Plutarch, Marcus Cato, chapter 19

(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 19)

οὐ μὴν ἀλλὰ τῶν ἐγκαλούντων ἐλάχιστα φροντίζων ὁ Κάτων ἔτι μᾶλλον ἐπέτεινεν, ἀποκόπτων μὲν ὀχετοὺσ, οἷσ τὸ παραρρέον δημόσιον ὕδωρ ὑπολαμβάνοντεσ ἀπῆγον εἰσ οἰκίασ ἰδίασ καὶ κήπουσ, ἀνατρέπων δὲ καὶ καταβάλλων ὅσα προὔβαινεν εἰσ τὸ δημόσιον οἰκοδομήματα, συστέλλων δὲ τοῖσ μισθοῖσ τὰσ ἐργολαβίασ, τὰ δὲ τέλη ταῖσ πράσεσιν ἐπὶ τὰσ ἐσχάτασ ἐλαύνων τιμάσ, ἀφ’ ὧν αὐτῷ πολὺ συνήχθη μῖσοσ, οἱ δὲ περὶ τὸν Τίτον συστάντεσ ἐπ’ αὐτὸν ἔν τε τῇ βουλῇ τὰσ γεγενημένασ ἐκδόσεισ καὶ μισθώσεισ τῶν ἱερῶν καὶ δημοσίων ἔργων ἔλυσαν ὡσ γεγενημένασ ἀλυσιτελῶσ, καὶ τῶν δημάρχων τοὺσ θρασυτάτουσ παρώξυναν ἐν δήμῳ προσκαλέσασθαι τὸν Κάτωνα καὶ ζημιῶσαι δυσὶ ταλάντοισ. πολλὰ δὲ καὶ πρὸσ τὴν τῆσ βασιλικῆσ κατασκευὴν ἠναντιώθησαν, ἣν ἐκεῖνοσ ἐκ χρημάτων κοινῶν ὑπὸ τὸ βουλευτήριον τῇ ἀγορᾷ παρέβαλε καὶ Πορκία βασιλικὴ προσηγορεύθη.

"βούλομαι ζητεῖσθαι, διὰ τί μου ἀνδριὰσ οὐ κεῖται ἢ διὰ τί κεῖται" τὸ δ’ ὅλον οὐδ’ ἐπαινούμενον ἠξίου τὸν ἀγαθὸν πολίτην ὑπομένειν, εἰ μὴ τοῦτο χρησίμωσ γίνοιτο τῷ κοινῷ.

καίτοι πλεῖστα πάντων ἑαυτὸν ἐγκεκωμίακεν, ὅσ γε καὶ τοὺσ ἁμαρτάνοντάσ τι περὶ τὸν βίον, εἶτ’ ἐλεγχομένουσ λέγειν φησίν, ὡσ οὐκ ἄξιον ἐγκαλεῖν αὐτοῖσ· οὐ γὰρ Κάτωνέσ εἰσι·

καὶ τοὺσ ἔνια μιμεῖσθαι τῶν ὑπ’ αὐτοῦ πραττομένων οὐκ ἐμμελῶσ ἐπιχειροῦντασ ἐπαριστέρουσ καλεῖσθαι Κάτωνασ· ἀφορᾶν δὲ τὴν βουλὴν πρὸσ αὐτὸν ἐν τοῖσ ἐπισφαλεστάτοισ καιροῖσ ὥσπερ ἐν πλῷ πρὸσ κυβερνήτην, καὶ πολλάκισ μὴ παρόντοσ ὑπερτίθεσθαι τὰ πλείστησ ἄξια σπουδῆσ, ἃ δὴ παρὰ τῶν ἄλλων αὐτῷ μαρτυρεῖται·

μέγα γὰρ ἔσχεν ἐν τῇ πόλει καὶ διὰ τὸν βίον καὶ διὰ τὸν λόγον καὶ διὰ τὸ γῆρασ ἀξίωμα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION