Septuagint, Liber Psalmorum 29:

Εἰσ τὸ τέλοσ. ψαλμὸσ ᾠδῆσ τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ οἴκου. Δαυί̈δ. ‐ ΥΨΩΣΩ σε, Κύριε, ὅτι ὑπέλαβέσ με καὶ οὐκ εὔφρανασ τοὺσ ἐχθρούσ μου ἐπ̓ ἐμέ. Κύριε ὁ Θεόσ μου, ἐκέκραξα πρὸσ σέ, καὶ ἰάσω με. Κύριε, ἀνήγαγεσ ἐξ ᾅδου τὴν ψυχήν μου, ἔσωσάσ με ἀπὸ τῶν καταβαινόντων εἰσ λάκκον. ψάλατε τῷ Κυρίῳ, οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆσ ἁγιωσύνησ αὐτοῦ. ὅτι ὀργὴ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ, καὶ ζωὴ ἐν τῷ θελήματι αὐτοῦ. τὸ ἑσπέρασ αὐλισθήσεται κλαυθμὸσ καὶ εἰσ τὸ πρωί̈ ἀγαλλίασισ. ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ εὐθηνίᾳ μου. οὐ μὴ σαλευθῶ εἰσ τὸν αἰῶνα. Κύριε, ἐν τῷ θελήματί σου παρέσχου τῷ κάλλει μου δύναμιν. ἀπέστρεψασ δὲ τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐγενήθην τεταραγμένοσ. πρὸσ σέ, Κύριε, κεκράξομαι, καὶ πρὸσ τὸν Θεόν μου δεηθήσομαι. τίσ ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου ἐν τῷ καταβαίνειν με εἰσ διαφθοράν̣ μὴ ἐξομολογήσεταί σοι χοῦσ ἢ ἀναγγελεῖ τὴν ἀλήθειάν σου̣ ἤκουσε Κύριοσ, καὶ ἠλέησέ με, Κύριοσ ἐγενήθη βοηθόσ μου. ἔστρεψασ τὸν κοπετόν μου εἰσ χαρὰν ἐμοί, διέῤῥηξασ τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάσ με εὐφροσύνην, ὅπωσ ἂν ψάλῃ σοι ἡ δόξα μου καὶ οὐ μὴ κατανυγῶ. Κύριε ὁ Θεόσ μου, εἰσ τὸν αἰῶνα ἐξομολογήσομαί σοι.