Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 2 12:

(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 2 12:)

"ὁ ξένοσ οὑτοσὶ λόγουσ, ἀμελήσασ λέγειν τε καὶ ζητεῖν ἃ ἁρμόττει ἐπὶ δεῖπνον βαδίζουσιν. "ὁ δ’ Αἰγύπτιοσ σκελετόσ, ὃν ἐπιεικῶσ εἰσφέροντεσ εἰσ τὰ συμπόσια προτίθενται καὶ παρακαλοῦσι μεμνῆσθαι τάχα δὴ τοιούτουσ ἐσομένουσ, καίπερ ἄχαρισ καὶ ἀώροσ ἐπίκωμοσ ἥκων, ὅμωσ ἔχει τινὰ καιρόν, καὶ εἰ μὴ πρὸσ τὸ πίνειν καὶ ἡδυπαθεῖν ἀλλὰ πρὸσ φιλίαν καὶ ἀγάπησιν ἀλλήλων προτρέπεται, καὶ παρακαλεῖ τὸν βίον μὴ τῷ χρόνῳ βραχὺν ὄντα πράγμασι κακοῖσ μακρὸν ποιεῖν. "ἦ γὰρ οὐκ οἰεί, καθάπερ ἑστιάσοντοσ ἔστι τισ παρασκευὴ , καὶ δειπνήσοντοσ εἶναι; "Συβαρῖται μὲν γὰρ ὡσ ἐοίκε πρὸ ἐνιαυτοῦ τὰσ κλήσεισ ποιοῦνται τῶν γυναικῶν, ὅπωσ ἐκγένοιτο κατὰ σχολὴν παρασκευασαμέναισ ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ φοιτᾶν ἐπὶ τὸ δεῖπνον· "ἐγὼ δὲ πλείονοσ οἶμαι χρόνου δεῖσθαι τὴν ἀληθινὴν τοῦ δειπνήσοντοσ ὀρθῶσ παρασκευήν, ὅτι χαλεπώτερόν ἐστιν ἤθει τὸν πρέποντα κόσμον ἢ σώματι τὸν περιττὸν ἐξευρεῖν καὶ ἄχρηστον. "οὐ γὰρ ὡσ ἀγγεῖον ἥκει κομίζων ἑαυτὸν ἐμπλῆσαι πρὸσ τὸ δεῖπνον ὁ νοῦν ἔχων, ἀλλὰ καὶ σπουδάσαι τι καὶ παῖξαι καὶ ἀκοῦσαι καὶ εἰπεῖν ὧν ὁ καιρὸσ παρακαλεῖ τοὺσ συνόντασ, εἰ μέλλουσι μετ’ ἀλλήλων ἡδέωσ ἔσεσθαι. "καὶ γὰρ καὶ ὄψον πονηρὸν ἔστι παρώσασθαι, κἂν οἶνοσ ᾖ φαῦλοσ, ἐπὶ τὰσ νύμφασ καταφυγεῖν σύνδειπνοσ δὲ κεφαλαλγὴσ καὶ βαρὺσ καὶ ἀνάγωγοσ παντὸσ μὲν οἴνου καὶ ὄψου πάσησ δὲ μουσουργοῦ χάριν ἀπόλλυσι καὶ λυμαίνεται, καὶ οὐδ’ ἀπεμέσαι τὴν τοιαύτην ἀηδίαν ἕτοιμόν ἐστιν, ἀλλ’ ἐνίοισ εἰσ ἅπαντα τὸν βίον ἐμμένει τὸ πρὸσ ἀλλήλουσ δυσάρεστον, ὥσπερ ἑωλοκρασία τισ ὕβρεωσ ἢ ὀργῆσ ἐν οἴνῳ γενομένησ. "ὅθεν ἄριστα Χίλων, καλούμενοσ ἐχθέσ, οὐ πρότερον ὡμολόγησεν ἢ πυθέσθαι τῶν κεκλημένων ἕκαστον. "ἔφη γὰρ ὅτι σύμπλουν ἀγνώμονα δεῖ φέρειν καὶ σύσκηνον οἷσ πλεῖν ἀνάγκη καὶ στρατεύεσθαι· "δὲ συμπόταισ ἑαυτὸν ὡσ ἔτυχε καταμιγνύειν οὐ νοῦν ἔχοντοσ ἀνδρόσ ἐστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION