Septuagint, Liber Psalmorum 74:

Εἰσ τὸ τέλοσ. μὴ διαφθείρῃσ. ψαλμὸσ ᾠδῆσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΕΘΑ σοι, ὁ Θεόσ, ἐξομολογησόμεθά σοι καὶ ἐπικαλεσόμεθα τὸ ὄνομά σου. διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου, ὅταν λάβω καιρόν. ἐγὼ εὐθύτητασ κρινῶ. ἐτάκη ἡ γῆ καὶ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ ἐν αὐτῇ, ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺσ στύλουσ αὐτῆσ. . εἶπα τοῖσ παρανομοῦσι. μὴ παρανομεῖτε, καὶ τοῖσ ἁμαρτάνουσι. μὴ ὑψοῦτε κέρασ, μὴ ἐπαίρετε εἰσ ὕψοσ τὸ κέρασ ὑμῶν καὶ μὴ λαλεῖτε κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν. ὅτι οὔτε ἐξ ἐξόδων οὔτε ἀπὸ δυσμῶν οὔτε ἀπὸ ἐρήμων ὀρέων, ὅτι ὁ Θεὸσ κριτήσ ἐστι, τοῦτον ταπεινοῖ καὶ τοῦτον ὑψοῖ. ὅτι ποτήριον ἐν χειρὶ Κυρίου οἴνου ἀκράτου πλῆρεσ κεράσματοσ. καὶ ἔκλινεν ἐκ τούτου εἰσ τοῦτο, πλὴν ὁ τρυγίασ αὐτοῦ οὐκ ἐξεκενώθη, πίονται πάντεσ οἱ ἁμαρτωλοὶ τῆσ γῆσ. ἐγὼ δὲ ἀγαλλιάσομαι εἰσ τὸν αἰῶνα, ψαλῶ τῷ Θεῷ Ἰακώβ. καὶ πάντα τὰ κέρατα τῶν ἁμαρτωλῶν συνθλάσω, καὶ ὑψωθήσεται τὰ κέρατα τοῦ δικαίου.