Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Διὰ τί τῶν μιμουμένων τοὺσ ὀργιζομένουσ καὶ λυπουμένουσ ἡδέωσ ἀκούομεν, αὐτῶν δὲ τῶν ἐν τοῖσ πάθεσιν ὄντων ἀηδῶσ. 3:

καὶ δυσκολαίνομεν, οἱ δ’ ὑποκρινόμενοι ταῦτα τὰ πάθη καὶ μιμούμενοι τὰσ φωνὰσ αὐτῶν καὶ τὰσ διαθέσεισ εὐφραίνουσιν ἡμᾶσ. ἐκείνων μὲν οὖν ἁπάντων σχεδὸν εἷσ ἦν λόγοσ· ἔφασαν γάρ, ἐπειδὴ κρείττων ὁ μιμούμενόσ ἐστι τοῦ πάσχοντοσ ἀληθῶσ καὶ τῷ μὴ πεπονθέναι διαφέρει, συνιέντασ ἡμᾶσ τούτου τέρπεσθαι καὶ χαίρειν.