Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ ἡ αἰτία, δι’ ἣν ἡ συκῆ δριμύτατον οὖσα δένδρον γλυκύτατον παρέχει τὸν καρπόν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ ἡ αἰτία, δι’ ἣν ἡ συκῆ δριμύτατον οὖσα δένδρον γλυκύτατον παρέχει τὸν καρπόν.)

μετὰ δὲ ταῦτα περὶ τῶν σύκων διηπορήθη, τί δήποτε πίων καὶ γλυκὺσ οὕτω καρπὸσ ἀπὸ δένδρου φύεται πικροτάτου· διὰ τὴν τραχύτητα θρῖον ὠνόμασται, καὶ τὸ ξύλον ὀπῶδέσ;

ἐστιν, ὥστε καόμενον μὲν ἐκδιδόναι δριμύτατον καπνὸν κατακαυθὲν δὲ τὴν ἐκ τῆσ τέφρασ κονίαν ῥυπτικωτάτην παρέχειν ὑπὸ δριμύτητοσ.

ὃ δ’ ἐστὶ θαυμασιώτατον, ἀνθούντων ἁπάντων ὅσα βεβλάστηκε καὶ καρπογονεῖ, μόνον ἀνανθέσ ἐστι τὸ τῆσ συκῆσ φυτόν· εἰ δ’, ὥσ φασιν, οὐ κεραυνοῦται, καὶ τοῦτ’ ἄν τισ ἀναθείη τῇ πικρότητι καὶ καχεξίᾳ τοῦ στελέχουσ·

τῶν γὰρ τοιούτων οὐ δοκοῦσιν ἐπιθιγγάνειν οἱ κεραυνοί, καθάπερ οὐδὲ τῆσ φώκησ τοῦ δέρματοσ οὐδὲ τῆσ ὑαίνησ. ὑπολαβὼν οὖν ὁ πρεσβύτησ ἔφη, ὅσον ἂν ἐνῇ τῷ φυτῷ γλυκύτητοσ, ἅπαν τοῦτο συνθλιβόμενον εἰσ τὸν καρπὸν. εἰκότωσ δριμὺ ποιεῖν καὶ ἄκρατον τὸ λειπόμενον· ῶσπερ γὰρ τὸ ἧπαρ, εἰσ ἕνα τόπον τοῦ χολώδουσ ἀποκριθέντοσ, αὐτὸ γίγνεται γλυκύτατον οὕτω τὴν συκῆν εἰσ τὸ σῦκον ἅπαν τὸ λιπαρὸν καὶ νόστιμον ἀφιεῖσαν αὐτὴν ἄμοιρον εἶναι γλυκύτητοσ.

"ποιοῦμαι σημεῖον, ὃ λέγουσιν οἱ κηπουροί·

"λέγουσι γουσι δὲ τοῦ πηγάνου τὸ φυόμενον ὑπ’ αὐτῇ καὶ παραφυτευόμενον ἣδιον εἶναι καὶ τῷ χυμῷ μαλακώτερον, ὡσ ἂν ἀπολαῦόν τινὸσ γλυκύτητοσ, κατασβέννυται τἄγαν βαρὺ καὶ κατάκορον, εἰ μὴ νὴ Δία τοὐναντίον ἡ συκῆ περισπῶσα τὴν τροφὴν ἐξαιρεῖ τὸ τῆσ δριμύτητοσ.

상위

Quaestiones Convivales

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION