἀστραπαὶ δὲ ἐν διαίταισ αὐτοῦ. περιπατήσαισαν ἐπ̓ αὐτῷ φόβοι, πᾶν δὲ σκότοσ αὐτῷ ὑπομείναι. κατέδεται αὐτὸν πῦρ ἄκαυστον, κακώσαι δὲ αὐτοῦ ἐπήλυτοσ τὸν οἶκον. ἀνακαλύψαι δὲ αὐτοῦ ὁ οὐρανὸσ τὰσ ἀνομίασ, γῆ δὲ ἐπανασταίη αὐτῷ. ἑλκύσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀπώλεια εἰσ τέλοσ, ἡμέρα ὀργῆσ ἐπέλθοι αὐτῷ. αὕτη ἡ μερὶσ ἀνθρώπου ἀσεβοῦσ παρὰ Κυρίου, καὶ κτῆμα ὑπαρχόντων αὐτῷ παρὰ τοῦ ἐπισκόπου. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

ἀκούσατε ἀκούσατέ μου τῶν λόγων, ἵνα μὴ ᾖ μοι παῤ ὑμῶν αὕτη ἡ παράκλησισ. ἄρατέ με, ἐγὼ δὲ λαλήσω, εἶτ̓ οὐ καταγελάσετέ μου. τί γάρ̣ μὴ ἀνθρώπου μου ἡ ἔλεγξισ̣ ἢ διατί οὐ θυμωθήσομαι̣ εἰσβλέψαντεσ εἰσ ἐμὲ θαυμάσετε χεῖρα θέντεσ ἐπὶ σιαγόνι. ἐάν τε γὰρ μνησθῶ, ἐσπούδακα, ἔχουσι δέ μου τὰσ σάρκασ ὀδύναι. διατὶ ἀσεβεῖσ ζῶσι, πεπαλαίωνται δὲ καὶ ἐν πλούτῳ̣ ὁ σπόροσ αὐτῶν κατὰ ψυχήν, τὰ δὲ τέκνα αὐτῶν ἐν ὀφθαλμοῖσ. οἱ οἶκοι αὐτῶν εὐθηνοῦσι, φόβοσ δὲ οὐδαμοῦ, μάστιξ δὲ παρὰ Κυρίου οὐκ ἔστιν ἐπ̓ αὐτοῖσ. ἡ βοῦσ αὐτῶν οὐκ ὠμοτόκησε, διεσώθη δὲ αὐτῶν ἐν γαστρὶ ἔχουσα καὶ οὐκ ἔσφαλε. μένουσε δὲ ὡσ πρόβατα αἰώνια, τὰ δὲ παιδία αὐτῶν προσπαίζουσιν ἀναλαβόντεσ ψαλτήριον καὶ κιθάραν καὶ εὐφραίνονται φωνῇ ψαλμοῦ. συνετέλεσαν δὲ ἐν ἀγαθοῖσ τὸν βίον αὐτῶν, ἐν δὲ ἀναπαύσει ᾅδου ἐκοιμήθησαν. λέγει δὲ Κυρίῳ. ἀπόστα ἀπ̓ ἐμοῦ, ὁδούσ σου εἰδέναι οὐ βούλομαι. τί ἱκανόσ, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ̣ καὶ τίσ ὠφέλεια, ὅτι ἀπαντήσομεν αὐτῷ̣ ἐν χερσὶ γὰρ ἦν αὐτῶν τὰ ἀγαθά, ἔργα δὲ ἀσεβῶν οὐκ ἐφορᾷ. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ ἀσεβῶν λύχνοσ σβεσθήσεται, ἐπελεύσεται δὲ αὐτοῖσ ἡ καταστροφή, ὠδῖνεσ δὲ αὐτοὺσ ἕξουσιν ἀπὸ ὀργῆσ. ἔσονται δὲ ὥσπερ ἄχυρα ὑπ̓ ἀνέμου ἢ ὥσπερ κονιορτόσ, ὃν ὑφείλετο λαῖλαψ. ἐκλίποι υἱοὺσ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, ἀνταποδώσει πρὸσ αὐτὸν καὶ γνώσεται. ἴδοισαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τὴν ἑαυτοῦ σφαγήν, ἀπὸ δὲ Κυρίου μὴ διασωθείη. ὅτι τὸ θέλημα αὐτοῦ ἐν οἴκῳ αὐτοῦ μετ̓ αὐτοῦ, καὶ ἀριθμοὶ μηνῶν αὐτοῦ διῃρέθησαν. πότερον οὐχὶ ὁ Κύριόσ ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην̣ αὐτὸσ δὲ φόνουσ διακρινεῖ̣ οὗτοσ ἀποθανεῖται ἐν κράτει ἁπλοσύνησ αὐτοῦ, ὅλοσ δὲ εὐπαθῶν καὶ εὐθηνῶν. τὰ δὲ ἔγκατα αὐτοῦ πλήρη στέατοσ, μυελὸσ δὲ αὐτοῦ διαχεῖται. ὁ δὲ τελευτᾷ ὑπὸ πικρίασ ψυχῆσ, οὐ φαγὼν οὐδὲν ἀγαθόν. ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐπὶ γῆσ κοιμῶνται, σαπρία δὲ αὐτοὺσ ἐκάλυψεν. ὥστε οἶδα ὑμᾶσ ὅτι τόλμῃ ἐπίκεισθέ μοι. ὥστε ἐρεῖτε. ποῦ ἐστιν οἶκοσ ἄρχοντοσ̣ καὶ ποῦ ἐστιν ἡ σκέπη τῶν σκηνωμάτων τῶν ἀσεβῶν̣ ἐρωτήσατε παραπορευομένουσ ὁδόν, καὶ τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ ἀπαλλοτριώσετε. ὅτι εἰσ ἡμέραν ἀπωλείασ κουφίζεται ὁ πονηρόσ, εἰσ ἡμέραν ὀργῆσ αὐτοῦ ἀπαχθήσονται. τίσ ἀπαγγελεῖ ἐπὶ προσώπου αὐτοῦ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ̣ καὶ αὐτὸσ ἐποίησε, τίσ ἀνταποδώσει αὐτῷ̣ καὶ αὐτὸσ εἰσ τάφουσ ἀπηνέχθη καὶ ἐπὶ σωρῶν ἠγρύπνησεν. ἐγλυκάνθησαν αὐτῷ χάλικεσ χειμάρρου, καὶ ὀπίσω αὐτοῦ πᾶσ ἄνθρωποσ ἀπελεύσεται, καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἀναρίθμητοι. πῶσ δὲ παρακαλεῖτέ με κενά̣ τὸ δὲ ἐμὲ καταπαύσασθαι ἀφ̓ ὑμῶν οὐδέν. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἐλιφὰζ ὁ Θαιμανίτησ λέγει.

πότερον οὐχὶ ὁ Κύριόσ ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην̣ τί γὰρ μέλει τῷ Κυρίῳ, ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖσ ἔργοισ ἄμεμπτοσ̣ ἢ ὠφέλεια, ὅτι ἁπλώσεισ τὴν ὁδόν σου̣ ἦ λόγον σου ποιούμενοσ ἐλέγξει σε, καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰσ κρίσιν̣ πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστι πολλή, ἀναρίθμητοι δὲ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι̣ ἠνεχύραζεσ δὲ τοὺσ ἀδελφούσ σου διακενῆσ, ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν ἀφείλου. οὐδὲ ὕδωρ διψῶντασ ἐπότισασ, ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησασ ψωμόν. ἐθαύμασασ δέ τινων πρόσωπον, ᾤκισασ δὲ τοὺσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. χήρασ δὲ ἐξαπέστειλασ κενάσ, ὀρφανοὺσ δὲ ἐκάκωσασ. τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδεσ, καὶ ἐσπούδασέ σε πόλεμοσ ἐξαίσιοσ. τὸ φῶσ σοι σκότοσ ἀπέβη, κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψε. μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορᾷ̣ τοὺσ δὲ ὕβρει φερομένουσ ἐταπείνωσε̣ καὶ εἶπασ. τί ἔγνω ὁ ἰσχυρόσ̣ ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ̣ νεφέλη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ, καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ διαπορεύεται. μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεισ, ἣν ἐπάτησαν ἄνδρεσ δίκαιοι, οἳ συνελήφθησαν ἄωροι̣ ποταμὸσ ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν, οἱ λέγοντεσ. Κύριοσ τί ποιήσει ἡμῖν̣ ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν ὁ Παντοκράτωρ̣ ὃσ δὲ ἐνέπλησε τοὺσ οἴκουσ αὐτῶν ἀγαθῶν, βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ̓ αὐτοῦ. ἰδόντεσ δίκαιοι ἐγέλασαν, ἄμεμπτοσ δὲ ἐμυκτήρισεν. εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασισ αὐτῶν, καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν καταφάγεται πῦρ. γενοῦ δὴ σκληρόσ, ἐὰν ὑπομείνῃσ. εἶτα ὁ καρπόσ σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖσ. ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματοσ αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ρήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου. ἐὰν δὲ ἐπιστραφῇσ καὶ ταπεινώσῃσ σεαυτὸν ἔναντι Κυρίου, πόρρω ἐποίησασ ἀπὸ διαίτησ σου ἄδικον. θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ καὶ ὡσ πέτρα χειμάρρου Σωφίρ. ἔσται οὖν σου ὁ Παντοκράτωρ βοηθὸσ ἀπὸ ἐχθρῶν, καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον. εἶτα παρρησιασθήσῃ ἐναντίον Κυρίου ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶσ. εὐξαμένου δέ σου πρὸσ αὐτὸν εἰσακούσεταί σου, δώσει δέ σοι ἀποδοῦναι τὰσ εὐχάσ. ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνησ, ἐπὶ δὲ ὁδοῖσ σου ἔσται φέγγοσ. ὅτι ἐταπείνωσασ σεαυτόν, καὶ ἐρεῖσ. ὑπερηφανεύσατο, καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖσ σώσει. ρύσεται ἀθῷον, καὶ διασώθητι ἐν καθαραῖσ χερσί σου. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

καὶ δὴ οἶδα ὅτι ἐκ χειρόσ μου ἡ ἔλεγξίσ ἐστι, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ βαρεῖα γέγονεν ἐπ̓ ἐμῷ στεναγμῷ. τίσ δ̓ ἄρα γνοίη ὅτι εὕροιμι αὐτὸν καὶ ἔλθοιμι εἰσ τέλοσ̣ εἴποιμι δὲ ἐμαυτοῦ κρίμα, τὸ δὲ στόμα μου ἐμπλήσαι ἐλέγχων. γνοίην δὲ ἰάματα, ἅ μοι ἐρεῖ, αἰσθοίμην δέ τίνα μοι ἀπαγγελεῖ. καὶ ἐν πολλῇ ἰσχύϊ ἐπελεύσεταί μοι, εἶτα ἐν ἀπειλῇ μοι οὐ χρήσεται. ἀλήθεια γὰρ καὶ ἔλεγχοσ παῤ αὐτοῦ, ἐξαγάγοι δὲ εἰσ τέλοσ τὸ κρίμα μου. εἰσ γὰρ πρῶτα πορεύσομαι καὶ οὐκέτι εἰμί. τὰ δὲ ἐπ̓ ἐσχάτοισ τί οἶδα̣ ἀριστερὰ ποιήσαντοσ αὐτοῦ καὶ οὐ κατέσχον. περιβαλεῖ δεξιά, καὶ οὐκ ὄψεται. εἶδε γὰρ ἤδη ὁδόν μου, διέκρινε δέ με ὥσπερ τὸ χρυσίον. ἐξελεύσομαι δὲ ἐν ἐντάλμασιν αὐτοῦ, ὁδοὺσ γὰρ αὐτοῦ ἐφύλαξα καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνω ἀπὸ ἐνταλμάτων αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ παρέλθω, ἐν δὲ κόλπῳ μου ἔκρυψα ρήματα αὐτοῦ. εἰ δὲ καὶ αὐτὸσ ἔκρινεν οὕτωσ, τίσ ἐστιν ὁ ἀντειπὼν αὐτῷ̣ ὃ γὰρ αὐτὸσ ἠθέλησε, καὶ ἐποίησε. διὰ τοῦτο ἐπ̓ αὐτῷ ἐσπούδακα, νουθετούμενοσ δὲ ἐφρόντισα αὐτοῦ. ἐπὶ τούτῳ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ κατασπουδασθῶ. κατανοήσω καὶ πτοηθήσομαι ἐξ αὐτοῦ. Κύριοσ δὲ ἐμαλάκυνε τὴν καρδίαν μου, ὁ δὲ Παντοκράτωρ ἐσπούδασέ με. οὐ γὰρ ᾔδειν ὅτι ἐπελεύσεταί μοι σκότοσ, πρὸ προσώπου δέ μου ἐκάλυψε γνόφοσ. ΔΙΑΤΙ δὲ Κύριον ἔλαθον ὧραι,

ἀσεβεῖσ δὲ ὅριον ὑπερέβησαν ποίμνιον σὺν ποιμένι ἁρπάσαντεσ̣ ὑποζύγιον ὀρφανῶν ἀπήγαγον καὶ βοῦν χήρασ ἠνεχύρασαν. ἐξέκλιναν ἀδυνάτουσ ἐξ ὁδοῦ δικαίασ, ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐκρύβησαν πρᾳεῖσ γῆσ. ἀπέβησαν δὲ ὥσπερ ὄνοι ἐν ἀγρῷ ὑπὲρ ἐμοῦ ἐξελθόντεσ τὴν ἑαυτῶν τάξιν. ἡδύνθη αὐτῷ ἄρτοσ εἰσ νεωτέρουσ. ἀγρὸν πρὸ ὥρασ οὐκ αὐτῶν ὄντα ἐθέρισαν. ἀδύνατοι ἀμπελῶνασ ἀσεβῶν ἀμισθὶ καὶ ἀσιτὶ εἰργάσαντο. γυμνοὺσ πολλοὺσ ἐκοίμησαν ἄνευ ἱματίων, ἀμφίασιν δὲ ψυχῆσ αὐτῶν ἀφείλαντο. ἀπὸ ψεκάδων ὀρέων ὑγραίνονται, παρὰ τὰ μὴ ἔχειν ἑαυτοὺσ σκέπην, πέτραν περιεβάλοντο. ἥρπασαν ὀρφανὸν ἀπὸ μαστοῦ, ἐκπεπτωκότα δὲ ἐταπείνωσαν. γυμνοὺσ δὲ ἐκοίμησαν ἀδίκωσ, πεινώντων δὲ τὸν ψωμὸν ἀφείλαντο. ἐν στενοῖσ ἀδίκωσ ἐνήδρευσαν, ὁδὸν δὲ δικαίαν οὐκ ᾔδεισαν. οἳ ἐκ πόλεωσ καὶ οἴκων ἰδίων ἐξεβάλοντο, ψυχὴ δὲ νηπίων ἐστέναξε μέγα. αὐτὸσ δὲ διατί τούτων ἐπισκοπὴν οὐ πεποίηται̣ ἐπὶ γῆσ ὄντων αὐτῶν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν, ὁδὸν δὲ δικαιοσύνησ οὐκ ᾔδεισαν, οὐδὲ ἀτραποὺσ αὐτῶν ἐπορεύθησαν. γνοὺσ δὲ αὐτῶν τὰ ἔργα παρέδωκεν αὐτοὺσ εἰσ σκότοσ, καὶ νυκτὸσ ἔσται ὡσ κλέπτησ. καὶ ὀφθαλμὸσ μοιχοῦ ἐφύλαξε σκότοσ λέγων. οὐ προνοήσει με ὀφθαλμόσ, καὶ ἀποκρυβὴν προσώπου ἔθετο. διώρυξεν ἐν σκότει οἰκίασ. ἡμέρασ ἐσφράγισαν ἑαυτούσ, οὐκ ἐπέγνωσαν φῶσ. ὅτι ὁμοθυμαδὸν αὐτοῖσ τὸ πρωί̈ σκιὰ θανάτου, ὅτι ἐπιγνώσεται τάραχοσ σκιᾶσ θανάτου. ἐλαφρόσ ἐστιν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατοσ, καταραθείη ἡ μερὶσ αὐτῶν ἐπὶ γῆσ, ἀναφανείη δὲ τὰ φυτὰ αὐτῶν ἐπὶ γῆσ ξηρά. ἀγκαλίδα γὰρ ὀρφανῶν ἥρπασαν. εἶτ̓ ἀνεμνήσθη αὐτοῦ ἡ ἁμαρτία, ὥσπερ δὲ ὁμίχλη δρόσου ἀφανὴσ ἐγένετο. ἀποδοθείη δὲ αὐτῷ ἃ ἔπραξε, συντριβείη δὲ πᾶσ ἄδικοσ ἴσα ξύλῳ ἀνιάτῳ. στεῖραν δὲ οὐκ εὖ ἐποίησε καὶ γύναιον οὐκ ἠλέησε, θυμῷ δὲ κατέστρεψεν ἀδυνάτουσ. ἀναστὰσ τοιγαροῦν οὐ μὴ πιστεύσῃ κατὰ τῆσ ἑαυτοῦ ζωῆσ. μαλακισθεὶσ μὴ ἐλπιζέτω ὑγιασθῆναι, ἀλλὰ πεσεῖται νόσῳ. πολλοὺσ γὰρ ἐκάκωσε τὸ ὕψωμα αὐτοῦ, ἐμαράνθη δὲ ὥσπερ μολόχη ἐν καύματι ἢ ὥσπερ στάχυσ ἀπὸ καλάμησ αὐτόματοσ ἀποπεσών. εἰ δὲ μή, τίσ ἐστιν ὁ φάμενοσ ψευδῆ με λέγειν καὶ θήσει εἰσ οὐδὲν τὰ ρήματά μου̣ ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτησ λέγει.

τί γὰρ προοίμιον ἢ φόβοσ παῤ αὐτοῦ ὁ ποιῶν τὴν σύμπασαν ἐν ὑψίστῳ̣ μὴ γάρ τισ ὑπολάβοι ὅτι ἐστὶ παρέκλυσισ πειραταῖσ, ἐπὶ τίνασ δὲ οὐκ ἐπελεύσεται ἔνεδρα παῤ αὐτοῦ̣ πῶσ γὰρ ἔσται δίκαιοσ βροτὸσ ἔναντι Κυρίου̣ ἢ τίσ ἂν ἀποκαθαρίσαι αὐτὸν γεννητὸσ γυναικόσ̣ εἰ σελήνῃ συντάσσει, καὶ οὐκ ἐπιφαύσκει, ἄστρα δὲ οὐ καθαρὰ ἐναντίον αὐτοῦ. ἔα δέ, ἄνθρωποσ σαπρία καὶ υἱὸσ ἀνθρώπου σκώληξ. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει.

τίνι πρόσκεισαι ἢ τίνι μέλλεισ βοηθεῖν̣ πότερον, οὐχ ᾧ πολλὴ ἰσχὺσ καὶ ᾧ βραχίων κραταιόσ ἐστι̣ τίνι συμβεβούλευσαι̣ οὐχ ᾧ πᾶσα σοφία̣ τίνι ἐπακολουθήσεισ̣ οὐχ ᾧ μεγίστη δύναμισ̣ τίνι ἀνήγγειλασ ρήματα̣ πνοὴ δὲ τίνοσ ἐστὶν ἡ ἐλθοῦσα ἐκ σοῦ̣ μὴ γίγαντεσ μαιωθήσονται ὑποκάτωθεν ὕδατοσ καὶ τῶν γειτόνων αὐτοῦ̣ γυμνὸσ ὁ ᾅδησ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστι περιβόλαιον τῇ ἀπωλείᾳ. ἐκτείνων βορέαν ἐπ̓ οὐδέν, κρεμάζων γῆν ἐπὶ οὐδενόσ. δεσμεύων ὕδωρ ἐν νεφέλαισ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐρράγη νέφοσ ὑποκάτω αὐτοῦ. ὁ κρατῶν πρόσωπον θρόνου, ἐκπετάζων ἐπ̓ αὐτὸν νέφοσ αὐτοῦ. πρόσταγμα ἐγύρωσεν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατοσ μέχρι συντελείασ φωτὸσ μετὰ σκότουσ. στῦλοι οὐρανοῦ ἐπετάσθησαν καὶ ἐξέστησαν ἀπὸ τῆσ ἐπιτιμήσεωσ αὐτοῦ. ἰσχύϊ κατέπαυσε τὴν θάλασσαν, ἐπιστήμῃ δὲ ἔστρωσε τὸ κῆτοσ. κλεῖθρα δὲ οὐρανοῦ δεδοίκασιν αὐτόν, προστάγματι δὲ ἐθανάτωσε δράκοντα ἀποστάτην. ἰδοὺ ταῦτα μέρη ὁδοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ ἰκμάδα λόγου ἀκουσόμεθα ἐν αὐτῷ. σθένοσ δὲ βροντῆσ αὐτοῦ τίσ οἶδεν ὁπότε ποιήσει̣ ΕΤΙ δὲ προσθεὶσ Ἰὼβ εἶπε τῷ προοιμίῳ.

ζῇ ὁ Θεόσ, ὃσ οὕτω με κέκρικε, καὶ ὁ Παντοκράτωρ ὁ πικράνασ μου τὴν ψυχήν. ἦ μὴν ἔτι τῆσ πνοῆσ μου ἐνούσησ, πνεῦμα δὲ θεῖον τὸ περιόν μοι ἐν ρινί, μὴ λαλήσειν τὰ χείλη μου ἄνομα, οὐδὲ ἡ ψυχή μου μελετήσει ἄδικα μή μοι εἴη δικαίουσ ὑμᾶσ ἀποφῆναι, ἕωσ ἂν ἀποθάνω, οὐ γὰρ ἀπολλάξω μου τὴν ἀκακίαν μου. δικαιοσύνῃ δὲ προσέχων οὐ μὴν προῶμαι, οὐ γὰρ σύνοιδα ἐμαυτῷ ἄτοπα πράξασ. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ εἴησαν οἱ ἐχθροί μου ὥσπερ ἡ καταστροφὴ τῶν ἀσεβῶν, καὶ οἱ ἐπ̓ ἐμὲ ἐπανιστάμενοι, ὥσπερ ἡ ἀπώλεια τῶν παρανόμων. καὶ τίσ γάρ ἐστιν ἐλπὶσ ἀσεβεῖ ὅτι ἐπέχει̣ πεποιθὼσ ἐπὶ Κύριον ἄρα σωθήσεται̣ ἦ τὴν δέησιν αὐτοῦ εἰσακούσεται ὁ Θεόσ̣ ἢ ἐπελθούσησ αὐτῷ ἀνάγκης μὴ ἔχει τινὰ παρρησίαν ἔναντι αὐτοῦ̣ ἢ ὡσ ἐπικαλεσαμένου αὐτοῦ εἰσακούσεται αὐτοῦ, ἀλλὰ δὴ ἀναγγελῶ ὑμῖν τί ἐστιν ἐν χειρὶ Κυρίου, ἅ ἐστι παρὰ Παντοκράτορι, οὐ ψεύσομαι. ἰδοὺ πάντεσ οἴδατε ὅτι κενὰ κενοῖσ ἐπιβάλλετε. αὕτη ἡ μερὶσ ἀνθρώπου ἀσεβοῦσ παρὰ Κυρίου, κτῆμα δὲ δυναστῶν ἐλεύσεται παρὰ Παντοκράτοροσ ἐπ̓ αὐτούσ. ἐὰν δὲ πολλοὶ γένωνται οἱ υἱοὶ αὐτοῦ, εἰσ σφαγὴν ἔσονται. ἐὰν δὲ καὶ ἀνδρωθῶσι, προσαιτήσουσιν. οἱ δὲ περιόντεσ αὐτοῦ ἐν θανάτῳ τελευτήσουσι, χήρασ δὲ αὐτῶν οὐδεὶσ ἐλεήσει. ἐὰν συναγάγῃ ὥσπερ γῆν ἀργύριον, ἴσα δὲ πηλῷ ἑτοιμάσῃ χρυσίον, ταῦτα πάντα δίκαιοι περιποιήσονται, τὰ δὲ χρήματα αὐτοῦ ἀληθινοὶ καθέξουσιν. ἀπέβη δὲ οἱ οἶκοσ αὐτοῦ ὥσπερ σῆτεσ καὶ ὥσπερ ἀράχνη. πλούσιοσ κοιμηθήσεται καὶ οὐ προσθήσει, ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ διήνοιξε, καὶ οὐκ ἔστι. συνήντησαν αὐτῷ ὥσπερ ὕδωρ αἱ ὀδύναι, νυκτὶ δὲ ὑφείλετο αὐτὸν γνόφοσ. ἀναλήψεται δὲ αὐτὸν καύσων καὶ ἀπελεύσεται, καὶ λικμήσει αὐτὸν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ. καὶ ἐπιρρίψει ἐπ̓ αὐτὸν καὶ οὐ φείσεται, ἐκ χειρὸσ αὐτοῦ φυγῇ φεύξεται. κροτήσει ἐπ̓ αὐτοὺσ χεῖρασ αὐτοῦ καὶ συριεῖ αὐτὸν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ. ΕΣΤΙ γὰρ ἀργυρίῳ τόποσ, ὅθεν γίνεται, τόποσ δὲ χρυσίου, ὅθεν διηθεῖται.

σίδηροσ μὲν γὰρ ἐκ γῆσ γίνεται, χαλκὸσ δὲ ἴσα λίθῳ λατομεῖται. τάξιν ἔθετο σκότει, καὶ πᾶν πέρασ αὐτὸσ ἐξακριβάζεται, λίθοσ σκοτία καὶ σκιὰ θανάτου. διακοπὴ χειμάρρου ἀπὸ κονίασ, οἱ δὲ ἐπιλανθανόμενοι ὁδὸν δικαίαν ἠσθένησαν, ἐκ βροτῶν ἐσαλεύθησαν. γῆ, ἐξ αὐτῆσ ἐξελεύσεται ἄρτοσ, ὑποκάτω αὐτῆσ ἐστράφη ὡσεὶ πῦρ. τόποσ σαπφείρου οἱ λίθοι αὐτῆσ, καὶ χῶμα χρυσίον αὐτῷ. τρίβοσ, οὐκ ἔγνω αὐτὴν πετεινόν, καὶ οὐ παρέβλεψεν αὐτὴν ὀφθαλμὸσ γυπόσ. καὶ οὐκ ἐπάτησαν αὐτὸν υἱοὶ ἀλαζόνων, οὐ παρῆλθεν ἐπ̓ αὐτῆσ λέων. ἐν ἀκροτόμῳ ἐξέτεινε χεῖρα αὐτοῦ, κατέστρεψε δὲ ἐκ ριζῶν ὄρη. δίνασ δὲ ποταμῶν διέρρηξε, πᾶν δὲ ἔντιμον εἶδέ μου ὁ ὀφθαλμόσ. βάθη δὲ ποταμῶν ἀνεκάλυψεν, ἔδειξε δὲ αὐτοῦ δύναμιν εἰσ φῶσ. ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη̣ ποῖοσ δὲ τόποσ ἐστὶ τῆσ ἐπιστήμησ̣ οὐκ οἶδε βροτὸσ ὁδὸν αὐτῆσ, οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐν ἀνθρώποισ. ἄβυσσοσ εἶπεν. οὐκ ἔνεστιν ἐν ἐμοί. καὶ ἡ θάλασσα εἶπεν. οὐκ ἔστι μετ̓ ἐμοῦ. οὐ δώσει συγκλεισμὸν ἀντ̓ αὐτῆσ, καὶ οὐ σταθήσεται ἀργύριον ἀντάλλαγμα αὐτῆσ. καὶ οὐ συμβασταχθήσεται χρυσίῳ Ὠφίρ, ἐν ὄνυχι τιμίῳ καὶ σαπφείρῳ. οὐκ ἰσωθήσεται αὐτῇ χρυσίον καὶ ὕαλοσ καὶ τὸ ἄλλαγμα αὐτῆσ σκεύη χρυσᾶ. μετέωρα καὶ γαβὶσ οὐ μνησθήσεται, καὶ ἕλκυσον σοφίαν ὑπὲρ τὰ ἐσώτατα. οὐκ ἰσωθήσεται αὐτῇ τοπάζιον Αἰθιοπίασ, χρυσίῳ καθαρῷ οὐ συμβασταχθήσεται. ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη̣ ποῖοσ δὲ τόποσ ἐστὶ τῆσ συνέσεωσ̣ λέληθε πάντα ἄνθρωπον καὶ ἀπὸ πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ ἐκρύβη. ἡ ἀπώλεια καὶ ὁ θάνατοσ εἶπαν. ἀκηκόαμεν δὲ αὐτῆσ τὸ κλέοσ. ὁ Θεὸσ εὖ συνέστησεν αὐτῆσ τὴν ὁδόν, αὐτὸσ δὲ οἶδε τὸν τόπον αὐτῆσ. αὐτὸσ γὰρ τὴν ὑπ̓ οὐρανὸν πᾶσαν ἐφορᾷ εἰδὼσ τὰ ἐν τῇ γῇ πάντα, ἃ ἐποίησεν, ἀνέμων σταθμὸν ὕδατοσ μέτρα. ὅτι ἐποίησεν οὕτωσ, ἰδὼν ἠρίθμησε καὶ ὁδὸν ἐν τινάγματι φωνάσ. τότε εἶδεν αὐτὴν καὶ ἐξηγήσατο αὐτήν, ἑτοιμάσασ ἐξιχνίασεν. εἶπε δὲ ἀνθρώπῳ. ἰδοὺ ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία, τὸ δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη. ΕΤΙ δὲ προσθεὶσ Ἰὼβ εἶπε τῷ προοιμίῳ.

τίσ ἄν με θείη κατὰ μῆνα ἔμπροσθεν ἡμερῶν, ὧν με ὁ Θεὸσ ἐφύλαξεν̣ ὡσ ὅτε ηὔγει ὁ λύχνοσ αὐτοῦ ὑπὲρ κεφαλῆσ μου, ὅτε τῷ φωτὶ αὐτοῦ ἐπορευόμην ἐν σκότει. ὅτε ἤμην ἐπιβρίθων ὁδούσ, ὅτε ὁ Θεὸσ ἐπισκοπὴν ἐποιεῖτο τοῦ οἴκου μου. ὅτε ἤμην ὑλώδησ λίαν, κύκλῳ δέ μου οἱ παῖδεσ. ὅτε ἐχέοντο αἱ ὁδοί μου βουτύρῳ, τὰ δὲ ὄρη μου ἐχέοντο γάλακτι. ὅτε ἐξεπορευόμην ὄρθιοσ ἐν πόλει, ἐν δὲ πλατείαισ ἐτίθετό μου ὁ δίφροσ. ἰδόντεσ με νεανίσκοι ἐκρύβησαν, πρεσβῦται δὲ πάντεσ ἔστησαν. ἁδροὶ δὲ ἐπαύσαντο λαλοῦντεσ, δάκτυλον ἐπιθέντεσ ἐπὶ στόματι. οἱ δὲ ἀκούσαντεσ ἐμακάρισάν με, καὶ γλῶσσα αὐτῶν τῷ λάρυγγι αὐτῶν ἐκολλήθη. ὅτι οὖσ ἤκουσε καὶ ἐμακάρισέ με, ὀφθαλμὸσ δὲ ἰδών με ἐξέκλινε. διέσωσα γὰρ πτωχὸν ἐκ χειρὸσ δυνάστου καὶ ὀρφανῷ, ᾧ οὐκ ἦν βοηθόσ, ἐβοήθησα. εὐλογία ἀπολλυμένου ἐπ̓ ἐμὲ ἔλθοι, στόμα δὲ χήρασ με εὐλόγησε. δικαιοσύνην δὲ ἐνδεδύκειν, ἠμφιασάμην δὲ κρίμα ἴσα διπλοί̈δι. ὀφθαλμὸσ ἤμην τυφλῶν, ποὺσ δὲ χωλῶν. ἐγὼ ἤμην πατὴρ ἀδυνάτων, δίκην δὲ ἣν οὐκ ᾔδειν ἐξιχνίασα. συνέτριψα δὲ μύλασ ἀδίκων, ἐκ μέσου τῶν ὀδόντων αὐτῶν ἅρπαγμα ἐξήρπασα. εἶπα δέ. ἡ ἡλικία μου γηράσει ὥσπερ στέλεχοσ φοίνικοσ, πολὺν χρόνον βιώσω. ἡ ρίζα διήνοικται ἐπὶ ὕδατοσ, καὶ δρόσοσ αὐλισθήσεται ἐν τῷ θερισμῷ μου. ἡ δόξα μου κενὴ μετ̓ ἐμοῦ, καὶ τὸ τόξον μου ἐν χειρὶ αὐτοῦ πορεύεται. ἐμοῦ ἀκούσαντεσ προσέσχον, ἐσιώπησαν δὲ ἐπὶ τῇ ἐμῇ βουλῇ. ἐπὶ τῷ ἐμῷ ρήματι οὐ προσέθεντο, περιχαρεῖσ δὲ ἐγίνοντο ὁπόταν αὐτοῖσ ἐλάλουν. ὥσπερ γῆ διψῶσα προσδεχομένη τὸν ὑετόν, οὕτωσ οὗτοι τὴν ἐμὴν λαλιάν. ἐὰν γελάσω πρὸσ αὐτούσ, οὐ μὴ πιστεύσωσι, καὶ φῶσ τοῦ προσώπου μου οὐκ ἀπέπιπτεν. ἐξελεξάμην ὁδὸν αὐτῶν καὶ ἐκάθισα ἄρχων καὶ κατεσκήνουν ὡσεὶ βασιλεὺσ ἐν μονοζώνοισ ὃν τρόπον παθεινοὺσ παρακαλῶν. ΝΥΝΙ δὲ κατεγέλασάν μου ἐλάχιστοι, νῦν νουθετοῦσί με ἐν μέρει ὧν ἐξουδένουν τοὺσ πατέρασ αὐτῶν, οὓσ οὐχ ἡγησάμην ἀξίουσ κυνῶν τῶν ἐμῶν νομάδων.

καί γε ἰσχὺσ χειρῶν αὐτῶν ἱνατί μοι̣ ἐπ̓ αὐτοὺσ ἀπώλετο συντέλεια. ἐν ἐνδείᾳ καὶ λιμῷ ἄγονοσ. οἱ φεύγοντεσ ἄνυδρον ἐχθὲσ συνοχὴν καὶ ταλαιπωρίαν, οἱ περικυκλοῦντεσ ἅλιμα ἐπὶ ἠχοῦντι, οἵτινεσ ἅλιμα ἦν αὐτῶν τὰ σῖτα, ἄτιμοι δὲ καὶ πεφαυλισμένοι, ἐνδεεῖσ παντὸσ ἀγαθοῦ, οἳ καὶ ρίζασ ξύλων ἐμασσῶντο ὑπὸ λιμοῦ μεγάλου. ἐπανέστησάν μοι κλέπται, ὧν οἱ οἶκοι αὐτῶν ἦσαν τρῶγλαι πετρῶν, ἀνὰ μέσον εὐήχων βοήσονται. οἳ ὑπὸ φρύγανα ἄγρια διῃτῶντο, ἀφρόνων υἱοὶ καὶ ἀτίμων, ὄνομα καὶ κλέοσ ἐσβεσμένον ἀπὸ γῆσ. νυνὶ δὲ κιθάρα ἐγώ εἰμι αὐτῶν, καὶ ἐμὲ θρύλλημα ἔχουσιν. ἐβδελύξαντο δέ με ἀποστάντεσ μακρὰν ἀπὸ δὲ τοῦ προσώπου μου οὐκ ἐφείσαντο πτύελον. ἀνοίξασ γὰρ φαρέτραν αὐτοῦ ἐκάκωσέ με, καὶ χαλινὸν τοῦ προσώπου μου ἐξαπέστειλαν. ἐπὶ δεξιῶν βλαστοῦ ἐξανέστησαν, πόδα αὐτῶν ἐξέτειναν καὶ ὡδοποίησαν ἐπ̓ ἐμὲ τρίβουσ ἀπωλείασ αὐτῶν. ἐξετρίβησαν τρίβοι μου, ἐξέδυσαν γάρ μου τὴν στολήν. βέλεσιν αὐτοῦ κατηκόντισέ με, κέχρηται δέ μοι ὡσ βούλεται, ἐν ὀδύναισ πέφυρμαι. ἐπιστρέφονταί μου αἱ ὀδύναι, ᾤχετό μου ἡ ἐλπὶσ ὥσπερ πνεῦμα καὶ ὥσπερ νέφοσ ἡ σωτηρία μου. καὶ νῦν ἐπ̓ ἐμὲ ἐκχυθήσεται ἡ ψυχή μου, ἔχουσι δέ με ἡμέραι ὀδυνῶν. νυκτί δέ μου τὰ ὀστᾶ συγκέχυται, τὰ δὲ νεῦρά μου διαλέλυται. ἐν πολλῇ ἰσχύϊ ἐπελάβετό μου τῆσ στολῆσ, ὥσπερ τὸ περιστόμιον τοῦ χιτῶνόσ μου περιέσχε με. ἥγησαι δέ με ἴσα πηλῷ, ἐν γῇ καὶ σποδῷ μου ἡ μερίσ. κέκραγα δὲ πρόσ σε καὶ οὐκ ἀκούεισ μου, ἔστησαν δὲ καὶ κατενόησάν με. ἐπέβησ δέ μοι ἀνελεημόνωσ, χειρὶ κραταιᾷ με ἐμαστίγωσασ. ἔταξασ δέ με ἐν ὀδύναισ, καὶ ἀπέρριψάσ με ἀπὸ σωτηρίασ. οἶδα γὰρ ὅτι θάνατόσ με ἐκτρίψει, οἰκία γὰρ παντὶ θνητῷ γῆ. εἰ γὰρ ὄφελον δυναίμην ἐμαυτὸν χειρώσασθαι, ἢ δεηθείσ γε ἑτέρου, καὶ ποιήσει μοι τοῦτο. ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτῳ ἔκλαυσα, ἐστέναξα ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαισ. ἐγὼ δὲ ἐπέχων ἀγαθοῖσ, ἰδοὺ συνήντησάν μοι μᾶλλον ἡμέραι κακῶν. ἡ κοιλία μου ἐξέζεσε καὶ οὐ σιωπήσεται, προέφθασάν με ἡμέραι πτωχείασ. στένων πεπόρευμαι ἄνευ φιμοῦ, ἕστηκα δὲ ἐν ἐκκλησίᾳ κεκραγώσ. ἀδελφὸσ γέγονα σειρήνων, ἑταῖροσ δὲ στρουθῶν. τὸ δὲ δέρμα μου ἐσκότωται μεγάλωσ, τὰ δὲ ὀστᾶ μου ἀπὸ καύματοσ. ἀπέβη δὲ εἰσ πένθοσ μου ἡ κιθάρα, ὁ δὲ ψαλμόσ μου εἰσ κλαυθμὸν ἐμοί. ΔΙΑΘΗΚΗΝ ἐθέμην τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου καὶ οὐ συνήσω ἐπὶ παρθένον.

καὶ τί ἐμέρισεν ὁ Θεὸσ ἄνωθεν καὶ κληρονομία ἱκανοῦ ἐξ ὑψίστων̣ οὐχὶ ἀπώλεια τῷ ἀδίκῳ καὶ ἀπαλλοτρίωσισ τοῖσ ποιοῦσιν ἀνομίαν̣ οὐχὶ αὐτὸσ ὄψεται ὁδόν μου καὶ πάντα τὰ διαβήματά μου ἐξαριθμήσεται̣ εἰ δὲ ἤμην πεπορευμένοσ μετὰ γελοιαστῶν, εἰ δὲ καὶ ἐσπούδασεν ὁ πούσ μου εἰσ δόλον. ἕσταμαι γὰρ ἐν ζυγῷ δικαίῳ, οἶδε δὲ ὁ Κύριοσ τὴν ἀκακίαν μου. εἰ ἐξέκλινεν ὁ πούσ μου ἐκ τῆσ ὁδοῦ, εἰ δὲ καὶ τῷ ὀφθαλμῷ ἐπηκολούθησεν ἡ καρδία μου, εἰ δὲ καὶ ταῖσ χερσί μου ἡψάμην δώρων, σπείραιμι ἄρα καὶ ἄλλοι φάγοισαν, ἄρριζοσ δὲ γενοίμην ἐπὶ γῆσ. εἰ ἐξηκολούθησεν ἡ καρδία μου γυναικὶ ἀνδρὸσ ἑτέρου, εἰ καὶ ἐγκάθετοσ ἐγενόμην ἐπὶ θύραισ αὐτῆσ, ἀρέσαι ἄρα καὶ ἡ γυνή μου ἑτέρῳ, τὰ δὲ νήπιά μου ταπεινωθείη. θυμὸσ γὰρ ὀργῆσ ἀκατάσχετοσ τὸ μιᾶναι ἀνδρὸσ γυναῖκα. πῦρ γάρ ἐστι καιόμενον ἐπὶ πάντων τῶν μερῶν, οὗ δ̓ ἂν ἐπέλθῃ ἐκ ριζῶν ἀπώλεσεν. εἰ δὲ καὶ ἐφαύλισα κρίμα θεράποντόσ μου ἢ θεραπαίνησ, κρινομένων αὐτῶν πρόσ με, τί γὰρ ποιήσω, ἐὰν ἔτασίν μου ποιῆται ὁ Κύριοσ̣ ἐὰν δὲ καὶ ἐπισκοπήν, τίνα ἀπόκρισιν ποιήσομαι̣ πότερον οὐχ ὡσ καὶ ἐγὼ ἐγενόμην ἐν γαστρί, καὶ ἐκεῖνοι γεγόνασι̣ γεγόναμεν δὲ ἐν τῇ αὐτῇ κοιλίᾳ. ἀδύνατοι δὲ χρείαν, ἥν ποτε εἶχον, οὐκ ἀπέτυχον, χήρασ δὲ τὸν ὀφθαλμὸν οὐκ ἐξέτηξα. εἰ δὲ καὶ τὸν ψωμόν μου ἔφαγον μόνοσ καὶ οὐχὶ ὀρφανῷ μετέδωκα. ὅτι ἐκ νεότητόσ μου ἐξέτρεφον ὡσ πατήρ, καὶ ἐκ γαστρὸσ μητρόσ μου ὡδήγησα. εἰ δὲ καὶ ὑπερεῖδον γυμνὸν ἀπολλύμενον καὶ οὐκ ἠμφίασα αὐτόν, ἀδύνατοι δὲ εἰ μὴ εὐλόγησάν με, ἀπὸ δὲ κουρᾶσ ἀμνῶν μου ἐθερμάνθησαν οἱ ὦμοι αὐτῶν. εἰ ἐπῇρα ὀρφανῷ χεῖρα, πεποιθὼσ ὅτι πολλή μοι βοήθεια περίεστιν, ἀποσταίη ἄρα ὁ ὦμόσ μου ἀπὸ τῆσ κλειδόσ, ὁ δὲ βραχίων μου ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνοσ συντριβείη. φόβοσ γὰρ Κυρίου συνέσχε με, ἀπὸ τοῦ λήμματοσ αὐτοῦ οὐχ ὑποίσω. εἰ ἔταξα χρυσίον εἰσ χοῦν μου, εἰ δὲ καὶ λίθῳ πολυτελεῖ ἐπεποίθησα, εἰ δὲ καὶ εὐφράνθην πολλοῦ πλούτου μοι γενομένου, εἰ δὲ καὶ ἐπ̓ ἀναριθμήτοισ ἐθέμην χεῖρά μου. ἦ οὐχ ὁρῶ μὲν ἥλιον τὸν ἐπιφαύσκοντα ἐκλείποντα, σελήνην δὲ φθίνουσαν̣ οὐ γὰρ ἐπ̓ αὐτοῖσ ἐστιν. καὶ εἰ ἠπατήθη λάθρᾳ ἡ καρδία μου, εἰ δὲ χεῖρά μου ἐπιθεὶσ ἐπὶ στόματί μου ἐφίλησα, καὶ τοῦτό μοι ἄρα ἀνομία ἡ μεγίστη λογισθείη, ὅτι ἐψευσάμην ἐναντίον Κυρίου τοῦ Ὑψίστου. εἰ δὲ καὶ ἐπιχαρὴσ ἐγενόμην πτώματι ἐχθρῶν μου καὶ εἶπεν ἡ καρδία μου. εὖγε, ἀκούσαι ἄρα τὸ οὖσ μου τὴν κατάραν μου, θρυλληθείην δὲ ἄρα ὑπὸ λαοῦ μου κακούμενοσ. εἰ δὲ καὶ πολλάκισ εἶπον αἱ θαράπαιναί μου. τίσ ἂν δῴη ἡμῖν τῶν σαρκῶν αὐτοῦ πλησθῆναι̣ λίαν μου χρηστοῦ ὄντοσ. ἔξω δὲ οὐκ ηὐλίζετο ξένοσ, ἡ δὲ θύρα μου παντὶ ἐλθόντι ἀνέῳκτο. εἰ δὲ καὶ ἁμαρτὼν ἀκουσίωσ ἔκρυψα τὴν ἁμαρτίαν μου, οὐ γὰρ διετράπην πολυοχλίαν πλήθουσ τοῦ μὴ ἐξαγορεῦσαι ἐνώπιον αὐτῶν. εἰ δὲ καὶ εἴασα ἀδύνατον ἐξελθεῖν θύραν μου κόλπῳ κενῷ, τίσ δῴη ἀκούοντά μου̣ χεῖρα δὲ Κυρίου εἰ μὴ ἐδεδοίκειν, συγγραφὴν δέ, ἣν εἶχον κατά τινοσ, ἐπ̓ ὤμοισ ἂν περιθέμενοσ στέφανον ἀνεγίνωσκον, καὶ εἰ μὴ ρήξασ αὐτὴν ἀπέδωκα, οὐθὲν λαβὼν παρὰ χρεωφειλέτου. εἰ ἐπ̓ ἐμοί ποτε ἡ γῆ ἐστέναξεν, εἰ δὲ καὶ οἱ αὔλακεσ αὐτῆσ ἔκλαυσαν ὁμοθυμαδόν, εἰ δὲ καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτῆσ ἔφαγον μόνοσ ἄνευ τιμῆσ, εἰ δὲ καὶ ψυχὴν κυρίου τῆσ γῆσ ἐκβαλὼν ἐλύπησα, ἀντὶ πυροῦ ἄρα ἐξέλθοι μοι κνίδη, ἀντὶ δὲ κριθῆσ βάτοσ. καὶ ἐπαύσατο Ἰὼβ ρήμασιν. ΗΣΥΧΑΣΑΝ δὲ καὶ οἱ τρεῖσ φίλοι αὐτοῦ ἔτι ἀντειπεῖν Ἰώβ, ἦν γὰρ Ἰὼβ δίκαιοσ ἐναντίον αὐτῶν.

ὠργίσθη δὲ Ἐλιοὺσ ὁ τοῦ Βαραχιὴλ ὁ Βουζίτησ ἐκ τῆσ συγγενείασ Ρὰμ τῆσ Αὐσίτιδοσ χώρασ. ὠργίσθη δὲ τῷ Ἰὼβ σφόδρα, διότι ἀπέφηνεν ἑαυτὸν δίκαιον ἐναντίον Κυρίου. καὶ κατὰ τῶν τριῶν δὲ φίλων ὠργίσθη σφόδρα, διότι οὐκ ἠδυνήθησαν ἀποκριθῆναι ἀντίθετα Ἰὼβ καὶ ἔθεντο αὐτὸν εἶναι ἀσεβῆ. Ἐλιοὺσ δὲ ὑπέμεινε δοῦναι ἀπόκρισιν Ἰώβ, ὅτι πρεσβύτεροι αὐτοῦ εἰσιν ἡμέραισ. καὶ εἶδεν ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπόκρισισ ἐν στόματι τῶν τριῶν ἀνδρῶν, καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ αὐτοῦ. ὑπολαβὼν δὲ Ἐλιοὺσ ὁ τοῦ Βαραχιὴλ ὁ Βουζίτησ εἶπε. νεώτεροσ μέν εἰμι τῷ χρόνῳ, ὑμεῖσ δέ ἐστε πρεσβύτεροι. διὸ ἡσύχασα φοβηθεὶσ τοῦ ὑμῖν ἀναγγεῖλαι τὴν ἐμαυτοῦ ἐπιστήμην. εἶπα δὲ ὅτι οὐχ ὁ χρόνοσ ἐστὶν ὁ λαλῶν, ἐν πολλοῖσ δὲ ἔτεσι οἴδασι σοφίαν, ἀλλὰ πνεῦμά ἐστιν ἐν βροτοῖσ, πνοὴ δὲ Παντοκράτορόσ ἐστιν ἡ διδάσκουσα. οὐχ οἱ πολυχρόνιοί εἰσι σοφοί, οὐδ̓ οἱ γέροντεσ οἴδασι κρίμα. διὸ εἶπα. ἀκούσατέ μου, καὶ ἀναγγελῶ ὑμῖν ἃ οἶδα. ἐνωτίζεσθέ μου τὰ ρήματα. ἐρῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων, ἄχρισ οὗ ἐτάσητε λόγουσ, καὶ μέχρι ὑμῶν συνήσω. καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν τῷ Ἰὼβ ἐλέγχων ἀνταποκρινόμενοσ ρήματα αὐτοῦ ἐξ ὑμῶν, ἵνα μὴ εἴπητε. εὕρομεν σοφίαν Κυρίῳ προσθέμενοι. ἀνθρώπῳ δὲ ἐπετρέψατε λαλῆσαι τοιαῦτα ρήματα. ἐπτοήθησαν, οὐκ ἀπεκρίθησαν ἔτι, ἐπαλαίωσαν ἐξ αὐτῶν λόγουσ. ὑπέμεινα, οὐ γὰρ ἐλάλησαν. ὅτι ἔστησαν, οὐκ ἀπεκρίθησαν. ὑπολαβὼν δὲ Ἐλιοὺσ λέγει. πάλιν λαλήσω. πλήρησ γάρ εἰμι ρημάτων, ὀλέκει γάρ με τὸ πνεῦμα τῆσ γαστρόσ. ἡ δὲ γαστήρ μου ὥσπερ ἀσκὸσ γλεύκουσ ζέων δεδεμένοσ ἢ ὥσπερ φυσητὴρ χαλκέωσ ἐρρηγώσ. λαλήσω, ἵνα ἀναπαύσωμαι ἀνοίξασ τὰ χείλη. ἄνθρωπον γὰρ οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βροτὸν οὐ μὴ ἐντραπῶ. οὐ γὰρ ἐπίσταμαι θαυμάσαι πρόσωπα. εἰ δὲ μή, καὶ ἐμὲ σῆτεσ ἔδονται. ΟΥ μὴν δὲ ἀλλὰ ἄκουσον, Ἰώβ, τὰ ρήματά μου καὶ λαλιὰν ἐνωτίζου μου.

ἰδοὺ γὰρ ἤνοιξα τὸ στόμα μου, καὶ ἐλάλησεν ἡ γλῶσσά μου. καθαρά μου ἡ καρδία ρήμασι, σύνεσισ δὲ χειλέων μου καθαρὰ νοήσει. πνεῦμα θεῖον τὸ ποιῆσάν με, πνοὴ δὲ Παντοκράτοροσ ἡ διδάσκουσά με. ἐὰν δύνῃ, δόσ μοι ἀπόκρισιν πρὸσ ταῦτα. ὑπόμεινον, στῆθι κατ̓ ἐμὲ καὶ ἐγὼ κατὰ σέ. ἐκ πηλοῦ διήρτισαι σὺ ὡσ καὶ ἐγώ, ἐκ τοῦ αὐτοῦ διηρτίσμεθα. οὐχ ὁ φόβοσ μού σε στροβήσει, οὐδὲ ἡ χείρ μου βαρεῖα ἔσται ἐπὶ σοί. πλὴν εἶπασ ἐν ὠσί μου, φωνὴν ρημάτων σου ἀκήκοα, διότι λέγεισ. καθαρόσ εἰμι οὐχ ἁμαρτών, ἄμεμπτόσ εἰμι, οὐ γὰρ ἠνόμησα. μέμψιν δὲ κατ̓ ἐμοῦ εὗρεν, ἥγηται δέ με ὥσπερ ὑπεναντίον. ἔθετο δὲ ἐν ξύλῳ τὸν πόδα μου, ἐφύλαξε δέ μου πάσασ τὰσ ὁδούσ. πῶσ γὰρ λέγεισ. δίκαιόσ εἰμι, καὶ οὐκ ἐπακήκοέ μου̣ αἰώνιοσ γάρ ἐστιν ὁ ἐπάνω βροτῶν. λέγεισ δέ. διατί τῆσ δίκησ μου οὐκ ἐπακήκοέ μου πᾶν ρῆμα̣ ἐν γὰρ τῷ ἅπαξ λαλῆσαι ὁ Κύριοσ, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ ἐνύπνιον, ἢ ἐν μελέτῃ νυκτερινῇ, ὡσ ὅταν ἐπιπίπτῃ δεινὸσ φόβοσ ἐπ̓ ἀνθρώπουσ ἐπὶ νυσταγμάτων ἐπὶ κοίτησ. τότε ἀνακαλύπτει νοῦν ἀνθρώπων, ἐν εἴδεσι φόβου τοιούτοισ αὐτοὺσ ἐξεφόβησεν ἀποστρέψαι ἄνθρωπον ἀπὸ ἀδικίασ, τὸ δὲ σῶμα αὐτοῦ ἀπὸ πτώματοσ ἐρρύσατο. ἐφείσατο δὲ τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ ἀπὸ θανάτου καὶ μὴ πεσεῖν αὐτὸν ἐν πολέμῳ. πάλιν δὲ ἤλεγξεν αὐτὸν ἐπὶ μαλακίᾳ ἐπὶ κοίτησ καὶ πλῆθοσ ὀστῶν αὐτοῦ ἐνάρκησε. πᾶν δὲ βρωτὸν σίτου οὐ μὴ δύνηται προσδέξασθαι καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ βρῶσιν ἐπιθυμήσει, ἕωσ ἂν σαπῶσιν αὐτοῦ αἱ σάρκεσ καὶ ἀποδείξῃ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ κενά. ἤγγισε δὲ εἰσ θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, ἡ δὲ ζωὴ αὐτοῦ ἐν ᾅδη. ἐὰν ὦσι χίλιοι ἄγγελοι θανατηφόροι, εἷσ αὐτῶν οὐ μὴ τρώσῃ αὐτόν. ἐὰν νοήσῃ τῇ καρδίᾳ ἐπιστραφῆναι πρὸσ Κύριον, ἀναγγείλῃ δὲ ἀνθρώπῳ τὴν ἑαυτοῦ μέμψιν, τὴν δὲ ἄνοιαν αὐτοῦ δείξῃ, ἀνθέξεται τοῦ μὴ πεσεῖν εἰσ θάνατον, ἀνανεώσει δὲ αὐτοῦ τὸ σῶμα ὥσπερ ἀλοιφὴν ἐπὶ τοίχου, τὰ δὲ ὀστᾶ αὐτοῦ ἐμπλήσει μυελοῦ. ἁπαλυνεῖ δὲ αὐτοῦ τὰσ σάρκασ ὥσπερ νηπίου, ἀποκαταστήσει δὲ αὐτὸν ἀνδρωθέντα ἐν ἀνθρώποισ. εὐξάμενοσ δὲ πρὸσ Κύριον, καὶ δεκτὰ αὐτῷ ἔσται, εἰσελεύσεται προσώπῳ ἱλαρῷ σὺν ἐξηγορίᾳ. ἀποδώσει δὲ ἀνθρώποισ δικαιοσύνην. εἶτα τότε ἀπομέμψεται ἄνθρωποσ αὐτὸσ ἑαυτῷ λέγον. οἷα συνετέλουν καὶ οὐκ ἄξια ἤτασέ με ὧν ἥμαρτον. σῶσον ψυχήν μου τοῦ μὴ ἐλθεῖν εἰσ διαφθοράν, καὶ ἡ ζωή μου φῶσ ὄψεται. ἰδοὺ ταῦτα πάντα ἐργᾶται ὁ ἰσχυρὸσ ὁδοὺσ τρεῖσ μετὰ ἀνδρόσ. καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου, ἵνα ἡ ζωή μου ἐν φωτὶ αἰνῇ αὐτόν. ἐνωτίζου, Ἰώβ, καὶ ἄκουέ μου. κώφευσον, καὶ ἐγώ εἰμι λαλήσω. εἰ εἰσί σοι λόγοι, ἀποκρίθητί μοι. λάλησον, θέλω γὰρ δικαιωθῆναί σε. εἰ μή, σὺ ἄκουσόν μου. κώφευσον καὶ διδάξω σε σοφίαν. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἐλιοὺσ λέγει.

ἀκούσατέ μου, σοφοί. ἐπιστάμενοι, ἐνωτίζεσθε τὸ καλόν. ὅτι οὖσ λόγουσ δοκιμάζει, καὶ λάρυγξ γεύεται βρῶσιν. κρίσιν ἑλώμεθα ἑαυτοῖσ, γνῶμεν ἀνὰ μέσον ἑαυτῶν ὅ,τι καλόν. ὅτι εἴρηκεν Ἰώβ. δίκαιόσ εἰμι, ὁ Κύριοσ ἀπήλλαξέ μου τὸ κρίμα, ἐψεύσατο δὲ τῷ κρίματί μου, βίαιον τὸ βέλοσ μου ἄνευ ἀδικίασ. τίσ ἀνὴρ ὥσπερ Ἰώβ, πίνων μυκτηρισμὸν ὥσπερ ὕδωρ, οὐχ ἁμαρτὼν οὐδὲ ἀσεβήσασ ἢ ὁδοῦ κοινωνήσασ μετὰ ποιούντων τὰ ἄνομα τοῦ πορευθῆναι μετὰ ἀσεβῶν̣ μὴ γὰρ εἴπῃσ, ὅτι οὐκ ἔσται ἐπισκοπὴ ἀνδρὸσ καὶ ἐπισκοπὴ αὐτῷ παρὰ Κυρίου. διό, συνετοὶ καρδίασ ἀκούσατέ μου. μή μοι εἴη ἔναντι Κυρίου ἀσεβῆσαι καὶ ἔναντι Παντοκράτοροσ ταράξαι τὸ δίκαιον. ἀλλὰ ἀποδιδοῖ ἀνθρώπῳ καθὰ ποιεῖ ἕκαστοσ αὐτῶν, καὶ ἐν τρίβῳ ἀνδρὸσ εὑρήσει αὐτόν. οἴει δὲ τὸν Κύριον ἄτοπα ποιήσειν̣ ἢ ὁ Παντοκράτωρ ταράξει κρίσιν, ὃσ ἐποίησε τὴν γῆν̣ τίσ δέ ἐστιν ὁ ποιῶν τὴν ὑπ̓ οὐρανὸν καὶ τὰ ἐνόντα πάντα̣ εἰ γὰρ βούλοιτο συνέχειν καὶ τὸ πνεῦμα παῤ αὐτῷ κατασχεῖν, τελευτήσει πᾶσα σάρξ ὁμοθυμαδόν, πᾶσ δὲ βροτὸσ εἰσ γῆν ἀπελεύσεται, ὅθεν καὶ ἐπλάσθη. εἰ δὲ μὴ νουθετῇ, ἄκουε ταῦτα, ἐνωτίζου φωνὴν ρημάτων. ἰδὲ σὺ τὸν μισοῦντα ἄνομα καὶ τὸν ὀλλύντα τοὺσ πονηροὺσ ὄντα αἰώνιον δίκαιον. ἀσεβὴσ ὁ λέγων βασιλεῖ. παρανομεῖσ, ἀσεβέστατε, τοῖσ ἄρχουσιν. ὃσ οὐκ ἐπῃσχύνθη πρόσωπον ἐντίμου, οὐδὲ οἶδε τιμὴν θέσθαι ἁδροῖσ θαυμασθῆναι πρόσωπα αὐτῶν. κενὰ δὲ αὐτοῖσ ἀποβήσεται τὸ κεκραγέναι καὶ δεῖσθαι ἀνδρόσ. ἐχρήσαντο γὰρ παρανόμωσ ἐκκλινομένων ἀδυνάτων. αὐτὸσ γὰρ ὁρατήσ ἐστιν ἔργων ἀνθρώπων, λέληθε δὲ αὐτὸν οὐδὲν ὧν πράσσουσιν, οὐδὲ ἔσται τόποσ τοῦ κρυβῆναι τοὺσ ποιοῦντασ τὰ ἄνομα. ὅτι οὐκ ἀπ̓ ἄνδρα θήσει ἔτι. ὁ γὰρ Κύριοσ πάντασ ἐφορᾷ ὁ καταλαμβάνων ἀνεξιχνίαστα, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμόσ. ὁ γνωρίζων αὐτῶν τὰ ἔργα καὶ στρέψει νύκτα καὶ ταπεινωθήσονται. ἔσβεσε δὲ ἀσεβεῖσ, ὁρατοὶ δὲ ἐναντίον αὐτοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐκ νόμου Θεοῦ, δικαιώματα δὲ αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνωσαν τοῦ ἐπαγαγεῖν ἐπ̓ αὐτὸν κραυγὴν πενήτων, καὶ κραυγὴν πτωχῶν εἰσακούσεται. καὶ αὐτὸσ ἡσυχίαν παρέξει, καὶ τίσ καταδικάσεται̣ καὶ κρύψει πρόσωπον, καὶ τίσ ὄψεται αὐτόν̣ καὶ κατὰ ἔθνουσ καὶ κατὰ ἀνθρώπου ὁμοῦ βασιλεύων ἄνθρωπον ὑποκριτὴν ἀπὸ δυσκολίασ λαοῦ. ὅτι πρὸσ τὸν ἰσχυρὸν ὁ λέγων. εἴληφα, οὐκ ἐνεχυράσω. ἄνευ ἐμαυτοῦ ὄψομαι, σὺ δεῖξόν μοι, εἰ ἀδικίαν εἰργασάμην, οὐ μὴ προσθήσω. μὴ παρὰ σοῦ ἀποτίσει αὐτήν̣ ὅτι ἀπώσῃ, ὅτι σὺ ἐκλέξῃ, καὶ οὐκ ἐγώ. καὶ τί ἔγνωσ, λάλησον. διὸ συνετοὶ καρδίασ ἐροῦσι ταῦτα, ἀνὴρ δὲ σοφὸσ ἀκήκοέ μου τὸ ρῆμα. Ἰὼβ δὲ οὐκ ἐν συνέσει ἐλάλησε, τὰ ρήματα αὐτοῦ οὐκ ἐν ἐπιστήμῃ. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μάθε, Ἰώβ, μὴ δῷσ ἔτι ἀνταπόκρισιν, ὥσπερ οἱ ἄφρονεσ, ἵνα μὴ προσθῶμεν ἐφ̓ ἁμαρτίαισ ἡμῶν, ἀνομία δὲ ἐφ̓ ἡμῖν λογισθήσεται, πολλὰ λαλούντων ρήματα ἐναντίον τοῦ Κυρίου. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἐλιοὺσ λέγει.

τί τοῦτο ἡγήσω ἐν κρίσει̣ σὺ τίσ εἶ ὅτι εἶπασ. δίκαιόσ εἰμι ἔναντι Κυρίου̣ ἐγώ σοι δώσω ἀπόκρισιν καὶ τοῖσ τρισὶ φίλοισ σου. ἀνάβλεψον εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδέ, κατάμαθε δὲ νέφη ὡσ ὑψηλὰ ἀπὸ σοῦ. εἰ ἥμαρτεσ, τί πράξεισ̣ εἰ δὲ καὶ πολλὰ ἠνόμησασ, τί δύνασαι ποιῆσαι̣ ἐπεὶ δὲ οὖν δικαιοσ εἶ, τί δώσεισ αὐτῷ̣ ἢ τί ἐκ χειρόσ σου λήψεται̣ ἀνδρὶ τῷ ὁμοίῳ σου ἡ ἀσέβειά σου, καὶ υἱῷ ἀνθρώπου ἡ δικαιοσύνη σου. ἀπὸ πλήθουσ συκοφαντούμενοι κεκράξονται, βοήσονται ἀπὸ βραχίονοσ πολλῶν. καὶ οὐκ εἶπε. ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸσ ὁ ποιήσασ με, ὁ κατατάσσων φυλακὰσ νυκτερινάσ, ὁ διορίζων με ἀπὸ τετραπόδων γῆσ, ἀπὸ δὲ πετεινῶν οὐρανοῦ̣ ἐκεῖ κεκράξονται, καὶ οὐ μὴ εἰσακούσῃ καὶ ἀπὸ ὕβρεωσ πονηρῶν. ἄτοπα γὰρ οὐ βούλεται ἰδεῖν ὁ Κύριοσ, αὐτὸσ γὰρ ὁ Παντοκράτωρ ὁρατήσ ἐστι τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα καὶ σώσει με. κρίθητι δὲ ἐναντίον αὐτοῦ, εἰ δύνασαι αὐτὸν αἰνέσαι, ὥσ ἐστι. καὶ νῦν ὅτι οὐκ ἔστιν ἐπισκεπτόμενοσ ὀργὴν αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔγνω παράπτωμά τι σφόδρα. καὶ Ἰὼβ ματαίωσ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ, ἐν ἀγνωσίᾳ ρήματα βαρύνει. ΠΡΟΣΘΕΙΣ δὲ ἔτι Ἐλιοὺσ λέγει.

μεῖνόν με μικρὸν ἔτι, ἵνα διδάξω σε. ἔτι γὰρ ἐν ἐμοί ἐστι λέξισ. ἀναλαβὼν τὴν ἐπιστήμην μου μακράν, ἔργοισ δέ μου δίκαια ἐρῶ ἐπ̓ ἀληθείας καὶ οὐκ ἄδικα ρήματα ἀδίκωσ συνιεῖσ. γίνωσκε δὲ ὅτι ὁ Κύριοσ οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον. δυνατὸσ ἰσχύϊ καρδίας ἀσεβῆ οὐ μὴ ζωοποιήσει καὶ κρίμα πτωχῶν δώσει. οὐκ ἀφελεῖ ἀπὸ δικαίου ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ. καὶ μετὰ βασιλέων εἰσ θρόνον καὶ καθιεῖ αὐτοὺσ εἰσ νῖκοσ, καὶ ὑψωθήσονται. καὶ οἱ πεπεδημένοι ἐν χειροπέδαισ συσχεθήσονται ἐν σχοινίοισ πενίασ, καὶ ἀναγγελεῖ αὐτοῖσ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ὅτι ἰσχύσουσιν. ἀλλὰ τοῦ δικαίου εἰσακούσεται. καὶ εἶπεν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐξ ἀδικίασ. ἐὰν ἀκούσωσι καὶ δουλεύσωσι, συντελέσουσι τὰσ ἡμέρασ αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖσ καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν ἐν εὐπρεπείαισ. ἀσεβεῖσ δὲ οὐ διασῴζει παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι αὐτοὺσ εἰδέναι τὸν Κύριον καὶ διότι νουθετούμενοι ἀνήκοοι ἦσαν. καὶ ὑποκριταὶ καρδίᾳ τάξουσι θυμόν. οὐ βοήσονται, ὅτι ἔδησεν αὐτούσ. ἀποθάνοι τοίνυν ἐν νεότητι ἡ ψυχὴ αὐτῶν, ἡ δὲ ζωὴ αὐτῶν τιτρωσκομένη ὑπὸ ἀγγέλων, ἀνθ̓ ὧν ἔθλιψαν ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατον, κρίμα δὲ πρᾳέων ἐκθήσει. καὶ προσέτι ἠπάτησέ σε ἐκ στόματοσ ἐχθροῦ. ἄβυσσοσ, κατάχυσισ ὑποκάτω αὐτῆσ, καὶ κατέβη τράπεζά σου πλήρησ πιότητοσ. οὐχ ὑστερήσει δὲ ἀπὸ δικαίων κρίμα, θυμὸσ δὲ ἐπ̓ ἀσεβεῖσ ἔσται δἰ ἀσέβειαν δώρων, ὧν ἐδέχοντο ἐπ̓ ἀδικίαισ. μή σε ἐκκλινάτω ἑκὼν ὁ νοῦσ δεήσεωσ ἐν ἀνάγκῃ ὄντων ἀδυνάτων, καὶ πάντασ τοὺσ κραταιοῦντασ ἰσχύν. μὴ ἐξελκύσῃσ τὴν νύκτα τοῦ ἀναβῆναι λαοὺσ ἀντ̓ αὐτῶν. ἀλλὰ φύλαξαι μὴ πράξῃσ ἄτοπα. ἐπὶ τούτων γὰρ ἐξείλω ἀπὸ πτωχείασ. ἰδοὺ ὁ Ἰσχυρὸσ κραταιώσει ἐν ἰσχύϊ αὐτοῦ. τίσ γάρ ἐστι κατ̓ αὐτὸν δυνάστησ̣ τίσ δέ ἐστιν ὁ ἐτάζων αὐτοῦ τὰ ἔργα̣ ἢ τίσ ὁ εἰπών. ἔπραξεν ἄδικα̣ μνήσθητι, ὅτι μεγάλα ἐστὶν αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὧν ἦρξαν ἄνδρεσ. πᾶσ ἄνθρωποσ εἶδεν ἐν ἑαυτῷ, ὅσοι τιτρωσκόμενοί εἰσι βροτοί. ἰδοὺ ὁ Ἰσχυρὸσ πολύσ, καὶ οὐ γνωσόμεθα. ἀριθμὸσ ἐτῶν αὐτοῦ, καὶ ἀπέραντοσ. ἀριθμηταὶ δὲ αὐτῷ σταγόνεσ ὑετοῦ, καὶ ἐπιχυθήσονται ὑετῷ εἰσ νεφέλην. ρυήσονται παλαιώματα, ἐσκίασε δὲ νέφη ἐπὶ ἀμυθήτων βροτῶν. α ὥραν ἔθετο κτήνεσιν, οἴδασι δὲ κοίτησ τάξιν. β ἐπὶ τούτοισ πᾶσιν οὐκ ἐξίσταταί σου ἡ διάνοια οὐδὲ διαλλάσσεταί σου ἡ καρδία ἀπὸ σώματοσ̣ καὶ ἐὰν συνῇ ἀπεκτάσεισ νεφέλησ, ἰσότητα σκηνῆσ αὐτοῦ, ἰδοὺ ἐκτενεῖ ἐπ̓ αὐτὸν ἠδὼ καὶ ριζώματα τῆσ θαλάσσησ ἐκάλυψεν. ἐν γὰρ αὐτοῖσ κρινεῖ λαούσ, δώσει τροφὴν τῷ ἰσχύοντι. ἐπὶ χειρῶν ἐκάλυψε φῶσ καὶ ἐνετείλατο περὶ αὐτῆσ ἐν ἀπαντῶντι. ἀναγγελεῖ περὶ αὐτοῦ φίλον αὐτοῦ Κύριοσ, κτῆσισ καὶ περὶ ἀδικίασ. ΚΑΙ ἀπὸ ταύτησ ἐταράχθη ἡ καρδία μου καὶ ἀπερρύη ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆσ.

ἄκουε ἀκοὴν ἐν ὀργῇ θυμοῦ Κυρίου, καὶ μελέτη ἐκ στόματοσ αὐτοῦ ἐξελεύσεται. ὑποκάτω παντὸσ τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ, καὶ τὸ φῶσ αὐτοῦ ἐπὶ πτερύγων τῆσ γῆσ. ὀπίσω αὐτοῦ βοήσεται φωνῇ, βροντήσει ἐν φωνῇ ὕβρεωσ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἀνταλλάξει αὐτούσ, ὅτι ἀκούσει φωνὴν αὐτοῦ. βροντήσει ὁ ἰσχυρὸσ ἐν φωνῇ αὐτοῦ θαυμάσια. ἐποίησε γὰρ μεγάλα ἃ οὐκ ᾔδειμεν, συντάσσων χιόνι. γίνου ἐπὶ γῆσ, καὶ χειμὼν ὑετόσ, καὶ χειμὼν ὑετῶν δυναστείασ αὐτοῦ. ἐν χειρὶ παντὸσ ἀνθρώπου κατασφραγίζει, ἵνα γνῷ πᾶσ ἄνθρωποσ τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν. εἰσῆλθε δὲ θηρία ὑπὸ τὴν σκέπην, ἡσύχασαν δὲ ἐπὶ κοίτησ. ἐκ ταμιείων ἐπέρχονται ὀδύναι, ἀπὸ δὲ ἀκρωτηρίων ψῦχοσ, καὶ ἀπὸ πνοῆσ ἰσχυροῦ δώσει πάγοσ, οἰακίζει δὲ τὸ ὕδωρ ὡσ ἐὰν βούληται. καὶ ἐκλεκτὸν καταπλάσσει νεφέλη, διασκορπιεῖ νέφοσ φῶσ αὐτοῦ. καὶ αὐτὸσ κυκλώματα διαστρέψει, ἐν θεεβουλαθὼθ εἰσ ἔργα αὐτῶν. πάντα ὅσα ἂν ἐντείληται αὐτοῖσ, ταῦτα συντέτακται παῤ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ἐὰν εἰσ παιδείαν, ἐὰν εἰσ τὴν γῆν αὐτοῦ, ἐὰν εἰσ ἔλεοσ εὑρήσει αὐτόν. ἐνωτίζου ταῦτα, Ἰώβ. στῆθι νουθετούμενοσ δύναμιν Κυρίου. οἴδαμεν ὅτι ὁ Θεὸσ ἔθετο ἔργα αὐτοῦ φῶσ ποιήσασ ἐκ σκότουσ. ἐπίσταται δὲ διάκρισιν νεφῶν, ἐξαίσια δὲ πτώματα πονηρῶν. σοῦ δὲ ἡ στολὴ θερμή, ἡσυχάζεται δὲ ἐπὶ τῆσ γῆσ. στερεώσεισ μετ̓ αὐτοῦ εἰσ παλαιώματα, ἰσχυραὶ ὡσ ὅρασισ ἐπιχύσεωσ. διατί̣ δίδαξόν με, τί ἐροῦμεν αὐτῷ. καὶ παυσώμαθε πολλὰ λέγοντεσ. μὴ βίβλοσ ἢ γραμματεύσ μοι παρέστηκεν, ἵνα ἄνθρωπον ἑστηκὼσ κατασιωπήσω̣ πᾶσι δὲ οὐχ ὁρατὸν τὸ φῶσ, τηλαυγέσ ἐστιν ἐν τοῖσ παλαιώμασιν, ὥσπερ τὸ παῤ αὐτοῦ ἐπὶ νεφῶν. ἀπὸ βορρᾶ νέφη χρυσαυγοῦντα. ἐπὶ τούτοισ μεγάλη ἡ δόξα καὶ τιμὴ Παντοκράτοροσ. καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ. ὁ τὰ δίκαια κρίνων, οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν̣ διὸ φοβηθήσονται αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι, φοβηθήσονται δὲ αὐτὸν καὶ οἱ σοφοὶ καρδίᾳ. ΜΕΤΑ δὲ τὸ παύσασθαι Ἐλιοὺν τῆσ λέξεωσ εἶπεν ὁ Κύριοσ τῷ Ἰὼβ διὰ λαίλαποσ καὶ νεφῶν.

τίσ οὗτοσ ὁ κρύπτων με βουλήν, συνέχων δὲ ρήματα ἐν καρδίᾳ, ἐμὲ δὲ οἴεται κρύπτειν̣ ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου, ἐρωτήσω δέ σε, σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι. ποῦ ἦσ ἐν τῷ θεμελιοῦν με τὴν γῆν̣ ἀπάγγειλον δέ μοι εἰ ἐπίστῃ σύνεσιν. τίσ ἔθετο τὰ μέτρα αὐτῆσ, εἰ οἶδασ̣ ἢ τίσ ὁ ἐπαγαγὼν σπαρτίον ἐπ̓ αὐτῆσ̣ ἐπὶ τίνοσ οἱ κρίκοι αὐτῆσ πεπήγασι̣ τίσ δέ ἐστιν ὁ βαλὼν λίθον γωνιαῖον ἐπ̓ αὐτῆσ̣ ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ πάντεσ ἄγγελοί μου. ἔφραξα δὲ θάλασσαν πύλαισ, ὅτε ἐμαιοῦτο ἐκ κοιλίασ μητρὸσ αὐτῆσ ἐκπορευομένη. ἐθέμην δὲ αὐτῇ νέφοσ ἀμφίασιν, ὁμίχλῃ δὲ αὐτὴν ἐσπαργάνωσα. ἐθέμην δὲ αὐτῇ ὅρια, περιθεὶσ κλεῖθρα καὶ πύλασ. εἶπα δὲ αὐτῇ. μέχρι τούτου ἐλεύσῃ καὶ οὐχ ὑπερβήσῃ, ἀλλ̓ ἐν σεαυτῇ συντριβήσεταί σου τὰ κύματα. ἦ ἐπὶ σοῦ συντέταχα φέγγοσ πρωϊνόν̣ ἑωσφόροσ δὲ εἶδε τὴν ἑαυτοῦ τάξιν ἐπιλαβέσθαι πτερύγων γῆσ, ἐκτινάξαι ἀσεβεῖσ ἐξ αὐτῆσ̣ ἦ σὺ λαβὼν γῆν πηλὸν ἔπλασασ ζῷον καὶ λαλητὸν αὐτὸν ἔθου ἐπ‘Ι γῆσ̣ ἀφεῖλεσ δὲ ἀπὸ ἀσεβῶν τὸ φῶσ, βραχίονα δὲ ὑπερηφάνων συνέτριψασ̣ ἦλθεσ δὲ ἐπὶ πηγὴν θαλάσσησ, ἐν δὲ ἴχνεσιν ἀβύσσου περιεπάτησασ̣ ἀνοίγονταί δέ σοι φόβῳ πύλαι θανάτου, πυλωροὶ δὲ ᾅδου ἰδόντεσ σε ἔπτηξαν̣ νενουθέτησαι δὲ τὸ εὖροσ τῆσ ὑπ̓ οὐρανόν̣ ἀνάγγειλον δή μοι, πόση τίσ ἐστι̣ ἐν ποίᾳ δὲ γῇ αὐλίζεται τὸ φῶσ̣ σκότουσ δὲ ποῖοσ ὁ τόποσ̣ εἰ ἀγάγοισ με εἰσ ὅρια αὐτῶν̣ εἰ δὲ καὶ ἐπίστασαι τρίβουσ αὐτῶν̣ οἶδασ ἄρα ὅτι τότε γεγέννησαι, ἀριθμὸσ δὲ ἐτῶν σου πολύσ̣ ἦλθεσ δὲ ἐπὶ θησαυροὺσ χιόνοσ, θησαυροὺσ δὲ χαλάζησ ἑώρακασ̣ ἀπόκειται δέ σοι εἰσ ὥραν ἐχθρῶν εἰσ ἡμέραν πολέμων καὶ μάχησ̣ πόθεν δὲ ἐκπορεύεται πάχνη ἢ διασκεδάννυται νότοσ εἰσ τὴν ὑπ̓ οὐρανόν̣ τίσ δὲ ἡτοίμασεν ὑετῷ λάβρῳ ρύσιν, ὁδὸν δὲ κυδοιμῶν τοῦ ὑετίσαι ἐπὶ γῆν, οὗ οὐκ ἀνήρ, ἔρημον, οὗ οὐχ ὑπάρχει ἄνθρωποσ ἐν αὐτῇ, τοῦ χορτάσαι ἄβατον καὶ ἀοίκητον καὶ τοῦ ἐκβλαστῆσαι ἔξοδον χλόησ̣ τίσ ἐστιν ὑετοῦ πατήρ̣ τίσ δέ ἐστιν ὁ τετοκὼσ βώλουσ δρόσου, ἐκ γαστρὸσ δέ τίνοσ ἐκπορεύεται ὁ κρύσταλλοσ̣ πάχνην δὲ ἐν οὐρανῷ τίσ τέτοκεν, ἣ καταβαίνει ὥσπερ ὕδωρ ρέον̣ πρόσωπον ἀσεβοῦσ τίσ ἔπληξε̣ συνῆκασ δὲ δεσμὸν Πλειάδοσ καὶ φραγμὸν Ὠρίωνοσ ἤνοιξασ̣ ἦ διανοίξεισ μαζουρὼθ ἐν καιρῷ αὐτοῦ καὶ Ἕσπερον ἐπὶ κόμησ αὐτοῦ ἄξεισ αὐτά̣ ἐπίστασαι δὲ τροπὰσ οὐρανοῦ ἢ τὰ ὑπ̓ οὐρανὸν ὁμοθυμαδὸν γινόμενα̣ καλέσεισ δὲ νέφοσ φωνῇ, καὶ τρόμῳ ὕδατοσ λάβρου ὑπακούσεταί σου̣ ἀποστελεῖσ δὲ κεραυνοὺσ καὶ πορεύσονται̣ ἐροῦσι δέ σοι. τί ἐστι̣ τίσ δὲ ἔδωκε γυναιξὶν ὑφάσματοσ σοφίαν ἢ ποικιλτικὴν ἐπιστήμην̣ τίσ δὲ ὁ ἀριθμῶν νέφη σοφίᾳ, οὐρανὸν δὲ εἰσ γῆν ἔκλινε̣ κέχυται δὲ ὥσπερ γῆ κονία, κεκόλληκα δὲ αὐτὸν ὥσπερ λίθῳ κύβον. θηρεύσεισ δὲ λέουσι βοράν, ψυχὰσ δὲ δρακόντων ἐμπρήσεισ̣ δεδοίκασι γὰρ ἐν κοίταισ αὐτῶν, κάθηνται δὲ ἐν ὕλαισ ἐνεδρεύοντεσ. τίσ δὲ ἡτοίμασε κόρακι βοράν̣ νεοσσοὶ γὰρ αὐτοῦ πρὸσ Κύριον κεκράγασι πλανώμενοι, τὰ σῖτα ζητοῦντεσ. ΕΙ ἔγνωσ καιρὸν τοκετοῦ τραγελάφων πέτρασ, ἐφύλαξασ δὲ ὠδῖνασ ἐλάφων̣

ἠρίθμησασ δὲ μῆνασ αὐτῶν πλήρεισ τοκετοῦ αὐτῶν, ὠδῖνασ δὲ αὐτῶν ἔδυσασ̣ ἐξέθρεψασ δὲ αὐτῶν τὰ παιδία ἔξω φόβου̣ ὠδῖνασ δὲ αὐτῶν ἐξαποστελεῖσ̣ ἀπορρήξουσι τὰ τέκνα αὐτῶν, πληθυνθήσονται ἐν γεννήματι. ἐξελεύσονται, καὶ οὐ μὴ ἀνακάμψουσιν αὐτοῖσ. τίσ δέ ἐστιν ὁ ἀφεὶσ ὄνον ἄγριον ἐλεύθερον, δεσμοὺσ δὲ αὐτοῦ τίσ ἔλυσεν̣ ἐθέμην δὲ τὴν δίαιταν αὐτοῦ ἔρημον, καὶ τὰ σκηνώματα αὐτοῦ ἁλμυρίδα. καταγελῶν πολυοχλίασ πόλεωσ, μέμψιν δὲ φορολόγου οὐκ ἀκούων, κατασκέψεται ὄρη νομὴν αὐτοῦ καὶ ὀπίσω παντὸσ χλωροῦ ζητεῖ. βουλήσεται δέ σοι μονόκερωσ δουλεῦσαι ἢ κοιμηθῆναι ἐπὶ φάτνησ σου̣ δήσεισ δὲ ἐν ἱμᾶσι ζυγὸν αὐτοῦ ἢ ἑλκύσει σου αὔλακασ ἐν πεδίῳ̣ πέποιθασ δὲ ἐπ̓ αὐτῷ, ὅτι πολλὴ ἡ ἰσχὺσ αὐτοῦ, ἐπαφήσεισ δὲ αὐτῷ τὰ ἔργα σου̣ πιστεύσεισ δὲ ὅτι ἀποδώσει σοι τὸν σπόρον, εἰσοίσει δέ σου τὸν ἅλωνα̣ πτέρυξ τερπομένων νεέλασα, ἐὰν συλλάβῃ ἀσίδα καὶ νέσσα. ὅτι ἀφήσει εἰσ γῆν τὰ ὠὰ αὐτῆσ καὶ ἐπὶ χοῦν θάλψει καὶ ἐπελάθετο ὅτι ποὺσ σκορπιεῖ καὶ θηρία ἀγροῦ καταπατήσει. ἀπεσκλήρυνε τὰ τέκνα ἑαυτῆσ, ὥστε μὴ ἑαυτήν, εἰσ κενὸν ἐκοπίασεν ἄνευ φόβου. ὅτι κατεσιώπησεν αὐτῇ ὁ Θεὸσ σοφίαν καὶ οὐκ ἐπεμέρισεν αὐτῇ ἐν τῇ συνέσει. κατὰ καιρὸν ἐν ὕψει ὑψώσει, καταγελάσεται ἵππου καὶ τοῦ ἐπιβάτου αὐτοῦ. ἦ σὺ περιέθηκασ ἵππῳ δύναμιν, ἐνέδυσασ δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ φόβον̣ περιέθηκασ δὲ αὐτῷ πανοπλίαν, δόξαν δὲ στηθέων αὐτοῦ τόλμῃ̣ ἀνορύσσων ἐν πεδίῳ γαυριᾷ, ἐκπορεύεται δὲ εἰσ πεδίον ἐν ἰσχύϊ. συναντῶν βασιλεῖ καταγελᾷ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφῇ ἀπὸ σιδήρου. ἐπ̓ αὐτῷ γαυριᾷ τόξον καὶ μάχαιρα, καὶ ὀργῇ ἀφανιεῖ τὴν γῆν καὶ οὐ μὴ πιστεύσει, ἕωσ ἂν σημάνῃ σάλπιγξ. σάλπιγγοσ δὲ σημαινούσησ λέγει. εὖγε. πόρρωθεν δὲ ὀσφραίνεται πολέμου σὺν ἅλματι καὶ κραυγῇ. ἐκ δὲ τῆσ σῆσ ἐπιστήμησ ἕστηκεν ἱέραξ, ἀναπετάσασ τὰσ πτέρυγασ, ἀκίνητοσ, καθορῶν τὰ πρὸσ νότον̣ ἐπὶ δὲ σῷ προστάγματι ὑψοῦται ἀετόσ, γὺψ δὲ ἐπὶ νοσσιᾶσ αὐτοῦ καθεσθεὶσ αὐλίζεται ἐπ̓ ἐξοχῇ πέτρασ καὶ ἀποκρύφῳ̣ ἐκεῖσε ὢν ζητεῖ τὰ σῖτα, πόρρωθεν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ σκοπεύουσι. νεοσσοὶ δὲ αὐτοῦ φύρονται ἐν αἵματι, οὗ δ̓ ἂν ὦσι τεθνεῶτεσ, παραχρῆμα εὑρίσκονται. ΚΑΙ ἀπεκρίθη Κύριοσ ὁ Θεὸσ τῷ Ἰὼβ καὶ εἶπε.

μὴ κρίσιν μετὰ ἱκανοῦ ἐκκλινεῖ, ἐλέγχων δὲ Θεὸν ἀποκριθήσεται αὐτήν̣ ὑπολαβὼν δὲ Ἰὼβ λέγει τῷ Κυρίῳ. τί ἔτι ἐγὼ κρίνομαι, νουθετούμενοσ καὶ ἐλέγχων Κύριον, ἀκούων τοιαῦτα οὐθὲν ὤν̣ ἐγὼ δὲ τίνα ἀπόκρισιν δῶ πρὸσ ταῦτα̣ χεῖρα θήσω ἐπὶ στόματί μου. ἅπαξ λελάληκα, ἐπὶ δὲ τῷ δευτέρῳ οὐ προσθήσω. ἔτι δὲ ὑπολαβὼν ὁ Κύριοσ εἶπε τῷ Ἰὼβ ἐκ τοῦ νέφουσ. μή, ἀλλὰ ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου, ἐρωτήσω δέ σε, σὺ δέ μοι ἀπόκριναι. μὴ ἀποποιοῦ μου τὸ κρίμα. οἴει δέ με ἄλλωσ σοι κεχρηματικέναι ἢ ἵνα ἀναφανῇσ δίκαιοσ̣ ἦ βραχίων σοί ἐστι κατὰ τοῦ Κυρίου, ἢ φωνῇ κατ̓ αὐτὸν βροντᾷσ̣ ἀνάλαβε δὴ ὕψοσ καὶ δύναμιν, δόξαν δὲ καὶ τιμὴν ἀμφίασαι. ἀπόστειλον δὲ ἀγγέλουσ ὀργῇ, πάντα δὲ ὑβριστὴν ταπείνωσον. ὑπερήφανον δὲ σβέσον, σῆψον δὲ ἀσεβεῖσ παραχρῆμα, κρύψον δὲ εἰσ γῆν ὁμοθυμαδόν, τὰ δὲ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίασ ἔμπλησον. ὁμολογήσω ὅτι δύναται ἡ δεξιά σου σῶσαι. ἀλλὰ δὴ ἰδοὺ θηρία παρά σοι, χόρτον ἴσα βουσὶν ἐσθίουσιν. ἰδοὺ δὴ ἡ ἰσχὺσ αὐτοῦ ἐπ̓ ὀσφύϊ, ἡ δὲ δύναμισ αὐτοῦ ἐπ̓ ὀμφαλοῦ γαστρόσ. ἔστησεν οὐρὰν ὡσ κυπάρισσον, τὰ δὲ νεῦρα αὐτοῦ συμπέπλεκται. αἱ πλευραὶ αὐτοῦ πλευραὶ χάλκειαι, ἡ δὲ ράχισ αὐτοῦ σίδηροσ χυτόσ. τοῦτ̓ ἔστιν ἀρχὴ πλάσματοσ Κυρίου, πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ. ἐπελθὼν δὲ ἐπ̓ ὄροσ ἀκρότομον ἐποίησε χαρμονὴν τετράποσιν ἐν τῷ ταρτάρῳ. ὑπὸ παντοδαπὰ δένδρα κοιμᾶται, παρὰ πάπυρον καὶ κάλαμον καὶ βούτομον. σκιάζονται δὲ ἐν αὐτῷ δένδρα μεγάλα σὺν ραδάμνοισ καὶ κλῶνεσ ἀγροῦ. ἐὰν γένηται πλήμμυρα, οὐ μὴ αἰσθηθῇ. πέποιθεν ὅτι προσκρούσει ὁ Ἰορδάνησ εἰσ τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν τῷ ὀφθαλμῷ αὐτοῦ δέξεται αὐτόν, ἐνσκολιευόμενοσ τρήσει ρῖνα. ἄξεισ δὲ δράκοντα ἐν ἀγκίστρῳ, περιθήσεισ δὲ φορβαίαν περὶ ρῖνα αὐτοῦ̣ εἰ δήσεισ κρίκον ἐν τῷ μυκτῆρι αὐτοῦ, ψελλίῳ δὲ τρυπήσεισ τὸ χεῖλοσ αὐτοῦ̣ λαλήσει δέ σοι δεήσει, ἱκετηρίᾳ μαλακῶσ̣ θήσεται δὲ μετὰ σοῦ διαθήκην̣ λήψῃ δὲ αὐτὸν δοῦλον αἰώνιον̣ παίξῃ δὲ ἐν αὐτῷ ὥσπερ ὀρνέῳ ἢ δήσεισ αὐτὸν ὥσπερ στρουθίον παιδίῳ̣ ἐνσιτοῦνται δὲ ἐν αὐτῷ ἔθνη, μεριτεύονται δὲ αὐτὸν Φοινίκων ἔθνη̣ πᾶν δὲ πλωτὸν συνελθὸν οὐ μὴ ἐνέγκωσι βύρσαν μίαν οὐρᾶσ αὐτοῦ καὶ ἐν πλοίοισ ἁλιέων κεφαλὴν αὐτοῦ. ἐπιθήσεισ δὲ αὐτῷ χεῖρα μνησθεὶσ πόλεμον τὸν γινόμενον ἐν σώματι αὐτοῦ, καὶ μηκέτι γινέσθω. ΟΥΧ ἑώρακασ αὐτόν, οὐδὲ ἐπὶ τοῖσ λεγομένοισ τεθαύμακασ̣

οὐ δέδοικασ ὅτι ἡτοίμασταί μοι̣ τίσ γάρ ἐστιν ὁ ἐμοὶ ἀντιστάσ̣ ἢ τίσ ἀντιστήσεταί μοι καὶ ὑπομενεῖ, εἰ πᾶσα ἡ ὑπ̓ οὐρανὸν ἐμή ἐστιν̣ οὐ σιωπήσομαι δἰ αὐτόν, καὶ λόγον δυνάμεωσ ἐλεήσει τὸν ἴσον αὐτῷ. τίσ ἀποκαλύψει πρόσωπον ἐνδύσεωσ αὐτοῦ, εἰσ δὲ πτύξιν θώρακοσ αὐτοῦ τίσ ἂν εἰσέλθοι̣ πύλασ προσώπου αὐτοῦ τίσ ἀνοίξει̣ κύκλῳ ὀδόντων αὐτοῦ φόβοσ. τὰ ἔγκατα αὐτοῦ ἀσπίδεσ χάλκεαι, σύνδεσμοσ δὲ αὐτοῦ ὥσπερ σμυρίτησ λίθοσ. εἷσ τοῦ ἑνὸσ κολλῶνται, πνεῦμα δὲ οὐ μὴ διέλθῃ αὐτόν. ἀνὴρ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ προσκολληθήσεται, συνέχονται καὶ οὐ μὴ ἀποσπασθῶσιν. ἐν πταρμῷ αὐτοῦ ἐπιφαύσκεται φέγγοσ, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἶδοσ Ἑωσφόρου. ἐκ στόματοσ αὐτοῦ ἐκπορεύονται ὡσ λαμπάδεσ καιόμεναι καὶ διαρριπτοῦνται ὡσ ἐσχάραι πυρόσ. ἐκ μυκτήρων αὐτοῦ ἐκπορεύεται καπνὸσ καμίνου καιομένησ πυρὶ ἀνθράκων. ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἄνθρακεσ, φλὸξ δὲ ἐκ στόματοσ αὐτοῦ ἐκπορεύεται. ἐν δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ αὐλίζεται δύναμισ, ἔμπροσθεν αὐτοῦ τρέχει ἀπώλεια. σάρκεσ δὲ σώματοσ αὐτοῦ κεκόλληνται. καταχέει ἐπ̓ αὐτόν, οὐ σαλευθήσεται. ἡ καρδία αὐτοῦ πέπηγεν ὡσ λίθοσ, ἕστηκε δὲ ὥσπερ ἄκμων ἀνήλατοσ. στραφέντοσ δὲ αὐτοῦ, φόβοσ θηρίοισ τετράποσιν ἐπὶ γῆσ ἁλλομένοισ. ἐὰν συναντήσωσιν αὐτῷ λόγχαι, οὐδὲν μὴ ποιήσωσι δόρυ καὶ θώρακα. ἥγηται μὲν γὰρ σίδηρον ἄχυρα, χαλκὸν δὲ ὥσπερ ξύλον σαθρόν. οὐ μὴ τρώσῃ αὐτὸν τόξον χάλκεον, ἥγηται μὲν πετροβόλον χόρτον. ὡσ καλάμη ἐλογίσθησαν σφῦραι, καταγελᾷ δὲ σεισμοῦ πυρφόρου. ἡ στρωμνὴ αὐτοῦ ὀβελίσκοι ὀξεῖσ, πᾶσ δὲ χρυσὸσ θαλάσσησ ὑπ̓ αὐτὸν ὥσπερ πηλὸσ ἀμύθητοσ. ἀναζεῖ τὴν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκεῖον, ἥγηται δὲ τὴν θάλασσαν ὥσπερ ἐξάλειπτρον, τὸν δὲ τάρταρον τῆσ ἀβύσσου ὥσπερ αἰχμάλωτον. ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰσ περίπατον. οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἐπὶ τῆσ γῆσ ὅμοιον αὐτῷ πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων μου. πᾶν ὑψηλὸν ὁρᾷ, αὐτὸσ δὲ βασιλεὺσ πάντων τῶν ἐν τοῖσ ὕδασιν. ΥΠΟΛΑΒΩΝ δὲ Ἰὼβ λέγει τῷ Κυρίῳ.

οἶδα ὅτι πάντα δύνασαι, ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐδέν. τίσ γάρ ἐστιν ὁ κρύπτων σε βουλήν̣ φειδόμενοσ δὲ ρημάτων, καὶ σὲ οἴεται κρύπτειν̣ τίσ δὲ ἀναγγελεῖ μοι ἃ οὐκ ᾔδειν, μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἃ οὐκ ἐπιστάμην̣ ἄκουσον δέ μου, Κύριε, ἵνα κἀγὼ λαλήσω. ἐρωτήσω δέ σε, σὺ δέ με δίδαξον. ἀκοὴν μὲν ὠτὸσ ἤκουόν σου τὸ πρότερον, νυνὶ δὲ ὁ ὀφθαλμόσ μου ἑώρακέ σε. διὸ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν καὶ ἐτάκην, ἥγημαι δὲ ἐμαυτὸν γῆν καὶ σποδόν. ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ λαλῆσαι τὸν Κύριον πάντα τὰ ρήματα ταῦτα τῷ Ἰώβ, εἶπεν ὁ Κύριοσ Ἐλιφὰζ τῷ Θαιμανίτῃ. ἥμαρτεσ σὺ καὶ οἱ δύο φίλοι σου. οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἐνώπιόν μου ἀληθὲσ οὐδὲν ὥσπερ ὁ θεράπων μου Ἰώβ. νῦν δὲ λάβετε ἑπτὰ μόσχουσ καὶ ἑπτὰ κριοὺσ καὶ πορεύθητε πρὸσ τὸν θεράποντά μου Ἰώβ, καὶ ποιήσει κάρπωσιν ὑπὲρ ὑμῶν. Ἰὼβ δὲ ὁ θεράπων μου εὔξεται περὶ ὑμῶν, ὅτι εἰ μὴ πρόσωπον αὐτοῦ λήψομαι. εἰ μὴ γὰρ δἰ αὐτόν, ἀπώλεσα ἂν ὑμᾶσ. οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἀληθὲσ κατὰ τοῦ θεράποντόσ μου Ἰώβ. ἐπορεύθη δὲ Ἐλιφὰζ ὁ Θαιμανίτησ καὶ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτησ καὶ Σωφὰρ ὁ Μιναῖοσ καὶ ἐποίησαν καθὼσ συνέταξεν αὐτοῖσ ὁ Κύριοσ, καὶ ἔλυσε τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῖσ διὰ Ἰώβ. ὁ δὲ Κύριοσ ηὔξησε τὸν Ἰώβ. εὐξαμένου δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν φίλων αὐτοῦ, ἀφῆκεν αὐτοῖσ τὴν ἁμαρτίαν. ἔδωκε δὲ ὁ Κύριοσ διπλᾶ ὅσα ἦν ἔμπροσθεν Ἰὼβ εἰσ διπλασιασμόν. ἤκουσαν δὲ πάντεσ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ πάντα τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ καὶ ἦλθον πρὸσ αὐτὸν καὶ πάντεσ ὅσοι ἤδεισαν αὐτὸν ἐκ πρώτου. φαγόντεσ δὲ καὶ πιόντεσ παῤ αὐτῷ παρεκάλεσαν αὐτόν, καὶ ἐθαύμασαν ἐπὶ πᾶσιν, οἷσ ἐπήγαγεν ἐπ̓ αὐτῷ ὁ Κύριοσ. ἔδωκε δὲ αὐτῷ ἕκαστοσ ἀμνάδα μίαν καὶ τετράδραχμον χρυσοῦ καὶ ἀσήμου. ὁ δὲ Κύριοσ εὐλόγησε τὰ ἔσχατα Ἰὼβ ἢ τὰ ἔμπροσθεν. ἦν δὲ τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα μύρια τετρακισχίλια, κάμηλοι ἑξακισχίλιαι, ζεύγη βοῶν χίλια, ὄνοι θήλειαι νομάδεσ χίλιαι. γεννῶνται δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρεσ τρεῖσ. καὶ ἐκάλεσε τὴν μὲν πρώτην Ἡμέραν, τὴν δὲ δευτέραν Κασίαν, τὴν δὲ τρίτην Ἀμαλθαίασ κέρασ. καὶ οὐχ εὑρέθησαν κατὰ τὰσ θυγατέρασ Ἰὼβ βελτίουσ αὐτῶν ἐν τῇ ὑπ̓ οὐρανόν. ἔδωκε δὲ αὐταῖσ ὁ πατὴρ κληρονομίαν ἐν τοῖσ ἀδελφοῖσ. ἔζησε δὲ Ἰὼβ μετὰ τὴν πληγὴν ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα, τὰ δὲ πάντα ἔτη ἔζησε διακόσια τεσσαράκοντα. καὶ εἶδεν Ἰὼβ τοὺσ υἱοὺσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ υἱοὺσ τῶν υἱῶν αὐτοῦ, τετάρτην γενεάν. καὶ ἐτελεύτησεν Ἰὼβ πρεσβύτεροσ καὶ πλήρησ ἡμερῶν. α γέγραπται δὲ αὐτὸν πάλιν ἀναστήσεσθαι μεθ̓ ὧν ὁ Κύριοσ ἀνίστησιν. β Οὗτοσ ἑρμηνεύεται ἐκ τῆσ Συριακῆσ βίβλου ἐν μὲν γῇ κατοικῶν τῇ Αὐσίτιδι, ἐπὶ τοῖσ ὁρίοισ τῆσ Ἰδουμαίασ καὶ Ἀραβίασ, προϋπῆρχε δὲ αὐτῷ ὄνομα Ἰωβάβ. γ λαβὼν δὲ γυναῖκα Ἀράβισσαν γεννᾷ υἱόν, ᾧ ὄνομα Ἐννών. ἦν δὲ αὐτὸσ πατρὸσ μὲν Ζαρὲ ἐκ τῶν Ἡσαῦ υἱῶν υἱόσ, μητρόσ δὲ Βοσόρρασ, ὥστε εἶναι αὐτὸν πέμπτον ἀπὸ Ἁβραάμ. δ καὶ οὗτοι οἱ βασιλεῖσ οἱ βασιλεύσαντεσ ἐν Ἐδώμ, ἧσ καὶ αὐτὸσ ἦρξε χώρασ. πρῶτοσ Βαλὰκ ὁ τοῦ Βεώρ, καὶ ὄνομα τῇ πόλει αὐτοῦ Δενναβά. μετὰ δὲ Βαλὰκ Ἰωβὰβ ὁ καλούμενοσ Ἰώβ. μετὰ δὲ τοῦτον Ἀσὼμ ὁ ὑπάρχων ἡγεμὼν ἐκ τῆσ Θαιμανίτιδοσ χώρασ. μετὰ δὲ τοῦτον Ἀδὰδ υἱὸσ Βαράδ, ὁ ἐκκόψασ Μαδιὰμ ἐν τῷ πεδίῳ Μωάβ, καὶ ὄνομα τῇ πόλει αὐτοῦ Γεθθαίμ. ε οἱ δὲ ἐλθόντεσ πρὸσ αὐτὸν φίλοι, Ἐλιφὰζ τῶν Ἡσαῦ υἱῶν, Θαιμανῶν βασιλεύσ, Βαλδὰδ ὁ Σαυχαίων τύραννοσ, Σωφὰρ ὁ Μιναίων βασιλεύσ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION