Septuagint, Liber Psalmorum 62:

Ψαλμὸσ τῷ Δαυί̈δ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆσ Ἰουδαίασ. ‐ Ο ΘΕΟΣ ὁ Θεόσ μου, πρὸσ σὲ ὀρθρίζω. ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶσ σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ. οὕτωσ ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου. ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεόσ σου ὑπὲρ ζωάσ. τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσί σε. οὕτωσ εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰσ χεῖράσ μου. ὡσ ἐκ στέατοσ καὶ πιότητοσ ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου, καὶ χείλη ἀγαλλιάσεωσ αἰνέσει τὸ στόμα μου. εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆσ στρωμνῆσ μου, ἐν τοῖσ ὄρθροισ ἐμελέτων εἰσ σέ. ὅτι ἐγενήθησ βοηθόσ μου, καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι. ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου. αὐτοὶ δὲ εἰσ μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου, εἰσελεύσονται εἰσ τὰ κατώτατα τῆσ γῆσ. παραδοθήσονται εἰσ χεῖρασ ρομφαίασ, μερίδεσ ἀλωπέκων ἔσονται. ὁ δὲ βασιλεὺσ εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ Θεῷ, ἐπαινεθήσεται πᾶσ ὁ ὀμνύων ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐνεφράγη στόμα λαλούντων ἄδικα.