Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 20

(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 20)

ἔφη τοίνυν ὁ Πιττακὸσ ἔνδοξον εἶναι καὶ μνημονευόμενον ὑπὸ πολλῶν τὸν λόγον. χρησμοῦ γὰρ γενομένου τοῖσ οἰκίζουσι Λέσβον, ὅταν ἑρ́ματι πλέοντεσ προστύχωσιν ὃ καλεῖται Μεσόγειον, τότ’ ἐνταῦθα Ποσειδῶνι μὲν ταῦρον Ἀμφιτρίτῃ δὲ καὶ Νηρηίσι ζῶσαν καθεῖναι παρθένον· ὄντων οὖν ἀρχηγετῶν ἑπτὰ καὶ βασιλέων, ὀγδόου δὲ τοῦ Ἐχελάου πυθοχρήστου τῆσ ἀποικίασ ἡγεμόνοσ, οὗτοσ μὲν ἠίθεοσ ἦν ἔτι, τῶν δ’ ἑπτὰ κληρουμένων, ὅσοισ ἄγαμοι παῖδεσ ἦσαν, καταλαμβάνει θυγατέρα Σμινθέωσ ὁ κλῆροσ;

.

ἣν ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ κοσμήσαντεσ ὡσ ἐγένοντο κατὰ τὸν τόπον, ἔμελλον εὐξάμενοι καθήσειν. ἔτυχε δέ τισ ἐρῶν αὐτῆσ; οὐκ ἀγεννὴσ ὡσ ἐοίκε νεανίασ, οὗ καὶ τοὔνομα διαμνημονεύουσιν Ἔναλον.

οὗτοσ ἀμήχανόν τινα τοῦ βοηθεῖν τῇ παρθένῳ προθυμίαν ἐν τῷ τότε πάθει λαβὼν παρὰ τὸν καιρὸν ὡρ́μησε καὶ περιπλακεὶσ ὁμοῦ συγκαθῆκεν ἑαυτὸν εἰσ τὴν θάλατταν.

εὐθὺσ μὲν οὖν φήμη τισ οὐκ ἔχουσα τὸ βέβαιον, ἄλλωσ δὲ πείθουσα πολλοὺσ ἐν τῷ στρατοπέδῳ διηνέχθη περὶ σωτηρίασ αὐτῶν καὶ κομιδῆσ.

δ’ ἄλλα θειότερα τούτων ἐκπλήττοντα καὶ κηλοῦντα τοὺσ πολλοὺσ διηγεῖσθαι , πάντων δὲ πίστιν ἔργῳ παρασχεῖν.

κύματοσ γὰρ ἠλιβάτου περὶ τὴν νῆσον αἰρομένου καὶ τῶν ἀνθρώπων δεδιότων ἀπαντῆσαι, μόνον · ’ ·

’ θαλάττῃ ἕπεσθαι πολύποδασ αὐτῷ πρὸσ τὸ ἱερὸν τοῦ Ποσειδῶνοσ. ὧν τοῦ μεγίστου λίθον κομίζοντοσ λαβεῖν τὸν Ἔναλον καὶ ἀναθεῖναι, καὶ τοῦτον Ἔναλον καλοῦμεν.

"εἴ τισ εἰδείη διαφορὰν ἀδυνάτου καὶ ἀσυνήθουσ καὶ παραλόγου καὶ παραδόξου, μάλιστ’ ἄν, ὦ Χίλων, καὶ μήτε πιστεύων ὡσ ἔτυχε μήτ’ ἀπιστῶν τὸ μηδὲν ἄγαν ὡσ σὺ προσέταξασ διαφυλάττων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION