헬라어 문장 검색 - Σεπτύ015́004́

(70인역 성경, 에즈라기 4:)

ΚΑΙ ἤρξατο ὁ δεύτεροσ λαλεῖν, ὁ εἴπασ περὶ τῆσ ἰσχύοσ τοῦ βασιλέωσ. ὦ ἄνδρεσ, οὐχ ὑπερισχύουσιν οἱ ἄνθρωποι, τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν κατακρατοῦντεσ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖσ̣ ὁ δὲ βασιλεὺσ ὑπερισχύει καὶ κυριεύει αὐτῶν καὶ δεσπόζει αὐτῶν, καὶ πᾶν ὃ ἐὰν εἴπῃ αὐτοῖσ, ἐνακούουσιν. ἐὰν εἴπῃ αὐτοῖσ ποιῆσαι πόλεμον ἕτεροσ πρὸσ τὸν ἕτερον, ποιοῦσιν. ἐὰν δὲ ἐξαποστείλῃ αὐτοὺσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, βαδίζουσι καὶ κατεργάζονται τὰ ὄρη καὶ τὰ τείχη καὶ τοὺσ πύργουσ, φονεύουσι καὶ φονεύονται, καὶ τὸν λόγον τοῦ βασιλέωσ οὐ παραβαίνουσιν. ἐὰν δὲ νικήσωσι, τῷ βασιλεῖ κομίζουσι πάντα, καὶ ὅσα ἐὰν προνομεύσωσι καὶ τὰ ἄλλα πάντα. καὶ ὅσοι οὐ στρατεύονται οὐδὲ πολεμοῦσιν, ἀλλὰ γεωργοῦσι τὴν γῆν, πάλιν ὅταν σπείρωσι, θερίσαντεσ ἀναφέρουσι τῷ βασιλεῖ. καὶ ἕτεροσ τὸν ἕτερον ἀναγκάζοντεσ ἀναφέρουσι τοὺσ φόρουσ τῷ βασιλεῖ. καὶ αὐτὸσ εἷσ μόνοσ ἐστίν. ἐὰν εἴπῃ ἀποκτεῖναι, ἀποκτέννουσιν. ἐὰν εἴπῃ ἀφεῖναι, ἀφιοῦσιν. εἶπε πατάξαι, τύπτουσιν. εἶπεν ἐρημῶσαι, ἐρημοῦσιν. εἶπεν οἰκοδομῆσαι, οἰκοδομοῦσιν. εἶπεν ἐκκόψαι, ἐκκόπτουσιν. εἶπε φυτεῦσαι, φυτεύουσι. καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ αὐτοῦ καὶ αἱ δυνάμεισ αὐτοῦ ἐνακούουσι. πρὸσ δὲ τούτοισ, αὐτὸσ ἀνάκειται, ἐσθίει καὶ πίνει καὶ καθεύδει, αὐτοὶ δὲ τηροῦσι κύκλῳ περὶ αὐτὸν καὶ οὐ δύνανται ἕκαστοσ ἀπελθεῖν καὶ ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ, οὐδὲ παρακούουσιν αὐτοῦ. ὦ ἄνδρεσ, πῶσ οὐχ ὑπερισχύει ὁ βασιλεύσ, ὅτι οὕτωσ ἐπάκουστόσ ἐστι̣ καὶ ἐσίγησεν. Ὁ δὲ τρίτοσ ὁ εἴπασ περὶ τῶν γυναικῶν καὶ τῆσ ἀληθείασ ‐οὗτόσ ἐστι Ζοροβάβελ‐ ἤρξατο λαλεῖν. ἄνδρεσ, οὐ μέγασ ὁ βασιλεὺσ καὶ πολλοὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ ὁ οἶνοσ ἰσχύει̣ τίσ οὖν ὁ δεσπόζων αὐτῶν ἢ τίσ ὁ κυριεύων αὐτῶν̣ οὐχ αἱ γυναῖκεσ̣ αἱ γυναῖκεσ ἐγέννησαν τὸν βασιλέα καὶ πάντα τὸν λαόν, ὃσ κυριεύει τῆσ θαλάσσησ καὶ τῆσ γῆσ. καὶ ἐξ αὐτῶν ἐγένοντο, καὶ αὗται ἐξέθρεψαν αὐτοὺσ τοὺσ φυτεύσαντασ τοὺσ ἀμπελῶνασ, ἐξ ὧν ὁ οἶνοσ γίνεται. καὶ αὗται ποιοῦσι τὰσ στολὰσ τῶν ἀνθρώπων, καὶ αὗται ποιοῦσι δόξαν τοῖσ ἀνθρώποισ, καὶ οὐ δύνανται οἱ ἄνθρωποι χωρὶσ τῶν γυναικῶν εἶναι. ἐὰν δὲ συναγάγωσι χρυσίον καὶ ἀργύριον καὶ πᾶν πρᾶγμα ὡραῖον καὶ ἴδωσι γυναῖκα μίαν καλὴν τῷ εἴδει καὶ τῷ κάλλει, ταῦτα πάντα ἀφέντεσ, εἰσ αὐτὴν ἐκκέχηναν καὶ χάσκοντεσ τὸ στόμα θεωροῦσιν αὐτήν, καὶ πάντεσ αὐτὴν αἱρετίζουσι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ πᾶν πρᾶγμα ὡραῖον. ἄνθρωποσ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα ἐγκαταλείπει, ὃσ ἐξέθρεψεν αὐτόν, καὶ τὴν ἰδίαν χώραν καὶ πρὸσ τὴν ἰδίαν γυναῖκα κολλᾶται καὶ μετὰ τῆσ γυναικὸσ ἀφίησι τὴν ψυχὴν καὶ οὔτε τὸν πατέρα μέμνηται οὔτε τὴν μητέρα οὔτε τὴν χώραν. καὶ ἐντεῦθεν δεῖ ὑμᾶσ γνῶναι ὅτι αἱ γυναῖκεσ κυριεύουσιν ὑμῶν. οὐχὶ πονεῖτε καὶ μοχθεῖτε, καὶ πάντα ταῖσ γυναιξὶ δίδοτε καὶ φέρετε̣ καὶ λαμβάνει ὁ ἄνθρωποσ τὴν ρομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἐκπορεύεται ἐξοδεύειν καὶ λῃστεύειν καὶ κλέπτειν καὶ εἰσ τὴν θάλασσαν πλεῖν καὶ ποταμούσ. καὶ τὸν λέοντα θεωρεῖ καὶ ἐν σκότει βαδίζει, καὶ ὅταν κλέψῃ καὶ ἁρπάσῃ καὶ λωποδυτήσῃ, τῇ ἐρωμένῃ ἀποφέρει. καὶ πλεῖον ἀγαπᾷ ἄνθρωποσ τὴν ἰδίαν γυναῖκα μᾶλλον ἢ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα. καὶ πολλοὶ ἀπενοήθησαν. ταῖσ ἰδίαισ διανοίαισ διὰ τὰσ γυναῖκασ καὶ δοῦλοι ἐγένοντο δἰ αὐτάσ, καὶ πολλοὶ ἀπώλοντο καὶ ἐσφάλησαν καὶ ἡμάρτοσαν διὰ τὰσ γυναῖκασ. καὶ νῦν οὐ πιστεύετέ μοι̣ οὐχὶ μέγασ ὁ βασιλεὺσ τῇ ἐξουσίᾳ αὐτοῦ̣ οὐχὶ πᾶσαι αἱ χῶραι εὐλαβοῦνται ἅψασθαι αὐτοῦ̣ ἐθεώρουν αὐτὸν καὶ Ἀπάμην τὴν θυγατέρα Βαρτάκου τοῦ θαυμαστοῦ, τὴν παλλακὴν τοῦ βασιλέωσ, καθημένην ἐν δεξιᾷ τοῦ βασιλέως καὶ ἀφαιροῦσαν τὸ διάδημα ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐπιτιθοῦσαν ἑαυτῇ καὶ ἐρράπιζε τὸν βασιλέα τῇ ἀριστερᾷ. καὶ πρὸσ τούτοισ ὁ βασιλεὺσ χάσκων τὸ στόμα ἐθεώρει αὐτήν. καὶ ἐὰν προσγελάσῃ αὐτῷ, γελᾷ. ἐὰν δὲ πικρανθῇ ἐπ̓ αὐτόν, κολακεύει αὐτήν, ὅπωσ διαλλαγῇ αὐτῷ. ὦ ἄνδρεσ, πῶσ οὐχὶ ἰσχυραὶ αἱ γυναῖκεσ, ὅτι οὕτωσ πράσσουσι̣ καὶ τότε ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ μεγιστᾶνεσ ἔβλεπον εἷσ τὸν ἕτερον. καὶ ἤρξατο λαλεῖν περὶ τῆσ ἀληθείασ. ἄνδρεσ, οὐχὶ ἰσχυραὶ αἱ γυναῖκεσ̣ μεγάλη ἡ γῆ καὶ ὑψηλὸσ ὁ οὐρανὸσ καὶ ταχὺσ τῷ δρόμῳ ὁ ἥλιοσ, ὅτι στρέφεται ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάλιν ἀποτρέχει εἰσ τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ. οὐχὶ μέγασ ὃσ ταῦτα ποιεῖ̣ καὶ ἡ ἀλήθεια μεγάλη καὶ ἰσχυροτέρα παρὰ πάντα. πᾶσα ἡ γῆ τὴν ἀλήθειαν καλεῖ, καὶ ὁ οὐρανὸσ αὐτὴν εὐλογεῖ, καὶ πάντα τὰ ἔργα σείεται καὶ τρέμει, καὶ οὐκ ἔστι μετ̓ αὐτῆσ ἄδικον οὐδέν. ἄδικοσ ὁ οἶνοσ, ἄδικοσ ὁ βασιλεύσ, ἄδικοι αἱ γυναῖκεσ, ἄδικοι πάντεσ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἄδικα πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν τὰ τοιαῦτα. καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖσ ἀλήθεια, καὶ ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῶν ἀπολοῦνται. ἡ δὲ ἀλήθεια μένει καὶ ἰσχύει εἰσ τὸν αἰῶνα καὶ ζῇ καὶ κρατεῖ εἰσ τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνοσ. καὶ οὐκ ἔστι παῤ αὐτὴν λαμβάνειν πρόσωπα, οὐδὲ διάφορα, ἀλλὰ τὰ δίκαια ποιεῖ ἀπὸ πάντων τῶν ἀδίκων καὶ πονηρῶν. καὶ πάντεσ εὐδοκοῦσι τοῖσ ἔργοισ αὐτῆσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῇ κρίσει αὐτῆσ οὐδὲν ἄδικον. καὶ αὐτῇ ἡ ἰσχὺσ καὶ τὸ βασίλειον καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ μεγαλειότησ τῶν πάντων αἰώνων. εὐλογητὸσ ὁ Θεὸσ τῆσ ἀληθείασ. καὶ ἐσιώπησε τοῦ λαλεῖν. καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ τότε ἐφώνησε, καὶ τότε εἶπον. μεγάλη ἡ ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει. Τότε ὁ βασιλεὺσ εἶπεν αὐτῷ. αἴτησαι ὃ θέλεισ πλείω τῶν γεγραμμένων, καὶ δώσομέν σοι ὃν τρόπον εὑρέθησ σοφώτεροσ, καὶ ἐχόμενόσ μου καθήσῃ, καὶ συγγενήσ μου κληθήσῃ. τότε εἶπε τῷ βασιλεῖ. μνήσθητι τὴν εὐχήν, ἣν ηὔξω, οἰκοδομῆσαι τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ τὸ βασίλειόν σου παρέλαβεσ, καὶ πάντα τὰ σκεύη τὰ ληφθέντα ἐξ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐκπέμψαι, ἃ ἐχώρισε Κῦροσ, ὅτε ηὔξατο ἐκκόψαι Βαβυλῶνα, καὶ ηὔξατο ἐξαποστεῖλαι ἐκεῖ. καὶ σὺ ηὔξω οἰκοδομῆσαι τὸν ναόν, ὃν ἐνεπύρισαν οἱ Ἰδουμαῖοι, ὅτε ἠρημώθη ἡ Ἰουδαία ὑπὸ τῶν Χαλδαίων. καὶ νῦν τοῦτό ἐστιν, ὅ σε ἀξιῶ, κύριε βασιλεῦ, καὶ ὃ αἰτοῦμαί σε, καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μεγαλωσύνη ἡ παρὰ σοῦ. δέομαι οὖν ἵνα ποιήσῃσ τὴν εὐχήν, ἣν ηὔξω τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ ποιῆσαι ἐκ στόματόσ σου. τότε ἀναστὰσ Δαρεῖοσ ὁ βασιλεὺσ κατεφίλησεν αὐτὸν καὶ ἔγραψεν αὐτῷ τὰσ ἐπιστολὰσ πρὸσ πάντασ τοὺσ οἰκονόμουσ καὶ τοπάρχασ καὶ στρατηγοὺσ καὶ σατράπασ, ἵνα προπέμψωσιν αὐτὸν καὶ τοὺσ μετ̓ αὐτοῦ πάντασ ἀναβαίνοντασ οἰκοδομῆσαι τὴν Ἱερουσαλήμ. καὶ πᾶσι τοῖσ τοπάρχαισ ἐν κοίλῃ Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ καὶ τοῖσ ἐν τῷ Λιβάνῳ ἔγραψεν ἐπιστολὰσ μεταφέρειν ξύλα κέδρινα ἀπὸ τοῦ Λιβάνου εἰσ Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅπωσ οἰκοδομήσωσι μετ̓ αὐτοῦ τὴν πόλιν. καὶ ἔγραψε πᾶσι τοῖσ Ἰουδαίοισ τοῖσ ἀναβαίνουσιν ἀπὸ τῆσ βασιλείασ εἰσ τὴν Ἰουδαίαν ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ, πάντα δυνατὸν καὶ τοπάρχην καὶ σατράπην καὶ οἰκονόμον μὴ ἀπελεύσεσθαι ἐπὶ τὰσ θύρασ αὐτῶν, καὶ πᾶσαν τὴν χώραν, ἣν κρατοῦσιν, ἀφορολόγητον αὐτοῖσ ὑπάρχειν, καὶ ἵνα οἱ Ἰδουμαῖοι ἀφίωσι τὰσ κώμασ, ἃσ διακρατοῦσι τῶν Ἰουδαίων, καὶ εἰσ τὴν οἰκοδομὴν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι κατ̓ ἐνιαυτὸν τάλαντα εἴκοσι μέχρι τοῦ οἰκοδομηθῆναι, καὶ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ὁλοκαυτώματα καρποῦσθαι καθ̓ ἡμέραν, καθὰ ἔχουσιν ἐντολὴν ἑπτακαίδεκα προσφέρειν, ἄλλα τάλαντα, δέκα κατ̓ ἐνιαυτόν, καὶ πᾶσι τοῖσ προσβαίνουσιν ἀπὸ τῆσ Βαβυλωνίασ κτίσαι τὴν πόλιν, ὑπάρχειν τὴν ἐλευθερίαν, αὐτοῖσ τε καὶ τοῖσ ἐκγόνοισ αὐτῶν, καὶ πᾶσι τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ προσβαίνουσιν. ἔγραψε δὲ καὶ τὴν χορηγίαν καὶ τὴν ἱερατικὴν στολήν, ἐν τίνι λατρεύουσιν ἐν αὐτῇ. καὶ τοῖσ Λευίταισ ἔγραψε δοῦναι τὴν χορηγίαν ἕωσ τῆσ ἡμέρασ, ἧσ ἐπιτελεσθῇ ὁ οἶκοσ καὶ Ἱερουσαλὴμ οἰκοδομηθῆναι, καὶ πᾶσι τοῖσ φρουροῦσι τὴν πόλιν ἔγραψε δοῦναι αὐτοῖσ κλήρουσ καὶ ὀψώνια. καὶ ἐξαπέστειλε πάντα τὰ σκεύη, ἃ ἐχώρισε Κῦροσ ἀπὸ Βαβυλῶνοσ. καὶ πάντα, ὅσα εἶπε Κῦροσ ποιῆσαι, καὶ αὐτὸσ ἐπέταξε ποιῆσαι καὶ ἐξαποστεῖλαι εἰσ Ἱερουσαλήμ. Καὶ ὅτε ἐξῆλθεν ὁ νεανίσκοσ, ἄρασ τὸ πρόσωπον εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Ἱερουσαλὴμ εὐλόγησε τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ λέγων. παρὰ σοῦ νίκη, καὶ παρὰ σοῦ ἡ σοφία, καὶ σὴ ἡ δόξα καὶ ἐγὼ σὸσ οἰκέτησ. εὐλογητὸσ εἶ, ὃσ ἔδωκάσ μοι σοφίαν, καὶ σοὶ ὁμολογῶ, δέσποτα τῶν πατέρων. καὶ ἔλαβε τὰσ ἐπιστολὰσ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἦλθεν εἰσ Βαβυλῶνα καὶ ἀπήγγειλε τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ πᾶσι. καὶ εὐλόγησαν τὸν Θεὸν τῶν πατέρων αὐτῶν, ὅτι ἔδωκεν αὐτοῖσ ἄνεσιν καὶ ἄφεσιν ἀναβῆναι καὶ οἰκοδομῆσαι τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ ἱερόν, οὗ ὠνομάσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτῷ. καὶ ἐκωθωνίζοντο μετὰ μουσικῶν καὶ χαρᾶσ ἡμέρασ ἑπτά.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Esdrae I 4:

(70인역 성경, 에즈라기 4:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION