Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 21

(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 21)

κυριωτάτοισ μέρεσι τοῦ κόσμου καὶ μεγίστοισ ψυχήν, οὐκ ἄξιόν ἐστι θαυμάζειν εἰ τὰ κάλλιστα περαίνεται θεοῦ γνώμῃ. "ψυχῆσ γὰρ ὄργανον τὸ σῶμα, θεοῦ δ’ ἡ ψυχή·

"καὶ καθάπερ σῶμα πολλὰσ μὲν ἐξ αὑτοῦ κινήσεισ ἔχει, τὰσ δὲ πλείστασ καὶ καλλίστασ ὑπὸ ψυχῆσ, οὕτωσ αὖ πάλιν ἡ ψυχὴ τὰ μὲν ὑφ’ ἑαυτῆσ κινουμένη πράττει, τὰ δὲ τῷ θεῷ παρέχει χρωμένῳ κατευθύνειν καὶ τρέπειν αὐτὴν ᾗ βούλοιτο , πάντων ὀργάνων εὐτρεπέστατον οὖσα. "εἰ πῦρ μὲν ὄργανόν ἐστι θεοῦ καὶ πνεῦμα καὶ ὕδωρ καὶ νέφη καὶ ὄμβροι, δι’ ὧν πολλὰ μὲν σῴζει τε καὶ τρέφει, πολλὰ δ’ ἀπόλλυσι καὶ ἀναιρεῖ, ζῴοισ δὲ χρῆται πρὸσ;

"οὐδὲν ἁπλῶσ οὐδέπω τῶν ὑπ’ αὐτοῦ γιγνομένων. "ἀλλὰ μᾶλλον εἰκὸσ ἐξηρτημένα τῆσ τοῦ θεοῦ δυνάμεωσ ὑπουργεῖν, καὶ συμπαθεῖν ταῖσ τοῦ θεοῦ κινήσεσιν ἢ Σκύθαισ τόξα λύραι δ’ Ἕλλησι καὶ αὐλοὶ συμπαθοῦσιν. ἐπὶ δὲ τούτοισ ὁ ποιητὴσ Χερσίασ ἄλλων τε σωθέντων ἀνελπίστωσ ἐμέμνητο καὶ Κυψέλου τοῦ Περιάνδρου πατρόσ, ὃν οἱ πεμφθέντεσ ἀνελεῖν νεογνὸν ὄντα προσμειδιάσαντ’ αὐτοῖσ ἀπετράποντο·

καὶ πάλιν μετανοήσαντεσ ἐζήτουν καὶ οὐχ εὑρ͂ον, εἰσ κυψέλην ὑπὸ τῆσ μητρὸσ ἀποτεθέντα. διὸ καὶ τὸν οἶκον ἐν Δελφοῖσ κατεσκεύασεν ὁ Κύψελοσ, ὥσπερ θεοῦ τότε τὸν κλαυθμυρισμὸν ἐπισχόντοσ, ὅπωσ διαλάθοι τοὺσ ζητοῦντασ.

"Περίανδρε Χερσίασ ἐποίησε μνησθεὶσ τοῦ οἴκου·

"πολλάκισ γὰρ ἐβουλόμην ἐρέσθαι σε τῶν βατράχων τὴν αἰτίαν ἐκείνων, τί βούλονται περὶ τὸν πυθμένα τοῦ φοίνικοσ ἐντετορευμένοι τοσοῦτοι, καί τίνα πρὸσ τὸν θεὸν ἢ τὸν ἀναθέντα λόγον ἔχουσι. "φράσαιμι πρότερον ἢ πυθέσθαι παρὰ τούτων ὅ τι βούλεται τὸ μηδὲν ἄγαν αὐτοῖσ καὶ τὸ γνῶθι σαυτόν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ πολλοὺσ μὲν ἀγάμουσ πολλοὺσ δ’ ἀπίστουσ ἐνίουσ δὲ καὶ ἀφώνουσ πεποιηκὸσ ἐγγύα πάρα δ’ ἄτα.

"ἡμῶν δέῃ ταῦτα φραζόντων;

"πάλαι γὰρ Αἰσώπου λόγον εἰσ ἕκαστον ὡσ ἐοίκε τούτων συντεθεικότοσ ἐπαινεῖσ. "σπουδάζων δὲ τούτων Ὅμηρον εὑρετὴν ἀποδείκνυσι καί φησι τὸν μὲν Ἕκτορα γιγνώσκειν ἑαυτόν, τοῖσ γὰρ ἄλλοισ ἐπιτιθέμενοσ Αἰάντοσ ἀλέεινε μάχην Τελαμωνιάδαο τὸν δ’ Ὀδυσσέα τοῦ μηδὲν ἄγαν ἐπαινέτην τῷ Διομήδει παρακελεύεσθαι Τυδείδη, μήτ’ ἄρ’ με μάλ’ αἴνεε μήτε τι νείκει τὴν δ’ ἐγγύην οἱ μὲν ἄλλοι λοιδορεῖν αὐτὸν ὡσ πρᾶγμα δείλαιον καὶ μάταιον οἰόνται λέγοντα δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι, Χερσίασ δ’ οὑτοσί φησι τὴν Ἄτην ὑπὸ τοῦ Διὸσ ῥιφῆναι τῇ ἐγγύῃ παραγιγνομένην ἣν ἐγγυησάμενοσ ὁ Ζεὺσ ἐσφάλη περὶ τῆσ τοῦ Ἡρακλέουσ γενέσεωσ. "καὶ τῷ σοφωτάτῳ πιστευτέον Ὁμήρῳ νὺξ δ’ ἤδη τελέθει·

"ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. "σπείσαντεσ οὖν Μούσαισ καὶ Ποσειδῶνι καὶ Ἀμφιτρίτῃ διαλύωμεν εἰ δοκεῖ τὸ συμπόσιον. τοῦτ’ ἔσχεν, ὦ Νίκαρχε, πέρασ ἡ τότε συνουσία.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION