Septuagint, Liber Isaiae 35:

ΕΥΦΡΑΝΘΗΤΙ, ἔρημοσ διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημοσ καὶ ἀνθήτω ὡσ κρίνον, καὶ ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ Ἰορδάνου. καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῇ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Καρμήλου, καὶ ὁ λαόσ μου ὄψεται τὴν δόξαν Κυρίου καὶ τὸ ὕψοσ τοῦ Θεοῦ. ἰσχύσατε, χεῖρεσ ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα. παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι τῇ διανοίᾳ. ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε. ἰδοὺ ὁ Θεὸσ ἡμῶν κρίσιν ἀναταποδίδωσι καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸσ ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶσ. τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν, καὶ ὦτα κωφῶν ἀκούσονται. τότε ἁλεῖται ὡσ ἔλαφοσ ὁ χωλόσ, τρανὴ δὲ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων, ὅτι ἐρράγη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ. καὶ ἔσται ἡ ἄνυδροσ εἰσ ἕλη, καὶ εἰσ τὴν διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατοσ ἔσται. ἐκεῖ ἔσται εὐφροσύνη ὀρνέων, ἐπαύλεισ καλάμου καὶ ἕλη. ἐκεῖ ἔσται ὁδὸσ καθαρὰ καὶ ὁδὸσ ἁγία κληθήσεται, καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτοσ, οὐδὲ ἔσται ἐκεῖ ὁδὸσ ἀκάθαρτοσ. οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ̓ αὐτῆσ καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσι. καὶ οὐκ ἔσται ἐκεῖ λέων, οὐδὲ τῶν πονηρῶν θηρίων οὐ μὴ ἀναβῇ ἐπ̓ αὐτήν, οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐκεῖ, ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι καὶ συνηγμένοι διὰ Κύριον. καὶ ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰσ Σιὼν μετ̓ εὐφροσύνησ, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιοσ ὑπὲρ κεφαλῆσ αὐτῶν. ἐπὶ γὰρ τῆσ κεφαλῆσ αὐτῶν αἴνεσισ καὶ ἀγαλλίαμα, καὶ εὐφροσύνη καταλήψεται αὐτούσ. ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμόσ.