Plutarch, Marcus Cato, chapter 23

(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 23)

ταῦτα δ’ οὐχ, ὡσ ἔνιοι νομίζουσι, Καρνεάδῃ δυσχεράνασ ἔπραξεν, ἀλλ’ ὅλωσ φιλοσοφίᾳ προσκεκρουκὼσ καὶ πᾶσαν Ἑλληνικὴν μοῦσαν καὶ παιδείαν ὑπὸ φιλοτιμίασ προπηλακίζων, ὅσ γε καὶ Σωκράτη φησὶ λάλον καὶ βίαιον γενόμενον ἐπιχειρεῖν τρόπῳ δυνατὸσ ἦν, τυραννεῖν τῆσ πατρίδοσ, καταλύοντα τὰ ἔθη καὶ πρὸσ ἐναντίασ τοῖσ νόμοισ δόξασ ἕλκοντα καὶ μεθιστάντα τοὺσ πολίτασ. τὴν δ’ Ἰσοκράτουσ διατριβὴν ἐπισκώπτων γηρᾶν φησὶ παρ’ αὑτῷ τοὺσ μαθητάσ ὡσ ἐν Αἵδου παρὰ Μίνῳ χρησομένουσ ταῖσ τέχναισ καὶ δίκασ ἐροῦντασ.

τὸν δὲ παῖδα διαβάλλων πρὸσ τὰ Ἑλληνικά φωνῇ κέχρηται θρασυτέρᾳ τοῦ γήρωσ, οἱο͂ν ἀποθεσπίζων καὶ προμαντεύων, ὡσ ἀπολοῦσι Ῥωμαῖοι τὰ πράγματα γραμμάτων Ἑλληνικῶν ἀναπλησθέντεσ. ἀλλὰ ταύτην μὲν αὐτοῦ τὴν δυσφημίαν ὁ χρόνοσ ἀποδείκνυσι κενήν, ἐν ᾧ τοῖσ τε πράγμασιν ἡ πόλισ ἤρθη μεγίστη καὶ πρὸσ Ἑλληνικὰ μαθήματα καὶ παιδείαν ἅπασαν ἔσχεν οἰκείωσ.

ὁ δ’ οὐ μόνον ἀπηχθάνετο τοῖσ φιλοσοφοῦσιν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἰατρεύοντασ ἐν Ῥώμῃ δι’ ὑποψίασ εἶχε. καὶ τὸν Ἱπποκράτουσ, ὡσ ἐοίκεν, ἀκηκοώσ λόγον, ὃν εἶπε τοῦ μεγάλου βασιλέωσ καλοῦντοσ αὐτὸν ἐπὶ πολλοῖσ τισι ταλάντοισ, οὐκ ἄν ποτε βαρβάροισ Ἑλλήνων πολεμίοισ ἑαυτὸν παρασχεῖν, ἔλεγε κοινὸν ὁρ́κον εἶναι τοῦτον ἰατρῶν ἁπάντων, καὶ παρεκελεύετο φυλάττεσθαι τῷ παιδὶ πάντασ· αὑτῷ δὲ γεγραμμένον ὑπόμνημα εἶναι, καὶ πρὸσ τοῦτο θεραπεύειν καὶ διαιτᾶν τοὺσ νοσοῦντασ οἴκοι, νῆστιν μὲν οὐδέποτε διατηρῶν οὐδένα, τρέφων δὲ λαχάνοισ ἢ σαρκιδίοισ νήσσησ ἢ φάσσησ ἢ λαγώ καὶ γὰρ τοῦτο κοῦφον εἶναι καὶ πρόσφορον ἀσθενοῦσι, πλὴν ὅτι πολλὰ συμβαίνει τοῖσ φαγοῦσιν ἐνυπνιάζεσθαι τοιαύτῃ δὲ θεραπείᾳ καὶ διαίτῃ χρώμενοσ ὑγιαίνειν μὲν αὐτόσ, ὑγιαίνοντασ δὲ τοὺσ ἑαυτοῦ διαφυλάττειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION