Plutarch, Marcus Cato, chapter 16

(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 16)

τῆσ δ’ ὑπατείασ κατόπιν ἔτεσι δέκα τιμητείαν ὁ Κάτων παρήγγειλε. κορυφὴ δέ τίσ ἐστι τιμῆσ ἁπάσησ ἡ ἀρχὴ καὶ τρόπον τινὰ τῆσ πολιτείασ ἐπιτελείωσισ, ἄλλην τε πολλὴν ἐξουσίαν ἔχουσα καὶ τὴν περὶ τὰ ἤθη καὶ τοὺσ βίουσ ἐξέτασιν. οὔτε γὰρ γάμον οὔτε παιδοποιίαν τινὸσ οὔτε δίαιταν οὔτε συμπόσιον ᾤοντο δεῖν ἄκριτον καὶ ἀνεξέταστον, ὡσ ἕκαστοσ ἐπιθυμίασ ἔχοι καὶ προαιρέσεωσ, ἀφεῖσθαι. πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν τούτοισ νομίζοντεσ ἡ ταῖσ ὑπαίθροισ καὶ πολιτικαῖσ πράξεσι τρόπον ἀνδρὸσ ἐνορᾶσθαι, φύλακα καὶ σωφρονιστὴν καὶ κολαστὴν τοῦ μηδένα καθ’ ἡδονὰσ ἐκτρέπεσθαι καὶ παρεκβαίνειν τὸν ἐπιχώριον καὶ συνήθη βίον ᾑροῦντο τῶν καλουμένων πατρικίων ἕνα καὶ τῶν δημοτικῶν ἕνα.

τιμητὰσ δὲ τούτουσ προσηγόρευον, ἐξουσίαν ἔχοντασ ἀφελέσθαι μὲν ἵππον, ἐκβαλεῖν δὲ συγκλήτου τὸν ἀκολάστωσ βιοῦντα καὶ ἀτάκτωσ, οὗτοι δὲ καὶ τὰ τιμήματα τῶν οὐσιῶν λαμβάνοντεσ ἐπεσκόπουν, καὶ ταῖσ ἀπογραφαῖσ τὰ γένη καὶ τὰσ πολιτείασ διέκρινον· ἄλλασ τε μεγάλασ ἔχει δυνάμεισ ἡ ἀρχή.

διὸ καὶ τῷ Κάτωνι πρὸσ τὴν παραγγελίαν ἀπήντησαν ἐνιστάμενοι σχεδὸν οἱ γνωριμώτατοι καὶ πρῶτοι τῶν συγκλητικῶν. τοὺσ μὲν γὰρ εὐπατρίδασ ὁ φθόνοσ ἐλύπει, παντάπασιν οἰομένουσ προπηλακίζεσθαι τὴν εὐγένειαν ἀνθρώπων ἀπ’ ἀρχῆσ ἀδόξων εἰσ τὴν ἄκραν τιμὴν καὶ δύναμιν ἀναβιβαζομένων, οἱ δὲ μοχθηρὰ συνειδότεσ αὑτοῖσ ἐπιτηδεύματα καὶ τῶν πατρίων ἐκδιαίτησιν ἐθῶν ἐφοβοῦντο τὴν αὐστηρίαν τοῦ ἀνδρόσ, ἀπαραίτητον ἐν ἐξουσίᾳ καὶ χαλεπὴν ἐσομένην. διὸ συμφρονήσαντεσ καὶ παρασκευάσαντεσ ἑπτὰ κατῆγον ἐπὶ τὴν παραγγελίαν ἀντιπάλουσ τῷ Κάτωνι, θεραπεύοντασ ἐλπίσι χρησταῖσ τὸ πλῆθοσ, ὡσ δὴ μαλακῶσ καὶ πρὸσ ἡδονὴν ἄρχεσθαι δεόμενον.

τοὐναντίον δ’ ὁ Κάτων οὐδεμίαν ἐνδιδοὺσ ἐπιείκειαν, ἀλλ’ ἄντικρυσ ἀπειλῶν τε τοῖσ πονηροῖσ ἀπὸ τοῦ βήματοσ καὶ κεκραγὼσ μεγάλου καθαρμοῦ χρῄζειν τὴν πόλιν, ἠξίου τοὺσ πολλοὺσ, εἰ σωφρονοῦσι, μὴ τὸν ἥδιστον, ἀλλὰ τὸν σφοδρότατον αἱρεῖσθαι τῶν ἰατρῶν τοῦτον δὲ αὐτὸν εἶναι καὶ τῶν πατρικίων ἕνα Φλάκκον Οὐαλλέριον·

μετ’ ἐκείνου γὰρ οἰέσθαι μόνου τὴν τρυφὴν καὶ τὴν μαλακίαν ὥσπερ ὕδραν τέμνων καὶ ἀποκαίων προὔργου τι ποιήσειν, τῶν δ’ ἄλλων ὁρᾶν ἕκαστον ἄρξαι κακῶσ βιαζόμενον, ὅτι τοὺσ καλῶσ ἄρξοντασ δέδοικεν. οὕτω δ’ ἄρα μέγασ ἦν ὡσ ἀληθῶσ καὶ μεγάλων ἄξιοσ δημαγωγῶν ὁ Ῥωμαίων δῆμοσ, ὥστε μὴ φοβηθῆναι τὴν ἀνάτασιν καὶ τὸν ὄγκον τοῦ ἀνδρόσ, ἀλλὰ τοὺσ ἡδεῖσ ἐκείνουσ καὶ πρὸσ χάριν ἅπαντα ποιήσειν δοκοῦντασ ἀπορρίψασ ἑλέσθαι μετὰ τοῦ Κάτωνοσ τὸν Φλάκκον, ὥσπερ οὐκ αἰτοῦντοσ ἀρχήν, ἀλλ’ ἄρχοντοσ ἤδη καὶ προστάττοντοσ ἀκροώμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION