Septuagint, Liber Psalmorum 63:

Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ. ‐ ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ὁ Θεόσ, τῆσ φωνῆσ μου, ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸσ σέ, ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου. ἐσκέπασάσ με ἀπὸ συστροφῆσ πονηρευομένων, ἀπὸ πλήθουσ ἐργαζομένων ἀδικίαν, οἵτινεσ ἠκόνησαν ὡσ ρομφαίαν τὰσ γλώσσασ αὐτῶν, ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν πρᾶγμα πικρὸν τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοισ ἄμωμον, ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται. ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖσ λόγον πονηρόν, διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδασ, εἶπαν. τίσ ὄψεται αὐτούσ̣ ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντεσ ἐξερευνήσεισ. προσελεύσεται ἄνθρωποσ, καὶ καρδία βαθεῖα, καὶ ὑψωθήσεται, ὁ Θεόσ. βέλοσ νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτῶν, καὶ ἐξησθένησαν ἐπ̓ αὐτοὺσ αἱ γλῶσσαι αὐτῶν. ἐταράχθησαν πάντεσ οἱ θεωροῦντεσ αὐτούσ, καὶ ἐφοβήθη πᾶσ ἄνθρωποσ. καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ συνῆκαν. εὐφρανθήσεται δίκαιοσ ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλπιεῖ ἐπ̓ αὐτόν, καὶ ἐπαινεθήσονται πάντεσ οἱ εὐθεῖσ τῇ καρδίᾳ.