Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, περὶ τῶν καταβασκαίνειν λεγομένων. 13:

"ἀλλὰ θαυμάζω, πῶσ ἔλαθον ὑμᾶσ οὐδὲν ἄλλο τῶν ῥευμάτων τούτων ἢ τὸ ἔμψυχον ἀφελὼν καὶ προαιρετικὸν ἵνα μή με δόξητε πόρρω νυκτῶν ὑμῖν ἐπάγοντα φάσματα καὶ εἴδωλα πεπνυμένα καὶ φρονοῦντα μορμολύττεσθαι καὶ διαταράττειν. "ἑώθεν οὖν, ἐὰν δοκῇ, περὶ τούτων σκεψώμεθα.