Plutarch, Marcus Cato, chapter 20

(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 20)

γέγονε δὲ καὶ πατὴρ ἀγαθὸσ καὶ περὶ γυναῖκα χρηστὸσ ἀνὴρ καὶ χρηματιστὴσ οὐκ εὐκαταφρόνητοσ οὐδ’ ὥσ τι μικρὸν ἢ φαῦλον ἐν παρέργῳ μεταχειρισάμενοσ τὴν τοιαύτην ἐπιμέλειαν. ὅθεν οἰόμαι δεῖν καὶ περὶ τούτων ὅσα καλῶσ ἔχει διελθεῖν γυναῖκα μὲν εὐγενεστέραν ἢ πλουσιωτέραν ἔγημεν, ἡγούμενοσ ὁμοίωσ μὲν ἀμφοτέρασ ἔχειν βάροσ καὶ φρόνημα, τὰσ δὲ γενναίασ αἰδουμένασ τὰ αἰσχρὰ μᾶλλον ὑπηκόουσ εἶναι πρόσ τὰ καλὰ τοῖσ γεγαμηκόσι. τὸν δὲ τύπτοντα γαμετὴν ἢ παῖδα τοῖσ ἁγιωτάτοισ ἔλεγεν ἱεροῖσ προσφέρειν τὰσ χεῖρασ, ἐν ἐπαίνῳ δὲ μείζονι τίθεσθαι τὸ γαμέτην ἀγαθὸν ἢ τὸ μέγαν εἶναι συγκλητικόν ἐπεὶ καὶ Σωκράτουσ οὐδὲν ἄλλο θαυμάζειν τοῦ παλαιοῦ πλὴν ὅτι γυναικὶ χαλεπῇ καὶ παισὶν ἀποπλήκτοισ χρώμενοσ ἐπιεικῶσ καὶ πρᾴωσ διετέλεσε, γενομένου δὲ τοῦ παιδὸσ οὐδὲν ἦν ἔργον οὕτωσ ἀναγκαῖον, εἰ μή τι δημόσιον, ὡσ μὴ παρεῖναι τῇ γυναικὶ λουούσῃ τὸ βρέφοσ καὶ σπαργανούσῃ.

αὐτὴ γὰρ ἔτρεφεν ἰδίῳ γάλακτι·

πολλάκισ δὲ καὶ τὰ τῶν δούλων παιδάρια τῷ μαστῷ προσιεμένη κατεσκεύαζεν εὔνοιαν ἐκ τῆσ συντροφίασ πρόσ τὸν υἱόν. ἐπεὶ δὲ ἤρξατο συνιέναι, παραλαβὼν αὐτὸσ ἐδίδασκε γράμματα, καίτοι χαρίεντα δοῦλον εἶχε γραμματιστὴν ὄνομα Χίλωνα, πολλοὺσ διδάσκοντα παῖδασ. οὐκ ἠξίου δὲ τὸν υἱόν, ὥσ φησιν αὐτόσ, ὑπὸ δούλου κακῶσ ἀκούειν ἢ τοῦ ὠτὸσ ἀνατείνεσθαι μανθάνοντα βράδιον, οὐδέ γε μαθήματοσ τηλικούτου τῷ δούλῳ χάριν ὀφείλειν, ἀλλ’ αὐτὸσ μὲν ἦν γραμματιστήσ, αὐτὸσ δὲ νομοδιδάκτησ, αὐτὸσ δὲ γυμναστήσ, οὐ μόνον ἀκοντίζειν οὐδ’ ὁπλομαχεῖν οὐδ’ ἱππεύειν διδάσκων τὸν υἱόν, ἀλλὰ καὶ τῇ χειρὶ πὺξ παίειν καὶ καῦμα καὶ ψῦχοσ ἀνέχεσθαι καὶ τὰ δινώδη καὶ τραχύνοντα τοῦ ποταμοῦ διανηχόμενον ἀποβιάζεσθαι.

καὶ τὰσ ἱστορίασ δὲ συγγράψαι φησὶν αὐτὸσ ἰδίᾳ χειρὶ καὶ μεγάλοισ γράμμασιν, ὅπωσ οἴκοθεν ὑπάρχοι τῷ παιδὶ πρόσ ἐμπειρίαν τῶν παλαιῶν καὶ πατρίων ὠφελεῖσθαι τὰ δ’ αἰσχρὰ τῶν ῥημάτων οὐχ ἧττον εὐλαβεῖσθαι τοῦ παιδὸσ παρόντοσ ἢ τῶν ἱερῶν παρθένων, ἃσ Ἑστιάδασ καλοῦσι συλλούσασθαι δὲ μηδέποτε.

καὶ τοῦτο κοινὸν ἐοίκε Ῥωμαίων ἔθοσ εἶναι· καὶ γὰρ πενθεροὶ γαμβροῖσ ἐφυλάττοντο συλλούεσθαι, δυσωπούμενοι τὴν ἀποκάλυψιν καὶ γύμνωσιν. εἶτα μέντοι παρ’ Ἑλλήνων τὸ γυμνοῦσθαι μαθόντεσ, αὐτοὶ πάλιν τοῦ καὶ μετὰ γυναικῶν τοῦτο πράσσειν ἀναπεπλήκασι τοὺσ Ἕλληνασ.

οὕτω δὲ καλὸν ἔργον εἰσ ἀρετὴν τῷ Κάτωνι πλάττοντι καὶ δημιουργοῦντι τὸν υἱόν, ἐπεὶ τὰ τῆσ προθυμίασ ἦν ἄμεμπτα καὶ δι’ εὐφυϊάν ὑπήκουεν ἡ ψυχή, τὸ δὲ σῶμα μαλακώτερον ἐφαίνετο τοῦ πονεῖν, ὑπανῆκεν αὐτῷ τὸ σύντονον ἄγαν καὶ κεκολασμένον τῆσ διαίτησ, ὁ δέ, καίπερ οὕτωσ ἔχων, ἀνὴρ ἀγαθὸσ ἦν ἐν ταῖσ στρατείαισ, καὶ τὴν πρόσ Περσέα μάχην ἠγωνίσατο λαμπρῶσ Παύλου στρατηγοῦντοσ. εἶτα μέντοι τοῦ ξίφουσ ἐκκρουσθέντοσ ὑπὸ πληγῆσ ἢ δι’ ὑγρότητα τῆσ χειρὸσ ἐξολισθόντοσ ἀχθεσθεὶσ τρέπεται πρόσ τινασ τῶν συνήθων, καὶ παραλαβὼν ἐκείνουσ αὖθισ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ ἐνέβαλε.

πολλῷ δ’ ἀγῶνι καὶ βίᾳ μεγάλῃ διαφωτίσασ τὸν τόπον ἀνεῦρε μόγισ ἐν πολλοῖσ σάγμασιν ὅπλων καὶ σώμασι νεκρῶν ὁμοῦ φίλων τε καὶ πολεμίων κατασεσωρευμένων. ἐφ’ ᾧ καὶ Παῦλοσ ὁ στρατηγὸσ ἠγάσθη τὸ μειράκιον, καὶ Κάτωνοσ αὐτοῦ φέρεταί τισ ἐπιστολὴ πρόσ τὸν υἱόν ὑπερφυῶσ ἐπαινοῦντοσ τὴν περὶ τὸ ξίφοσ φιλοτιμίαν αὐτοῦ καὶ σπουδήν.

ὕστερον δὲ καὶ Παύλου θυγατέρα Τερτίαν ἔγημεν ὁ νεανίασ, ἀδελφὴν Σκηπίωνοσ, οὐχ ἧττον ἤδη δι’ αὑτὸν ἢ τὸν πατέρα καταμιγνύμενοσ εἰσ γένοσ τηλικοῦτον. ἡ μὲν οὖν περὶ τὸν υἱὸν ἐπιμέλεια τοῦ Κάτωνοσ ἄξιον ἔσχεν τέλοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION