헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυομοδό1́11́

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 11)

οὕτωσ , ἐν ταῖσ ἀναγνώσεσι τῶν ποιημάτων ὁ μὲν ἀπανθίζεται τὴν ἱστορίαν, ὁ δ’ ἐμφύεται τῷ κάλλει καὶ τῇ κατασκευῇ τῶν ὀνομάτων, καθάπερ ὁ Ἀριστοφάνησ περὶ τοῦ Εὐριπίδου φησὶ χρῶμαι γὰρ αὐτοῦ τοῦ στόματοσ τῷ στρογγύλῳ · καὶ ῥητορικῶσ, τὸν δὲ φιλότιμον καὶ φιλόκαλον καὶ μὴ παιγνίασ ἀλλὰ παιδείασ ἕνεκα ποιημάτων ἁπτόμενον ἀργῶσ καὶ ἀμελῶσ ἀκούειν τῶν πρὸσ ἀνδρείαν ἢ σωφροσύνην ἢ δικαιοσύνην ἀναπεφωνημένων, οἱᾶ καὶ ταῦτ’ ἐστὶ Τυδείδη, τί παθόντε λελάσμεθα θούριδοσ ἀλκῆσ;

ἀλλ’ ἄγε δεῦρο, πέπον, παρ’ ἔμ’ ἵστασο·

δὴ γὰρ ἔλεγχοσ ἔσσεται, εἴ κεν νῆασ ἕλῃ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ τὸ γὰρ ἐν κινδύνῳ τοῦ διαφθαρῆναι καὶ ἀπολέσθαι μετὰ πάντων ὄντα τὸν φρονιμώτατον ὁρᾶν τὸ αἰσχρὸν δεδοικότα καὶ τὸ ἐπονείδιστον ἀλλὰ μὴ τὸν θάνατον, ἐμπαθῆ ποιήσει πρὸσ ἀρετὴν τὸν νέον. μήτε καλῷ τὸ σῶμα μήτ’ ἰσχυρῷ τὴν θεὸν χαίρουσαν ἀλλὰ φρονίμῳ καὶ δικαίῳ ποιήσασ, καὶ πάλιν τὸν Ὀδυσσέα φάσκουσα μὴ περιορᾶν μηδὲ προλείπειν οὕνεκ’ ἐπητήσ ἐστι καὶ ἀγχίνοοσ καὶ ἐχέφρων, ἐνδείκνυται μόνον εἶναι τῶν ἡμετέρων θεοφιλὲσ καὶ θεῖον ἀρετήν, εἴγε δὴ τὰ ὅμοια χαίρειν τοῖσ ὁμοίοισ πέφυκεν.

προκαταλαμβάνειν τῷ λογισμῷ πόρρωθεν ὅπωσ οὐδ’ ἄκων τῷ πάθει περιπεσεῖται, θαυμαστῆσ ἐστι προνοίασ.

οὕτω δὲ δεῖ καὶ πρὸσ μέθην τὸν φίλοινον ἔχειν καὶ πρὸσ ἔρωτα τὸν ἐρωτικόν·

ὥσπερ ὁ Ἀγησίλαοσ οὐχ ὑπέμεινεν ὑπὸ τοῦ καλοῦ φιληθῆναι προσιόντοσ, ὁ δὲ Κῦροσ οὐδ’ ἰδεῖν τὴν Πάνθειαν ἐτόλμησε, τῶν ἀπαιδεύτων τοὐναντίον ὑπεκκαύματα τοῖσ πάθεσι συλλεγόντων καὶ πρὸσ ἃ μάλιστα κακῶσ καὶ ὀλισθηρῶσ ἔχουσιν αὑτοὺσ προϊεμένων. καὶ τὸν Τηλέμαχον ἐκ τοῦ λόγου συνιδὼν χαλεπὸν ὄντα καὶ μισοπόνηρον ἀμβλύνει καὶ παρασκευάζει πόρρωθεν ἡσυχίαν ἄγειν καὶ ἀνέχεσθαι, κελεύων εἰ δὲ μ’ ἀτιμήσουσι δόμον κάτα, σὸν δὲ φίλον κῆρ τετλάτω ἐν στήθεσσι κακῶσ πάσχοντοσ ἐμεῖο , ἤν περ καὶ διὰ δῶμα ποδῶν ἕλκωσι θύραζε ἢ βέλεσιν βάλλωσι·

σὺ δ’ εἰσορόων ἀνέχεσθαι ὥσπερ γὰρ τοὺσ ἵππουσ οὐκ ἐν τοῖσ δρόμοισ χαλινοῦσιν ἀλλὰ πρὸ τῶν δρόμων, οὕτω τοὺσ δυσκαθέκτουσ πρὸσ τὰ δεινὰ καὶ θυμοειδεῖσ προκαταλαμβάνοντεσ τοῖσ λογισμοῖσ καὶ προκαταρτύοντεσ ἐπὶ τοὺσ ἀγῶνασ ἄγουσι.

ἀμελῶσ ἀκούειν, ἀλλὰ τὴν μὲν Κλεάνθουσ παιδιὰν παραιτεῖσθαι·

κατειρωνεύεται γὰρ ἔστιν ὅτε προσποιούμενοσ ἐξηγεῖσθαι τὸ Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων καὶ τὸ Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε κελεύων ἀναγιγνώσκειν ὑφ’ ἕν, ὡσ τὸν ἐκ τῆσ γῆσ ἀναθυμιώμενον ἀέρα διὰ τὴν ἀνάδοσιν ἀναδωδωναῖον ὄντα.

καὶ Χρύσιπποσ δὲ πολλαχοῦ γλίσχροσ ἐστίν, οὐ παίζων ἀλλ’ εὑρησιλογῶν ἀπιθάνωσ, καὶ παραβιαζόμενοσ εὐρύοπα Κρονίδην εἶναι τὸν δεινὸν ἐν τῷ διαλέγεσθαι καὶ διαβεβηκότα τῇ δυνάμει τοῦ λόγου.

ἐσθλὸσ καὶ πᾶσιν γὰρ ἐπίστατο μείλιχοσ εἶναι τήν τε γὰρ ἀνδρείαν ἀποφαίνων μάθημα καὶ τὸ προσφιλῶσ ἅμα καὶ κεχαρισμένωσ ἀνθρώποισ ὁμιλεῖν ἀπ’ ἐπιστήμησ καὶ κατὰ λόγον γίγνεσθαι νομίζων προτρέπει μὴ ἀμελεῖν ἑαυτῶν, ἀλλὰ μανθάνειν τὰ καλὰ καὶ προσέχειν τοῖσ διδάσκουσιν, ὡσ καὶ τὴν σκαιότητα καὶ τὴν δειλίαν ἀμαθίαν καὶ ἄγνοιαν οὖσαν.

ἦ μὰν ἀμφοτέροισιν ὁμὸν γένοσ ἠδ’ ἰά πάτρη, ἀλλὰ Ζεὺσ πρότεροσ;

γεγόνει καὶ πλείονα ᾔδη’ θειότατον γὰρ ἀποφαίνει τὴν φρόνησιν καὶ βασιλικώτατον, ἐν ᾗ τίθεται τὴν μεγίστην ὑπεροχὴν τοῦ Διόσ, ἅτε δὴ καὶ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ ἕπεσθαι ταύτῃ νομίζων.

ἐθιστέον δ’ ἅμα καὶ τούτων ἐγρηγορότωσ τὸν νέον ἀκούειν ψεῦδοσ δ’ οὐκ ἐρέει· μάλα γὰρ πεπνυμένοσ ἐστὶ καί Ἀντίλοχε, πρόσθεν πεπνυμένε, ποῖον ἔρεξασ;

καὶ Γλαῦκε, τίη δὲ σὺ τοῖοσ ἐὼν ὑπέροπλον ἐείπασ;

ὦ πέπον, ἦ τ’ ἐφάμην σε περὶ φρένασ ἔμμεναι ἄλλων , ὡσ οὔτε ψευδομένων τῶν φρονίμων οὔτε κακομαχούντων ἐν τοῖσ·

ἀγῶσιν οὔτε παρ’ ἀξίαν ἑτέροισ ἐγκαλούντων.

καὶ τὸν Πάνδαρον δὲ πεισθῆναι λέγων διὰ τὴν ἀφροσύνην τὰ ὁρ́κια συγχέαι δῆλὸσ ἐστιν οὐκ ἂν ἀδικῆσαι τὸν φρόνιμον ἡγούμενοσ ὅμοια δ’ ἔστι καὶ περὶ σωφροσύνησ ὑποδεικνύειν ἐφιστάντα τοῖσ οὕτω λεγομένοισ οιαὶ τῷ δὲ γονὴ Προίτου ἐπεμήνατο, δῖ’ Ἄντεια, κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι πεῖθ’ ἀγαθὰ φρονέοντα, δαΐφρονα Βελλεροφόντην ἡ δ’ ἤτοι τὸ πρὶν μὲν ἀναίνετο ἔργον ἀεικέσ, δῖα Κλυταιμνήστρη·

φρεσὶ γὰρ κέχρητ’ ἀγαθῇσιν ἐν μὲν οὖν τούτοισ τῇ φρονήσει τὴν τοῦ σωφρονεῖν αἰτίαν ἀποδίδωσιν, ἐν δὲ ταῖσ παρὰ τὰσ μάχασ κελεύσεσιν ἑκάστοτε λέγων αἰδώσ, ὦ Λύκιοι.

πόσε φεύγετε;

νῦν θοοὶ ἔστε καὶ ἀλλ’ ἐν φρεσὶ θέσθε ἕκαστοσ αἰδῶ καὶ νέμεσιν· δὴ γὰρ μέγα νεῖκοσ ὄρωρεν ἀνδρείουσ ἐοίκε ποιεῖν τοὺσ σώφρονασ διὰ τὸ αἰδεῖσθαι τὰ αἰσχρὰ καὶ τὰσ ἡδονὰσ δυναμένουσ ὑπερβαίνειν καὶ τοὺσ κινδύνουσ ὑφίστασθαι.

βαθεῖαν ἄλοκα διὰ φρενὸσ καρπούμενοσ, ἀφ’ ἧσ τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα τὸ γὰρ ἐφ’ ἑαυτῷ καὶ τῇ διαθέσει τῇ περὶ αὑτὸν οὔσῃ κρατίστῃ μεγαλοφρονεῖν νοῦν ἔχοντοσ ἀνδρόσ ἐστι.

πάντων οὖν ἀναγομένων εἰσ τὴν φρόνησιν ἀποδείκνυται πᾶν εἶδοσ ἀρετῆσ ἐπιγιγνόμενον ἐκ λόγου καὶ διδασκαλίασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 11

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION